"Dracula" to niewątpliwie ponadczasowy klasyk. Przed powieścią zaczęłam czytać swego rodzaju "oprowadzacz" po świecie wampirów autorstwa Nigela Sucklinga i w dużej mierze podpisuję się pod jego stwierdzeniem, że "współcześnie lektura 'Draculi' daje sporo przyjemności." Przyjemność ta jednak wynika bardziej z rozpoznawania znanych nam kulturowych motywów niż kunsztu pisarskiego, do którego za moment przejdę. Stoker przywołuje wiele podań i legend, które służyły mu za inspirację do przedstawienia wampiryzmu. Mamy więc czosnek, kołki, trumny z ziemią i nietoperze. Lektura stanowi ciekawe doświadczenie porównawcze, jak te wyobrażenia stały się podłożem dla kolejnych twórców.

Natomiast jeśli chodzi o samą treść, muszę powiedzieć, że byłam zaskoczona, zarówno pozytywnie, jak i negatywnie. Plusem jest naprawdę prosty i zrozumiały język. Formą powieści są wpisy z dzienników głównych bohaterów, zatem możemy śledzić akcję ich oczami, co nadaje ciekawy klimat. Jeśli chodzi o minusy, to moim zdaniem autor momentami za bardzo rozdrabnia się nad jakimś faktem, niekiedy wałkując jakiś temat do znudzenia. Szczególnie dało mi się to odczuć pod koniec powieści, który dłużył mi się niemiłosiernie.

Bohaterowie powieści także mnie nie porwali. Wbrew opinii Sucklinga, uważam, że postacie kobiece dostarczają więcej dynamiki niż te męskie, których całkiem tu sporo, a panowie ci nie wyróżniają się jakoś wybitnie w swoim gronie (może poza Van Helsingiem). Nie spodziewałam się też, że sam Dracula nie dostanie swojego punktu widzenia. Hrabia przewija się przez całą powieść, nie mniej jednak do głosu dochodzi tylko na początku historii. Poza tym przedstawiany jest on w zwierzęcy i momentami dziecinny sposób, co być może nie jest wadą, ale mi osobiście nie przypadło do gustu.

Podsumowując: klasyk niewątpliwie warty przeczytania, zwłaszcza dla fanów wampiryzmu.

"Dracula" to niewątpliwie ponadczasowy klasyk. Przed powieścią zaczęłam czytać swego rodzaju "oprowadzacz" po świecie wampirów autorstwa Nigela Sucklinga i w dużej mierze podpisuję się pod jego stwierdzeniem, że "współcześnie lektura 'Draculi' daje sporo przyjemności." Przyjemność ta jednak wynika bardziej z rozpoznawania znanych nam kulturowych motywów niż kunsztu...

Drakuli chyba nikomu nie trzeba przedstawiać, to postać, wampir, o którym każdy kiedykolwiek słyszał.
Hospodar wołoski, hrabia Drakula zatrudnia Johnatana Harkera, młodego notariusza by sfinalizować transakcję zakupu zamku w Londynie. Jego wizyta bardzo się przedłuża, robi się strasznie. Notariusz zauważa, że został uwięziony w zamku, a w dodatku w towarzystwie trzech młodych kobiet- jego ofiar. On również ma się stać jego ofiarą, lecz udaje mu się uciec. Niestety nie oznacza to końca jego zmagań z wampirem.To była łatwiejsza część.
Johnatan przechodzi długą rekonwalescencję w szpitalu. Jego narzeczona, Mina, zostaje ugryziona przez Drakulę. Potrzebuje ona pomocy ze strony lekarza, Johnatana i kogoś jeszcze. Pomoc nadchodzi w sposób dość...niekonwencjonalny.

Drakuli chyba nikomu nie trzeba przedstawiać, to postać, wampir, o którym każdy kiedykolwiek słyszał.
Hospodar wołoski, hrabia Drakula zatrudnia Johnatana Harkera, młodego notariusza by sfinalizować transakcję zakupu zamku w Londynie. Jego wizyta bardzo się przedłuża, robi się strasznie. Notariusz zauważa, że został uwięziony w zamku, a w dodatku w towarzystwie trzech...

gdyby cała akcja działa się na zamku draculi ta książka dostałaby ode mnie 10 gwiazdek, ale niestety i draculi i jego zamku jest mniej niż się spodziewałam:( zdecydowanie najlepsza częścią całej powieści jest jej początek. z biegiem czasu wcale nie staje się mniej ciekawa, ale opowiadanie historii w formie zapisków z dzienników bohaterów sprawiło, że stała się trochę za bardzo zagmatwana

gdyby cała akcja działa się na zamku draculi ta książka dostałaby ode mnie 10 gwiazdek, ale niestety i draculi i jego zamku jest mniej niż się spodziewałam:( zdecydowanie najlepsza częścią całej powieści jest jej początek. z biegiem czasu wcale nie staje się mniej ciekawa, ale opowiadanie historii w formie zapisków z dzienników bohaterów sprawiło, że stała się trochę za...

Jakiś czas temu, oglądałam film pod tytułem "Dracula" i stwierdziłam ostatnio, że chętnie sięgnę po książkę. W końcu film był ekranizacją książki.

Wydawać by się mogło, że tego Draculi będzie więcej, ale tak naprawdę nie jest on głównym bohaterem. Ciekawy jest zabieg ukazywanie perspektyw bohaterów w postaci dzienników czy nagrywanie na kasety tego co się mówi. Dzięki temu można utożsamić się z bohaterami.

O czym jest "Dracula", nie muszę pisać, każdy zna tę historię. Ja, osobiście, lubię motyw wampirów czy to w książkach czy to w filmie. Chociaż chętnie bym poczytała o hipnozie wampirów, jak kontrolują człowieka itd.

Bohaterowie odkrywają, że mają do czynienia z wampirem. Wszystko zaczyna się od Johna i jego podróży do Transylwanii. Potem mamy Lucy, która zostaje przemieniona w wampirzycę, a następnie Van Helsing, łączy wszystkie tropy. Książkę czyta się długo, ale wciąga opisy są bardzo rozbudowane (w tym emocje bohaterów).

Jeśli macie ochotę na coś w stylu thrillera, albo chcecie przeczytać jakąś klasyczną książkę, to polecam tę.

Jakiś czas temu, oglądałam film pod tytułem "Dracula" i stwierdziłam ostatnio, że chętnie sięgnę po książkę. W końcu film był ekranizacją książki.

Wydawać by się mogło, że tego Draculi będzie więcej, ale tak naprawdę nie jest on głównym bohaterem. Ciekawy jest zabieg ukazywanie perspektyw bohaterów w postaci dzienników czy nagrywanie na kasety tego co się mówi. Dzięki...

W świecie pop-kultury, w którym wampiry przeszły już chyba wszystkie możliwe (r)ewolucje, dobrze jest wrócić do klasycznego obrazu jednego z literackich pierwowzorów naszego wyobrażenia o wampirze. Bram Stoker zabiera czytelnika w bardzo pieczołowicie przygotowaną historię, którą pozwala nam poznać dzień po dniu - dzięki skrupulatności zapisków swoich bohaterów. Wydaje mi się, że jest to obowiązkowa lektura dla każdego, kogo wyobrażenie o wampirach ogranicza się do świecenia na świetle słonecznym niczym dyskotekowa kula ;-)
A okładka zaproponowana przez wydawcę jest wspaniała - klimatyczna i nastrojowa!

W świecie pop-kultury, w którym wampiry przeszły już chyba wszystkie możliwe (r)ewolucje, dobrze jest wrócić do klasycznego obrazu jednego z literackich pierwowzorów naszego wyobrażenia o wampirze. Bram Stoker zabiera czytelnika w bardzo pieczołowicie przygotowaną historię, którą pozwala nam poznać dzień po dniu - dzięki skrupulatności zapisków swoich bohaterów. Wydaje mi...

REWELACJA. Najlepsza powieść o wampirach.

REWELACJA. Najlepsza powieść o wampirach.

Wow. Interesująca książka.

Wow. Interesująca książka.

Co tu dużo pisać? "Dracula" Brama Stokera to klasyk, a z klasykami się nie dyskutuje. Jest to bardzo dobra powieść. Tyle. Autorowi nie można odmówić kunsztu pisarskiego. Książka ma niesamowity klimat, którego nie można porównać do innych utworów.
Jedyne, co mogę wtrącić do oceny, która nie zasługuje na to, by ocenić ją gorzej niż jako bardzo dobrą, to moje odczucia podczas jej lektury, a ta trwała niezwykle długo, bo przeszło cztery i pół miesiąca. Tyle się "męczyłam" z Draculą, choć celowo użyłam cudzysłowu, bo nie jest to do końca trafione określenie, a rzucone w żartobliwym tonie. Pewna forma zastoju czytelniczego nie pozwoliła mi ukończyć czytania wcześniej. Nie jest to też najłatwiejsza literatura, zarówno konstrukcja zdań jak i sam dobór słownictwa nastręczają pewne trudności w czytaniu, jest to jednak cecha charakterystyczna starych utworów. Dziś już postać Draculi nie przeraża jak w XIX czy XX wieku, choć mogę sobie tylko wyobrazić, jaki dreszczyk musiało wywoływać czytanie tej powieści wówczas. Dziś temat wampirów jest już oklepany, więc człowiek XXI wieku będzie miał problem z wczuciem się w niesamowity, tajemniczy klimat pełen niepokoju i grozy - my dziś znamy straszniejsze postaci oraz wydarzenia. Niezwykle klimatyczny jest szczególnie początek powieści, gdzie poznajemy świat z dziennika Jonathana Harkera, który dopiero przyjeżdża do Transylwanii oraz zaczyna gościć w zamku Draculi. To również jest w zasadzie jedyny moment w książce, gdzie możemy nieco lepiej poznać nieumarłego od wieków wampira, ponieważ później będzie się on pojawiał raczej epizodycznie. To jest chyba coś, co mnie zawiodło - to postać Draculi jest najbardziej fascynująca, a poznajemy ją najmniej. Moje wyobrażenie jest z pewnością ukształtowane przez film z Garym Oldmanem w roli głównej, gdzie Dracula jest pokazany zdecydowanie bardziej romantycznie (już wtedy wampiry najwidoczniej były romantyzowane i nie rozpoczął tego Zmierzch oraz Pamiętniki Wampirów),niemniej gdyby autor przyjął inną formę narracji, być może moglibyśmy dowiedzieć się nieco więcej. Jest jak jest, a ja sobie mogę gdybać do woli. To tak rzucone w sieć moje małe przemyślenia.
Moje zażalenie jest skierowane w stronę wydawnictwa Hachette. Zamawiam prenumeratę książek w ramach kolekcji Mistrzowie Horroru i Fantastyki. Książki są pięknie wydane w jednolitej szacie graficznej oraz w twardych okładkach, natomiast treść zawiera ogromną ilość błędów, w tym literówek, niekonsekwencji tłumacza oraz błędów stylistycznych i redakcyjnych. Czy ten tekst w ogóle ktoś przeczytał przed wydaniem?

Co tu dużo pisać? "Dracula" Brama Stokera to klasyk, a z klasykami się nie dyskutuje. Jest to bardzo dobra powieść. Tyle. Autorowi nie można odmówić kunsztu pisarskiego. Książka ma niesamowity klimat, którego nie można porównać do innych utworów.
Jedyne, co mogę wtrącić do oceny, która nie zasługuje na to, by ocenić ją gorzej niż jako bardzo dobrą, to moje odczucia podczas...

Klasyka, przeczytać trzeba.
Postać Drakuli zna chyba każdy, ale wyobrażam sobie, że czytanie o arystokratycznym wampirze ponad sto lat temu, po raz pierwszy, mogło robić wrażenie. Klimat jest mroczny. Wprawdzie z mojej perspektywy, jako współczesnego czytelnika, jeszcze w trakcie pobytu na zamku Drakuli Jonathan napotyka zbyt wiele zbyt oczywistych tropów, żeby nazwać to pełnoprawnym horrorem... ale w dalszym ciągu to satysfakcjonująca lektura.
Warto wspomnieć o różnych smaczkach pozwalających nam poznać życie ludzi epoki, jak na przykład 22-letnia bohaterka lamentująca, że nikt do tej pory nie wziął ją za żonę :)
Jak dla mnie - pozycja obowiązkowa. Opowieść o Drakuli stała się źródłem inspiracji dla niezliczonych dzieł (książkowych, filmowych itd.) i bez wątpienia zasługuje na uwagę.

Klasyka, przeczytać trzeba.
Postać Drakuli zna chyba każdy, ale wyobrażam sobie, że czytanie o arystokratycznym wampirze ponad sto lat temu, po raz pierwszy, mogło robić wrażenie. Klimat jest mroczny. Wprawdzie z mojej perspektywy, jako współczesnego czytelnika, jeszcze w trakcie pobytu na zamku Drakuli Jonathan napotyka zbyt wiele zbyt oczywistych tropów, żeby nazwać to...

Przeczytane i fajnie, ale.... pierwszy przypadek gdzie moge powiedzic ze film lepszy od książki... tutaj troche za duzo dłużyzn, akcja sie wlecze a nie płynie.
Sposób przedstawienia historii ( listy, dzienniki itp.) Genialny.

Przeczytane i fajnie, ale.... pierwszy przypadek gdzie moge powiedzic ze film lepszy od książki... tutaj troche za duzo dłużyzn, akcja sie wlecze a nie płynie.
Sposób przedstawienia historii ( listy, dzienniki itp.) Genialny.