Zamęt, knucie, sex, niepewność mieszanka wybuchowa i odczucie także mieszane po przeczytaniu...

Zamęt, knucie, sex, niepewność mieszanka wybuchowa i odczucie także mieszane po przeczytaniu...

Dość ciężko ją się czyta. Ilość opisów porażająca co sprawia, że nuży sie momentami mocno. Akcja ok bez jakiś fajerwerków, główny bohater czego się nie dotknie to wygrywa. Ileś osob chcw go zniszczyć ale on zawsze cało z tego wychodzi. Mało relane i za łatwo wszystko osiąga, a wszyscy jedzą mu z reki..

Dość ciężko ją się czyta. Ilość opisów porażająca co sprawia, że nuży sie momentami mocno. Akcja ok bez jakiś fajerwerków, główny bohater czego się nie dotknie to wygrywa. Ileś osob chcw go zniszczyć ale on zawsze cało z tego wychodzi. Mało relane i za łatwo wszystko osiąga, a wszyscy jedzą mu z reki..

Styl pisania tej książki bardzo toporny, ciężki, za dużo pitolenia - gadania o niczym, książka filozoficzna, jakieś refleksje na temat egzystencji życia, fatalna książka, nie da się tego czytać
Nie jest to książka łatwa, lekka i przyjemna - to nie jest książka przy której się odpoczywa -wręcz przeciwnie: trudna, ciężka, autodestrukcyjna - nie polecam

Styl pisania tej książki bardzo toporny, ciężki, za dużo pitolenia - gadania o niczym, książka filozoficzna, jakieś refleksje na temat egzystencji życia, fatalna książka, nie da się tego czytać
Nie jest to książka łatwa, lekka i przyjemna - to nie jest książka przy której się odpoczywa -wręcz przeciwnie: trudna, ciężka, autodestrukcyjna - nie polecam

Nie jest to typowo literatura, której bym pożądała do poczytania, jednak jak to ja, muszę poeksperymentować z różnymi gatunkami.
Pan Olgierd Świerzewski stworzył dzieło pełne napięcia i słusznie zostało ono przyrównane do "wojny gangów".
Bohaterem jest Aleks Rymer, jednak próżno porównywać go z pozytywnymi bohaterami wielu powieści. Jest człowiekiem o twardym charakterze, twardej dupie i wielkich jajach. Czytelnik odnosi wrażenie, że jest wyprany z uczuć, a na pewno nie rozmyśla nad konsekwencjami swoich działań. Właściwie sam przed sobą tłumaczy się tym, że ludzie z którymi współpracuje i ich rani, okazują się nie dość dobrzy, aby z nimi pracować. Wszystko rozpracowane jest na zasadzie "kto nie z nami, ten przeciw nam". Zero skrupułów.
Kolejne panienki, kolejne krzywe interesy, trupy w drodze do celu.
Biorąc pod uwagę, że jest to bardziej męska literatura, nie mogę jej zarzucić, że komuś brak oczekiwanego przez kobiety romantyzmu czy uczucia, bo opowiada o życiu w typowej korporacji, na najwyższych szczeblach, gdzie nie ma miejsca na słabe ogniwa, wyrzuty sumienia czy niezdecydowanie.

Nie jest to typowo literatura, której bym pożądała do poczytania, jednak jak to ja, muszę poeksperymentować z różnymi gatunkami.
Pan Olgierd Świerzewski stworzył dzieło pełne napięcia i słusznie zostało ono przyrównane do "wojny gangów".
Bohaterem jest Aleks Rymer, jednak próżno porównywać go z pozytywnymi bohaterami wielu powieści. Jest człowiekiem o twardym charakterze,...

Odkładam na półkę wiecznego zapomnienia jako nietrafiony prezent. Język i sytuacje przejaskrawione, a momentami wręcz śmieszne (szczegolnie dla osób, ktore pracowały w korporacji). Właściwie to czułam się mocno zażenowana w trakcie czytania.

Odkładam na półkę wiecznego zapomnienia jako nietrafiony prezent. Język i sytuacje przejaskrawione, a momentami wręcz śmieszne (szczegolnie dla osób, ktore pracowały w korporacji). Właściwie to czułam się mocno zażenowana w trakcie czytania.

Książka fajnie napisana, wciągająca, chociaż nie mój temat to podobała mi się.

Książka fajnie napisana, wciągająca, chociaż nie mój temat to podobała mi się.

Master... Ta książka była na mojej liście tytułów do przeczytania dobre dwa lata i przez cały ten czas starałam się unikać jak ognia jej recenzji i w zasadzie poza opisem wydawcy nic więcej o tej pozycji nie wiedziałam.

"Zapach miasta po burzy" zachwycił mnie. Kompletnie obcy świat pojedynków szachowych zaintrygował mnie i wciągał coraz mocniej z każdą przerzuconą stroną. Usłyszałam o tej książce niedługo po jej premierze i dość szybko stanęła u mnie pośród innych przeczytanych pozycji. A potem nastał "Master". Powieść brutalna, pozbawiona tej delikatności (romantycznej strony?) pojedynków szachowych. Spodziewałam się czegoś grzeczniejszego, a zamiast tego był świat niepokojąco przypominający "Wilka z Wall Street". Nie umiałam przerwać lektury, a najgorsze jest niestety to, że sporo spostrzeżeń jest boleśnie prawdziwych. Mnie się ta książka podobała, nie było może aż takiej miłości jak w przypadku debiutu, ale nie żałuję czasu spędzonego w świecie Aleksa.

Master... Ta książka była na mojej liście tytułów do przeczytania dobre dwa lata i przez cały ten czas starałam się unikać jak ognia jej recenzji i w zasadzie poza opisem wydawcy nic więcej o tej pozycji nie wiedziałam.

"Zapach miasta po burzy" zachwycił mnie. Kompletnie obcy świat pojedynków szachowych zaintrygował mnie i wciągał coraz mocniej z każdą przerzuconą stroną....

bardzo dużo za dużo pitolenia o głębokości oraz pozostałych dziewięciu wymiarach duszy kolesia którego motto życiowe mogłoby brzmieć: "3Z". Znaczy: zarobić, za....(pewna czynność fizjologiczna wymagająca obecności kogoś jeszcze),zapomnieć. Jeszcze jedno "z", zachlać ryja. Cała reszta, jakies retrospekcje, jakies rozważnia o wyższosci nad głębią miasta widzianą z hohnastego piętra...to własnie owo pitolenie. Gdyby wydawnictwo musiało, jak w dawnym, słusznie minionym okresie, dawkować arkusze wydawnicze, to dzieło byłoby o połowę chudsze. Czy znacząco lepsze? Nie wiem. Ale miało by tempo, jakieś emocje w sobie. Swoją drogą, pytanie retoryczne ; no, raczej; redaktorzy w wydawnictwach; taki etat; istnieją jeszcze? "Ktokolwiek widział....?" No to jak znajdziecie , polećcie do Wydawnictwa Muza. Będzie miał dużo roboty.
Dałbym jeszcze mniej gwiazdek ale...przeczytałem. Bez satysfakcji, ale przeczytałem.

bardzo dużo za dużo pitolenia o głębokości oraz pozostałych dziewięciu wymiarach duszy kolesia którego motto życiowe mogłoby brzmieć: "3Z". Znaczy: zarobić, za....(pewna czynność fizjologiczna wymagająca obecności kogoś jeszcze),zapomnieć. Jeszcze jedno "z", zachlać ryja. Cała reszta, jakies retrospekcje, jakies rozważnia o wyższosci nad głębią miasta widzianą z...

"Litość nam w duszy dziś zgłuszyć wypada,
Bo dziś interes nad sumieniem włada."

Pieniądz i rozpusta.
To świat. Nasz świat. Przedstawiony brawurowo, bez żadnych granic. Nie ma znaczenia, że to korporacja, może być cokolwiek innego, obejrzyj się też kogo masz obok siebie.
Autor pokazał niezwykle trafnie kto i co rządzi światem.
Od pewnego momentu zlewały mi się transakcje i kobiece ciała.
Mimo znakomitego przekazu, choć nie do końca pojmuję na co liczy autor, czy ten obszerny tekst ma być przestrogą czy też być może przemyca np. New Age, dodatkowo nie znajduję kompletnie wspólnego mianownika z "Zapachem miasta po burzy" obrzydliwość tu pokazana oraz obrzydliwość, którą czuję decyduje o mojej ocenie, mam do tego prawo.
Jakże też sprytnie bohater mówi "Nie czynię zła. Ja działam w świecie, który jest zły."
I nie zgadzam się z tym co napisał na okładce Piotr Bratkowski z "Newsweeka", walka o władzę w korporacji jest bezwzględna, tak, ale nie jest fascynująca, taka walka nie może być fascynująca.

"Litość nam w duszy dziś zgłuszyć wypada,
Bo dziś interes nad sumieniem włada."

Pieniądz i rozpusta.
To świat. Nasz świat. Przedstawiony brawurowo, bez żadnych granic. Nie ma znaczenia, że to korporacja, może być cokolwiek innego, obejrzyj się też kogo masz obok siebie.
Autor pokazał niezwykle trafnie kto i co rządzi światem.
Od pewnego momentu zlewały mi się transakcje i...

Dwa lata po znakomitym "Zapachu miasta po burzy" Olgierd Świerzewski powrócił w wielkim stylu.
Co ważne - nie poszedł na łatwiznę pisząc kolejnego sequela. Wrócił z powieścią zupełnie różną od poprzedniej, ale nie wiem czy nie jeszcze lepszą.
Tym razem jest to współczesny thriller głęboko osadzony w środowisku korporacyjnym. Głównym bohaterem i narratorem jest Alex Ryker - jeden z partnerów oddziału amerykańskiego funduszu inwestycyjnego w Warszawie, człowiek pozbawiony wszelkich zasad moralnych, mizogin, egocentryk i megaloman.
Nieodparcie nasuwa mi się skojarzenie z "House Of Cards" - jeśli komuś podobała się ta książka, to "Master" rzuci go na podłogę. Bo Ryker to polski Frank Underwood tylko dwa razy bardziej bezwzględny, trzy razy bardziej realistyczny i dziesięć razy bardziej odpychający.
Autor kreśli wstrząsający obraz funkcjonowania korporacji, w której za realizację ambicji zawodowych płaci się utratą rodziny, własnej tożsamości, a nawet życia.
Świetna, precyzyjnie skonstruowana fabuła, wielowymiarowe, pełne życia postaci i rzadko spotykane w tego typu literaturze poczucie realizmu robią niesamowite wrażenie.
Wprawdzie "Master" nie ma tego onirycznego klimatu, jakim przepełniony był "Zapach miasta po burzy", za to kłębią się w nim nieposkromione emocje towarzyszące bezwzględnej walce o pozycję w hierarchii i władzę. No a dodatkowo całość jest po prostu znakomicie napisana.
Nie jestem znawcą literatury, chociaż bardzo lubię czytać i może dlatego zupełnie nie rozumiem, dlaczego pisarz o tak niebywałym talencie jak Świerzewski pozostaje w cieniu różnej maści miernot brylujących w mediach i zapychających swoimi wypocinami półki księgarskie.
"Master" to absolutnie jedna z najciekawszych i najlepszych powieści, jakie przeczytałem w ostatnich latach.
Gorąco polecam.

Dwa lata po znakomitym "Zapachu miasta po burzy" Olgierd Świerzewski powrócił w wielkim stylu.
Co ważne - nie poszedł na łatwiznę pisząc kolejnego sequela. Wrócił z powieścią zupełnie różną od poprzedniej, ale nie wiem czy nie jeszcze lepszą.
Tym razem jest to współczesny thriller głęboko osadzony w środowisku korporacyjnym. Głównym bohaterem i narratorem jest Alex Ryker -...