Moim zdaniem jest to najsłabsza z książek Cathy Glass ze wszystkich wydanych do tej pory.
Bardzo lubię jej książki i przeczytałam wszystkie - Cathy pracuje jako opiekun zastępczy i przyjmuje do swojego domu dzieci i nastolatki, które w danej chwili nie mogą mieszkać dłużej we własnym domu i oczekują na decyzję opieki społecznej dotyczącą ich własnego życia.
Każda książka Cathy Glass, to historia jednego dziecka.
Czytając "The silent cry", miałam wrażenie, że wszystkie historie, które warte były opowiedzenia, Cathy opowiedziała już wcześniej.
Po raz pierwszy czytając jej powieść, czułam, że była pisana na siłę, na zlecenie, dla oczekującego wydawcy.
Wątek główny dotyczący kobiety cierpiącej na psychozę poporodową jest rozmyty i gubi się wśród wątków pobocznych, dotyczących rodziny Cathy, chwilowej opieki nad innymi dzieciakami oraz opisów procedur społecznych i metod wychowawczych, dobrze znanych czytelnikom z jej innych książek.
Stawiam 6 gwiazdek ze względu na sentyment do autorki i szereg świetnie napisanych wcześniej książek, po które naprawdę warto sięgnąć. Po tę - nie koniecznie.

Moim zdaniem jest to najsłabsza z książek Cathy Glass ze wszystkich wydanych do tej pory.
Bardzo lubię jej książki i przeczytałam wszystkie - Cathy pracuje jako opiekun zastępczy i przyjmuje do swojego domu dzieci i nastolatki, które w danej chwili nie mogą mieszkać dłużej we własnym domu i oczekują na decyzję opieki społecznej dotyczącą ich własnego życia.
Każda książka...