Stała ta książka na mojej półce dość długo i czekała na swój moment. W końcu została mi wylosowana w comiesięcznym stosikowym losowaniu na blogu Przeczytałam książkę. Opis i recenzje (na portalach anglojęzycznych, bo czytałam ją w oryginale) brzmiały ogólnie zachęcająco, więc nastawienie do tej powieści miałam pozytywne. Ale już od samego początku coś mi zgrzytało. Przede wszystkim drażnili mnie główni bohaterowie - Michael i Pauline. Spotykają się w momencie, gdy USA przyłącza się do II wojny światowej i biorą szybki ślub. Michael jednak nigdy na front nie dotarł, bo został postrzelony na ćwiczeniach wojskowych i nie nadawał się do służby. Wraca więc do domu i tak zaczyna się wspólne życie tej bardzo niedobranej pary. On jest małomówny, spokojny, by nie powiedzieć - flegmatyczny, niespecjalnie komunikatywny, i właściwie po prostu nudny. Ona z kolei to ekstrawertyczka, tak energiczna, że aż czasem histeryczna, impulsywna i niecierpliwa. Może i przeciwieństwa się przyciągają, ale tej parze na dobre to nie wychodzi.

Każdy rozdział to skok o kilka lat do przodu. Michael i Pauline dochowują się trojga dzieci, kłócą się i godzą, a w ich domu rzadko panuje harmonia. Potem najstarsza córka ucieka z domu, co kładzie jeszcze większy cień na ich związek. Po latach okazuje się, że mają wnuka, a w ich życiu jako pary zajdą bardzo głębokie zmiany.

I wszystko byłoby w porządku, gdyby nie fakt, że nie znalazłam w tej książce ani jednej postaci, do której zapałałabym sympatią. Wszyscy są skrajni, stereotypowi i przez to na wskroś irytujący. Również narracja bywała męcząca, a zwłaszcza dialogi, których w większości nie "słyszałam" - brakowało mi w nich autentyczności. Poza tym fakt, że poznajemy historię całej rodziny w formie skoków czasowych według mnie zaburzał rytm opowieści.

Na plus mogę powiedzieć, że jest to w miarę łatwa i lekka lektura, szybko się czyta. Jednak mogła to być naprawdę głęboka powieść, zmuszająca do zastanowienia się nad tym, jak mezalians może wpłynąć na dzieci takiej pary i kolejne pokolenia, i w ogóle traktująca o stosunkach międzyludzkich. Ja jednak żadnych głębszych przemyśleń nie miałam - ot, takie trochę czytadło. Fakt, że autorka jest laureatką nagrody Pulitzera i ma na koncie bardzo wiele bestsellerów jest dla mnie w tym przypadku dość zadziwiający.

Stała ta książka na mojej półce dość długo i czekała na swój moment. W końcu została mi wylosowana w comiesięcznym stosikowym losowaniu na blogu Przeczytałam książkę. Opis i recenzje (na portalach anglojęzycznych, bo czytałam ją w oryginale) brzmiały ogólnie zachęcająco, więc nastawienie do tej powieści miałam pozytywne. Ale już od samego początku coś mi zgrzytało. Przede...