Książka, owszem naukowa, ale czyta się ją jednym tchem. Autor, erudyta, zaciekawia nie tylko stylem, językiem, ale i wątkami, jakie podejmuje. Po raz pierwszy podjęto się opracowania zagadnienia komunikacji religijnej. Z ogromną lekkością Autor mierzy się z trudnymi tematami. A do tego typu należy niewątpliwie pytanie: Ewangelia i media: sojusz czy rywalizacja? Bardzo często - zauważam - szybko odpowiada się, że jest "między nimi" sojusz, że media są idealnym narzędziem głoszenia słowa Bożego. Panuje nawet - można powiedzieć - moda w Kościele na korzystanie z coraz to nowych technik komunikacyjnych, mediów itd. I to Autor w książce pochwala, nie neguje roli i znaczenia mediów. W odniesieniu jednak do głoszenia słowa Bożego i korzystania z mediów w tym zakresie patrzy jednak trzeźwo, spokojnie. Broni bardzo mocno komunikacji bezpośredniej - na żywo. W spotkaniu - w spotkaniu z tym, który jest świadkiem, który uwierzył w Jezusa - odbywa się "bardziej skuteczne" głoszenie słowa Bożego niż za pośrednictwem mediów.

Książka ta, owszem, odnosi się do komunikacji religijnej, ale nawet ci, którzy nie zajmują się tym tematem, czy nie interesują się, wiele z jej lektury mogą skorzystać. Książkę warto przeczytać ze względu na co najmniej dwa wątki:

- Bardzo mocno Autor podkreśla wartość i znaczenie komunikacji bezpośredniej, tej na żywo, w spotkaniu osób. W XXI wieku, gdzie powstaje bardzo dużo publikacji, zachęcających do coraz częstszego, bardziej skutecznego korzystania z mediów, brakuje głosu, który zachęciłby do powrotu do źródeł – do tego, czym jest komunikacja w najczystszej postaci.

- Pytanie główne, na które próbuje odpowiedzieć Autor - Ewangelia i media: sojusz czy rywalizacja? - jest również pytaniem o współczesne znaczenie mediów - czy są one nam pomocą czy może jednak przeszkodą? Jeśli są pomocne, to na ile, jeśli przeszkodą i zagrożeniem, to na ile i w jakim znaczeniu?

Bardzo trudno znaleźć książkę o mediach, o komunikacji, która wniosłaby do dyskusji o mediach, komunikacji coś nowego. Ta wnosi wiele nowego, poprzez to, że Autor wraca do tego, co stare – do wartości komunikacji na żywo, do potrzeby pielęgnowania relacji, do siły głoszenia słowa Bożego na żywo. Na uwagę zasługuje także wątek poświęcony naturze mediów (na bazie poglądów Marshalla McLuhana). Zbyt rzadko powołujemy się na naturę mediów. Tej natury, którą przystępnie i trafnie w książce przybliża Autor, nie zmienimy. Niezależnie, jakie szkolenia z komunikacji ukończymy. Natura radia nie zmieni się, natura telewizji także, nawet, jeśli będą te narzędzia z czasem jeszcze udoskonalane.

Po lekturze tej książki inaczej patrzę na media, inaczej na „pomoce”, narzędzie komunikacyjne (np. social media),inaczej przede wszystkim na komunikację bezpośrednią i głoszenie Ewangelii.

Książka, owszem naukowa, ale czyta się ją jednym tchem. Autor, erudyta, zaciekawia nie tylko stylem, językiem, ale i wątkami, jakie podejmuje. Po raz pierwszy podjęto się opracowania zagadnienia komunikacji religijnej. Z ogromną lekkością Autor mierzy się z trudnymi tematami. A do tego typu należy niewątpliwie pytanie: Ewangelia i media: sojusz czy rywalizacja? Bardzo...