Jakoś mnie ta książka nie porwała. Opowieść o 5 przyjaciółkach, które los rzucił do małej, angielskiej wioski. Poznały się w wojennych czasach i musiały poradzić sobie z różnymi przeciwnościami, kłopotami i perypetiami w tym jakże trudnym czasie. Czy były przyjaciółkami, według mnie nie, a z pewnością nie wszystkie. Pięć głównych bohaterek, ale ja jakoś się z żadną z nich nie zżyłam choć budzą one sympatię. Dla mnie historie tych młodych dziewczyn były ciekawsze za nim spotkały się w Crowmarsh Priors.

Jakoś mnie ta książka nie porwała. Opowieść o 5 przyjaciółkach, które los rzucił do małej, angielskiej wioski. Poznały się w wojennych czasach i musiały poradzić sobie z różnymi przeciwnościami, kłopotami i perypetiami w tym jakże trudnym czasie. Czy były przyjaciółkami, według mnie nie, a z pewnością nie wszystkie. Pięć głównych bohaterek, ale ja jakoś się z żadną z...

"Oblubienice wojny" należą do książek, które czyta się bardzo dobrze, chociaż przyznam, że zaczynałam ją z pewną obawą, gdyż tematyka wojenna nie jest mi szczególnie bliska. Atutem książki jest płynna akcja, łącząca ciekawe wątki trudnej rzeczywistości wojennej z romantyczną częścia życia bohaterek. Najciekawsza dla mnie jest pierwsza część powieści, opisująca życie dziewcząt przed przystąpieniem Wielkiej Brytanii do wojny i sploty wypadków, które doprowadziły do ich spotkania w małej wiosce na południowym wybrzeżu Anglii. Evangeline, Elsie, Tanni, Frances i Alice to młode kobiety, pochodzące z różnych miejsc i środowisk, o różnych temperamentach, doświadczeniach życiowych, pozycjach społecznych, które jednak - mimo wielu różnic - stopniowo zbliżają się do siebie i ostatecznie rodzi się między nimi przyjaźń. Przyjaźń oparta na codziennej walce o przetrwanie, bezpieczeństwo własne i bliskich osób, pożywienie i odzież. Przyjaźń zrodzona w ekstremalnie trudnym czasie, dzięki której z dziewcząt stają się kobietami, żonami, matkami, gospodyniami, osobami odpowiedzialnymi za siebie i innych. Książkę kończą wydarzenia z czasów współczesnych, kiedy to – w 1995 roku – cztery z pięciu przyjaciółek – spotykają się na uroczystości z okazji 50-rocznicy zakończenia wojny. Wówczas to odkrywają przed sobą i czytelnikami historię piątej dziewczyny, której nie było dane przeżyć tych strasznych czasów. Mimo że zakończenie powieści trąci nieco melodramatem, to i tak uważam, że książka warta jest przeczytania.
https://czytampierwszy.pl/pl/

"Oblubienice wojny" należą do książek, które czyta się bardzo dobrze, chociaż przyznam, że zaczynałam ją z pewną obawą, gdyż tematyka wojenna nie jest mi szczególnie bliska. Atutem książki jest płynna akcja, łącząca ciekawe wątki trudnej rzeczywistości wojennej z romantyczną częścia życia bohaterek. Najciekawsza dla mnie jest pierwsza część powieści, opisująca życie...

Bardzo lubię książki o tematyce wojennej, gdy znalazłam "Oblubienice wojny" w przypadkowym namiocie nadmorskim na promocji, nie wiedziałam czego mogę się spodziewać, jednak sam tytuł i opis ma na tyle zaintrygowały, że postanowiłam tę lekturę zakupić i... okazało się to najlepszą moją decyzją książkową ostatnich miesięcy!

Książka jest wspaniała, niesie ze sobą wiele emocji i historii, chociaż jest to fikcja literacka, wzorowana na prawdziwych wydarzeniach, to czytałam ją z zapartym tchem. Wczuwałam się w każdą opowiedzianą sytuację, płakałam nad losem bohaterów oraz zastanawiałam się "co ja bym zrobiła na ich miejscu?".
Los dla bohaterek nie był łaskawy w czasie wojny, każda przeżyła swoje traumy oraz tragiczne wydarzenia. Pięć młodych dziewczyn poznało się zrządzeniem losu w małej miejscowości w Anglii. Każda była zupełnie inna - inna religia, status społeczny, wykształcenie, wiek, itd. Różnice nie przeszkodziły im w zaprzyjaźnieniu się i wspólnej walce z wrogiem.
Szkoda, że historia z czasów wojny zakończyła się w najlepszym momencie, gdy zaczęło się naprawdę wiele dziać a ciekawość aż mnie zżerała jak dalej się potoczyły losy bohaterów! Następnie mamy spotkanie "wojennych panien młodych" 50 lat później, razem z wnukami, rodzinami i dosyć jak dla mnie irytującą prowadzącą wywiad dziennikarką, ponieważ rocznica była nagrywana dla telewizji. Bardziej interesowało mnie co dalej się wydarzyło, niż myśli i problemy dziennikarki.
Jak cała książka była wspaniała, tak samo zakończenie trochę naciągane i irytujące, a jednocześnie przykre. Zemsta starszych pań była trochę na siłę wprowadzona w fabułę i nie sądzę, że mogłaby kiedykolwiek się w taki sposób wydarzyć. A szkoda, bo naprawdę miała ogromny potencjał i sądziłam, że lepiej się to zakończenie potoczy, a przede wszystkim, że historia wojenna nie urwie się tak nagle!

Książka bez wątpienia zostanie ze mną na długo, często łapie się na tym, że myślę o tym "co by było gdyby" lub rozpamiętuje losy bohaterek, chociaż zdaję sobie sprawę, że jest to fikcja literacka, to jednak wojna pisała przeróżne scenariusze i warto pamiętać, że każda historia jest wyjątkowa i być może gdzieś się wydarzyła podobna!

Jak dla mnie książka jest rewelacyjna i warto ją przeczytać! Dla mnie to jednak z lepszych pozycji, które ostatnio czytałam i cieszę się, że znalazłam ją pośród innych wyprzedażowych, wakacyjnych lektur. Nigdy wcześniej o niej nie słyszałam, a teraz nie sądzę, że o niej zapomnę.

Bardzo lubię książki o tematyce wojennej, gdy znalazłam "Oblubienice wojny" w przypadkowym namiocie nadmorskim na promocji, nie wiedziałam czego mogę się spodziewać, jednak sam tytuł i opis ma na tyle zaintrygowały, że postanowiłam tę lekturę zakupić i... okazało się to najlepszą moją decyzją książkową ostatnich miesięcy!

Książka jest wspaniała, niesie ze sobą wiele...

Jaką wartość ma przyjaźń i ile znaczy człowiek w czasach pozbawionych jakichkolwiek wartości? A może jak wielką ludzie mają moc, gdy zmagają się z cudzym egoizmem i agresją?

Powieść Helen Bryan pomaga znaleźć odpowiedź na zadane przeze mnie pytania. Chwyta za serce, zmusza do zastanowienia się – nad sobą, swoim otoczeniem i postępowaniem.

W książce poznajemy pięć zupełnie innych kobiet. Każda z nich ma wiele planów i marzeń. Pochodzą z różnych rodzin, mają inne wykształcenie i odmienne poglądy. Łączy je tylko jedno – młodość i hart ducha.

Wojna zastała je w momencie, w którym wkraczały w dorosłe życie. Chciały brać je garściami, kochać się i być doceniane. Niestety nie było im pisane spełnianie się, założenie rodziny i miłość w zaciszu domowym. Gdy mężczyźni walczyli, one zostały same. Pochodzące z różnych regionów znalazły się w jednej wiosce. I musiały być silne.

Bohaterki Helen Bryan łączy również zazdrość i nienawiść. Choć żadna nie potrafi się do tego przyznać, wzajemnie rodzą w sobie negatywne uczucia. Łączy je przyjaźń i łączy nienawiść. Jak potrafiły sobie poradzić z tak sprzeczną gamą uczuć? I jak potoczyło się ich życie już po wojnie? Czy wszystkie przeżyły, czy wszystkie miały kogoś bliskiego przy swoim boku?

Odpowiedzi nie zdradzę, bo zniszczyłabym całą radość wynikającą z czytania. Książka jest zawiła, trzyma w napięciu do ostatnich stron, daje świadectwo kobiecej siły i lojalności.
Tę historię czytałam kilka lat temu, a wciąż o niej pamiętam. Utwór pozostawia czytelnika z natłokiem myśli w głowie. Każe zadać pytanie – co by było ze mną, gdybym żyła w takim miejscu i w takich czasach?

Powieść zdecydowanie polecam. Warta uwagi. Budzi zrozumienie wobec drugiego człowieka.

Link do recenzji: https://www.facebook.com/502991266829130/photos/a.503144550147135/531215427340047/?type=3&theater

Jaką wartość ma przyjaźń i ile znaczy człowiek w czasach pozbawionych jakichkolwiek wartości? A może jak wielką ludzie mają moc, gdy zmagają się z cudzym egoizmem i agresją?

Powieść Helen Bryan pomaga znaleźć odpowiedź na zadane przeze mnie pytania. Chwyta za serce, zmusza do zastanowienia się – nad sobą, swoim otoczeniem i postępowaniem.

W książce poznajemy pięć zupełnie...

Przyznam, że bałam się zacząć czytanie tej książki. Przyzwyczajona do sposobu opisywania tematyki wojennej na naszym polskim podwórku, książki zagranicznych autorów w przeważającej większości wydają mi się płytkie i powierzchowne. Tym razem jednak pozytywnie się zaskoczyłam. Bardzo dobrze mi się czytało "Oblubienice wojny", sama wojna była przedstawiona od innej strony - angielskiej prowincji. Nie brakowało mocnych fragmentów, ale także było w niej sporo poczucia humoru i historii toczących się równolegle do losów wojennych. Polecam.

Przyznam, że bałam się zacząć czytanie tej książki. Przyzwyczajona do sposobu opisywania tematyki wojennej na naszym polskim podwórku, książki zagranicznych autorów w przeważającej większości wydają mi się płytkie i powierzchowne. Tym razem jednak pozytywnie się zaskoczyłam. Bardzo dobrze mi się czytało "Oblubienice wojny", sama wojna była przedstawiona od innej strony -...

Genialna. Nie mogłam się oderwać :D

Genialna. Nie mogłam się oderwać :D

Bardzo dobra książka. Warto przeczytać.

Bardzo dobra książka. Warto przeczytać.

Książka "Oblubienice wojny" opisuje II wojnę światową z perspektywy kobiet mieszkających w małej wiosce na południu Anglii. Każda z nich ma swoją własną, unikatową historię. Wojna odcisnęła na nich swoje piętno, mimo że żadna z nich nigdy nie była na froncie. Książka w piękny sposób opisuje ich zmagania z codziennym życiem, nalotami, wojną, uczuciami, miłością. Pozwala nam zobaczyć oczami wyobraźni to, co pzeżywały tamte młode dziewczęta. Podczas lektury możemy uświadomić sobie, jak bardzo dotkliwa i wszechogarniająca była II wojna światowa. Nie było przed nią ucieczki, jej okrucieństwo czaiło się wszędzie, ideologia nazistowska deprawowała i siała spustoszenie. Aby odzyskać swoje bezpieczeństwo, zwykli ludzie przeobrażali się w bohaterów. Książka Helen Bryan jest o wojnie widzianej oczami takich właśnie osób - wojnie osobistej, nieco na uboczu najważniejszych bitew. Nie brak tu także miłości i wątków szpiegowskich. Serdecznie polecam na zbliżające się jesienne wieczory.

Książka "Oblubienice wojny" opisuje II wojnę światową z perspektywy kobiet mieszkających w małej wiosce na południu Anglii. Każda z nich ma swoją własną, unikatową historię. Wojna odcisnęła na nich swoje piętno, mimo że żadna z nich nigdy nie była na froncie. Książka w piękny sposób opisuje ich zmagania z codziennym życiem, nalotami, wojną, uczuciami, miłością. Pozwala nam...

Historia ciekawa, ale zakończenie mnie rozczarowało.

Historia ciekawa, ale zakończenie mnie rozczarowało.

Losy dziewczyn mnie wciągnęły (chyba Alice najbardziej). Cieszyło mnie kiedy bohaterkom udawało się zaznać odrobiny szczęścia. Zgadzam się, że były ze sobą mocno związane, co wynikało z racji wspólnych przeżyć, jednak nie nazwałabym tego przyjaźnią. Nie przy całej piątce.

Losy dziewczyn mnie wciągnęły (chyba Alice najbardziej). Cieszyło mnie kiedy bohaterkom udawało się zaznać odrobiny szczęścia. Zgadzam się, że były ze sobą mocno związane, co wynikało z racji wspólnych przeżyć, jednak nie nazwałabym tego przyjaźnią. Nie przy całej piątce.