Więźniarki

Myślę, że podobnie jak wiele czytelników sięgających po tę pozycję spodziewałem się czegoś więcej. Ciekawego reportażu dot. brazylijskich więzień. Wydaje mi się, że autor nie wykorzystał w pełni potencjału i ot, mamy po prostu pozycję przeciętną, którą można przeczytać, aby poznać jakiś pewien ogólny zarys. Na pewno książki tej nie można traktować jako źródła wiedzy. Przez jej zdecydowaną większość stanowi ona "zlepek" niekoniecznie powiązanych ze sobą historii kobiet, które trafiły do więzienia, przede wszystkim w związku z handlem narkotykami. Historie te są różne, jednak poruszane w tak marginalnym stopniu, że osobiście kilka razy pogubiłem się w tym, co, kto i dlaczego. Szkoda, bo można było poruszyć mniej wątków, ale poświęcić im więcej przestrzeni.

Myślę, że podobnie jak wiele czytelników sięgających po tę pozycję spodziewałem się czegoś więcej. Ciekawego reportażu dot. brazylijskich więzień. Wydaje mi się, że autor nie wykorzystał w pełni potencjału i ot, mamy po prostu pozycję przeciętną, którą można przeczytać, aby poznać jakiś pewien ogólny zarys. Na pewno książki tej nie można traktować jako źródła wiedzy. Przez...

Chyba miałam zbyt duże oczekiwania co do tej książki.
Bardzo raził mnie język - "murzynka", "mulatka", "babochłop". Nie wiem, czy to na rzeczy jest wiek autora i inne pokolenie czy niefortunne tłumaczenie, nie mniej miałam z tym problem podczas lektury.

Chyba miałam zbyt duże oczekiwania co do tej książki.
Bardzo raził mnie język - "murzynka", "mulatka", "babochłop". Nie wiem, czy to na rzeczy jest wiek autora i inne pokolenie czy niefortunne tłumaczenie, nie mniej miałam z tym problem podczas lektury.

To jedna z tych książek, które patrzą ci głęboko w oczy stojąc na bibliotecznej półce. Albo uważnie ci się przypatrują z witryny w księgarni. Zaciekawiony spoglądasz na nią, by już po chwili trzymać egzemplarz w ręce. Nie bardzo wiesz, jak to się stało i postanawiasz, że tylko rzucisz okiem do środka. Wkrótce okazuje się, że stoisz w jakiejś niewygodnej pozycji, z nogą uniesioną, bo przecież już idziesz i po raz dwudziesty powtarzasz sobie, że to już ostania strona. Ostatni rozdział. Przecież są takie krótkie. Przypominają artykuły w gazecie. Nic ci nie przeszkadza. Ani przypalająca się zupa, ani chropowaty miejscami język narratora. Historie więźniarek są przejmujące. Każda inna. Autor, który przez dwadzieścia osiem lat był lekarzem wolontariuszem w oddziałach więziennych porusza różne kwestie. Mówi o patologiach, handlu narkotykami, bronią, o przemycie, o byciu kobietą gangstera, no i o Komandzie. Co to jest? Organizacja, którą założyło ośmiu największych zakapiorów wśród osadzonych, żeby zaprowadzić spokój w więzieniach. I udało im się. Obecnie kontrolują świat przestępczy również na wolności i nie tylko w Brazylii, ale też poza granicami państwa. Dzięki nim skończyły się gwałty w więzieniach, niekontrolowany handel prochami, bójki są znacznie rzadsze. Udało im się zdziałać coś, czego nie był w stanie zapewnić system bezpieczeństwa przez lata. Jednakże wszystko ma swoją cenę. Komando stanowi państwo w państwie. Strażnicy więzienni i funkcjonariusze policji czują przed nim respekt. Chyba nie o to chodziło twórcom jurysdykcji. Styl autora jest wyjątkowo obiektywny. Z lekarską pieczołowitością opisuje biografie swoich pacjentek. Nie ocenia, nie krytykuje. Jeśli wypowiada swoje zdanie to na temat systemu, lecz nie ludzi, którzy są w nim uwikłani. A historie więźniarek są niesamowite. Każda inna, choć przecież niektóre są skazane za to samo przestępstwo. Autor dobiera biografie w sposób przemyślany, aby ustami osadzonych opisać różne aspekty więziennego życia. Kolejna świetna pozycja wydana przez Wydawnictwo Czarne. Polecam.

To jedna z tych książek, które patrzą ci głęboko w oczy stojąc na bibliotecznej półce. Albo uważnie ci się przypatrują z witryny w księgarni. Zaciekawiony spoglądasz na nią, by już po chwili trzymać egzemplarz w ręce. Nie bardzo wiesz, jak to się stało i postanawiasz, że tylko rzucisz okiem do środka. Wkrótce okazuje się, że stoisz w jakiejś niewygodnej pozycji, z nogą...

Trochę filozofowania na temat systemu penitencjarnego w Brazylii, historie więźniarek takie trochę niepełne, niekiedy bez zakończenia - bardziej są to historie o tym w jaki sposób trafiły do więzienia a nie o tym co się z nimi dzieje za kratami. W porównaniu z poprzednimi książkami ta wypada trochę słabo.

Trochę filozofowania na temat systemu penitencjarnego w Brazylii, historie więźniarek takie trochę niepełne, niekiedy bez zakończenia - bardziej są to historie o tym w jaki sposób trafiły do więzienia a nie o tym co się z nimi dzieje za kratami. W porównaniu z poprzednimi książkami ta wypada trochę słabo.

Dużo powtórzeń z wcześniejszych części, mało nowych informacji, a nawet mało o samych więźniarkach, bo co chwila są wstawki o Carandiru.

Dużo powtórzeń z wcześniejszych części, mało nowych informacji, a nawet mało o samych więźniarkach, bo co chwila są wstawki o Carandiru.

Bardzo dobra książka o kobietach osadzonych w brazylijskim więzieniu. W tle oczywiście Brazylia, jakże inna niż ta która funkcjonuje w naszych wyobrażeniach. Bo Brazylia to nie tylko karnawał w Rio, Copacabana czy futbol na najlepszym światowym poziomie. To w dużej części bieda, narkotyki i porachunki mafijne. POLECAM!

Bardzo dobra książka o kobietach osadzonych w brazylijskim więzieniu. W tle oczywiście Brazylia, jakże inna niż ta która funkcjonuje w naszych wyobrażeniach. Bo Brazylia to nie tylko karnawał w Rio, Copacabana czy futbol na najlepszym światowym poziomie. To w dużej części bieda, narkotyki i porachunki mafijne. POLECAM!

Może nie mój czas, może nie moja tematyka. Okropnie zmęczyła mnie ta książka i mnożące analogiczne historie. Kilka zapadnie mocniej w pamięć, ale całość raczej tylko ok.

Może nie mój czas, może nie moja tematyka. Okropnie zmęczyła mnie ta książka i mnożące analogiczne historie. Kilka zapadnie mocniej w pamięć, ale całość raczej tylko ok.

Anatomia brazylijskiego więzienia dla kobiet pisana z punktu widzenia więziennego lekarza. Wszystko okraszone co ciekawszymi historiami z życia osadzonych. Dla zainteresowanych tematem.

Anatomia brazylijskiego więzienia dla kobiet pisana z punktu widzenia więziennego lekarza. Wszystko okraszone co ciekawszymi historiami z życia osadzonych. Dla zainteresowanych tematem.

Bardzo dobrze napisany reportaż. Mimo, że przeczytałam już kilka książek o więziennictwie oraz obejrzałam wiele dokumentów na ten temat, dzięki tej książce poznałam wiele nowych faktów z życia osadzonych . Serdecznie polecam dla osób zainteresowanych tematem.

Bardzo dobrze napisany reportaż. Mimo, że przeczytałam już kilka książek o więziennictwie oraz obejrzałam wiele dokumentów na ten temat, dzięki tej książce poznałam wiele nowych faktów z życia osadzonych . Serdecznie polecam dla osób zainteresowanych tematem.

"Więżniarki" to bardzo przejmujący reportaż o życiu za kratami w więzieniu dla kobiet w Sao Paolo.Zdecydowana większość osadzonych trafia do więzienia za przemyt narkotyków,ale są wśród nich też morderczynie i członkinie zorganizowanych grup przestępczych.Najczęściej lądują za kratami z winy swoich partnerów sprowadzających je na drogę przestępstwa.Zwykle są to biedne kobiety mające po kilkoro dzieci.Po uwięzieniu matek dzieci najczęściej trafiają do obcych osób,bo rodzin przeważnie nie stać by się zająć kilkorgiem.
Autor reportażu Drauzio Varella pracował tam wiele lat jako lekarz.W swojej książce oddaje głos kobietom,które opowiadają o swoim życiu,rodzinie i pobycie w więzieniu.Historie tych kobiet są niezwykle przejmujące i przygnębiające.

"Więżniarki" to bardzo przejmujący reportaż o życiu za kratami w więzieniu dla kobiet w Sao Paolo.Zdecydowana większość osadzonych trafia do więzienia za przemyt narkotyków,ale są wśród nich też morderczynie i członkinie zorganizowanych grup przestępczych.Najczęściej lądują za kratami z winy swoich partnerów sprowadzających je na drogę przestępstwa.Zwykle są to biedne...