Są trzy powody, dla których sięgnęłam po tę pozycję. Pierwszy , to umieszczenie fabuły książki w Wenecji, dzięki temu mogłam przypomnieć sobie swoje spacery x lat temu po Placu Św. Marka, Most Rialto, gondole na Canale Grande, z których można było podziwiać kamieniczki i przepiękne pałacyki, które nieustannie niszczały i w latach 80-tych XX wieku w większości były już opuszczone.
Po drugie, jest to kryminał retro, w którym akcja rozgrywa się w XIX wieku ( to mój ulubiony okres w historii),podczas karnawału 1862 roku. A Wenecjanie uwielbiają bale karnawałowe i ta tradycja trwa do dziś.
Po trzecie spodobała mi się okładka.
Śledztwo w sprawie tajemniczych morderstw prowadzone jest dwutorowo, jedne przez komisarza Trona, właściciela Palazzo Tron, drugie, przez cesarzową Elżbietę Austriaczkę, zwaną Sisi, która w tym czasie przebywała w Wenecji, by na końcu skonfrontować swoje wyniki.
Akcja ogranicza się początkowo tylko do przesłuchań ludzi pośrednio lub bezpośrednio uwikłanych w zdarzenia. Od połowy książki jednak nabiera tempa, a zimowy klimat potęguje atmosferę zagrożenia.
Książkę kupiłam na wyprzedaży za przysłowiową złotówkę i nie żałuję, chociaż nie znałam wcześniej autora. Całkiem zgrabna opowieść!

Są trzy powody, dla których sięgnęłam po tę pozycję. Pierwszy , to umieszczenie fabuły książki w Wenecji, dzięki temu mogłam przypomnieć sobie swoje spacery x lat temu po Placu Św. Marka, Most Rialto, gondole na Canale Grande, z których można było podziwiać kamieniczki i przepiękne pałacyki, które nieustannie niszczały i w latach 80-tych XX wieku w większości ...

Tyle jest włoskich miast,Rzym,Bolonia.Florencja.A i tak wielu pisarzy umieszcza akcję w Wenecji.
Nie będę się bawił w geografa i opisywał miasta.
Bo czytelnicy i tak znają Wenecję,nawet jak nie byli :-)
Ta książka,to dobry kryminał retro.
Czyli to co lubię.
Mamy zabójstwo i to podwójne.
Zastrzelony mężczyzna i uduszona kobieta.
Akcja książki toczy się w latach 60 XIX wieku.
Tu potrzebna jest nam pewna wiedza historyczna.
Cześć północnych Włoch,była pod władzą Austriaków.
A w tej książce mamy to tego wiele nawiązań.
Czyli mogę zaryzykować,że to kryminał historyczny-retro ?
Tak,zaryzykuje :-)
Akcja toczy się średnio,co sprawia że mamy możliwość domyślenia się,kim był morderca.
No mi to się nie udało.
Dostajemy sporo akcji i cudowne opisy Wenecji.
Jak na autora,którego nie znam to jestem na tak.
Fajna książka.

Tyle jest włoskich miast,Rzym,Bolonia.Florencja.A i tak wielu pisarzy umieszcza akcję w Wenecji.
Nie będę się bawił w geografa i opisywał miasta.
Bo czytelnicy i tak znają Wenecję,nawet jak nie byli :-)
Ta książka,to dobry kryminał retro.
Czyli to co lubię.
Mamy zabójstwo i to podwójne.
Zastrzelony mężczyzna i uduszona kobieta.
Akcja książki toczy się w latach 60 XIX...

Stwierdzenie na okładce, że to wspólne śledztwo cesarzowej i komisarza, jest trochę na wyrost- prawie do końca prowadzą oni osobne śledztwa, dopiero przy końcu wymieniają się informacjami.

Commissario Tron, potomek znanego, choć teraz bliskiemu bankructwa rodu na wezwanie udaje się do morderstwa na statku. Jednak ktoś z wojskowej policji szybko chce rozwiązać śledztwo, twierdząc, że ma motyw (polityczny) i zabójcę. Jednak Tron nie może pozbyć się uczucia, że coś tu nie gra, nie wierzy w oficjalną wersję przestępstwa. „Ta sprawa jest jak łamigłówka- obrazek, na który wystarczy patrzeć dostatecznie długo, by odkryć coś, czego normalnie się nie dostrzega.” Przecież nie zaszkodzi, gdy zada paru osobom kilka pytań, w tym celu przemierza weneckie uliczki- a w tym czasie Wenecja należała do Austrii. Tło historyczne może nie jest mocno zarysowane, ale jak na kryminał retro wystarczające. Co do bohaterów wyróżnia się chyba tylko Tron oraz cesarzowa Elżbieta, która realizuje sprytnie własne plany (np. wycieczka z watą w ustach).

Ogólnie udany kryminał retro, szczególnie ciekawy jest początek i wydarzenia, przy zakończeniu, gdzie morderstw przybywa i akcja przyśpiesza. Do twórczości Remina może zachęcić także jego sardoniczne poczucie humoru przy obyczajowych obserwacjach. Wydarzenia są w sumie dosyć prawdopodobne, mamy także zalążek romantycznej przygody. Wyczytałam, że są dalsze przygody komisarza Trona, jak będę miała okazję to przeczytam.

Stwierdzenie na okładce, że to wspólne śledztwo cesarzowej i komisarza, jest trochę na wyrost- prawie do końca prowadzą oni osobne śledztwa, dopiero przy końcu wymieniają się informacjami.

Commissario Tron, potomek znanego, choć teraz bliskiemu bankructwa rodu na wezwanie udaje się do morderstwa na statku. Jednak ktoś z wojskowej policji szybko chce rozwiązać śledztwo,...

To był śnieżny luty 1862 roku. A przynajmniej w Wenecji był on śnieżny. Taka pogoda sprzyja popełnianiu przestępstw. Zgrabnie skonstruowana intryga i nieźle poprowadzona fabuła - to spore atuty tej książki.

Komisarz policji, commissario Tron, członek znamienitego, choć zubożałego rodu, próbuje rozwikłać zagadkę podwójnego morderstwa na pokładzie parowca "Arcyksiążę Zygmunt". Zostaje jednak od sprawy odsunięty, śledztwo przejmuje żandarmeria. W tym samym czasie w Wenecji przebywa znudzona cesarzowa Austrii, żona Franciszka Józefa, Elżbieta. Na statku przewożona była jej korespondencja, która zaginęła po śmierci radcy dworu - stąd jej osobiste zainteresowanie sprawą.

Oczywiście i tutaj nie zabrakło luk fabularnych, ale można na nie przymknąć oko. Pozytywnie mnie zaskoczyła ta książka. Spodziewałam się kolejnego gniota, a dostałam całkiem przyjemną pozycję z gatunku kryminalnych. O ile morderstwa mogą być przyjemne. Nie jest to może tekst na miarę nagrody Pulitzera, ale czyta się dobrze. Mogę szczególnie polecić wielbicielom gatunku oraz wielbicielom Wenecji.

To był śnieżny luty 1862 roku. A przynajmniej w Wenecji był on śnieżny. Taka pogoda sprzyja popełnianiu przestępstw. Zgrabnie skonstruowana intryga i nieźle poprowadzona fabuła - to spore atuty tej książki.

Komisarz policji, commissario Tron, członek znamienitego, choć zubożałego rodu, próbuje rozwikłać zagadkę podwójnego morderstwa na pokładzie parowca "Arcyksiążę...