Na plus: dojrzale opisany dualizm moralny klawiszów i przestępców w Brazylii, czuć, że autor opiera się na latach doświadczenia, a nie jest to napisany szybko reportaż.

Na minus: to prawdopodobnie trudność w tlumaczeniu z portugalskiego na polski, ale szyk zdań czasami wydaje się bardzo chaotyczny, myślisz, że zdanie dobiega końca, a znajduje się jeszcze masę informacji podawanych w trochę nieprzystępny sposób. Ale książka bardzo dobra, trzeba się tylko przestawić.

Na plus: dojrzale opisany dualizm moralny klawiszów i przestępców w Brazylii, czuć, że autor opiera się na latach doświadczenia, a nie jest to napisany szybko reportaż.

Na minus: to prawdopodobnie trudność w tlumaczeniu z portugalskiego na polski, ale szyk zdań czasami wydaje się bardzo chaotyczny, myślisz, że zdanie dobiega końca, a znajduje się jeszcze masę informacji...

Bardzo ciekawy temat, dużo mocnych historii jednak napisane zbyt chaotycznie.

Bardzo ciekawy temat, dużo mocnych historii jednak napisane zbyt chaotycznie.

Varella ma umiejętność snucia ciekawych opowieści. Jego xiążki czyta się bardzo lekko, mimo że tematy które porusza do lekkich nie należą.
Tym razem opisuje pracę i życie strażników więziennych. Są tu krótkie, ale bardzo intensywne historie, jakie Varella zebrał podczas ponaddwudziestoletniego wolontariatu w więzieniu Carandiru.
Xiążka jest drugą z trylogii więziennej Varelli ale można ją, tak jak i pozostałe części, czytać oddzielnie. Chociaż ktoś kto nie czytał pierwszej części może się czuć zdezorientowany tym, że poszczególne opowieści z reguły nie są ze sobą połączone, jako takie. Mimo to w szerokiej perspektywie wszystkie historie dają spójny obraz tej niewdzięcznej profesji jaką jest bycie strażnikiem w brazylijskim więzieniu.

Varella ma umiejętność snucia ciekawych opowieści. Jego xiążki czyta się bardzo lekko, mimo że tematy które porusza do lekkich nie należą.
Tym razem opisuje pracę i życie strażników więziennych. Są tu krótkie, ale bardzo intensywne historie, jakie Varella zebrał podczas ponaddwudziestoletniego wolontariatu w więzieniu Carandiru.
Xiążka jest drugą z trylogii więziennej...

Spodziewałam się czegoś lepszego. Niestety historia była trochę za bardzo chaotyczna. Według mnie temat nie został zbyt dobrze rozwinięty. Ciekawy pomysł na książkę, ale z realizacją już gorzej. Interesował mnie ten temat, jednak moja ciekawość nie została zaspokojona. Nie dowiedziałam się niczego nowego.

Spodziewałam się czegoś lepszego. Niestety historia była trochę za bardzo chaotyczna. Według mnie temat nie został zbyt dobrze rozwinięty. Ciekawy pomysł na książkę, ale z realizacją już gorzej. Interesował mnie ten temat, jednak moja ciekawość nie została zaspokojona. Nie dowiedziałam się niczego nowego.

Książka napisana bardzo chaotycznie, autor przeskakuje z tematu na temat, po kilka razy wraca do tych samych wydarzeń co na przestrzeni tej książki staje się nudne. Nie znalazłam w niej nic co by mnie zainteresowało na tyle, aby móc ją polecić.
Oczywiście znajdziemy w niej kilka ciekawszych fragmentów opisujących życie funkcjonariuszy więziennych natomiast w niewielkim stopniu poszerza to wiedzę o systemie więziennictwa w Brazylii.

Książka napisana bardzo chaotycznie, autor przeskakuje z tematu na temat, po kilka razy wraca do tych samych wydarzeń co na przestrzeni tej książki staje się nudne. Nie znalazłam w niej nic co by mnie zainteresowało na tyle, aby móc ją polecić.
Oczywiście znajdziemy w niej kilka ciekawszych fragmentów opisujących życie funkcjonariuszy więziennych natomiast w niewielkim...

"Klawisze" to dobra książka, chociaż rzeczywiście na początku źle się ją czyta, ze względu na chaotyczne opisy miejsc. Jednak kiedy zrozumiemy, że jest to historia nie o miejscach, lecz o ludziach, jest o wiele lepiej. Są tam historie straszne i przerażające, takie, które zmuszą nas do uśmiechu, ale również takie, które nas wzruszą. Poprzez świat strażników możemy również zobaczyć brazylijskie więzienia, w których panują straszne warunki, ale również surowy kodeks więzienny. Poznajemy relacje jakie łączą strażników i więźniów. Bardzo ważne są tu rozważania narratora na temat stanu brazylijskiego systemu więziennictwa, co ma związek ze wszystkim, co się wtedy w tym kraju działo.

Patrzę na nią nie jak na typowy reportaż, ale jak na opowieść o grupce przyjaciół, którzy mimo wszystko wspierają się i pomagają sobie. Jeśli się tak na nią spojrzy książka zyskuje o wiele więcej.

"Klawisze" to dobra książka, chociaż rzeczywiście na początku źle się ją czyta, ze względu na chaotyczne opisy miejsc. Jednak kiedy zrozumiemy, że jest to historia nie o miejscach, lecz o ludziach, jest o wiele lepiej. Są tam historie straszne i przerażające, takie, które zmuszą nas do uśmiechu, ale również takie, które nas wzruszą. Poprzez świat strażników możemy również...

Ostatnio polubiłem reportaże Wydawnictwa Czarnego. Nie żebym dużo ich przeczytał, ale sporo uwagi poświęcam im w napotkanych księgarniach - takie małe zboczenie. Klawisze to pozycja, którą kupiłem w taniej księgarni we Wrocławiu. Nazwy dokładnie nie pamiętam, ale wiem, że nie były to Tajne Komplety (może kiedyś o tym napiszę).

https://salomonik.eu/blog/przeczytane/2414-klawisze-drauzio-varella

Ostatnio polubiłem reportaże Wydawnictwa Czarnego. Nie żebym dużo ich przeczytał, ale sporo uwagi poświęcam im w napotkanych księgarniach - takie małe zboczenie. Klawisze to pozycja, którą kupiłem w taniej księgarni we Wrocławiu. Nazwy dokładnie nie pamiętam, ale wiem, że nie były to Tajne Komplety (może kiedyś o tym...

Po tej książce z serii „Reportaż” spodziewałem się dużo więcej.
Polecił mi ją mój kolega.
Niestety nie była to dla mnie tak dobra książka jak się spodziewałem ale nie było źle.
Jest tutaj krótka historia rozwoju więziennictwa w kraju kawy i futbolu. Ciekawe informacje, które potrafią zaskoczyć, zainteresować i zachęcić czytelnika do dalszego czytania i szkoda, że autor nie pozostał cały czas przy takiej formie. Dalej mamy zbiór historii o więziennych strażnikach pracujących w najniebezpieczniejszym wiezieniu w Brazylii.
Niestety ich poziom jest różny co odbija się na lekturze.
A szkoda bo z tych lepszych fragmentów wyłaniał się obraz brudnego, okrutnego miejsca rządzącego się własnymi prawami. Mordercy, gwałciciele, złodzieje z najcięższymi wyrokami a dalej w tle morderstwa, akty zemsty, tortury, handel bronią i narkotykami czy ucieczki. Jest to wszystko bardzo ciekawe. W tym całym mrocznym świecie muszą pracować normalni ludzie i to właśnie ich historie poznajemy podczas czytania. Należy docenić to, że ci ludzie wykonują swoją pracę uczciwie i sumiennie nawet w tak anormalnych i skrajnie niebezpiecznych warunkach.
Może autor napisze kiedyś coś o tych złych strażnikach (tutaj są raczej na marginesie) osobną powieść.
Dlatego u mnie 6/10.

Po tej książce z serii „Reportaż” spodziewałem się dużo więcej.
Polecił mi ją mój kolega.
Niestety nie była to dla mnie tak dobra książka jak się spodziewałem ale nie było źle.
Jest tutaj krótka historia rozwoju więziennictwa w kraju kawy i futbolu. Ciekawe informacje, które potrafią zaskoczyć, zainteresować i zachęcić czytelnika do dalszego czytania i szkoda, że autor...

Zbiór reportażowych, liczących po kilka stron historyjek, które spaja osoba autora i jednocześnie bezpośredniego/pośredniego ich uczestnika.
Lekarz starający się wnieść jakiś pozytywny pierwiastek do okrutnego świata brazylijskiego więziennictwa opowiada o tym co w tym świecie widać, słychać i czuć. Skupia się na tytułowych klawiszach, ale tak czy inaczej jest to historia systemu, który pożera i więzniów i pilnujących ich strażników.
Całość jest dość mocna i dosadna i , biorąc pod uwagę osobę autora i jego dorobek życiowy, brzmi naprawdę autentycznie. Niezależnie jednak od tego, sposób w jaki autor snuje historie sprawia wrażenie jakiejś nieporadności. Kolejne epizody brzmią jakoś tak banalnie. Czasem ma się wrażenie, że czyta się opowiastki z morałem dla małych dzieci(abstrahując od nieprzeznaczonej dla dzieci tematyki, rzecz jasna). Ogólnie warto przeczytać , żeby poznać ten przykry i niestety prawdziwy świat, ale jakaś perła to to nie jest.

Zbiór reportażowych, liczących po kilka stron historyjek, które spaja osoba autora i jednocześnie bezpośredniego/pośredniego ich uczestnika.
Lekarz starający się wnieść jakiś pozytywny pierwiastek do okrutnego świata brazylijskiego więziennictwa opowiada o tym co w tym świecie widać, słychać i czuć. Skupia się na tytułowych klawiszach, ale tak czy inaczej jest to historia...

Kontynuacja i swoiste uzupełnienie Ostatniego kręgu. W tej opowieści autor bardzo rzeczowo podchodzi do problemu przestępczości w Brazylii, aż wierzyć się nie chce, ze ten problem jest u nich tak straszliwie nabrzmiały i właściwie bez szybkich szans na jego normalizację. To nie sprzyja żadnej ze stron. Zła polityka społeczna, niebywała korupcja, niskie płace służb porządkowych i koszmar gotowy. Wydawałoby się, że praca strażnika więziennego jest ciut trudniejsza niż przeciętne siedzenie za biurkiem, ale w Brazylii jest zupełnie inaczej - strażnicy jako zakładnicy w buntach skazanych, umierający w wyniku bójek więźniów, szantażowani i wnoszący broń i narkotyki na teren zakładu. Horror. Są jednak też tacy, którzy wiedzą, z kim pracują i ochrona ich samych ale również osadzonych jest dla nich priorytetem. Strażnicy nie przechodzą żadnych szkoleń, po prostu są przyjmowani do pracy i dopiero w trakcie jej wykonywania uczą się praw rządzących tym okrutnym miejscem. Zwykły pracownik swój błąd po prostu poprawia, strażnik błąd najczęściej przypłaca życiem - swoim i nierzadko kolegów...

Kontynuacja i swoiste uzupełnienie Ostatniego kręgu. W tej opowieści autor bardzo rzeczowo podchodzi do problemu przestępczości w Brazylii, aż wierzyć się nie chce, ze ten problem jest u nich tak straszliwie nabrzmiały i właściwie bez szybkich szans na jego normalizację. To nie sprzyja żadnej ze stron. Zła polityka społeczna, niebywała korupcja, niskie płace służb...