Złowrogi cień Marszałka

Myślę, że nie będę oryginalny, jeśli napiszę, że książka bardzo ważna. Odważna wobec zakłamań i stereotypu związanego z idealizacją postaci Piłsudskiego - najpierw przez Sanację, a potem podziemie antykomunistyczne. Nie jestem krytykiem tej postaci, nie jestem też jej apologetą. Prawda historyczna jest dla mnie najważniejsza. Ziemkiewicz myślę również przyjął podobne założenia. Co więcej: przestrzega współczesną Polskę przed konsekwencjami tego zafałszowanego kultu. Piłsudski to postać ważna, ale niejednoznaczna. Pasjonująca, ale chwilami... odrażająca. W mojej opinii bezwzględnie ważna dla historii Polski, jednak ZAWSZE NALEŻY PAMIĘTAĆ, że rok 1918 to także Paderewski, Dmowski, Haller, Witos, Korfanty, Rozwadowski, Zagórski, Sikorski i wielu nieznanych bohaterów, których cień Marszałka poniżył, zmarginalizował lub usunął z kart historii Polski.

Myślę, że nie będę oryginalny, jeśli napiszę, że książka bardzo ważna. Odważna wobec zakłamań i stereotypu związanego z idealizacją postaci Piłsudskiego - najpierw przez Sanację, a potem podziemie antykomunistyczne. Nie jestem krytykiem tej postaci, nie jestem też jej apologetą. Prawda historyczna jest dla mnie najważniejsza. Ziemkiewicz myślę również przyjął podobne...

Bardzo dobra i potrzebna książka. Przez lata wychowywana w kulcie Marszałka, już od dawna miałam jednak co do niego pewne wątpliwości, gdyż nawet w hagiograficznych czy tylko po prostu historycznych książkach, pisanych jednak z pozycji sympatyzujących z Piłsudskim "wychwyciłam" pewne niekonsekwencje (np. u Pobóg-Malinowskiego), które sprowokowały mnie by troszkę sobie w temacie poszperać. A trudno nie było, bo od ładnych kilku lat zaczęło pojawiać się coraz więcej prac na ten temat, w tym sporo krytycznych. I to był prawdziwy szok, na tyle duży, że w jego wyniku portrety Marszałka "zjechały" ze ściany i z kominka...
Książka Ziemkiewicza nie jest może lekturą lekką, ale bardzo treściwą, pełną faktów, a jej ogromną zaletą jest dla mnie to, że podobnie jak jej poprzedniczka "Jakie piękne samobójstwo", jest książką do wielokrotnego czytania - za każdym razem tak samo interesującą.
Dla zainteresowanych szczerze polecam również wspaniałe wykłady na YouTube (na ten i inne tematy) Leszka Żebrowskiego - tego niezmordowanego tropiciela kłamstw, fałszerstw i manipulacji historycznych...

Bardzo dobra i potrzebna książka. Przez lata wychowywana w kulcie Marszałka, już od dawna miałam jednak co do niego pewne wątpliwości, gdyż nawet w hagiograficznych czy tylko po prostu historycznych książkach, pisanych jednak z pozycji sympatyzujących z Piłsudskim "wychwyciłam" pewne niekonsekwencje (np. u Pobóg-Malinowskiego), które sprowokowały mnie by troszkę sobie w...

Książka chyba wciąż wyprzedza swój czas...

Książka chyba wciąż wyprzedza swój czas...

W tej publikacji znany dziennikarz mierzy się z postacią Naczelnika Państwa. Jest wobec niego bardzo krytyczny, w sposób całościowy analizuje działalność tego polityka.

Opinie na temat człowieka, który odrzucił możliwość ubiegania się o prezydenturę (doskonale znał ograniczenia wynikające z Konstytucji marcowej z 1921 roku), są rozmaite. Od nieustannych hagiografii, przez prace takie jak ta.
Piłsudski swoich przeciwników internował w Beresie Kartuskiej (m.in. Wincentego Witosa).Od nieustannych hagiografii, przez prace takie jak ta. Współpracować miał z wywiadem austriackim, biorąc za to pieniądze, choć sam się tego wypierał, uważając, że to nie były służby.

Rafał A. Ziemkiewicz kreśli niepopularny obraz życia swojego bohatera, osobistości pełnej sprzeczności, nie pozbawionej ciemnych kart w życiorysie. Rozprawia się z mitami o wspaniałości i nieskazitelności II RP. Odwołuje się do myśli Romana Dmowskiego, i jego kategorycznej oceny Marszałka:

''Człowiek w swych intencjach szlachetny, ale rozum polityczny żaden''.

Działacz polityczny w ujęciu autora to człowiek cyniczny, zimny, wyrachowany, apodyktyczny. Przejawiający pragnienie podporządkowania sobie wszystkich o wszystkiego.

Mam kilka uwag do tej książki: przede wszystkim główny zarzut dotyczy tego, iż niektóre rozdziały są zwyczajnie przegadane i sążniste. Zbędne jest też, moim zdaniem, ciągłe gdybanie.

W tej publikacji znany dziennikarz mierzy się z postacią Naczelnika Państwa. Jest wobec niego bardzo krytyczny, w sposób całościowy analizuje działalność tego polityka.

Opinie na temat człowieka, który odrzucił możliwość ubiegania się o prezydenturę (doskonale znał ograniczenia wynikające z Konstytucji marcowej z 1921 roku), są rozmaite. Od nieustannych hagiografii, przez...

Warto przeczytać żeby poznać inną, mniej znaną twarz Marszałka/Komendanta.

Warto przeczytać żeby poznać inną, mniej znaną twarz Marszałka/Komendanta.

Polecam jako odtrutkę na przeważające w Polsce hagiografie Piłsudskiego z realnym ujęciem Marszałka mające mało wspólnego. Dokładnie tak samo jak Ziemkiewicz w swoim długim eseju widzę Piłsudskiego, jako egotyka, nieznoszącego sprzeciwu i nadzoru nad swoimi poczynaniami, farciarza, któremu okoliczności polityczne dały możliwość wywindowania się na ojca Niepodległości (słusznie autor zauważa, że inne kraje też w 1918 roku powstały na gruzach Prus, Austrii i Rosji ogłaszając niepodległość; a dodam, że Śląsk i Wielkopolska same, bez pomocy Piłsudskiego wywalczyły sobie przynależność do Polski) i wyżyny moralne, z których on będzie decydował kto jest dobry a kto zły. A przede wszystkim autor słusznie opisuje sanacyjny obóz piłsudczykowski, jako klikę, sektę skupioną wobec swojego guru, zdolną do fizycznej pacyfikacji swoich przeciwników politycznych, do tego ignorującą całkowicie czynniki stanowiące o sile państwa, tj. przedsiębiorczość i racjonalną politykę gospodarczą i podatkową. A grzechem największym, co znakomicie zauważa Ziemkiewicz było zgaszenie młodej, polskiej demokracji, która dawała poprzez polskie elity wiele nadziei na przyszłość. Wystarczyło, podobnie jak teraz, zmienić ordynację wyborczą do Sejmu na większościową a stabilność i jednolitość rządów w danej kadencji zostałaby zapewniona. Piłsudski uważał posłów za chamów i warchołów, złodziei i kanalie, choć jego klika udowodniła, że oni równie dobrze zasłużyli na ten tytuł (obraz sanacyjnych rządów został gruntownie zafałszowany poprzez swoje media i Instytut Najnowszej Historii Polski kierowany przez Walerego Sławka i przesiąkł do PRL; obraz piłsudczyków właśnie Ziemkiewicz jako jeden z niewielu w Polsce racjonalnie wyjaśnia; dodam jeszcze książki Tomasza Ciołkowskiego, Ryszarda Świętka, Sławomira Suchodolskiego), jednocześnie nie zdając sobie sprawy, że zepsuli szansę na dźwignięcie kraju z biedy, co więcej wpędzili w wojnę z dwoma mocarstwami w 1939 r. Zaletą książki jest z pewnością popularność autora, która może tylko pomóc w rozpowszechnieniu książkowego ujęcia osoby Piłsudskiego. A warto racjonalne oceny Piłsudskiego czytać, gdyż jak mawiał klasyk: Fałszywa historia jest matką fałszywej polityki.

Polecam jako odtrutkę na przeważające w Polsce hagiografie Piłsudskiego z realnym ujęciem Marszałka mające mało wspólnego. Dokładnie tak samo jak Ziemkiewicz w swoim długim eseju widzę Piłsudskiego, jako egotyka, nieznoszącego sprzeciwu i nadzoru nad swoimi poczynaniami, farciarza, któremu okoliczności polityczne dały możliwość wywindowania się na ojca Niepodległości...

Ksiazka taka sobie. Rozwleczona, dużo wątków, gdybań. Postawione tezy słabo uzasadnione. Niemniej warto przeczytać ponieważ ta książka może stanowić punkt wyjścia do dalszych poszukiwań informacji o marszałku.

Ksiazka taka sobie. Rozwleczona, dużo wątków, gdybań. Postawione tezy słabo uzasadnione. Niemniej warto przeczytać ponieważ ta książka może stanowić punkt wyjścia do dalszych poszukiwań informacji o marszałku.

Lubię książki, które odkrywają przedemną ciekawe fakty, a ta pozycja niewątpliwie do nich należy , choć ciężko się ją czyta.

Lubię książki, które odkrywają przedemną ciekawe fakty, a ta pozycja niewątpliwie do nich należy , choć ciężko się ją czyta.

Książka ciekawa przedstawiająca inną perspektywę Marszałka Józefa Piłsudskiego. Jednak było wiele wad w tej książce na przykład raziło mnie zbyt ciężkie pismo Ziemkiewicza do którego zdążyłem się przyzwyczaić do około 300 stronie. A same rozdziały są przydługie i sam Ziemkiewicz piszę wiele zbędnych szczegółów które można było wywalić na spokojnie. Mimo wszystko warto sięgnąć po tą książkę by dowiedzieć się wielu rzeczy w których nie dowiemy się na lekcjach w szkole.

Książka ciekawa przedstawiająca inną perspektywę Marszałka Józefa Piłsudskiego. Jednak było wiele wad w tej książce na przykład raziło mnie zbyt ciężkie pismo Ziemkiewicza do którego zdążyłem się przyzwyczaić do około 300 stronie. A same rozdziały są przydługie i sam Ziemkiewicz piszę wiele zbędnych szczegółów które można było wywalić na spokojnie. Mimo wszystko warto...

Czytając nasunęły mi się słowa z piosenki Kazika Staszewskiego, "gdyby wszystko było inaczej, gdyby było odwrotnie".
Książka jest właśnie książką o tym że … było inaczej.
Było inaczej w faktach historycznych ,zaczynając od zwykłego bandytyzmu, agenturalnej działalności, mierności czynu żołnierskiego i dowódczego, oraz późniejszego fatalnego wpływu na rządy demokracji II RP, aż do, pożal się Boże, dyktatury pułkowników po roku 1926. Autor barwnie opisuje nam tylko sprawy ważne, nie obciąża książki zbędnymi datami i nazwiskami, ale co trzeba oddać przedstawia swoją wersję opowieści, widzianej swoimi oczami (zresztą nie jest to praca naukowa, a raczej publicystyka historyczna). Początkowe rozdziały są trochę zawiłe, zresztą historia Piłsudskiego przed 1914 nie jest dobrze znana nawet zawodowym historykom, ale już wchodząc w czasy powojenne, szczególnie po Zamachu Majowym, czyta się to wyśmienicie. Widzimy skale problemu, gdzie Marszałek nie uosabia przejściowych problemów politycznych, a raczej strukturalne błędy historyczne i mentalnościowe, które znajdują niestety również poklask w Narodzie.
Drugą stroną opowieści jest przejawiający się z kartek rys osobowościowy "dziadka". inny od wąsatej postaci z pomników. A okazuje się to człowiek niezwykle mały, zadufany w sobie, egoistyczny, a do tego typowy polski … cham z prostackim językiem, i zdecydowanym na rozwiązanie wszystkich problemów metodą "temu mordę obić, a tamtego zamknąć". W niczym nie broni go osobista charyzma i skromność życia (bo faktycznie nie o korzyści majątkowe mu chodziło). Kłamca, intrygant, dezerter z frontu wojny polsko-bolszewickiej, nałogowy rozwodnik i cudzołożnik, mason i spirytysta, wreszcie syfilityk. Zamachowiec na własny Naród w roku 1926. Jak postać tak mizerna mogła stanąć tak wysoko? I dlaczego nadal tam stoi? Dlaczego my Polacy sobie to robimy?
Wkład Piłsudskiego, też powiedzmy sobie symboliczny, w odzyskanie niepodległości to niemal zupełny przypadek losu. Ale wkład w budowę niepodległości i jej obronę to już zupełna klęska, co pokazał Wrzesień.
Warto że takie książki powstają i po latach pewnie pozwolą odbrązowić tą karykaturalna postać, a może nawet zdjąć z pomników, a tym samym Polacy wreszcie zaczną myśleć swobodniej po wyjściu z cienia tej tragicznej dla Narodu, i samej siebie, postaci.

Czytając nasunęły mi się słowa z piosenki Kazika Staszewskiego, "gdyby wszystko było inaczej, gdyby było odwrotnie".
Książka jest właśnie książką o tym że … było inaczej.
Było inaczej w faktach historycznych ,zaczynając od zwykłego bandytyzmu, agenturalnej działalności, mierności czynu żołnierskiego i dowódczego, oraz późniejszego fatalnego wpływu na rządy demokracji...