Jeżeli autorka miała na celu zirytowane (to eufemizm) czytelnika to 10/10. Lektorka również robi wszystko co może żeby granice irytacji zostały przekroczone po wielokroć.

Jeżeli autorka miała na celu zirytowane (to eufemizm) czytelnika to 10/10. Lektorka również robi wszystko co może żeby granice irytacji zostały przekroczone po wielokroć.

Wybitna książka. Może były nudniejsze momenty i akcja zwalniała, ale realizm jaki udało się stworzyć autorce jest genialny.

Wybitna książka. Może były nudniejsze momenty i akcja zwalniała, ale realizm jaki udało się stworzyć autorce jest genialny.

Historia o tym jak jeden toksyk może skomplikować życie. Z miłości po nienawisc .

Historia o tym jak jeden toksyk może skomplikować życie. Z miłości po nienawisc .

Chylę czoła przed tym jak autorce udało się stworzyć niesamowicie realistyczne oraz wiarygodne rysy postaci. To jak osoba zależna ekonomicznie od terytorialnego, ogarniętego manią władzy narcyza resztkami sił próbuje wyszarpać odrobinę siebie poprzez takie zachowania jak farbowanie włosów... Jak dobrze to znam. I ten dialog, gaslighting tak dobry, że nawet czytelnik głupieje... Cała atmosfera tkwienia w beznadziejnej, toksycznej relacji jest tak dobrze opisana, że czytając aż czułam nieprzyjemne motylki w brzuchu... Niesamowita historia, a początkowo myślałam, że to jakiś harlequin po którym nie ma się za bardzo czego spodziewać...

Chylę czoła przed tym jak autorce udało się stworzyć niesamowicie realistyczne oraz wiarygodne rysy postaci. To jak osoba zależna ekonomicznie od terytorialnego, ogarniętego manią władzy narcyza resztkami sił próbuje wyszarpać odrobinę siebie poprzez takie zachowania jak farbowanie włosów... Jak dobrze to znam. I ten dialog, gaslighting tak dobry, że nawet czytelnik...

Donna poznaje Victora, mężczyznę idealnego. Z pozoru. Każdą jego wadę, potrafi wybaczyć i wytłumaczyć. Do sielskiego obrazka dołącza Adam i Sharon, dwójka pociech. W ich domu rozgrywa się jednak prawdziwy dramat. Donna, decyduje się całkowicie odmienić swoje życie....
To książka o dojrzewaniu do dorosłości. O rodzeniu się siły. O potędze matczynej miłości. Świetnie się czyta.

Donna poznaje Victora, mężczyznę idealnego. Z pozoru. Każdą jego wadę, potrafi wybaczyć i wytłumaczyć. Do sielskiego obrazka dołącza Adam i Sharon, dwójka pociech. W ich domu rozgrywa się jednak prawdziwy dramat. Donna, decyduje się całkowicie odmienić swoje życie....
To książka o dojrzewaniu do dorosłości. O rodzeniu się siły. O potędze matczynej miłości. Świetnie się czyta.

"— No i co o tym myślisz? — Musiała uczciwie przyznać, że wygląda teraz dużo lepiej. — Nieźle — orzekł Victor. — To znaczy, byłoby nieźle, gdyby nie ten makijaż. — Uważasz, że jest zły? Dlaczego? — Jest zbyt ostry, zbyt wyzywający. Przy czarno--czerwonej nie raził, ale przy tej wygląda tandetnie. — Tandetnie? Nie sądzisz, że to już lekka przesada? — Rób, jak uważasz. Mówię tylko, że masz na sobie elegancką suknię, a twarz jak z reklamy tanich kosmetyków. Donna czym prędzej wbiła wzrok w podłogę. Nie będę płakać, powiedziała sobie. Nie będę się na niego złościć. Przykre słowa Victora to skutek doskwierającej mu frustracji seksualnej, a czyja to wina? Jej. — Więc co powinnam zrobić? — zapytała, siląc się na spokój. — Co chcesz. To twoja twarz i ty nią będziesz świecić. — Proszę cię, Victorze, poradź mi, co zrobić. — Ja bym to wszystko stonował. Bądź po prostu jak najbardziej naturalna. — Nie jestem przecież nadmiernie wypacykowana. — Żartujesz? Tego, co masz na sobie, starczyłoby nawet dla klowna. Donna nic już nie mówiąc poszła do łazienki. Dokładnie umyła twarz i zaczęła malować się od nowa — tym razem wyjątkowo delikatnie: odrobina korektora pod oczy i dookoła nosa (aby zatuszować worki i ukryć łuszczącą się skórę, wszystko przez ten przeklęty katar),troszkę różu na policzki, tuszu na rzęsy i koniec. Teraz powinno być dobrze. Nie przewidziała jednak, że natychmiast po wyjściu z łazienki zdarzy jej się kichnąć... — Jezus Maria — jęknął Victor — i coś ty z sobą zrobiła? — Nie zrobiłam tego specjalnie — wykrztusiła Donna. —Tusz był jeszcze mokry... — urwała, myśląc z irytacją, że to upokarzające tłumaczyć się z takich oczywistych rzeczy, wierna jednak swojej przysiędze, dobrnęła jakoś do końca: — No i gdy kichnęłam, wszystko odbiło mi się na policzkach. — Idź się umyć — zakomenderował. — I pospiesz się wreszcie, Donna."

"— No i co o tym myślisz? — Musiała uczciwie przyznać, że wygląda teraz dużo lepiej. — Nieźle — orzekł Victor. — To znaczy, byłoby nieźle, gdyby nie ten makijaż. — Uważasz, że jest zły? Dlaczego? — Jest zbyt ostry, zbyt wyzywający. Przy czarno--czerwonej nie raził, ale przy tej wygląda tandetnie. — Tandetnie? Nie sądzisz, że to już...

Nie polubiłam głównej bohaterki. Irytująca.

Nie polubiłam głównej bohaterki. Irytująca.

Realistycznie nakreślone stosunki małżeńskie. Gdy czytałam opis kłótni miałam wrażenie, że skądś je znam... Może nie tak nasilone, nie tak perwersyjne, ale... No powiedzcie sami - czy pamiętacie o co kłóciliście się ostatnio ze swoim partnerem? 90% niesnasek powstaje z bliżej nieokreślonych powodów, których nie jesteśmy w stanie przypomnieć sobie za tydzień. Przeczuwałam to już wcześniej, lecz pani Fielding opisała to czarno na białym. Wniosek? Odpuśćmy, nabierzmy dystansu do siebie.
Oczywiście, jeżeli to dzieje się w granicach normy. Tutaj ta norma została przekroczona, zdeptana i sponiewierana.
Autorka trzyma czytelnika w napięciu do końca swojego opowiadania, co w pełni doceniam.

Realistycznie nakreślone stosunki małżeńskie. Gdy czytałam opis kłótni miałam wrażenie, że skądś je znam... Może nie tak nasilone, nie tak perwersyjne, ale... No powiedzcie sami - czy pamiętacie o co kłóciliście się ostatnio ze swoim partnerem? 90% niesnasek powstaje z bliżej nieokreślonych powodów, których nie jesteśmy w stanie przypomnieć sobie za tydzień. Przeczuwałam...

Nudna.

Nudna.

Wzruszająca, o silnej matczynej miłości.

Wzruszająca, o silnej matczynej miłości.