No nareszcie! Klasyka komiksu erotycznego czyli świetna adaptacja przygód Guliwera... wymyślona i narysowana przez Milo Manarę.

Świetne rysunki pięknych kobiet... w wyuzdanych pozach. Czy można czegoś chcieć więcej? Kadry na całe plansze, dobrą, ostrą kreską. Bardzo przyjemnie się na to patrzy. Oczywiście można pokusić się o głębszą analizę komiksu. Dlaczego akurat liliputy i olbrzymy... i erotyzm? Manara zafascynowany jest kobiecym ciałem, zmysłowością cielesną i erotyzmem. Najpierw Guliweriana jest olbrzymką dla liliputów - co symbolizuje dominację, niedostępność i wstrzymane, niemożliwe do zaspokojenia pragnienie seksualne. Ale później rola się odmienia i to Guliweriana staje się liliputem dla olbrzymów... staje się zabawką w ich rękach... co symbolizuje poddaństwo. Dwie strony tego samego erotycznego medalu.

Mamy jeszcze drobne dokładki jak napalone konie i niezaspokojone bachantki :) Ale to tylko drobne epizody w drodze powrotnej do domu. Czy to wszystko dziewczynie się śniło? A może to wynik udaru słonecznego w połączeniu z fantazjami erotycznymi by dominować i być zdominowaną? Milo Manra sięga w głąb pragnień i nadaje im kształty... bardzo piękne kształty.

No nareszcie! Klasyka komiksu erotycznego czyli świetna adaptacja przygód Guliwera... wymyślona i narysowana przez Milo Manarę.

Świetne rysunki pięknych kobiet... w wyuzdanych pozach. Czy można czegoś chcieć więcej? Kadry na całe plansze, dobrą, ostrą kreską. Bardzo przyjemnie się na to patrzy. Oczywiście można pokusić się o głębszą analizę komiksu. Dlaczego akurat...

Zarówno sam tytuł, jak i rysunek widniejący na twardej obwolucie albumu, dla wielu odbiorców powinien być dość mocno sugestywny. Guliweriana jest bowiem frywolną adaptacją popularnej powieści Jonathana Swifta Podróże Guliwera. Manara w głównej roli obsadza tutaj blondwłosą niewiastę, która pływając na materacu, postanawia wystawić swoje ciało na działanie promieni słonecznych. Późniejsze wydarzenia dzieją się błyskawicznie. Gubi ona swój kostium kąpielowy, ratunek odnajduje na starym opuszczonym okręcie, chwilę później zaś niespodziewany sztorm zabiera ją do fantazyjnej krainy liliputów. Jest to zaledwie początek jej niezwykłej przygody.

Oryginalna praca Swifta była satyrą na XVIII-wieczne angielskie społeczeństwo. Milo Manara doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że dla współczesnego odbiorcy treści takie nie będą dobrze zrozumiałe. Postanowił on więc wynieść ową satyrę na nowy poziom humoru, dość szczodrze doprawiając ją porcją erotyki. Lekkość i żartobliwość historii nie zmienia jednak faktu, że pod względem scenariusza tytuł jest co najwyżej przeciętny. Na pewno nie jest to album, po który sięga się ze względu na fabułę. Pełni ona tutaj role trzecio a czasem nawet czwarto planową, stając się jedynie jakimś pretekstem do zrzucenia przez bohaterkę swojego odzienia.

Nie będzie zaskoczeniem, że najważniejsza jest tutaj nagość i wszechobecna frywolność. Nie znajdziemy tutaj jednak nic nadmiernie szokującego czy przekraczającego barierę lekkiej pikanterii. Twórca nie sprowadza również pięknej bohaterki tylko do roli erotycznych bodźców dla czytelnika. Kobieta jest odważną i przebojową postacią, która doskonale wie czego chce i nie wstydzi się swoich cielesnych walorów. Na siłę oczywiście co bardziej „wrażliwi” odbiorcy mogą zarzucić twórcy sexizm, ale to już podejście bardzo indywidualne.

Tym, co najbardziej tutaj przyciąga uwagę odbiorcy, jest oczywiście sztuka. Manara prezentuje swoją bohaterkę w wielu najróżniejszych pozycjach, tak aby maksymalnie wyeksponować piękno jej ciała (bez przesadnego wulgaryzmu). Perfekcyjnie oddane anatomiczne proporcje, kobiece krągłości i duża ekspresyjność postaci wypełnia kolejne kadry, na których na dłużej zatrzymuje się wzrok czytelnika. Całość jest tutaj zaprezentowana w powiększonym formacie na papierze kredowym, dzięki czemu jest się czym zachwycać.

https://popkulturowykociolek.pl/recenzja-komiksu-guliweriana/

Zarówno sam tytuł, jak i rysunek widniejący na twardej obwolucie albumu, dla wielu odbiorców powinien być dość mocno sugestywny. Guliweriana jest bowiem frywolną adaptacją popularnej powieści Jonathana Swifta Podróże Guliwera. Manara w głównej roli obsadza tutaj blondwłosą niewiastę, która pływając na materacu, postanawia wystawić swoje ciało na działanie promieni...

Lekko erotyczna wersja przygód Guliwera - tutaj w roli podróżnika roznegliżowana podróżniczka. Przyjemna rozrywka, ładna kreska.

Lekko erotyczna wersja przygód Guliwera - tutaj w roli podróżnika roznegliżowana podróżniczka. Przyjemna rozrywka, ładna kreska.

Fabuła: 4/10
Kompozycja: 7/10
Ilustracje: 9/10
Wydanie: 9/10

Fabuła: 4/10
Kompozycja: 7/10
Ilustracje: 9/10
Wydanie: 9/10

Eroparodia powieści Jonathana Swifta. Można przeczytać jako ciekawostkę, albo dla samej kreski Manary, ale w sumie jest tyle lepszych komiksów na rynku, że naprawdę - nie warto.

Więcej o komiksach piszę na fb.com/polishpopkulture

Eroparodia powieści Jonathana Swifta. Można przeczytać jako ciekawostkę, albo dla samej kreski Manary, ale w sumie jest tyle lepszych komiksów na rynku, że naprawdę - nie warto.

Więcej o komiksach piszę na fb.com/polishpopkulture