Recenzja przedpremierowa.

Lubomierz, w 725 rocznicę nadania praw miejskich doczekał się kolejnej książki, która odkrywa tajemnice związane z historią miasta. Autor, Zbigniew Dygdałowicz, zainspirowany "Kroniką z wieży ratusza" nad którą pracował w 2014 roku, postanowił spisać dzieje Lubomierza od czasów, gdy w dokumentach pojawia się pierwsza wzmianka o miejscowości, aż do czasów współczesnych.
Jak napisał we wstępie:

"Lubomierz to jedno z najmniejszych, najstarszych i chyba najciekawszych miast Dolnego Śląska. Jego 725 - letnia historia była przez ponad 500 lat związana z miejscowym klasztorem. Od 1307 roku miasto było jego własnością, co potwierdził w 1408 roku król czeski Wacław IV Luksemburski.
Z bogatej historii Lubomierza, wybrałem tylko niewielką ilość zdarzeń, które w znaczący sposób wpłynęły na rozwój miasta, a głównym celem publikacji jest przedstawienie jego ciekawej historii oraz zapoznanie czytelnika z zabytkami i ciekawostkami tej miejscowości"
Książka składa się z dwóch części: pierwsza to kalendarium, które rozpoczyna się wzmianką o Lubomierzu (Libintal, Liebental),w dokumencie wydanym dla klasztoru w Lubiążu, w roku 1251, a kończy się uzyskaniem w 2016 roku, przez Burmistrza Gminy i Miasta Wiesława Ziółkowskiego III miejsca w rankingu Dziennika Gazety Prawnej "Perły Samorządu".

Druga część książki zawiera opis zabytków oraz ciekawostki, z którymi autor postanowił nas zapoznać.
Książka wydana jest w czterech językach: polskim, czeskim, niemieckim i angielskim. Ponadto pozycja zawiera dużą ilość fotografii dawnego i obecnego Lubomierza, które pokazują jego walory turystyczne. Oprócz starych, archiwalnych fotografii, w książce znajdziemy zdjęcia wykonane przez autora, panią Alicję Konecką oraz Kacpra Dondziaka (zdjęcia lotnicze).
Z zaprezentowanych ciekawostek na szczególną uwagę zasługują zegary (jest ich pięć, z czego dwa słoneczne) oraz zbiorniki na wodę. Być może niektórzy ze współczesnych mieszkańców Lubomierza, gdy patrzą na klomb lub fontannę nie wiedzą, że te obiekty kiedyś pełniły niezwykle ważną rolę zbiorników wody gospodarczej dla dawnych mieszkańców miasta.
W książce znalazło się także miejsce dla starych budynków, grupy "rzeźb morowych", pręgierzy i szubienicy oraz pięciu krzyży pokutnych, dla miejskich murów i mostu św. Nepomucena, kościołów, których to małe miasto ma cztery (w tym nieczynny kościół ewangelicki) oraz szkół, z których Lubomierz słynie. Autor wspomniał o słynnych lubomierzanach, a liczne pożary, które nawiedzały miasto wyeksponował czerwonym kolorem czcionki.
Od 1997 roku Lubomierz jest "stolicą polskiej komedii", za sprawą organizowanego corocznie w sierpniu "Ogólnopolskiego Festiwalu Komedii Filmowych".

Książka "Lubomierz - 725 lat historii miasta" stanowi doskonałą pamiątkę dla turysty, który odwiedza to niezwykłe miasto i dla mieszkańca - wszak okrągły jubileusz nie zdarza się często.

Serdecznie polecam lubomierzanom, turystom oraz miłośnikom Dolnego Śląska!
[Opinię opublikowałam wcześniej na swoim blogu.]

Recenzja przedpremierowa.

Lubomierz, w 725 rocznicę nadania praw miejskich doczekał się kolejnej książki, która odkrywa tajemnice związane z historią miasta. Autor, Zbigniew Dygdałowicz, zainspirowany "Kroniką z wieży ratusza" nad którą pracował w 2014 roku, postanowił spisać dzieje Lubomierza od czasów, gdy w dokumentach pojawia się pierwsza wzmianka o miejscowości, aż do...