Piłsudski był całkiem niezłym pisarzem i być może mógłby zostać świetnym historykiem. To opisał sam moment wybuchu Powstania Styczniowego.

Ciekawe, że wiedząc jak czczono pamięć powstańców styczniowych w II RP(*),za rządów Piłsudskiego i potem, oczekiwałem, że kiego książka będzie hołdownicza. Nic z tych rzeczy: jest to całkiem niezła beletrystycznie ale dość krytyczna rozprawa z przygotowaniem i przeprowadzeniem momentu wybuchu powstania. Wytyka Piłsudski wiele błędów organizacyjnych i kierowniczych, ale przede wszystkim dochodzi do wniosku, że wybuch powstania z jednej strony był na tyle udany, że Rosjanie potraktowali go bardzo poważnie i zaczęli się lepiej organizować i ściągać siły, a więc był udaną i skuteczną demonstracją; z drugiej strony był kompletnie nieudany militarnie, gdyż nie zdobyto żadnego ważnego ośrodka ani nie rozbito żadnego ważnego oddziału rosyjskiego.

(*) W czasach II RP Powstanie Styczniowe było takim fundamentem polityki historycznej jakim w III RP stało się Powstanie Warszawskie. I tu mnie naszła taka refleksja: jak napisałby Piłsudski książkę o Powstaniu Warszawskim? Co jak co, ale to chciałbym przeczytać.

Piłsudski był całkiem niezłym pisarzem i być może mógłby zostać świetnym historykiem. To opisał sam moment wybuchu Powstania Styczniowego.

Ciekawe, że wiedząc jak czczono pamięć powstańców styczniowych w II RP(*),za rządów Piłsudskiego i potem, oczekiwałem, że kiego książka będzie hołdownicza. Nic z tych rzeczy: jest to całkiem niezła beletrystycznie ale dość krytyczna...