Podziwiam autora za dystans jaki ma do swojego kraju i swoich rodaków. Dzięki temu, bez własnych emocji opisał swój kraj w wielu przekrojach. Najwięcej miejsca jest tam na czasy współczesne i dzięki temu poznajemy kraj tak nam bliski geograficznie a jednak inny mentalnie. Bardzo chciałbym aby książka taka została napisana o Polsce. Może jeszcze do takiej nie dotarłem ?

Podziwiam autora za dystans jaki ma do swojego kraju i swoich rodaków. Dzięki temu, bez własnych emocji opisał swój kraj w wielu przekrojach. Najwięcej miejsca jest tam na czasy współczesne i dzięki temu poznajemy kraj tak nam bliski geograficznie a jednak inny mentalnie. Bardzo chciałbym aby książka taka została napisana o Polsce. Może jeszcze do takiej nie dotarłem ?

Świetna książka, pokazująca dlaczego Rumunia jest właśnie takim krajem jakim jest.
Polecam dla tych, którzy wybierają się do Rumunii lub tam byli i maja wiele znaków zapytania w głowie.

Świetna książka, pokazująca dlaczego Rumunia jest właśnie takim krajem jakim jest.
Polecam dla tych, którzy wybierają się do Rumunii lub tam byli i maja wiele znaków zapytania w głowie.

Bardzo dobra książka, w przystępny sposób pozwalająca zrozumieć co nieco z Rumunii: dlaczego to oczywiste że ich samochód nazywa się Dacia; czemu w górskich dolinach Rumunii nie ma wsi; kim byli w latach 90 „Rumuni” znani w Polsce z kultowej (sic) „Pieśni o smutnym Rumunie”; dlaczego łatwo im rozumieć włoski, ale w drugą stronę nie bardzo — ogółem świetne wprowadzenie do historii, kultury i nawet specyficznego sposobu myślenia.

Książka ma też parę wad. Przede wszystkim są to dwie książki tego samego autora wydane razem. Pierwsza dla czytelnika zagranicznego, druga na użytek wewnętrzny. Pierwsza jest bardziej przystępna i stanowi niezły wstęp do bardziej posępnej i rozliczeniowej książki drugiej, ale że obie prowadzą zasadniczo ten sam wywód, bardzo trudno oprzeć się wrażeniu powtórzenia. Następnie - czasy współczesne opisane są najgorzej; próbując przedstawić w zarysie losy poszczególnych rządów, parlamentów, partii i prezydentów młodej rumuńskiej demokracji, autor sieje jeno wielki zamęt (być może celowo, w takim razie na plus).

Trzeci zarzut najtrudniej wyrazić. W książce spojrzenie wiele razy pada ku Polsce i Polakom. Nie wiem czy Rumuni, czy sam autor, ale darzeni jesteśmy tam podziwem, jako ci, którzy nie ustąpili, dopięli swego, lepiej wyszli. Otóż czytając książkę, uświadomiłem sobie, że rzeczywiście - przynajmniej pod jednym względem to prawda. Jesteśmy lata do przodu w dyskursie na temat katastrof XX wieku. Naprawdę! U Boi temat przeorania społeczeństwa przez komunizm jest jeszcze zarysowany jako tako, ale udział Rumunii w wojnach światowych i przede wszyskich potraktowanie tematu Holocaustu… mój Boże, zostawiło moje oczy wielkie jak spodki. „Mordowaliśmy w Transnistrii i deportowaliśmy tam Cyganów i Żydów na śmierć, ale nie wydaliśmy później reszty swoich Żydów Hitlerowi, więc bilans jest nierozstrzygnięty, a sytuacja niejasna”. Żyjąc w Polsce, nie wiedziałem że w XXI w. tak się jeszcze da o tym pisać.

Bardzo dobra książka, w przystępny sposób pozwalająca zrozumieć co nieco z Rumunii: dlaczego to oczywiste że ich samochód nazywa się Dacia; czemu w górskich dolinach Rumunii nie ma wsi; kim byli w latach 90 „Rumuni” znani w Polsce z kultowej (sic) „Pieśni o smutnym Rumunie”; dlaczego łatwo im rozumieć włoski, ale w drugą stronę nie bardzo — ogółem świetne wprowadzenie do...

Odległość w linii prostej pomiędzy Polską a Rumunią wynosi jedynie 100 km. Mimo tego kraj ten jawi się w oczach nie tylko Polaków, ale i mieszkańców innych państw Europy, jako miejsce obce, odległe, “inne”. Pod kątem szeroko pojętej inności przeanalizować Rumunię postanowił Lucian Boia, znany już polskim czytelnikom historyk i dekonstruktor dotyczących Rumunii stereotypów oraz narodowych mitów. Właśnie do polskich czytelników adresowana jest przedmowa do dzieła będącego połączeniem dwóch wcześniejszych publikacji.

Nie jest to książka historyczna - owszem, zawiera rozdział poświęcony dziejom Rumunii, jest on jednak zwięzły, nie przytłacza ogromem ważnych dat i nazwisk czy szczegółów, skupia się na zagadnieniach determinujących rumuńską inność. Jak język należący do rodziny romańskiej przetrwał w morzu słowiańszczyzny? Jaką rolę w będących przez ponad czterysta lat lennami Imperium Osmańskiego księstwach rumuńskich odegrali Grecy? Dlaczego w 1860 roku księstwa Wołoszczyzny i Mołdawii przeszły z cyrylicy na alfabet łaciński? W jaki sposób komunistyczny dyktator Nicolae Ceaușescu doprowadził obywateli Rumunii do skraju wytrzymałości i dlaczego rewolucja, do której doszło po jego obaleniu, po dziś dzień budzi kontrowersje?

Determinantów inności Lucian Boia doszukuje się nie tylko w dziejach kraju, analizie zostaje poddane również położenie geograficzne oraz relacje między Rumunami a zamieszkującymi licznie ich kraj przedstawicielami innych narodów i grup etnicznych. Wyjątkowości dodają publikacji spacer po Bukareszcie, na który zabiera nas autor wcielając się tym razem nie tyle w profesora historii, a w przewodnika, oraz wyprawa do panteonu, w którym Vlad Țepeș, pierwowzór hrabiego Draculi, sąsiaduje z wybitnym religioznawcą Mirceą Eliadem oraz ukochaną przez poddanych królową Marią, z pochodzenia brytyjką. Całości dopełnia fakt, że książka wydana została przez Międzynarodowe Centrum Kultury w ramach serii Biblioteka Europy Środka, dzięki czemu lektura dostarcza również pozytywnych doznań estetycznych.

Lucian Boia w interesujący sposób i za pomocą przystępnego języka (co jest też zasługą doskonałego tłumaczenia Joanny Kornaś-Warwas) objaśnia nie tyle kulturę czy historię, ale całość zjawiska jakim jest Rumunia, dlatego jego książka ma szansę zjednać sobie przychylność dużego grona odbiorców. Ci, którzy stawiają dopiero pierwsze kroki w poznawaniu Rumunii, otrzymają prawdziwe kompendium wiedzy potrzebnej do tego, by zrozumieć ten przedziwny kraj i zafascynować się nim jeszcze bardziej, zaś mający już dłuższe doświadczenie w obcowaniu z nim mają szansę na usystematyzowanie wiedzy oraz zestawienie własnych spostrzeżeń i wniosków z tymi wysnutymi przez autora. Obydwie grupy z pewnością spędzą z lekturą czas, o którym zdecydowanie nie powiedzą, że został zmarnowany.
https://psz.pl/98-ksiazka/dlaczego-rumunia-jest-inna-recenzja-ksiazki-luciana-boii

Odległość w linii prostej pomiędzy Polską a Rumunią wynosi jedynie 100 km. Mimo tego kraj ten jawi się w oczach nie tylko Polaków, ale i mieszkańców innych państw Europy, jako miejsce obce, odległe, “inne”. Pod kątem szeroko pojętej inności przeanalizować Rumunię postanowił Lucian Boia, znany już polskim czytelnikom historyk i dekonstruktor dotyczących Rumunii stereotypów...

Rewelacyjna książka. Pełna faktów, ale i frapujących, często zabawnych anegdot na temat bliskiego nam geograficznie, a tak naprawdę bardzo słabo nam znanego państwa. Uświadamia czytelnikowi, że - zgodnie z tytułem - Rumunia rzeczywiście bardzo różni się od reszty Europy, a także stara się dotrzeć do źródeł tej rumuńskiej "inności". Wspaniałe wprowadzenie w historię tego fascynującego kraju.

Rewelacyjna książka. Pełna faktów, ale i frapujących, często zabawnych anegdot na temat bliskiego nam geograficznie, a tak naprawdę bardzo słabo nam znanego państwa. Uświadamia czytelnikowi, że - zgodnie z tytułem - Rumunia rzeczywiście bardzo różni się od reszty Europy, a także stara się dotrzeć do źródeł tej rumuńskiej "inności". Wspaniałe wprowadzenie w historię tego...