Ja wiem, że Jodorowsky to przemoc, sex, a na końcu dojdzie pewnie coś z metafizyki, ale kurde czytam to i zastanawiam się: po co? Że bezwzględność, brak skrupułów i codzienność gangsterki Ameryki Łacińskiej? No ok, ale widziałem to milion razy. Póki co nie tylko nie zmienia mi to życia, ale nawet dnia

Ja wiem, że Jodorowsky to przemoc, sex, a na końcu dojdzie pewnie coś z metafizyki, ale kurde czytam to i zastanawiam się: po co? Że bezwzględność, brak skrupułów i codzienność gangsterki Ameryki Łacińskiej? No ok, ale widziałem to milion razy. Póki co nie tylko nie zmienia mi to życia, ale nawet dnia

Ameryka Łacińska. Kraina biedy, występku i korupcji. Kraj przestępstw, śmierci i degeneracji. Tutaj szczęście sprzyja tylko bogatym. Dobrze wie o tym Juan Solo. Porzucony na śmietniku, uratowany przed pożarciem przez bezdomne psy i wychowany przez karłowatego transwestytę. Zamiast smoczka używający lufy pistoletu, a za przyjaciela mający tylko własną agresję. Na kogo może wyrosnąć taki chłopiec? Czy to, że posiada ogon okaże się kolejną przeszkodą w normalnym życiu? A może wada, która spowodowała, że znalazł się na śmietniku stanie się przewagą w chcącym go zniszczyć świecie?

Juan już od najmłodszych lat był zmuszony radzić sobie w życiu korzystając z każdej nadarzającej się okazji. Samotny, po swojej stronie mający tylko fakt, że nie posiada nic, więc nic nie może stracić, rusza w świat przemocy, rozpusty i używek. Chłopak szybko dorośleje i dochodzi do wniosku, że skoro nigdy nic nie miał, cały świat może należeć do niego. Wszystkich, którzy się z tym nie zgadzają należy usunąć, a przyjaciele są tylko po to, aby po ich plecach wspinać się jak najwyżej. Czy dołączenie do ochrony premiera, gdzie będzie pracował w otoczeniu innych, sobie podobnych, degeneratów jakoś na niego wpłynie? O tym przyjdzie się przekonać w trakcie lektury pierwszego, zbiorczego tomu serii Juan Solo, który zawiera dwie opowieści: Spluwysyn i Psy władzy.

Alexandro Jodorowsky, znany scenarzysta komiksowy i filmowy stworzył, w charakterystycznym dla siebie stylu, graficzną opowieść o przemocy i okrucieństwie. Bohaterowie, pozbawieni jakichkolwiek ograniczeń moralnych, żyją w świecie, w którym za dobre uczynki nikogo nie czeka nagroda. Nie posiadając nawet zalążków sumienia, podróżują przez rzeczywistość nie zważając na nic. Trudno w którymkolwiek dziele Jodorowskiego odnaleźć wzorce do naśladowania. Aspołeczni ludzie podążają w kierunku swojego przeznaczenia. Brud wyziera z każdej strony komiksu, atakując czytelnika próbującego spojrzeć na brutalne jednostki pod innym kątem. Jodorowsky w swoich opowieściach skupia się na ukazaniu wizerunków zwykłych ludzi wystawionych na niezwykłe sytuacje. Czy w każdym z nas czai się zło? I czy jego uwolnienie zależy tylko od tego jak potraktuje nas świat?...

- - -
cały tekst można przeczytać tu:
https://dybuk.wordpress.com/2016/06/10/juan-solo-1-spluwysyn-psy-wladzy/

Ameryka Łacińska. Kraina biedy, występku i korupcji. Kraj przestępstw, śmierci i degeneracji. Tutaj szczęście sprzyja tylko bogatym. Dobrze wie o tym Juan Solo. Porzucony na śmietniku, uratowany przed pożarciem przez bezdomne psy i wychowany przez karłowatego transwestytę. Zamiast smoczka używający lufy pistoletu, a za przyjaciela mający tylko własną agresję. Na kogo może...

Brutalna, surowa, świetna. Godna polecenia

Brutalna, surowa, świetna. Godna polecenia

Pierwszy raz przeczytałem ten komiks w jakiś pirackim tłumaczeniu lata temu i pamiętam jak bardzo mną wstrząsnął. Był bluźnierczy, wulgarny i zły do szpiku kości. Wczoraj gdy do niego zasiadłem o 23, to planowałem przeczytać tylko kilka stron przed snem. Pochłonąłem cały i jakoś nie mogłem się oderwać. To jest ciężki komiks, nie dla każdego. Są w nim gwałty, morze przemocy i wszelakie wynaturzenia. Główny bohater to skończony dupek który nie cofnie się przed niczym, aby osiągnąć wyznaczony cel. Równocześnie jest to dość bolesny i przerysowany do granic możliwości komentarz otaczającego nas świata. Pełnego zła, władzy pieniądza i skupienia na sobie. Nadal jest to mocna i ciężka lektura, ale niestety już nie tak mocno dająca po pysku jak te kilka lat temu.

Pierwszy raz przeczytałem ten komiks w jakiś pirackim tłumaczeniu lata temu i pamiętam jak bardzo mną wstrząsnął. Był bluźnierczy, wulgarny i zły do szpiku kości. Wczoraj gdy do niego zasiadłem o 23, to planowałem przeczytać tylko kilka stron przed snem. Pochłonąłem cały i jakoś nie mogłem się oderwać. To jest ciężki komiks, nie dla każdego. Są w nim gwałty, morze przemocy...

Brutalny, duszny, typowo męski komiks. Szkoda tylko, że w zestawieniu z czytanym przeze mnie ostatnio "Green Blood'em" (również historia płatnego mordercy) wypada średnio, bo jednak Kakizaki Masasumi swoją mangą udowodnił, że o twardych facetach, mimo stosunkowo trudnej tematyki, można też opowiadać z pewnego rodzaju gracją i lekkością. Dzieło Jodorowskiego natomiast jest tak brudne i bezkompromisowe, że momentami czytelnik może czuć się zwyczajnie zniesmaczony poczynaniami głównego bohatera (vide scena gwałtu w samochodzie!). Tak czy owak, polecam spróbować. A nuż, widelec, jednak się spodoba.

Brutalny, duszny, typowo męski komiks. Szkoda tylko, że w zestawieniu z czytanym przeze mnie ostatnio "Green Blood'em" (również historia płatnego mordercy) wypada średnio, bo jednak Kakizaki Masasumi swoją mangą udowodnił, że o twardych facetach, mimo stosunkowo trudnej tematyki, można też opowiadać z pewnego rodzaju gracją i lekkością. Dzieło Jodorowskiego natomiast jest...