Ta seria została już wyczerpana. Autor nie wie kiedy powinien już zakończyć serię. Literatura nadal jest ciekawa, ale już skrajnie wturna treść i fabuła. Tylko kraje zagrożenia zmienia, a reszta utartymi torami. Pewnie ani razu nie napisze, jak żydzi oplatają USA w całości ich administracji i finansów. Bo to by znaczyło koniec jego kariery w kraju już realnie tak oplecionym ich wpływami.

Ta seria została już wyczerpana. Autor nie wie kiedy powinien już zakończyć serię. Literatura nadal jest ciekawa, ale już skrajnie wturna treść i fabuła. Tylko kraje zagrożenia zmienia, a reszta utartymi torami. Pewnie ani razu nie napisze, jak żydzi oplatają USA w całości ich administracji i finansów. Bo to by znaczyło koniec jego kariery w kraju już realnie tak...

Czytanie tego w 2024 daje niebywałe wręcz uczucie czytania sprawozdania z tylko trochę alternatywnej wersji naszej rzeczywistości. Clancy, po kilku nietrafionych prognozach w książkach (a może po prostu źle osadzonych na linii czasu, bo póki co, agresja ze strony chin nie nastąpiła),i kolejnym soft reboocie serii (pierwszy był gdy wprowadził Jacka Ryana juniora jako jednego z głównych bohaterów serii, seniora odstawiając na trzeci plan, a także pozbywając się jednej z postaci dość zdawkowym opisem i skromnymi napomknięciami) gdzie, być może dzięki Markowi Greaneyowi, wyleczył się z pozytywnego stosunkowi do rosji i zmian jakie zachodzą w tym kraju, trafia bardzo blisko w rzeczywistość 2024, tylko dekadę wcześniej. Prezydent rosji, wołodin, to oczywista kalka z putina, zgadza się własciwie wszystko, do tego stopnia, że pewne jego schematy zachowań można przełożyć 1:1 na dzisiejszego putina. Szkoda że to z tego co wiem, była jego ostatnia książka. Clancy, szczególnie po zamachach 11 września, był oskarżany jako żródło inspiracji dla terrorystów, a może po prostu był dobrym analitykiem, który z puzzli informacji o zmianach na świecie i nastrojach społecznych, potrafił ułożyć wiarygodną prognozę punktu do którego to wszystko dąży?

Czytanie tego w 2024 daje niebywałe wręcz uczucie czytania sprawozdania z tylko trochę alternatywnej wersji naszej rzeczywistości. Clancy, po kilku nietrafionych prognozach w książkach (a może po prostu źle osadzonych na linii czasu, bo póki co, agresja ze strony chin nie nastąpiła),i kolejnym soft reboocie serii (pierwszy był gdy wprowadził Jacka Ryana juniora jako...

Porządna lektura sensacyjna. Wyważona dawka polityki, militariów, wojska i akcji. Kolejna dobra kontynuacja Greaney'a.

Porządna lektura sensacyjna. Wyważona dawka polityki, militariów, wojska i akcji. Kolejna dobra kontynuacja Greaney'a.

Literacko powieść Marka Greaney'a (Tom Clancy, w 2013 r. już na łożu śmierci tylko sygnował "Zwierzchnika") jest oczywiście słabiutka i schematyczna. Niemniej, dalem całe osiem gwiazdek za śmiałość i trafność prognoz politycznych.

Wiadomo, że polityka jest dla powieści szpiegowskim tym, czym morderstwo dla powieści kryminalnych - podstawą i fundamentem. Duet Greaney-Clancy (przyjmijmy, że pisali obaj) pokusił się o prognozę otwartą, wolną od poprawności politycznej i słusznie założyli rosyjską agresję na Ukrainę, zajęcie Krymu itd.

To zasługuje na uznanie i szacunek.

A ksiązka - na przeczytanie.

Literacko powieść Marka Greaney'a (Tom Clancy, w 2013 r. już na łożu śmierci tylko sygnował "Zwierzchnika") jest oczywiście słabiutka i schematyczna. Niemniej, dalem całe osiem gwiazdek za śmiałość i trafność prognoz politycznych.

Wiadomo, że polityka jest dla powieści szpiegowskim tym, czym morderstwo dla powieści kryminalnych - podstawą i fundamentem. Duet Greaney-Clancy...

35/180/2023
Ostatnia powieść Clancy’ego. Bardzo inna od pozostałych (chociaż przyznaję, że jeszcze nie przebrnęłam przez wszystkie),ponieważ bohaterami są obaj: Jack Ryan senior, obecnie prezydent USA, oraz Jack Ryan junior, trochę komandos, trochę analityk, a generalnie cywil wtrącający się w nieswoje sprawy. I tak sobie skaczemy: 30 lat temu (czyli do połowy lat 80-tych) oraz współcześnie. Hop, siup, hop, siup.
Akcja właściwa zaczyna się od napaści Rosji na Estonię, z której szybko zostaje wypędzona, bo NATO wypełnia zapisy słynnego od ponad roku (w realu mam na myśli, nie w powieści) art. 5 traktatu. Trochę jednak zdążyli postrzelać, pomordować i porabować. „… wojska ze wschodu wycofały się z terytorium Estonii już następnego dnia, opiewając swoja misję jako wielki sukces. Jedynym celem Rosji miało być bowiem wyeliminowanie terrorystów z niektórych wiosek wzdłuż granicy i cen ten wedle rosyjskiej propagandy został osiągnięty.” Znajome?
„Rosja niewątpliwie zaatakuje Ukrainę, zapewne w ciągu najbliższych kilku tygodni. Zaanektuje Krym. Przy braku oporu ze strony Zachodu pewnie pójdzie jeszcze dalej, aż po Dniepr.” A prezydent Rosji, niewysoki, energiczny były pracownik KGB mówi tak: „Nie pozwolimy, aby w bezpośrednim sąsiedztwie naszego kraju istniał jakikolwiek zbójecki reżim. (…) Niszczące Ukrainę rządy bezprawia i olbrzymia przestępczość utwierdziły mnie w przekonaniu, że mieszkających tam obywateli Rosji trzeba chronić.”
Piszę to wszytko dlatego, że powieść została wydana w oryginale w 2013 roku. Czyli pisana chwilę wcześniej, i na pewno jeszcze przed capnięciem Krymu w 2014 r. Dość to niepokojące. Niestety, nie wszystkie wydarzenia z powieści wydarzyły się w rzeczywistości: pomijając oczywiście fakt, że prezydent USA nie nazywa się Ryan, to najazd na Ukrainę skończył się bardzo szybko. I ruskie nie obłowiły się terytorialnie tak, jak w rzeczywistości… Ale za to, na szczęście, nie sprawdziła się również wysoka jakość wojsk rosyjskich i niska – ukraińskich.
Wprawdzie nigdy jeszcze nie widziałam ekranu do projektora o ŚREDNICY pięćdziesięciu cali, ale wybaczam. Szczególnie za ten tekst do Ryana starszego (oczywiście, powiedziany w latach 80-tych, a nie współcześnie, do prezydenta USA): „Powystrzelałeś rok temu kilku łebków z Ulsteru i dochrapałeś się za to tytułu szlacheckiego. Dzisiaj w nocy strzelałeś do snajpera z RAF i szkopy obwołają cię pewnie w podzięce kaiserem albo innym murgrabią.”
Polecam, jak każdą sensację Clancy’ego. Ta jest ważna tym bardziej, że ostatnia. Szkoda bardzo, że już nic nie napisze. Pocieszam się, że mam w kolejce jeszcze całą stertę!

35/180/2023
Ostatnia powieść Clancy’ego. Bardzo inna od pozostałych (chociaż przyznaję, że jeszcze nie przebrnęłam przez wszystkie),ponieważ bohaterami są obaj: Jack Ryan senior, obecnie prezydent USA, oraz Jack Ryan junior, trochę komandos, trochę analityk, a generalnie cywil wtrącający się w nieswoje sprawy. I tak sobie skaczemy: 30 lat temu (czyli do połowy lat 80-tych)...

W świetle wydarzeń, które znamy dzisiaj książka jest wręcz prorocza. Walerij Wołodin, były szpieg KBG przejmuje władze w Rosji i obsadza szczyty władzy innymi dawnymi szpiclami. Usuwa z państwa resztki demokracji, likwiduje niewygodnych dziennikarzy a w ostatecznym rozrachunku dokonuje inwazji na Ukrainę. Coś się nie zgadza z wyjątkiem nazwiska?
Kiedy czytałem opisy wywiadów w telewizji, jakich udzielał Wołodin, trudno było mi oprzeć się wrażeniu, że styl wypowiedzi i metody działania są tak realne, że równie dobrze mógłbym czytać reportaż na temat Putina. A przypomnijmy że książka została wydana w roku 2013, jeszcze przed pierwszą inwazją na Ukrainę, kiedy to świat uważał Putina za spoko gościa (jak na warunki rosyjskie) a Rosję za kraj, który wreszcie się ucywilizował.
Co jednak najbardziej zasługuje na podziw to puenta. Po przeczytaniu ostatniego zdania z epilogu, momentalnie odniosłem wrażenie że wszystkie wątki w książce zmierzały właśnie do przekazania tej jednej myśli. Nie podam jakiej, żeby nie spoilować (zresztą i tak wyrwana z kontekstu brzmiałaby jak truizm),ale byłem na prawdę pod wrażeniem.

W świetle wydarzeń, które znamy dzisiaj książka jest wręcz prorocza. Walerij Wołodin, były szpieg KBG przejmuje władze w Rosji i obsadza szczyty władzy innymi dawnymi szpiclami. Usuwa z państwa resztki demokracji, likwiduje niewygodnych dziennikarzy a w ostatecznym rozrachunku dokonuje inwazji na Ukrainę. Coś się nie zgadza z wyjątkiem nazwiska?
Kiedy czytałem opisy...

Rosja podbija Ukrainę? Brzmi znajomo. Jak to u Clancy'ego szczegółowy przelot po sprzęcie i uzbrojeniu, dołożone trochę fabuły dla pretekstu i książka gotowa. Oczywiście piszę to z przymrużeniem oka ale rozwiązanie konfliktu jakie proponuje autor w finale to trochę jednak śmiech.

Rosja podbija Ukrainę? Brzmi znajomo. Jak to u Clancy'ego szczegółowy przelot po sprzęcie i uzbrojeniu, dołożone trochę fabuły dla pretekstu i książka gotowa. Oczywiście piszę to z przymrużeniem oka ale rozwiązanie konfliktu jakie proponuje autor w finale to trochę jednak śmiech.

TOM CLANCY PRZEWIDZIAŁ ATAK NA UKRAINĘ!1111

Tak, to prawda, że w książce z 2013 r. słynny pisarz przewidział atak Rosji nie tylko na Krym, ale też na wschodnie terytoria Ukrainy. Wiadomo, że, zwłaszcza z dzisiejszej perspektywy, w wielu obliczeniach nie trafił, niemniej realność sytuacji opisywanej w "Zwierzchniku" poraża. Wiemy jednak, że przez te 9 lat sporo się zmieniło, zwłaszcza w ukraińskiej armii.

Wojna o Ukrainę to największa, ale nie jedyna część tej książki. Autor, może nieco niepotrzebnie, przenosi nas w czasie do lat 80, wplata wątki typu RAF, Litwinienko itp. niemniej całość trzyma poziom. Czyta się to po prostu dobrze.

Wydaje się, że w rozwiązywanie kryzysów międzynarodowych za pomocą oddziału Rangersów w Black Hawkach nie wierzą już nawet sami Amerykanie. Pozostaje mieć nadzieję, że Joe Biden obudzi w sobie ukrytego Jacka Ryana i zakończy to szaleństwo.

TOM CLANCY PRZEWIDZIAŁ ATAK NA UKRAINĘ!1111

Tak, to prawda, że w książce z 2013 r. słynny pisarz przewidział atak Rosji nie tylko na Krym, ale też na wschodnie terytoria Ukrainy. Wiadomo, że, zwłaszcza z dzisiejszej perspektywy, w wielu obliczeniach nie trafił, niemniej realność sytuacji opisywanej w "Zwierzchniku" poraża. Wiemy jednak, że przez te 9 lat sporo się...

Jak zwykle świetnie opisane co mogło się zdarzyć w bezwzględnej walce światowych potęg o dominację i wpływy. Bogactwo bohaterów, złych i dobrych oraz akcji i spięć momentami aż utrudnia bieżącą orientację.

Jak zwykle świetnie opisane co mogło się zdarzyć w bezwzględnej walce światowych potęg o dominację i wpływy. Bogactwo bohaterów, złych i dobrych oraz akcji i spięć momentami aż utrudnia bieżącą orientację.

Czytelnicy Toma Clancy odróżnią jego styl od innych, ale Greaney też potrafi świetnie się wczuć w podawanie nam na tacy perfekcyjnych szczegółów dotyczących uzbrojenia, funkcjonowania służb i taktyki, która na polach bitwy jest niekiedy ważniejsza niż sama broń. Nieudana próba zdobycia Estonii przez Walerija Wołodina, który w powieści Zwierzchnik piastuje funkcję prezydenta Rosji sprawia, że apetyt rośnie i na naszych oczach Rosja przymierza się do aneksji Krymu, ale to jeszcze nie wszystko. Mnóstwo podejrzanych morderstw i masa niewyjaśnionych spraw z przeszłości KGB, MI6 i CIA to główne wątki, które składają na końcową całość Zwierzchnika. Powrót po latach do tego typu powieści uznaję za udany. Tej książki nie da się odłożyć na później.

Czytelnicy Toma Clancy odróżnią jego styl od innych, ale Greaney też potrafi świetnie się wczuć w podawanie nam na tacy perfekcyjnych szczegółów dotyczących uzbrojenia, funkcjonowania służb i taktyki, która na polach bitwy jest niekiedy ważniejsza niż sama broń. Nieudana próba zdobycia Estonii przez Walerija Wołodina, który w powieści Zwierzchnik piastuje funkcję prezydenta...