Są książki, o których pisze się po prostu trudno. I nie mówię tutaj o recenzowaniu ścisłej klasyki, którą wszyscy znają i lubią, i potrzeba odwagi, by przyznać się do tego, że, na przykład, jakoś nas to za serce nie złapało. Nie. To, co sprawia mi największą trudność, to powieści mało znanych autorów, którzy pełni zapału oraz dobrych chęci usiedli, napisali, postanowili przekazać swoją historię światu. Jestem pełen podziwu dla ludzi, którzy są w stanie po prostu stworzyć coś z niczego. Jednak wszystkie te starania, jak ma się okazać, to jeszcze nie wszystko. Oto przed wami, drodzy czytelnicy: "Żniwiarz" Jana Iwańskiego.

Bohaterem "Żniwiarza" jest bezimienny złodziej, który w czasie zuchwałej próby wyprowadzenia posążka z podziemnej świątyni tajemniczego kultu oddającego cześć zapomnianej bogini ładuje się w duże kłopoty. Kłopoty mają postać uroczej niewiasty imieniem Beatrycze, którą ten oswobadza, korzystając z wywołanego zamieszania. Nie dane jest mu jednak odebrać obiecanych wyrazów wdzięczności – oto ledwie noc później Beatrycze zostaje zamordowana, a gdy okazuje się, że była siostrzenicą prawej ręki króla, staje się jasne, że w Królestwie Heromei dzieje się coś dużego. Dodajmy jeszcze fakt, że o morderstwo zostaje oskarżony nikt inny jak nasz bohater, zaś tajemnicze proroctwo mówi, że ów właśnie ma pokonać mroczną boginię, którą wyznaje rosnący w siłę kult...

Narracja w "Żniwiarzu" przypomina trochę coś pomiędzy twórczością Ursuli LeGuin i Roberta Howarda, jeśli chodzi o sposób opisywania wydarzeń. Autor nie zagłębia się nazbyt w szczegóły, serwując nam błyskawicznie informację po informacji. Uzyskana w ten sposób dynamika jest co najmniej interesująca – jeśli taka była intencja, zabieg okazał się aż nadto skuteczny. Nie można tego, niestety, powiedzieć o wielu innych użytych w tej książce zabiegach.

Cały tekst dostępny tu: http://www.kotwbookach.pl/2016/08/zniwiarz-jana-iwanskiego.html

Są książki, o których pisze się po prostu trudno. I nie mówię tutaj o recenzowaniu ścisłej klasyki, którą wszyscy znają i lubią, i potrzeba odwagi, by przyznać się do tego, że, na przykład, jakoś nas to za serce nie złapało. Nie. To, co sprawia mi największą trudność, to powieści mało znanych autorów, którzy pełni zapału oraz dobrych chęci usiedli, napisali, postanowili...

Bardzo interesująca pozycja fantasy. Autor był mi do tej pory nieznany - zupełnie przypadkiem zwróciłam uwagę w księgarni na okładkę, która mnie zainteresowała. Potem przeczytałam opis z tyłu i wzięłam. Powiem tak - książka przede wszystkim bardzo dynamiczna - zupełnie jakby czytało się książkę sensacyjną. Fabuła jest ciekawie zawiązana i mocno mnie wciągnęła. Oprócz tego całość jest w mrocznym klimacie, przypominającym średniowiecze, chociaż jest osadzona w wymyślony świecie. Trochę mi to przypomina książki o Conanie. Polecam

Bardzo interesująca pozycja fantasy. Autor był mi do tej pory nieznany - zupełnie przypadkiem zwróciłam uwagę w księgarni na okładkę, która mnie zainteresowała. Potem przeczytałam opis z tyłu i wzięłam. Powiem tak - książka przede wszystkim bardzo dynamiczna - zupełnie jakby czytało się książkę sensacyjną. Fabuła jest ciekawie zawiązana i mocno mnie wciągnęła. Oprócz tego...

Dla mnie pozytywne zaskoczenie. Trochę jak cykl Inkwizytora Piekary Trochę jak Pan losowego ogrodu. Bardzo pozytywnie wypełnienie czasu. Dla ludzi lubiących dobra fantastyke

Dla mnie pozytywne zaskoczenie. Trochę jak cykl Inkwizytora Piekary Trochę jak Pan losowego ogrodu. Bardzo pozytywnie wypełnienie czasu. Dla ludzi lubiących dobra fantastyke

Infantylna fabuła oraz język na pograniczu z baśniami dla dzieci.

Infantylna fabuła oraz język na pograniczu z baśniami dla dzieci.