Ot taki zbiór artykułów, napisanych w okresie ostatnich lat triumfu Telewizji. 2005 rok to czas, gdy Internet w Polsce jeszcze raczkuje, a trendy i standardy nadal promuje i wyznacza Telewizja. Ech...To se ne vrati... (A może to i dobrze?)

Jeśli chodzi o samą treść to cóż...Problemy i zagadnienia poruszane na łamach tych artykułów są ważne, ciekawe, ale niestety, potraktowane po macoszemu. Zbyt ogólnikowo. Można też było załączyć jakieś fotografie, czy inne źródła...

A sam tytuł książki jest moim zdaniem nieodpowiedni, bo tu nie tyle jest mowa stricte o rzekomych 30 najlepszych programach, lecz raczej o pewnych zjawiskach, przedstawionych głównie z socjologicznego punktu widzenia.

Ot taki zbiór artykułów, napisanych w okresie ostatnich lat triumfu Telewizji. 2005 rok to czas, gdy Internet w Polsce jeszcze raczkuje, a trendy i standardy nadal promuje i wyznacza Telewizja. Ech...To se ne vrati... (A może to i dobrze?)

Jeśli chodzi o samą treść to cóż...Problemy i zagadnienia poruszane na łamach tych artykułów są ważne, ciekawe, ale niestety,...

Ciekawa praca naukowa napisana u szczytu popularności telewizji w Polsce. Poziom poszczególnych esejów jest niezły, choć nierówny. Szkoda, że tak mało wrzucił do książki sam Godzic, który pisze najciekawiej - szczególnie mam tu na myśli idącą pod prąd ocenę "Kiepskich".

Fajnie, że autorzy ostateczny głos oddają widzom, a nie mędrkującym krytykom. Analizując fenomen poszczególnych programów autorzy starają się dociec, jakie cechy sprawiły, że w daną audycję oglądały miliony Polaków, a nie ex cathedra potępiać miłośników np. Niewolnicy Isaury.

Aż chciałoby się przeczytać wersję książki a.d. 2018 w dobie drastycznego spadku widowni telewizyjnej kosztem internetu i postępującego upolitycznienia zwłaszcza mediów informacyjnych. Choć z drugiej strony na szybko nie potrafię przypomnieć sobie czegokolwiek świeżego, co TV pokazała po 2005 r. i co mogłoby dołączyć do stworzonej przez autorów listy.

Ciekawa praca naukowa napisana u szczytu popularności telewizji w Polsce. Poziom poszczególnych esejów jest niezły, choć nierówny. Szkoda, że tak mało wrzucił do książki sam Godzic, który pisze najciekawiej - szczególnie mam tu na myśli idącą pod prąd ocenę "Kiepskich".

Fajnie, że autorzy ostateczny głos oddają widzom, a nie mędrkującym krytykom. Analizując fenomen...

Telewizję zwykle się ogląda, a nie czyta o niej, nie licząc może streszczeń czy opisów różnych programów, krótkich wspominek czy artykułów o serialach, filmach itd. Także przeczytanie takiej książki to dla mnie nowość. W skrócie opisałabym ją jako historię TV w Polsce (rzadko o świecie) i nadałabym jej tytuły: wspomnień czar, powiew dawniejszych lat, ciągły rozwój mediów. Powyższe czyni lekturę interesującą, byłaby ona nawet jeszcze bardziej wciągająca, gdyby autorzy pokusili się o pisanie przystępniejszym językiem, więcej tłumaczyli - niektórych rzeczy po prostu nie rozumiałam - lubię TV, ale pasjonatką nie jestem, nie siedzę "w temacie".

Szkoda, że nie doczekałam się wspomnienia o telenowelach na przełomie wieków, czyż nie było wtedy boomu na "Zbuntowany anioł"? Cieszę się natomiast, że pojawił się wątek o Adamie Małyszu, bowiem zamiłowanie do oglądania skoków pozostało mi do dziś. 15 lat minęło i nadal chętnie oglądam relacje z zawodów, oczywiście doszły też inne dyscypliny sportowe, ale to nie to samo. "Stawkę większą niż życie", "Czterech pancernych i psa", "Czterdziestolatka" oglądałam, dobre polskie seriale wg mnie. Zaciekawiła mnie na przykład "Sonda", "Zrób to sam". No dużo programów jest wymienianych, ja napisałam o części z nich.

Gdyby tak wybiec w przyszłość... co może być za kilka lat wspomniane w takiej książce... że przyszła moda na seriale tureckie? Pojawił się wysyp takich programów jak "Dlaczego ja?", "Ukryta prawda" itp., których nie znoszę? Nastąpiła stagnacja dotycząca teleturniejów, a nadeszła era różnych tematycznych reality-show?

Ciekawe co jeszcze TV nam przyniesie...

Telewizję zwykle się ogląda, a nie czyta o niej, nie licząc może streszczeń czy opisów różnych programów, krótkich wspominek czy artykułów o serialach, filmach itd. Także przeczytanie takiej książki to dla mnie nowość. W skrócie opisałabym ją jako historię TV w Polsce (rzadko o świecie) i nadałabym jej tytuły: wspomnień czar, powiew dawniejszych lat, ciągły rozwój mediów....

Ta książka to zbiór eseji, dotyczących uznanych przez autorów, jak wskazano w tytule 30 najważniejszych programów tv w Polsce. Każdy esej poświęcony jest osobnemu "zjawisku" medialnemu, częstokroć poddawanemu analizie pod względem zmian na przestrzeni czasu. I tak dowiedzieć się można dlaczego poczciwy Miś Uszatek jest bajką bardziej pouczającą (i wychowującą) niż Bob budowniczy; jak wyglądała rozrywka w czasie PRL,a jaki jest jej dzisiejszy obraz, jak (i dlaczego)tak bardzo zmienił się sposób "podwania" informacji w "wiadomościach", "faktach", "wydarzeniach". Autorzy bardzo trafnie i w sposób zrozumiały przedstawiają mechanizmy rządzące telewizją, próbują także wytłumaczyć dlaczego jej dzisiejszy kształt jest taki,a nie inny i jaka jest w tym rola nas - telewidzów. Ta książka to także miły powrót do przeszłości,pozwalający na wspomnienie kultowych dla niektórych wydarzeń, programów telewizyjnych.

Ta książka to zbiór eseji, dotyczących uznanych przez autorów, jak wskazano w tytule 30 najważniejszych programów tv w Polsce. Każdy esej poświęcony jest osobnemu "zjawisku" medialnemu, częstokroć poddawanemu analizie pod względem zmian na przestrzeni czasu. I tak dowiedzieć się można dlaczego poczciwy Miś Uszatek jest bajką bardziej pouczającą (i wychowującą) niż Bob...

Bardzo dobrze się czyta. Tyle tylko, że trzeba mieć trochę w głowie, żeby to wszystko zrozumieć i wiedzieć o co chodzi :)) To znaczy nie każdy (współczesny) odbiorca powinien to czytać, jeśli nie ma pop-kulturalnej wiedzy na temat tv.

Bardzo dobrze się czyta. Tyle tylko, że trzeba mieć trochę w głowie, żeby to wszystko zrozumieć i wiedzieć o co chodzi :)) To znaczy nie każdy (współczesny) odbiorca powinien to czytać, jeśli nie ma pop-kulturalnej wiedzy na temat tv.