Cudowna, ciepła, magiczna. O nas kobietach i dla nas... Opowieść o odwadze do zmian, nadziei na lepsze jutro. Potrzebie miłości i akceptacji. Gorąco polecam.

Cudowna, ciepła, magiczna. O nas kobietach i dla nas... Opowieść o odwadze do zmian, nadziei na lepsze jutro. Potrzebie miłości i akceptacji. Gorąco polecam.

Idealna na jedne wieczór.

Idealna na jedne wieczór.

Żeby być szczęśliwym trzeba kochać siebie równie mocno jak ta drugą osobę. Człowiek jest kompletny sam a nie jest połowka jablka, która szuka pełni siebie. Polecam

Żeby być szczęśliwym trzeba kochać siebie równie mocno jak ta drugą osobę. Człowiek jest kompletny sam a nie jest połowka jablka, która szuka pełni siebie. Polecam

Książki Gabrieli mają w sobie zawsze tyle ciepła i wrażliwości. Tym razem jest to powieść, której tematem przewodnim jest odnalezienie samego siebie. Główna bohaterka czuje całą sobą, że nadszedł czas na wielkie zmiany. Gdy podejmuje decyzje o powrocie do swojego kraju, by pomóc schorowanej mamie, to tak jakby dała zgodę wszechświatu , aby ten otworzył przed nią nowe przygody życia. Tak też się dzieje, pojawiają się tajemnice, nowe znajomości, miłość i tęsknota. Spodobała mi się ta książka. Daje naukę wybaczania, spojrzenia na trudne sprawy z dystansem i spokojem. Jest plastrem na zranione serca.

Książki Gabrieli mają w sobie zawsze tyle ciepła i wrażliwości. Tym razem jest to powieść, której tematem przewodnim jest odnalezienie samego siebie. Główna bohaterka czuje całą sobą, że nadszedł czas na wielkie zmiany. Gdy podejmuje decyzje o powrocie do swojego kraju, by pomóc schorowanej mamie, to tak jakby dała zgodę wszechświatu , aby ten otworzył przed nią nowe...

Chyba jedna z najsłabszych książek tej autorki

Chyba jedna z najsłabszych książek tej autorki

"Wybacz mi" to kolejna powieść ze "Złotej kolekcji", którą miałam okazję przeczytać.

Chyba przy każdej książce Gabrieli Gargaś się rozpływam, bo są niezwykle życiowe i po prostu piękne. Nie przesłodzone, a po brzegi wypełnione emocjami, które targają czytelnikiem. Dosłownie każda zostaje w mojej pamięci na długi, długi czas.

"Wybacz mi" to historia, od której nie można się oderwać. Przepełniona bólem, tęsknotą za swoją ojczyzną, za miłością i bliskością. Gabriela Gargaś to specjalistka od emocjonalnych historii, a szczególnie tych związanych z miłością.
~
Klaudia jest 40 letnią mężatką i matką zamieszkującą w Wielkiej Brytanii. Mimo tego, że już kilka lat z rodziną mieszkają za granicą, kobieta wciąż tęskni za Polską.

Jej małżeństwo wisi na włosku, a ona czuje się bardzo nieszczęśliwa. W wyniku wypadku swojej matki Klaudia musi nieoczekiwanie powrócić do swojego kraju, by się nią zaopiekować. Przez te kilka dni poznaje skrywane od lata sekrety, przed którymi była chroniona.

Czy Klaudia udźwignie fakty związane z jej dzieciństwem, które jej matka ukryła? Czy zdoła jej wybaczyć?

Cała seria "Złotej kolekcji" mnie zachwyca i "Wybacz mi" jest kolejną książką z tego cyklu, którą serdecznie polecam.

Będzie to idealna lektura dla kobiet, które lubią życiowe historie. Pokazuje poranione życie kobiety, które nie jest usłane różami. Ukazuje jej życiowe zakręty, porażki, jak i momenty szczęścia, przemyśleń.

Historia Klaudii, a już szczególnie jej matki bardzo mnie poruszyła. Niesamowicie w nią wsiąknęłam.

"Wybacz mi" jest lekturą, przy której warto się zatrzymać. Przy której warto pomyśleć i zastanowić się nad swoim obecnym życiem, a może i nawet relacjami z bliskimi i po prostu tym, co ważne.

Byśmy nie zapominały o sobie. Byśmy czuły się ważne, szczęśliwe i nie zostawiały SIEBIE na szarym końcu.

Polecam! Myślę, że się nie zawiedziecie.

"Wybacz mi" to kolejna powieść ze "Złotej kolekcji", którą miałam okazję przeczytać.

Chyba przy każdej książce Gabrieli Gargaś się rozpływam, bo są niezwykle życiowe i po prostu piękne. Nie przesłodzone, a po brzegi wypełnione emocjami, które targają czytelnikiem. Dosłownie każda zostaje w mojej pamięci na długi, długi czas.

"Wybacz mi" to historia, od której nie można...

Wznowienie "Wybacz mi" przyciąga okładką, ale czy treść też zachwyca? Gabriela Gargaś kolejny raz przedstawia nam historię życiową, naszpikowaną wydarzeniami łamiącymi serce, ale też dającymi nadzieję.

To opowieść słodko-gorzka, która czasami sprawiała mi trudność. I to pod względem fabularnym, bo mnogość tajemnic, niesprawiedliwości i bezsilności, czasami mnie przytłaczała. Poznajemy dużo postaci, dużo zależności, na jaw wychodzą fakty z przeszłości co momentami może dawać wrażenie przeładowania. I to jest jeden minus tej historii. Poza tym to wciągająca, angażująca relacja miedzy małżonkami, ale też miedzy matką a córką. Autorka dobrze opisuje uczucia, przez co książka staje się bardziej prawdziwa i autentyczna.

Jest to powieść dla fanek obyczajowych historii, pełnych realnych bohaterów i problemów, które mogą dziać się obok nas.

Wznowienie "Wybacz mi" przyciąga okładką, ale czy treść też zachwyca? Gabriela Gargaś kolejny raz przedstawia nam historię życiową, naszpikowaną wydarzeniami łamiącymi serce, ale też dającymi nadzieję.

To opowieść słodko-gorzka, która czasami sprawiała mi trudność. I to pod względem fabularnym, bo mnogość tajemnic, niesprawiedliwości i bezsilności, czasami mnie...

Bardzo lubię pozycje wydane spod pióra autorki. Trafiają one w 100% w moje gusta i powodują, że podczas czytania towarzyszy mi błoga rozkosz. Nie inaczej było przy tej historii.
Uwielbiam sposób w jaki Pani Gabriela pokazała z pozoru idealną, a jednak nieidealną rodzinę. Patrząc na nich wydaje się, że tworzą nieskazitelny obrazek, a w czterech ścianach jest zgoła inaczej. Brak rozmów, samotność, przytłoczenie, przemoc słowna, psychiczna. Takie zdjęcia skrywa niejeden dom. O tym się głośno nie mówi, ale autorka postanowiła otworzyć tą puszkę Pandory. I zrobiła to mistrzowsko. Czytając tą książkę czułam się jak ja, kilkanaście lat wstecz. Utożsamiałam się z bohaterką i jej tęsknotą za ojczyzną. Potrafiłam wczuć się w jej role, przez co odbierałam tą historię dość personalnie. Zdecydowanie podobała mi się zmiana jaka zaszła w głównej bohaterce i fakt, że postanowiła zmierzyć się ze wszystkimi bolączkami i zawalczyć o siebie. Bo my, kobiety, w toku życia zapominamy, że również jesteśmy ważne. Nie mąż, nie dzieci, MY.
Krótkie i treściwe zdania, wiele dialogów sprawia, że ta pozycja nie jest mdła. A mogłaby taką być, gdyż wielokrotnie są powtórzenia, które wzmacniają punkt widzenia bohaterów. Może nie ma tu mocno zarysowanej fabuły, ale i bez niej ta pozycja jest nieodkładalna.

Bardzo lubię pozycje wydane spod pióra autorki. Trafiają one w 100% w moje gusta i powodują, że podczas czytania towarzyszy mi błoga rozkosz. Nie inaczej było przy tej historii.
Uwielbiam sposób w jaki Pani Gabriela pokazała z pozoru idealną, a jednak nieidealną rodzinę. Patrząc na nich wydaje się, że tworzą nieskazitelny obrazek, a w czterech ścianach jest zgoła inaczej....

Czy jest odpowiedni wiek do wejścia w dorosłość? Czy potrafimy określić kiedy najlepiej ustatkować się, założyć rodzinę?
Klaudia już w wieku 19 lat postanowiła wyjść za Piotra, urodziła mu dwójkę dzieci i wyprowadzili się do Londynu w poszukiwaniu dostatku i lepszego życia. Szybko zrozumiała, że pieniądze to nie wszystko, a jej małżeństwo bardziej przypomina bycie ze sobą z rozsądku niż z miłości. Kiedy kobieta zbliża się do czterdziestki, jej dzieci się już usamodzielniają, a mąż woli towarzystwo kochanek niż jej, postanawia coś zrobić ze swoim życiem. Idealnym motywatorem do tego jest list od mamy. Klaudia nie mogąc liczyć na wsparcie męża w trudnych chwilach, pakuje walizki i wraca do Polski. Tam czeka na nią nie tylko opieka nad mamą, ale przyjdzie jej zmierzyć się z ukrywanym przez rodzicielkę sekretem, który może zmienić wszystko. Międzyczasie kobieta próbuje poukładać swoje życie, zaczynając myśleć o sobie, nie o wszystkich wokół.

Gabriela Gargaś jest niesamowita. Potrafi pisać zarówno książki przesiąknięte humorem, jak również te ściskające za serce. "Wybacz mi" to historia która zawiera w sobie dużo prawdy o życiu. Daje do myślenia, i otwiera oczy na wiele spraw. Pozwala uwierzyć, że nigdy nie jest za późno by zacząć od nowa. Pokazuje, że związek to przede wszystkim partnerstwo, wsparcie, dbanie o drugą połówkę. W przypadku głównej bohaterki nie było o tym mowy. Podobno kochała za mocno czym przytłaczała męża. Było mi jej bardzo szkoda i przez całą historię trzymałam mocno kciuki, by uwierzyła, że może być lepiej i może iść do przodu.
Z całego serca polecam Wam zarówno tą, jak i poprzednie książki ze Złotej Kolekcji. Są idealne na jesienne wieczory!

Czy jest odpowiedni wiek do wejścia w dorosłość? Czy potrafimy określić kiedy najlepiej ustatkować się, założyć rodzinę?
Klaudia już w wieku 19 lat postanowiła wyjść za Piotra, urodziła mu dwójkę dzieci i wyprowadzili się do Londynu w poszukiwaniu dostatku i lepszego życia. Szybko zrozumiała, że pieniądze to nie wszystko, a jej małżeństwo bardziej przypomina bycie ze sobą...

+

+