Pomyślałam sobie, że skoro jeszcze trwa zima, to warto poczytać coś w zimowych klimatach i wygrzebałam z biblioteczki książkę, zalegającą tam od kilku lat. I nie pożałowałam.

Mogłabym tę powieść określić jako marynistyczno – historyczną obyczajówkę. Dosyć dobrze napisaną, z wyrazistymi bohaterami, ciekawym tłem historycznym.

Akcja przebiega w trzech płaszczyznach:

współcześnie, gdzie śledzimy równocześnie dwa wątki:

- zmagania Jo Harper z niezwykle rzadką chorobą dwuletniego synka o imieniu Sam, którego samotnie wychowuje po śmierci męża Douga

- wyprawę przyrodniego brata Sama, Johna na Arktykę, śladami ekspedycji, którą pasjonował się jego zmarły ojciec. W dodatku okazuje się, że jest on jedyną osobą, która może być dawcą szpiku dla małego braciszka

w przeszłości (1847 rok):

- ekspedycja Franklina w Arktyce, gdzie miało miejsce wiele dramatycznych i tragicznych w skutkach wydarzeń i gdzie finalnie zginęła cała załoga statków Erebus i Terror

Najciekawsza okazały się wydarzenia z przeszłości, w której marynarze zmagali się z górami lodowymi i żywiołem bezlitosnej Arktyki, chorobami, które dziesiątkowały marynarzy. Osobiście do głębi poruszył mnie fakt jak bezdusznie obchodzono się ze zwierzętami: niedźwiedziami, fokami, waleniami. Ja rozumiem, że stanowiły one główne źródło pożywienia, ale dręczono je bezmyślnie i łapano zwyczajnie na handel, dla zysku. Serce złamała mi historia pewnej niedźwiedzicy i jej małego niedźwiadka.

Jeżeli zaś chodzi o teraźniejszość, to dopingowałam mocno Jo aby udało jej się poruszyć niebo i ziemię (co zresztą robiła) i znaleźć ratunek dla swojego synka. Na szczęście miała wokół siebie wielu życzliwych jej ludzi, którzy pomagali jak tylko mogli. Czy uda jej się dotrzeć do Johna przebywającego na drugim krańcu świata i powiadomić go, że tylko on może uratować życie braciszka?

Interesujące też okazały się relacje międzyludzkie, rodzinne, konflikty. Szczególnie irytowała mnie była żona Duoga – bezduszna i egoistyczna Alicja. Miałam ochotę udusić tę babę gołymi rękami.

Podczas czytania czułam ten chłodny, lodowy klimat nie tylko związany z Arktyką, ale również w stosunkach międzyludzkich, w stosunku ludzi do zwierząt. Na szczęście w końcówce książki w obu kwestiach coś niecoś zmieniło się na plus. Wisi nad tym wszystkim jakiś mrok, ale też i nadzieja. Z pewnością lektura mądra, przemyślana, dobrze napisana, jednak czegoś mi tu mimo wszystko zabrakło. Czytałam z zainteresowaniem, ale be efektu "wow”. Polecam szczególnie na ponure, zimowe wieczory.

Pomyślałam sobie, że skoro jeszcze trwa zima, to warto poczytać coś w zimowych klimatach i wygrzebałam z biblioteczki książkę, zalegającą tam od kilku lat. I nie pożałowałam.

Mogłabym tę powieść określić jako marynistyczno – historyczną obyczajówkę. Dosyć dobrze napisaną, z wyrazistymi bohaterami, ciekawym tłem historycznym.

Akcja przebiega w trzech...

Wielowątkowa powieść. Zacznę od tego,żeby nie czytać opisów podanych na końcu książki ani w lubimyczytac, bo zdradzają akcje, która rozgrywa się już za połową książki. Szkoda sobie psuć element zaskoczenia. Bardzo dobrze się ją czytało, tajemnicza wyprawa, która była motywem przewodnim w książce plus skomplikowane relacje rodzinne i walka o życie powodują,że nie można się oderwać od historii. Warto, polecam, chociażby,żeby dowiedzieć się coś niecoś o wyprawie Franklina.

Wielowątkowa powieść. Zacznę od tego,żeby nie czytać opisów podanych na końcu książki ani w lubimyczytac, bo zdradzają akcje, która rozgrywa się już za połową książki. Szkoda sobie psuć element zaskoczenia. Bardzo dobrze się ją czytało, tajemnicza wyprawa, która była motywem przewodnim w książce plus skomplikowane relacje rodzinne i walka o życie powodują,że nie można się...

Elizabeth McGregor - angielska pisarka, autorka miedzy innymi kilku thrillerów psychologicznych. Pisze również pod pseudonimem Elizabeth Cooke lub Holly Fox. Jej najbardziej znaną powieścią jest Dziecko lodu.

Przenieśmy się na chwilę do roku 1845 kiedy to dwa olbrzymie okręty - Erebus i Terror z prawie stutrzydziestoosobową załogą pod dowództwem sir Johna Franklina wyruszyły w Arktykę poszukując legendarnego Przejścia Północno-Zachodniego. Była to najlepiej zaopatrzona ekspedycja polarna, jaka w tamtych czasach wyruszyła z Anglii, a mimo to zakończyła się tragicznie - Erebus i Terror po prostu zniknęły.

W późniejszych latach wielu badaczy podejmowało próby wyjaśnienia, co stało się ze statkami i załogą. Tajemnicze losy wyprawy Franklina zafascynowały także Douglasa Marshalla, jednego z bohaterów książki. Doug, profesor archeologii mający swój stały program w BBC2, któregoś dnia znika gdzieś w krainie lodu i śniegu, podczas jednej z akademickich wypraw badawczych. Sprawą interesuje się redaktorka jednaj z poczytnych gazet i zleca napisanie artykułu swojej przyjaciółce, a zarazem koleżance po fachu - Jo Harper. Dziennikarka początkowo nie jest zainteresowana tematem, ale wkrótce cała sprawa jak i sam Doug Marshall stają się jej niezwykle bliskie…

Dziecko lodu to książka, która od lat stała u mnie na półce, czekając na przeczytanie. Nie powiem żeby jakoś szczególnie mnie do niej ciągnęło, nie miałam też zbyt dużych oczekiwań, ale po przeczytaniu kilkunastu stron spotkało mnie bardzo miłe zaskoczenie. W powieści autorka splata ze sobą dwie historie - jedną, dziejącą się współcześnie i dotyczącą dziennikarki Jo Harper i Douga Marshalla oraz drugą, dotyczącą wyprawy Franklina. I chociaż do niedawna myślałam, że wyprawy morskie to ostatnia rzecz na świecie, jaka może mnie zainteresować, to właśnie wątek dotyczący przeszłości i tragicznych losów załogi Erebusa i Terrora, ku mojemu wielkiemu zaskoczeniu, wciągnął mnie bez reszty. Trochę mniej interesujące natomiast okazały się fragmenty poświęcone współczesności, a wszystko przez krótkie streszczenie znajdujące się na okładce książki. Zdradza ono praktycznie wszystkie szczegóły i psuje przyjemność z czytania. Dlatego ja streściłam fabułę z trochę innej perspektywy i z własnego doświadczenia powiem, że jeśli planujecie przeczytać tę książkę radzę omijać jej recenzje.

Dziecko lodu to historia o miłości i nadziei, o zmaganiu się z poczuciem winy i straty, a także o walce o życie i to nie tylko swoje. Znajdziecie tutaj historię i przygodę, ale też odrobinę romansu. Myślę, ze taka mieszanka powinna Wam się spodobać, zwłaszcza w długie, zimowe wieczory.

Elizabeth McGregor - angielska pisarka, autorka miedzy innymi kilku thrillerów psychologicznych. Pisze również pod pseudonimem Elizabeth Cooke lub Holly Fox. Jej najbardziej znaną powieścią jest Dziecko lodu.

Przenieśmy się na chwilę do roku 1845 kiedy to dwa olbrzymie okręty - Erebus i Terror z prawie stutrzydziestoosobową załogą pod dowództwem sir Johna Franklina...

Kobieta jest w stanie znieść bardzo wiele.
Bardzo wiele jest też gotowa poświęcić.
A zrobi wszystko żeby ratować ukochaną osobę.
Nawet jeśli wymaga to podróży w nieznane.
Nawet jeśli trzeba się rozdwoić.
Nawet jeśli trzeba podzielić swoje serce,by dwie różne drogi miały szanse się zetknąć.
Wybory.
Konieczności.
Ten ma szczęście co nie musi się nad tym głowić.

Nie jest to książka,która rozbawi cię do łez.
Będziesz myślał w czasie czytanie.
A kiedy ją zamkniesz z ostatnim przeczytanym zdanie...
Ale niech to pozostanie tylko twoje.

Kobieta jest w stanie znieść bardzo wiele.
Bardzo wiele jest też gotowa poświęcić.
A zrobi wszystko żeby ratować ukochaną osobę.
Nawet jeśli wymaga to podróży w nieznane.
Nawet jeśli trzeba się rozdwoić.
Nawet jeśli trzeba podzielić swoje serce,by dwie różne drogi miały szanse się zetknąć.
Wybory.
Konieczności.
Ten ma szczęście co nie musi się nad tym głowić.

Nie jest to...

Świetna książka :)

Świetna książka :)

2005

2005

Świetna książka, ciężko się od niej oderwać.

Świetna książka, ciężko się od niej oderwać.

Piękna, wzruszająca opowieść, którą czyta się z zapartym tchem.

Piękna, wzruszająca opowieść, którą czyta się z zapartym tchem.

Opisy wyprawy Franklina bardzo mnie wciągnęły, mimo że musiałam się borykać z moim wybrakowanym angielskim. Wydaje mi się, że w Polsce ta książka niespecjalnie się zaaklimatyzowała, a szkoda.

Opisy wyprawy Franklina bardzo mnie wciągnęły, mimo że musiałam się borykać z moim wybrakowanym angielskim. Wydaje mi się, że w Polsce ta książka niespecjalnie się zaaklimatyzowała, a szkoda.

Są książki, które zapadają w pamięć i w serce ta trójpłaszczyznowa powieść bez wątpliwości do nich należy.

Są książki, które zapadają w pamięć i w serce ta trójpłaszczyznowa powieść bez wątpliwości do nich należy.