Ciekawa powieść obejmująca historię przedstawicieli kilku pokoleń, w tle ważne wydarzenia historyczne, a na pierwszym planie charyzmatyczny kompozytor i jego otoczenie. Bohaterką jest także sama muzyka. Bardzo mi się podobało to, jak autorka opisała sposób, w jaki postrzegają i odczuwają muzykę poszczególne postaci. Te postaci to zbiór dobrze napisanych osobowości. Koleje ich życia odcisnęły na nich wyraźne piętno. Bardzo realistyczne w swoich postawach i relacjach. Najbardziej podobała mi się Maria ze swoim bogatym światem wewnętrznym, najlepiej się czytało części pisane z jej perspektywy. Jednocześnie mimo że obfitująca w akcję, powieść ta napisana jest jakoś tak jednolicie (trudno znaleźć adekwatne określenie),że nie zapada mocno w pamięć.

Ciekawa powieść obejmująca historię przedstawicieli kilku pokoleń, w tle ważne wydarzenia historyczne, a na pierwszym planie charyzmatyczny kompozytor i jego otoczenie. Bohaterką jest także sama muzyka. Bardzo mi się podobało to, jak autorka opisała sposób, w jaki postrzegają i odczuwają muzykę poszczególne postaci. Te postaci to zbiór dobrze napisanych osobowości. Koleje...

Ciekawa historia. Książkę czyta sie szybko i przyjemnie :D

Ciekawa historia. Książkę czyta sie szybko i przyjemnie :D

Przepiękna.

Przepiękna.

Stało się... Ta powieść skradła moją duszę.

Stało się... Ta powieść skradła moją duszę.

Teresa i jej pierwsze skrzypce. Kobieta, która w grę wkładała całą duszę. Poznajemy jej życie, relacja z matką, miłość do muzyki.Maria i jej skrzypce oraz życie, które nierozerwalnie splecione zostaje w domu ciszy z muzyką. Anna, nieprzeciętnie utalentowana skrzypaczka Jednak to co wybrzmiewało z jej gry, było czystym, bezdusznym intelektem. Grała wspaniale.
Trzy kobiety, trzy historie. Relacje z rodzicami, które mały ogromny wpływ na ich dorosłość. Relacje z mężczyznami, które wpłynęły na ich kobiecość. Miłość do muzyki, Bacha, Beethovena, Karla, Matiesa, która miała ogromny wpływ na ich życie. Znakomita lektura o czterech kobietach: Teresie, Marii, Annie i Muzyce.Spotkamy też w tej historii Miłość o wielu twarzach: piękną, spełnioną, niewypowiedzianą, zaborczą, zakłamaną i udawaną oraz jej bliźniaczą siostrę Nienawiść, płynącą prosto z serca, bombardującą świat wokoło, niszczącą najbardziej tę, z której wypływa. Znakomita lektura, która pochłonęła mnie bardzo, polecam.
"Zawsze długo dochodzimy do siebie, gdy coś nas naprawdę zrani."

Teresa i jej pierwsze skrzypce. Kobieta, która w grę wkładała całą duszę. Poznajemy jej życie, relacja z matką, miłość do muzyki.Maria i jej skrzypce oraz życie, które nierozerwalnie splecione zostaje w domu ciszy z muzyką. Anna, nieprzeciętnie utalentowana skrzypaczka Jednak to co wybrzmiewało z jej gry, było czystym, bezdusznym intelektem. Grała wspaniale.
Trzy kobiety,...

Można powiedzieć wiele ciepłych słów pod adresem „Domu ciszy”. To proza bardzo pojemna, emocjonalna i pełna psychologicznej głębi, a jednocześnie nie przytłaczająca i w żadnej mierze nie utrudniająca zrozumienia tego, co rozgrywa się między bohaterami powieści. Urzeka swoją kameralną atmosferą i bezpretensjonalnością. Uwodzi dźwiękami muzyki.

Można powiedzieć wiele ciepłych słów pod adresem „Domu ciszy”. To proza bardzo pojemna, emocjonalna i pełna psychologicznej głębi, a jednocześnie nie przytłaczająca i w żadnej mierze nie utrudniająca zrozumienia tego, co rozgrywa się między bohaterami powieści. Urzeka swoją kameralną atmosferą i bezpretensjonalnością. Uwodzi dźwiękami muzyki.

Piękna, wzruszająca opowieść o miłości, nienawiści i muzyce - w dodatku rozpisana na kilka głosów, dzięki czemu poznajemy świat z punktu widzenia kilkorga bohaterów.

Przyznam, że początkowo gubiłam się w rodzinnych koligacjach, ale szybko zorientowałam się, kto jest kim - i od tej pory lektura ze strony na stronę stawała się coraz ciekawsza i coraz bardziej intrygująca.
Zakończenie to prawdziwa wisienka na torcie, czyli coś, co bardzo lubię.

Całość trzyma w napięciu, sprawia, że z wielką niecierpliwością odwraca się kartki.
Kreacje postaci to na pewno dodatkowy plus i jedna z największych zalet fabuły. Podobnie jak koło, które ona zatacza - świetny pomysł i bardzo dobra realizacja (a to nie zawsze idzie w parze).

Pochłonęłam tę powieść w jedno popołudnie. Przeczytałam bardzo szybko, ale książka pozostawiła po sobie niezapomniane wrażenia. Na pewno nie jest to lektura, którą ekspresowo się poznaje i równie szybko o niej zapomina.

Spodobał mi się też oszczędny styl, bardzo wyważony, dopasowany do charakteru postaci.
Jest w "Domu ciszy" jakiś dziwny magnetyzm, który sprawia, że od lektury trudno się oderwać.

Polecam przede wszystkim miłośnikom niebanalnych historii, w dodatku opowiedzianych w nietypowy sposób.

Piękna, wzruszająca opowieść o miłości, nienawiści i muzyce - w dodatku rozpisana na kilka głosów, dzięki czemu poznajemy świat z punktu widzenia kilkorga bohaterów.

Przyznam, że początkowo gubiłam się w rodzinnych koligacjach, ale szybko zorientowałam się, kto jest kim - i od tej pory lektura ze strony na stronę stawała się coraz ciekawsza i coraz bardziej intrygująca....

Niezwykła

Niezwykła

Na okładce info: "Wszystkie dźwięki Barcelony". OK, akcja toczy się w dużej mierze w tym mieście, ale to nie jest książka o Barcelonie. Tytuł: "Dom ciszy". No, hałasu tam nie ma, ale jest muzyka. Tyle o zmyłkach. Co do muzyki, proszę państwa, proszę się nie przerażać. To prawda, jest ona wpleciona w tę książkę nieusuwalnie, jest w niej obecna nieustannie, ale półgłuchemu amatorowi gitarowo-perkusyjnego noise'u, do jakich się zaliczam, w niczym o wiele bardziej klasyczna muzyczność powieści nie przeszkadzała w odbiorze. Swoją drogą muzycy znajdą tam kilka ciekawych dla nich uwag, ale uczynionych na marginesie.
Formalnie akcja "Domu ciszy" toczy się podczas koncertu w Staatsoper im Schiller Theater w Berlinie, współcześnie, ale to tylko rama. Faktyczna akcja rozgrywa się na przestrzeni 50 lat poprzedzających ten koncert we wspominkach czwórki spośród piątki głównych bohaterów. Piąty z nich nie wspomina, albowiem nie żyje, co nie przeszkadza mu być osią, wokół której wszysko się toczy. Miejsce akcji to Barcelona, trochę Berlin (Ost-),przez chwilę Monte Carlo. Co dalej? Różne osobowości, charaktery, relacje między nimi oraz stainer, rocznik 1672, który splótł się z losami wszystkich bohaterów. Ale o czym jest ta książka? Moja żona powiedziała, że o miłości, a ja na to, że o egocentryzmie. Oboje mamy rację, ale nie, nie myślcie, że chodzi o to, że miłość jest zawsze egocentryczna i takie tam. Po prostu "Dom ciszy" to rzecz bogata w treść. To rzecz, która wbrew spokojnie płynącej akcji potrafi poruszyć, potrafi wymusić na czytelniku przemyślenia na parę tematów.
Łatwo wywnioskować z tej może nadmiernej ilości słów powyżej, że nie mamy do czynienia z powieścią akcji ani thrillerem. To książka dla osób o naturze rekleksyjnej, dla badaczy natury ludzkiej. A co poza tym? Och, na przykład motyw duszy w wodzie, pojawiający się przez całą powieść i inne smaczki. To smakowita książka.

Na okładce info: "Wszystkie dźwięki Barcelony". OK, akcja toczy się w dużej mierze w tym mieście, ale to nie jest książka o Barcelonie. Tytuł: "Dom ciszy". No, hałasu tam nie ma, ale jest muzyka. Tyle o zmyłkach. Co do muzyki, proszę państwa, proszę się nie przerażać. To prawda, jest ona wpleciona w tę książkę nieusuwalnie, jest w niej obecna nieustannie, ale półgłuchemu...

Dla mnie mega nuda. Szkoda czasu. Dobrnęłam do połowy i nie dałam rady dalej.

Dla mnie mega nuda. Szkoda czasu. Dobrnęłam do połowy i nie dałam rady dalej.