Ideologiczny bełkot, parakołczowskie-pseudointelektualne rzygowiny i wyświechtane frazesy.

Słowo wizja pada w tej książce tak często, że faktycznie można odnieść wrażenie jakoby autorzy stawiali się w roli nowych "proroków". Oferują jednakowoż bardzo rozmytą wizję edukacji mieszając częściowo trafne diagnozy z utopijnym rozwiązaniami, które miałyby społeczeństwo dopasować do "jedynego słusznego" modelu ideologicznego.

Ideologiczny bełkot, parakołczowskie-pseudointelektualne rzygowiny i wyświechtane frazesy.

Słowo wizja pada w tej książce tak często, że faktycznie można odnieść wrażenie jakoby autorzy stawiali się w roli nowych "proroków". Oferują jednakowoż bardzo rozmytą wizję edukacji mieszając częściowo trafne diagnozy z utopijnym rozwiązaniami, które miałyby społeczeństwo dopasować...

Wyobrażacie sobie szkołę bez ocen? Bez dzwonków? Bez niewygodnych ławek ustawionych przed tablicą? W ogóle bez tablicy? Ja już tak. I chciałabym takiej szkoły dla Piotrusia. Bardzo!
Polecam zarówno książkę jak i cały ruch "Budząca się szkoła" - marzy mi się wszędzie szkoła, która wspiera i zachęca, zamiast ciosać na własną modłę i uczyć zależności i bezmyślnego wkuwania.

www.instagram.com/kawazliterami

Wyobrażacie sobie szkołę bez ocen? Bez dzwonków? Bez niewygodnych ławek ustawionych przed tablicą? W ogóle bez tablicy? Ja już tak. I chciałabym takiej szkoły dla Piotrusia. Bardzo!
Polecam zarówno książkę jak i cały ruch "Budząca się szkoła" - marzy mi się wszędzie szkoła, która wspiera i zachęca, zamiast ciosać na własną modłę i uczyć zależności i bezmyślnego...

Zabrakło mi tu konkretów. Przykładowe wypowiedzi uczniów, nauczycieli i rodziców o tym, jak niezwykłe zmiany zachodzą w ich szkołach są pełne achów i ochów, ale zupełnie nie uzasadniają tych pochwał. Ogólniki nie pociągają i niczego nie zmienią. Najcenniejszy jest dodatek w postaci kilku polskich przykładów; choć i tu, niestety, konkretów niewiele.
Lektura raczej dla "wtajemniczonych". Rodzicom uczniów ani tym, którzy nie słyszeli o budzących się szkołach, na nic się nie zda.

Zabrakło mi tu konkretów. Przykładowe wypowiedzi uczniów, nauczycieli i rodziców o tym, jak niezwykłe zmiany zachodzą w ich szkołach są pełne achów i ochów, ale zupełnie nie uzasadniają tych pochwał. Ogólniki nie pociągają i niczego nie zmienią. Najcenniejszy jest dodatek w postaci kilku polskich przykładów; choć i tu, niestety, konkretów niewiele.
Lektura raczej dla...

Obecny system edukacji nie jest najlepszy. I to nie tylko polski. Polską szkołę trzeba zmienić, tylko trzeba wybrać dobry wzorzec. Nie upajać się fińskim systemem, tylko dlatego, że nie ma w nim oceniania, za to wszystkie dzieci mają równy dostęp do edukacji wyłącznie na poziomie, który można porównać z polskim dostatecznym. Nie wpadać w zachwyt nad wyspiarskim systemem, który zmusza pięciolatki do regularnego życia szkolnego z powodu imigrantów, bo inaczej te pięciolatki w życiu nie dadzą rady. Nie można wpadać w zachwyt nad niemieckim modelem budzących się szkół, które też są zdominowane przez imigrantów, którzy w normalnych warunkach nie mają szans na rzetelne wykształcenie, ze względu na brak umiejętności wychowawczych rodziców i niedostateczną znajomość języka. Idea budzących się szkół jest rozwiązaniem dla systemu niemieckiego, w którym podstawowym problemem jest brak kompetencji językowych i na dobrą sprawę kolejnym sposobem na walkę z analfabetyzmem.
Nie chcę takiej szkoły dla mojego dziecka i nie chcę równać w dół swoich uczniów. Wystarczy już ustawicznego obniżania poziomu dzięki metodom żywcem ściągniętym z Grzegorzewskiej, która opracowywała je dla dzieci z "dysfunkcjami intelektualnymi".

Obecny system edukacji nie jest najlepszy. I to nie tylko polski. Polską szkołę trzeba zmienić, tylko trzeba wybrać dobry wzorzec. Nie upajać się fińskim systemem, tylko dlatego, że nie ma w nim oceniania, za to wszystkie dzieci mają równy dostęp do edukacji wyłącznie na poziomie, który można porównać z polskim dostatecznym. Nie wpadać w zachwyt nad wyspiarskim systemem,...

Książka składa się z trzech części. Pierwsza to opis "Obudzonych szkół" w Niemczech, czyta się to jak piękną baśń o możliwościach edukacji. Druga to sprawny i logiczny wywód na temat nowatorskiego podejścia do edukacji - na co należy położyć nacisk i jakie wartości wspierać, żeby zmiany były udane. Trzecia, najkrótsza część to opis "Obudzonych szkół" w Polsce. Niestety jest ich niewiele, choć chciałoby się je znaleźć w każdym mieście.
Początkowo ta pozycja dała mi nadzieję, że zmiany faktycznie są możliwe. Niestety z każdą stroną moja frustracja wzrastała, bo to co obserwuję na co dzień w kontakcie z polskim szkolnictwem ma się nijak do promowanych w książce treści. Życzyłabym sobie i wszystkim dzieciom "Obudzonych szkół" - w przeciwnym razie cała edukacja naprawdę jest pozbawiona sensu, tak jak to widać obecnie.
Potrzeba zmiany jest ogromna i nie ma co ukrywać - zamiłowanie do testów do niczego nie prowadzi. Największym jednak grzechem polskiej szkoły jest oderwanie od rzeczywistości - uczenie na pamięć bez powiązania z praktycznym wykorzystaniem wiedzy i umiejętności. Powinniśmy się wstydzić, a nie podkreślać to, jak dobrze wypadamy w testach PISA.
Podobało mi się przesłanie tej książki - uczymy się również po to by popełniać błędy. Myślę że ta sentencja powinna wisieć w każdym pokoju nauczycielskim, w każdej polskiej szkole.

Książka składa się z trzech części. Pierwsza to opis "Obudzonych szkół" w Niemczech, czyta się to jak piękną baśń o możliwościach edukacji. Druga to sprawny i logiczny wywód na temat nowatorskiego podejścia do edukacji - na co należy położyć nacisk i jakie wartości wspierać, żeby zmiany były udane. Trzecia, najkrótsza część to opis "Obudzonych szkół" w Polsce. Niestety...