Historia bez historii - autorski miszmasz w znaczeniu "żartu" sytuacyjnego, który nie jest w stanie poruszyć uczuć szarego czytelnika. Poczucie niezręczności ratuje warsztat językowy autora - sporadyczne, ironizujące puenty - jednak trudno doszukać się sensu w formie telegramu, którą posłużył się pisarz. Ucięte zdania i podawanie po każdym wyrazie znaków przestankowych raczej nie karmi wyobraźni odbiorcy niczym rzeczowym, jak i język nie zdobywa na oryginalności. Jedyny plus w tym, że historia krótka, dobra na chwilowe oderwanie się; moment, w którym nie masz lepszego wyboru.

Historia bez historii - autorski miszmasz w znaczeniu "żartu" sytuacyjnego, który nie jest w stanie poruszyć uczuć szarego czytelnika. Poczucie niezręczności ratuje warsztat językowy autora - sporadyczne, ironizujące puenty - jednak trudno doszukać się sensu w formie telegramu, którą posłużył się pisarz. Ucięte zdania i podawanie po każdym wyrazie znaków przestankowych...

Książka, do której mam bardzo osobisty stosunek, do której wracam regularnie, moim zdaniem najlepsza rzecz, jaką Malicki napisał, świetna forma, dojrzała konstrukcja i prosta opowieść, tak znakomicie narysowana. Świetny jak zawsze słuch literacki.

Książka, do której mam bardzo osobisty stosunek, do której wracam regularnie, moim zdaniem najlepsza rzecz, jaką Malicki napisał, świetna forma, dojrzała konstrukcja i prosta opowieść, tak znakomicie narysowana. Świetny jak zawsze słuch literacki.

"Człowiek pisze, bo się nudzi a chuj czyta, bo ciekaw" - hasło spisane przez autora z muru. Powieść -fragment- anegdota- życie.
Od tej książki zaczęła się moja lektura Malickiego. Bo kto raz przeczytał książkę tego autora, już nigdy nie będzie szukał konkretnego tytułu, ale po prostu Malickiego... Maciej Malicki tworzył swój mikroświat. Dobry, dziwny, prosty, idealny. Był też oczywiście brzydki, smutny, nudny i zamknięty w sobie. Był to świat polskiej wsi, ale wsi inteligentnej. Obraz polskiego "zadupia" w najlepszym tego słowa znaczeiniu. Mocno wyidealizowany. Nie ma i nie będzie nigdy takiego świata. Ale zawsze będę za nim tęsknić. Szkoda, że nie odkryję już nigdy jego uroków w nowej książce Malickiego... Choć z wieczoru autorskiego został mi tylko obraz starego faceta wgapiającego się w najładniejszą dziewczynę na sali, to na szczęście potrafię docenić jego pisarstwo. Dlatego żal.

"Człowiek pisze, bo się nudzi a chuj czyta, bo ciekaw" - hasło spisane przez autora z muru. Powieść -fragment- anegdota- życie.
Od tej książki zaczęła się moja lektura Malickiego. Bo kto raz przeczytał książkę tego autora, już nigdy nie będzie szukał konkretnego tytułu, ale po prostu Malickiego... Maciej Malicki tworzył swój mikroświat. Dobry, dziwny, prosty, idealny. Był...

[Książka. Fajna. Napisy w przestrzeni publicznej. Nietypowy dialog. Tory kolejowe. Druty. Pies. ,,Staruska posła do spitala". Kawa. Autobus. Książka. Koniec.]

[Książka. Fajna. Napisy w przestrzeni publicznej. Nietypowy dialog. Tory kolejowe. Druty. Pies. ,,Staruska posła do spitala". Kawa. Autobus. Książka. Koniec.]