Odnalezieni. Prawdziwe historie adoptowanych

Dosyć ciekawa książka, momentami poruszająca emocje. Jednocześnie też, trochę monotonna, choć dosyć ciekawie pokazany problem.
Zwraca uwagę kwestia, jak bardzo ważne są stosunki z rodzeństwem dla adoptowanych osób a nawet sam fakt istnienia tego rodzeństwa, choćby jedynie przeczuwany.
Czasami kontakt z bratem czy siostrą (biologicznymi) okazuje się ważniejszy niż z biologiczną matką!

Dosyć ciekawa książka, momentami poruszająca emocje. Jednocześnie też, trochę monotonna, choć dosyć ciekawie pokazany problem.
Zwraca uwagę kwestia, jak bardzo ważne są stosunki z rodzeństwem dla adoptowanych osób a nawet sam fakt istnienia tego rodzeństwa, choćby jedynie przeczuwany.
Czasami kontakt z bratem czy siostrą (biologicznymi) okazuje się ważniejszy niż z...

Wzruszające, prawdziwe historie adoptowanych. Ciekawy reportaż Anny Kamińskiej.
Czasem gorzki, czasem słodki krajobraz polskich rodzin adopcyjnych i biologicznych. Książkę wieńczy rozmowa z psychoterapeutką, która naprawdę wiele wyjaśnia w kwestii adopcji. Kiedy powiedzieć, czy powiedzieć? Okazuje się, że ludzkie ciało pamięta obrazy nawet z najbardziej wczesnego dzieciństwa. Poczucie niedopełnienia, niedokończenia jest bardzo silne, stąd naturalna tendencja do szukania zerwanych więzi. Ważna, ciekawa pozycja. Napisana zgrabnie tak, ze czyta się ekspresowo.

Wzruszające, prawdziwe historie adoptowanych. Ciekawy reportaż Anny Kamińskiej.
Czasem gorzki, czasem słodki krajobraz polskich rodzin adopcyjnych i biologicznych. Książkę wieńczy rozmowa z psychoterapeutką, która naprawdę wiele wyjaśnia w kwestii adopcji. Kiedy powiedzieć, czy powiedzieć? Okazuje się, że ludzkie ciało pamięta obrazy nawet z najbardziej wczesnego...

Wylałam morze, co ja mówię ocean łez czytając książkę P. Kamińskiej. Tak bardzo wzruszyły mnie historie opowiedziane przez osoby adoptowane, które odnalazły swoich biologicznych krewnych. Nie sądziłam, że aż tak wstrząsną mną opowieści ludzi, którzy praktycznie nie mieli żadnych szans na godziwy start w życie, gdyż zostali pozbawieni już na samym początku rzeczy najważniejszej jaką jest siła i oparcie w rodzinie, która sama się ich wyrzekła w takich czy innych okolicznościach. Muszę przyznać, że najbardziej zaskoczył mnie fakt, że dzieci adopcyjne w swoim już dorosłym życiu nie szukały matki i pytań dlaczego zostały porzucone, tylko rodzeństwa, z którym czuły o wiele silniejszą więź. Osobiście wyznaję pogląd, że niektórzy nie powinni mieć dzieci, bo się do tego kompletnie nie nadają. Tyczy się to i biologicznych i adopcyjnych rodziców niestety też. Traumę i dramat, jakich doświadcza mały człowiek pozbawiony bliskości i miłości matki/ojca na samym początku swojej egzystencji pozostaje z nim na całe życie. Potrzeba ogromnej siły i wielkiego samozaparcia, a także kochających osób wokół, żeby wyjść z tego i stać się po prostu normalnym człowiekiem.
Dlatego apeluję:
Świadomie decydujmy się na posiadanie dzieci! Nie krzywdźmy tych najmniejszych, najbardziej bezbronnych malutkich! Jeżeli nie jesteśmy pewni nie miejmy dzieci! Presja rodziny czy otoczenia na to abyśmy posiadali dziecko niech nie zdominuje naszych wyborów.
Ps. I żeby nie było sama jestem mamą dwójki dzieci i nie wyobrażam sobie życia bez nich. Może nie do końca pojawiły się one wtedy kiedy sobie je zaplanowałam, ale (tak naprawdę to chyba nigdy nie ma tego właściwego momentu) zawsze chciałam mieć dzieci cieszyłam i nadal cieszę się macierzyństwem, choć nie uważam się za idealną matkę (ale czy taka w ogóle istnieje?).
Książkę gorąco polecam.

Wylałam morze, co ja mówię ocean łez czytając książkę P. Kamińskiej. Tak bardzo wzruszyły mnie historie opowiedziane przez osoby adoptowane, które odnalazły swoich biologicznych krewnych. Nie sądziłam, że aż tak wstrząsną mną opowieści ludzi, którzy praktycznie nie mieli żadnych szans na godziwy start w życie, gdyż zostali pozbawieni już na samym początku rzeczy...

Jeśli każda lektura jakieś książki coś nam daje, to ta dała mi przekonanie o tym jak silna jest natura, jak silne są pierwotne więzi i jak istotny jest instynkt - że coś się czuje, o czymś się wie, choć nie umie się tego w pełni nazwać i określić. To jest fascynująca podróż nie tylko w głąb ludzkich historii i losów, ale w głąb człowieka i jego natury.
A Anna Kamińska jak zwykle z wyczuciem, czułością, delikatnością i uwagą podchodzi do swoich bohaterów, starając się ich zrozumieć, wysłuchać, poznać.
Fantastyczna, poruszająca książka.

Jeśli każda lektura jakieś książki coś nam daje, to ta dała mi przekonanie o tym jak silna jest natura, jak silne są pierwotne więzi i jak istotny jest instynkt - że coś się czuje, o czymś się wie, choć nie umie się tego w pełni nazwać i określić. To jest fascynująca podróż nie tylko w głąb ludzkich historii i losów, ale w głąb człowieka i jego natury.
A Anna Kamińska jak...

Jak potoczyły się losy dzieci, które zostały adoptowane? Ta książka świetnie to opisuje. I wcale nie można mówić, że ktoś nosi patologiczną historię w sobie i że się od niej nie uwolni.
Te dorosłe już osoby opisują swoje dzieciństwo, jak czuły, że w ich życiu ktoś jeszcze jest, ale nie potrafiły tej osoby zdefiniować i dopiero jak dorosły do tego, że chcą poznać swoje biologiczne korzenie, to okazywało się, że posiadają rodzeństwo.
Wartościowa książka.

Jak potoczyły się losy dzieci, które zostały adoptowane? Ta książka świetnie to opisuje. I wcale nie można mówić, że ktoś nosi patologiczną historię w sobie i że się od niej nie uwolni.
Te dorosłe już osoby opisują swoje dzieciństwo, jak czuły, że w ich życiu ktoś jeszcze jest, ale nie potrafiły tej osoby zdefiniować i dopiero jak dorosły do tego, że chcą poznać swoje...

Przejmująca opowieść o losach dzieci adoptowanych szukających swojej tożsamości

Przejmująca opowieść o losach dzieci adoptowanych szukających swojej tożsamości

+!

+!

Historie adoptowanych dzieci, które po latach próbują odnaleźć biologicznych rodziców i rodzeństwo, są emocjonalnie niezwykłe i bardzo mnie wciągnęły, choć w takiej dawce w pewnym momencie stały się monotonne w swej powtarzalności. Na koniec bohaterowie nieco mi się pomieszali, właśnie z uwagi na podobieństwa w tych opowieściach. To, co mnie uderzyło, to fakt, że jesteśmy jednak bardzo zwierzęcy w swym pierwotnym dążeniu do kontaktu z członkami stada, z którymi łączą nas więzy krwi i materiał biologiczny. Nie wiedziałam, że nosimy to tak głęboko w sobie, a książka Anny Kamińskiej właśnie to próbuje nam przekazać.

Historie adoptowanych dzieci, które po latach próbują odnaleźć biologicznych rodziców i rodzeństwo, są emocjonalnie niezwykłe i bardzo mnie wciągnęły, choć w takiej dawce w pewnym momencie stały się monotonne w swej powtarzalności. Na koniec bohaterowie nieco mi się pomieszali, właśnie z uwagi na podobieństwa w tych opowieściach. To, co mnie uderzyło, to fakt, że jesteśmy...

Książka zwyczajna i niezwyczajna zarazem. O sprawach fundamentalnych. Warto przeczytać, by zrozumieć, wiedzieć, a może pomóc osobom adoptowanym czy adoptujących.

Książka zwyczajna i niezwyczajna zarazem. O sprawach fundamentalnych. Warto przeczytać, by zrozumieć, wiedzieć, a może pomóc osobom adoptowanym czy adoptujących.

Osobiste, niesamowite, pełne zadumy a czasem zaskoczenia historie osób adoptowanych. Gorąco polecam.

Osobiste, niesamowite, pełne zadumy a czasem zaskoczenia historie osób adoptowanych. Gorąco polecam.