Moje śliczne

Historia rodziny naznaczona brutalnością a także stratą...

Ocena : 9/10

Dziewiętnastoletnia Julia znika bez śladu. Ta tragedia całkowicie złamała rodzinę. Ojciec popełnił samobójstwo a pozostałe siostry zerwały ze sobą kontakt. Dwadzieścia lat później mąż jednej z sióstr zostaje brutalnie zamordowany zaś w jego rzeczach odnaleziono nagrania z brutalnego mordu młodych dziewczyn... Łudząco przypominającego śmierć ich zaginionej siostry...

Karin Slaughter to jedna z moich ulubionych autorek kryminałów. Dotąd żadna jej powieść mnie nie zawiodła. Moje śliczne także tego nie zrobiły a wręcz jeszcze bardziej mnie zachwyciły.
Fabuła książki zdaje się być bardzo oryginalna. Z jednej strony wydaje się spokojna zaś z drugiej emanuje ogromną brutalnością.
Autorka idealnie dozuje fakty, tak aby przyciągnąć uwagę czytelnika ale także wciągnąć go w pewnego rodzaju grę. Dzięki temu poczułam się w centrum wydarzeń zaś moje emocje zostały wystawione na ogromną próbę.
Początkowo wraz z bohaterkami próbowałam poskładać tą układankę w możliwy scenariusz. Gdzie popełniłam błąd ? Do teraz nie wiem natomiast rozwiązanie okazało się dla mnie ogromnym zaskoczeniem !
Czym bliżej końca tej historii tym więcej zawierała w sobie brutalności. Autorka bardzo szczegółowo opisywała akt morderstwa oraz wygląd ciał zamordowanych kobiet a także akty gwałtów. Te momenty były dla mnie bardzo okrutnie, bardzo emocjonalne i straszne. Oczami swoimi wyobraźni widziałam to co czytałam i się naprawdę bałam. To wszystko było tak realnie opisane! Owe momenty powodowały że odkładałam na chwilę książkę szukając sobie jakiegoś szybkiego zajęcia abym mogła zapomnieć to co przeczytałam. Mimo to jest to największy atut tej książki!
Powieść napisana jest prostym i obrazowym językiem. Pomimo sporej objętości czytało mi się ją bardzo szybko! Nie można się od niej oderwać, choć czasem musiałam to zrobić. Zdecydowanie ta książka należy do tych które oddziałują na psychikę czytelnika i to bardzo !
Polecam!

Historia rodziny naznaczona brutalnością a także stratą...

Ocena : 9/10

Dziewiętnastoletnia Julia znika bez śladu. Ta tragedia całkowicie złamała rodzinę. Ojciec popełnił samobójstwo a pozostałe siostry zerwały ze sobą kontakt. Dwadzieścia lat później mąż jednej z sióstr zostaje brutalnie zamordowany zaś w jego rzeczach odnaleziono nagrania z brutalnego mordu młodych...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przechodząc do tego, co autorka ze mną zrobiła... Sama nie do końca potrafiłam to zrozumieć. Zapędziła mnie w kozi róg na tyle, że ciężko mi było podnieść się z łóżka. Jak ona to wszystko wymyśliła? Jak skonstruowała, że się nie domyśliłam? Chociażby trochę... Gdy zaczynam książkę tej pisarki, od razu zapala się w mojej głowie lampka, że może być ciężko się od niej oderwać. Tak było tym razem. Dopiero będąc niedaleko końca, postanowiłam, że powrócę z rana do lektury, bo obawiałam się, że psychicznie mogę tego nie udźwignąć. Co tutaj się nie wydarzyło, było by lepszym pytaniem, bo jestem pewna, że zachodzicie o głowę, co się działo, że aż w takim szoku jestem. Powiem Wam, że trudno będzie się domyślić. Więc najrozsądniejszym działaniem będzie to, że po prostu ją zamówicie i zaczniecie czytać. Jednak to, co poznacie na łamach kartek zmieni Wasze postrzeganie na kilka ważnych aspektów życia. Czyta się szybko, lekko, nie powiem, że przyjemnie, bo wydarzenia, jakie mają tutaj miejsce ani trochę nie są przyjemne. Momentalnie wciągnęłam się i czytałam z zapartym tchem. Spoglądałam na strony ze zdziwieniem, dlaczego od razu z takiego przytupu zaczynamy... Jednak to, co dostajemy później jest jeszcze gorsze...

Wydarzenia, jakie mają tutaj miejsce zdruzgocą niejednego. Jeżeli nie czujecie się na siłach, by czytać o okropnościach, jakie spotkały kobiety, może lepiej się za nią nie zabierajcie. Może Wam być nie dobrze. Możecie być w głębokim szoku. To książka dla ludzi o mocnych nerwach, więc tylko ci odważniejsi, odporniejsi będą nieco odporni na te wszystkie okrutne rzeczy...
Pomysł na fabułę, to moim zdaniem strzał w dziesiątkę. Z trudem idzie się oderwać, mimo całego poplątania, które ma miejsce, to chce się poznać zakończenie tej lektury. Jednak w najśmielszych snach nie spodziewalibyście się tego, co tutaj wyczytacie. Ja jestem pod wielkim wrażeniem, do tej pory mam ciarki na skórze i zastanawiam się, jak można być taką podłą kreaturą. Owszem, było kilka czynników, które mogło wpłynąć na bohatera, ale niemniej jednak napawa mnie to obrzydzeniem i cieszę się, że dużo wody w rzece musi upłynąć, nim jakiemukolwiek człowiekowi zaufam. Zanim poznam, bo to jedne z najważniejszych podstaw w jakiejkolwiek relacji.

Całą recenzja na blogu

Przechodząc do tego, co autorka ze mną zrobiła... Sama nie do końca potrafiłam to zrozumieć. Zapędziła mnie w kozi róg na tyle, że ciężko mi było podnieść się z łóżka. Jak ona to wszystko wymyśliła? Jak skonstruowała, że się nie domyśliłam? Chociażby trochę... Gdy zaczynam książkę tej pisarki, od razu zapala się w mojej głowie lampka, że może być ciężko się od niej oderwać....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mroczny, brutalny thriller... Tytuł najchętniej zamieniłabym na " Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet'. Kropka. #zostanwdomu

Mroczny, brutalny thriller... Tytuł najchętniej zamieniłabym na " Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet'. Kropka. #zostanwdomu

Pokaż mimo to

Minęło prawie 20 lat od tajemniczego zaginięcia najstarszej z trzech sióstr Julii. Dziewczyna zniknęła bez śladu, sprawa nie została rozwiązana. Brak odpowiedzi na nurtujące pytania członków rodziny, pozostawił swój ślad w psychice i złamanych, niezagojonych ranach w sercach. Co więcej, tragedia naznaczyła swoje piętno, ojciec popełnił samobójstwo, matka zamknęła się na relacje z córkami i unikała drażliwego tematu, a siostry zerwały ze sobą kontakt na wiele długich lat. 

Mija 20 lat od tamtych strasznych wydarzeń. Dzisiaj każdy z żyjących członków rodziny prowadzi własne życie, nie wiedząc, jak się ma i żyje druga osoba. 
Na oczach Claire w zaułku uliczki, zostaje zamordowany Paul, wpływowy milioner i jej pedantyczny mąż. Claire po raz drugi staje w obliczu tragedii, obawiając się, że psychicznie może się z tego nie podnieść. 
Po nalocie służb porządkowych Claire robi porządki w rzeczach męża. Odkrywa zaskakujące materiały filmowe, a właściwie wręcz przerażające i obrzydliwe filmy, na których zakapturzony mężczyzna gwałci i zabija młode dziewczyny. Claire jest mocno zaniepokojona swoim odkryciem i nie jest przekonana, czy może zaufać wymiarowi sprawiedliwości, który przed laty już raz ją zawiódł. Zastanawia się, jakim sposobem tego rodzaju materiały znajdują się na urządzeniach jej poukładanego i dobrze wychowanego męża. Kobieta zaczyna mieć poważne wątpliwości, czy jej mąż to przypadkowa ofiara morderstwa, czy przez wiele lat dzieliła wspólny dom z psychopatą.

Claire i Lydia, dotąd mocno skonfliktowane siostry, podejmują prywatne śledztwo. Claire podejrzewa, że ich wspólna najstarsza siostra mogła zginąć w podobny sposób jak dziewczyny z kolekcjonerskich filmów jej męża. Kobiety jeszcze nie zdają sobie sprawy, jak mocno weszły na rzęski grunt. Wspólnie przekonają się o tym, że w ich przypadku czas absolutnie nie zagoił ran, a wręcz je niebezpiecznie jątrzył. 
Siostry są mocno zdeterminowane i zaangażowane w śledztwo. Są gotowe, aby poznać bolesną prawdę, której się poniekąd spodziewały, ale nie do końca chciały w nią uwierzyć. Nie miały jednak tej pełnej świadomości, że morderca znajduje się tak blisko..

Fabuła całkiem w sobie jest interesująca i dobrze stworzona. Czytelnik razem z Claire i jej siostrą podążają kolejnymi tropami i pojawiającymi się elementami składanki. Fragmenty budujące pełen obraz postaci Paula okazują się coraz bardziej zaskakujące, ale i zatrważające. Przez większość lektury Czytelnik będzie się zastanawiał nad motywami popełnionych morderstw na młodych kobietach i kanwy całej historii powiązanej z tymi morderstwami. 
Z jednej strony nie jestem zaskoczona tym, jak człowiek jest w stanie zapędzić się w kreatywnym podejściu do popełnianych zbrodni, niemniej, jestem nieco oszołomiona skalą okrucieństwa stosowanych metod wobec mordowanych młodych dziewczyn. Nie sądziłam, że w głowie mogą się rodzić tak makabryczne scenariusze zbrodni, które były realizowane ze szczegółami, pod ścisłym nadzorem, punkt po punkcie.
Podsumowując, sam w sobie kryminał jest w porządku. Czytelnik wraz z siostrami, Claire oraz Lydią wspólnie odkrywa kolejne karty, ale już samo dowiedzenie się prawdy i poznanie prawdziwych motywów działań oprawcy są druzgoczące, przerażające i po prostu nieludzkie.

Minęło prawie 20 lat od tajemniczego zaginięcia najstarszej z trzech sióstr Julii. Dziewczyna zniknęła bez śladu, sprawa nie została rozwiązana. Brak odpowiedzi na nurtujące pytania członków rodziny, pozostawił swój ślad w psychice i złamanych, niezagojonych ranach w sercach. Co więcej, tragedia naznaczyła swoje piętno, ojciec popełnił samobójstwo, matka zamknęła się na...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Gdy widzę książkę, której autorką jest Karin Slaughter wiem, jestem przekonana, iż będzie ostro, mocno i fascynująco. Tak myślałam dopóki nie sięgnęłam po Moje śliczne. Niestety, ale ta książka mnie rozczarowała. Może autorka się trochę wyeksploatowała, może powodem jest (takie mam wrażenie) pisanie nieomal na akord.
Faktem jest, iż na Moich ślicznych bardzo się zawiodłam. Jednak błam uparta i doczytałam tę książkę do końca. Ale wierzcie mi, nie było warto.
A zapowiadało się tak dobrze... 19-letnia Julia znika bez śladu. W efekcie tej tragedii ojciec popełnia samobójstwo, a siostry Claire i Lydia zrywają ze sobą kontakt. Mija 20 lat. Mąż Claire, milioner, zostaje zamordowany. Claire przeglądając jego rzeczy znajduje drastyczne nagrania. Na nich tajemniczy człowiek brutalnie gwałci młode kobiety. Dlaczego Paul miał takie nagrania? Czy zbrodnie uwiecznione na płycie mają z nim coś wspólnego? Czy męźczyzna skrywał jakiś sekret?
Wdowa rozpoczyna śledztwo, które sprawi, iż będzie musiała cofnąć się w bolesną przeszłość.
Streszczenie brzmi dobrze, zapowiada ciekawą lekturę. Jednak na tym się kończy.
Moje śliczne w porównaniu do innych książek Slaughter jest słaba, a fabuła ciągnie się niczym przysłowiowe flaki z olejem. Historia opowiedziana jest z perspektywy trzech osób. Dobry zabieg, ale niewiele wnoszący do tempa fabuły. Wydawałoby się, że taki styl opowieści sprawi, iż będzie ona ciekawsza, bardziej emocjonująca, każda część będzie się różnic od pozostałych. Nic bardziej mylnego. Gdyby nie napis na okładce nie uwierzyłabym, iż autorką jest Slaughter. W pewnym momencie miałam odczucie, jakby pisarka zapłaciła jakiemuś mało wyrobionemu pisarczykowi za stworzenie tej książki.
Książka jest przede wszystkim przegadana. Do usunięcia wg. mnie nadaje się ok.120 stron. Gdyby dokonać takiego odchudzenia byłoby dużo lepiej, nie idealnie, ale zdecydowanie lepiej.
Całość sprawia wrażenie jakby autorka zbudowała dobry szkielet, dobry zarys historii, umieściła w tym kiepskich, żenujących bohaterów dodatkowo sprawiających wrażenie niezbyt inteligentnych, a pozostałe miejsca wypełniła czym popadło. Niestety. Przez sporą część lektury po prostu się nudziłam. Nieliczne, bardzo nieliczne ciekawe momenty nie zmieniły tego wrażenia.
Bardzo zdziwił mnie taki sposób pisania. Przy odrobinie wysiłku można było zrobić doskonałą, trzymającą w napięciu książkę. Po prostu można było napisać taką książkę, jaką Slaughter tworzyła na początku swojej kariery. Niestety jest nuda, sztampowość i bardzo nędzne, wręcz żenujące dialogi, niczym z kiepskiej telenoweli.
Oprócz głównego wątku, w Moich ślicznych pojawia się kilka dodatkowych, pobocznych. Ta wielowątkowość sama w sobie nie jest czymś złym. To taki znak rozpoznawczy Slaughter, Z tym, że we wcześniejszych książkach autorka potrafiła z tego sensownie wybrnąć, dokończyć wątki. W Moich ślicznych jest wręcz odwrotnie.
Niby o gustach się nie dyskutuje, ale jestem niesamowicie zdziwiona gdy czytam pochwalne peany dotyczące tej pozycji. Chyba czytaliśmy zupełnie inne książki.

Gdy widzę książkę, której autorką jest Karin Slaughter wiem, jestem przekonana, iż będzie ostro, mocno i fascynująco. Tak myślałam dopóki nie sięgnęłam po Moje śliczne. Niestety, ale ta książka mnie rozczarowała. Może autorka się trochę wyeksploatowała, może powodem jest (takie mam wrażenie) pisanie nieomal na akord.
Faktem jest, iż na Moich ślicznych bardzo się zawiodłam....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Powieść brutalna i fascynująca zarazem.
Odpychająca tematyką, przyciągająca lekkością pióra i kunsztownie utkaną fabułą.
Bez wątpienia Karin Slaughter wie, jak wciągnąć czytelnika w swoją intrygę, oj wie!

"Moje śliczne" to thriller, w którym śmierć rozgościła się na dobre, a cienie przeszłości przysłoniły bohaterom teraźniejszość. Wewnątrz aż roi się od tajemnic i nieprawdopodobnych zwrotów akcji. Były takie momenty, gdy traciłam grunt pod nogami na fabularnych wybojach i nie wiedziałam już, co jest prawdą, a co czystym urojeniem. Świetnie rozegrana historia, tego jej odmówić nie mogę! Autorka odwaliła kawał dobrego thrillera, w który czytelnik wprost wsiąka.

Tak sobie myślę, że to też bardzo smutna książka i nie każdego kupi. Czyta się lekko, ale chwila refleksji nad fabułą może wywołać stan przygnębienia... Mimo wszystko polecam. Nie była wybitna, ale moim zadaniem bardzo dobra.

Powieść brutalna i fascynująca zarazem.
Odpychająca tematyką, przyciągająca lekkością pióra i kunsztownie utkaną fabułą.
Bez wątpienia Karin Slaughter wie, jak wciągnąć czytelnika w swoją intrygę, oj wie!

"Moje śliczne" to thriller, w którym śmierć rozgościła się na dobre, a cienie przeszłości przysłoniły bohaterom teraźniejszość. Wewnątrz aż roi się od tajemnic i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Autor:Karin Slaughter
Tytuł: Moje śliczne
Wydawnictwo: HarperCollins Polska
Pewnego dnia dziewiętnastoletnia Julia zniknęła bez śladu. Tragedia na zawsze naznaczyła jej najbliższych. Ojciec popełnił samobójstwo, a siostry, Claire i Lydia, zerwały ze sobą kontakt.

Mija dwadzieścia lat. Paul, mąż Claire, wpływowy milioner, zostaje zamordowany. Przeglądając jego rzeczy, Claire odkrywa przerażające nagrania, na których ktoś brutalnie gwałci i morduje dziewczyny.
Czy Paul miał z tym coś wspólnego, czy tylko oglądał te filmy? Czy przez osiemnaście lat żyła pod jednym dachem z psychopatą?

Książka przyciągnęła mnie do siebie od pierwszej strony. Zaczęło się trochę niewinnie, więc nie miałam problemu z odnalezieniem się w historii. Autorka nadała dobry ciąg fabuły. Podczas czytania się nie nudziłam. Główna bohaterka w pewnych momentach zachowywała się według mnie bardzo nieodpowiedzialnie. Z czasem zaczęło mi to odpowiadać. Bardzo zależało jej zdobyciu prawdy, by w końcu móc odpocząć. Bardzo spodobała mi się ta książka. Czasem autorka dodawała mocne sceny, co dodaję plusa. Bardzo spodobało mi się to, że autorka dobrze opisała bohaterów. Pełno w niej emocji, które wprawiają nas w różne humory. Ja odczułam dużo niepewności związanej z brakiem wiadomości o morderstwie. Jest to lektura na jeden wieczór. W pewnych momentach miałam dreszcze na całym ciele. Dziękuję za możliwość jej przeczytania. Ocena 8/10

Autor:Karin Slaughter
Tytuł: Moje śliczne
Wydawnictwo: HarperCollins Polska
Pewnego dnia dziewiętnastoletnia Julia zniknęła bez śladu. Tragedia na zawsze naznaczyła jej najbliższych. Ojciec popełnił samobójstwo, a siostry, Claire i Lydia, zerwały ze sobą kontakt.

Mija dwadzieścia lat. Paul, mąż Claire, wpływowy milioner, zostaje zamordowany. Przeglądając jego rzeczy,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Karin Slaughter poznałam przy okazji serii o Willu Trencie. Jej twórczość przypadła mi do gustu i zaplanowałam, że przeczytam coś więcej. Z cyklu o Willu zapoznałam się jedynie z dwiema częściami. Ostatnio, udało mi się sięgnąć po pojedynczą historię, która nosi tytuł „Moje śliczne”. Byłam bardzo ciekawa czy autorka znowu mnie zadowoli, czy jednak rozczaruje. Miałam głęboką nadzieję, że jednak znowu natrafiłam na wciągającą historię.
Do książki „Moje śliczne” podeszłam bardzo pozytywnie, gdyż nazwisko Slaughter kojarzy mi się na razie wyłącznie z dobrymi historiami. Mimo wszystko bardzo się ucieszyłam, kiedy okazało się, że jest to kolejna wciągająca książka. Mimo że książka nie należy do małostronicowych to można ją bardzo szybko przeczytać. Podczas czytania miałam wrażenie, że płynę przez historię i jestem bezboleśnie przenoszona do kolejnych wydarzeń.
„Moje śliczne” to bardzo dobra książka. Od początku natykamy się na różne zagadki, tajemnice, które wcale nie tak łatwo rozwiązać przed bohaterami. Zakończenie mnie zadowoliło. Nie spodziewałam się, że opowiadana historia pójdzie w taką stronę. „Moje śliczne” to kolejna książka, która udowadnia, że pióro pani Karin Slaughter mi pasuje, a jej książki przynoszą mi wszystko czego oczekuję od dobrego thrillera.

Karin Slaughter poznałam przy okazji serii o Willu Trencie. Jej twórczość przypadła mi do gustu i zaplanowałam, że przeczytam coś więcej. Z cyklu o Willu zapoznałam się jedynie z dwiema częściami. Ostatnio, udało mi się sięgnąć po pojedynczą historię, która nosi tytuł „Moje śliczne”. Byłam bardzo ciekawa czy autorka znowu mnie zadowoli, czy jednak rozczaruje. Miałam głęboką...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pewnego dnia dziewiętnastoletnia Julia zniknęła bez śladu. Tragedia na zawsze naznaczyła jej najbliższych. Ojciec popełnił samobójstwo, a siostry, Claire i Lydia, zerwały ze sobą kontakt.

Mija dwadzieścia lat. Paul, mąż Claire, wpływowy milioner, zostaje zamordowany. Przeglądając jego rzeczy, Claire odkrywa przerażające nagrania, na których ktoś brutalnie gwałci i morduje dziewczyny.
Czy Paul miał z tym coś wspólnego, czy tylko oglądał te filmy? Czy przez osiemnaście lat żyła pod jednym dachem z psychopatą?
Claire i Lydia, dotąd mocno skonfliktowane, rozpoczynają prywatne śledztwo, które okaże się bolesną wędrówką w przeszłość, dowodem, że czas nie leczy wszystkich ran. Siostry docierają blisko prawdy, a komuś bardzo zależy, by nigdy nie wyszła na jaw.

Po opisie książki byłam pewna, że to coś dla mnie, ale po przeczytaniu się rozczarowałam. Kompletnie mnie ta książka nie porwała, choć było kilka scen, które wzbudziły u mnie zaciekawienie Szczerze? Autorka bez problemu zmieściłaby tę historię w 200 stronach, niepotrzebnie mnożyła strony, było dużo powtórzeń o tych samych faktach, co mnie zaczynało drażnić. Gdy brnęłam coraz dalej zaczęło mnie nużyć, podeszłam do tego z takim nastawieniem, że czytam bo czytam i chcę skończyć. Ogólnie pomysł fabuły spoko, gdyby skrócić ilość stron to myślę, że byłoby o wiele ciekawiej. W tej powieści panował totalny chaos, dużo szczegółów, z czasem szło się pogubić kto, gdzie, co i jak.
Powieść miała potencjał, ale nie do końca wykorzystany. Szkoda, bo zapowiadało się naprawdę ciekawie, a wyszło inaczej.

Pewnego dnia dziewiętnastoletnia Julia zniknęła bez śladu. Tragedia na zawsze naznaczyła jej najbliższych. Ojciec popełnił samobójstwo, a siostry, Claire i Lydia, zerwały ze sobą kontakt.

Mija dwadzieścia lat. Paul, mąż Claire, wpływowy milioner, zostaje zamordowany. Przeglądając jego rzeczy, Claire odkrywa przerażające nagrania, na których ktoś brutalnie gwałci i morduje...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Uwielbiam książki Karin Slaughter, bo to właśnie od nich zaczęła się moja miłość do kryminałów. Autorka pisze fenomenalne historie obficie okraszone zbrodnią. „Moje śliczne” to opowieść o Claire i jej mężu Paulu oraz siostrze Claire Lydii. Pewnego dnia małżeństwo zostaje napadnięte w konsekwencji czego ginie Paul. Świat Claire się rozpadł, ale dopiero to, co znajduje w komputerze męża, otwiera puszkę Pandory. Kobieta prosi o pomoc siostrę Lydie z którą nie ma kontaktu od dwóch dekad o pomoc. Siostry nadal przeżywają zaginięcie trzeciej z nich – Julii.
Książka nie zawiedzie miłośników gatunku, a nawet może być za drastyczna dla niektórych odbiorców. Morderstwa, brutalne tortury, gwałty, ogromne emocje i psychopatyczne zło w czystej postaci – tak można określić historię, która kryje się za niepozornym tytułem „Moje śliczne”. Niesamowicie przerażające jest to, co człowiek może zrobić drugiej osobie. Chociaż czytając tę książkę, doszłam do wniosku, że bardziej niebezpieczne jest życie z psychopatą ukrywającym się pod maską idealnego, dobrego i miłego obywatela.
Książka ma już kilka lat, a w moim odczuciu jest jedną z lepszych, jakie czytałam.

Uwielbiam książki Karin Slaughter, bo to właśnie od nich zaczęła się moja miłość do kryminałów. Autorka pisze fenomenalne historie obficie okraszone zbrodnią. „Moje śliczne” to opowieść o Claire i jej mężu Paulu oraz siostrze Claire Lydii. Pewnego dnia małżeństwo zostaje napadnięte w konsekwencji czego ginie Paul. Świat Claire się rozpadł, ale dopiero to, co znajduje w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to