Profesor zwyczajny, filmoznawca i medioznawca. Związany z Uniwersytetem Śląskim (do 1983) i Jagiellońskim (do 2003),obecnie jest wykładowcą w Uniwersytecie Humanistycznospołecznym SWPS, kierownikiem Katedry Mediów Audiowizualnych. Zajmuje się semiotyką i retoryką przekazów medialnych. Stypendysta Fundacji Kościuszkowskiej, Central European University, Getty Foundation i Deutscher Akademischer Austauschdienst oraz norweskich fundacji rządowych. Wykładał m.in. w Cleveland State University, Rochester University w USA, Middlesex University w Londynie oraz w Bergen i Trondheim w Norwegii. Redaktor naczelny kwartalnika „Kultura Popularna” od 2002 roku. Ostatnio wydał „Znani z tego, że są znani. Celebryci w kulturze tabloidów” (WAiP, 2007) oraz zredagował podręcznik akademicki „Media audiowizualne” (WAiP, 2010) i wraz ze Zbigniewem Bauerem „E-gatunki. Dziennikarz w nowej przestrzeni komunikowania” (Poltext, 2015). Jego „Kuba i inni. Twarze i maski popkultury” (Sedno, Warszawa) ukazała się w 2013 roku. Porzucił Kraków dla Milanówka. Zamienił kilka słów i uścisk dłoni z Umbertem Eco na Sycylii – co bardzo sobie ceni.
Książka, która zgodnie z zapowiedzią autora nie stanowi monografii poświęconej samej osobie (a może scenicznej postaci) Kuby Wojewódzkiego, choć jest jemu poświęcona znaczna część książki. Autor opisuje różnego rodzaje mechanizmy i prawa jakie rządzą kulturą popularną i tzw. "szołbizem", a pomaga mu w tym ścieżka medialnego "istnienia" Kuby. Styl książki stanowi połączenie języka naukowego z bardziej przystępnym dla przeciętnego odbiorcy, nie zajmującego się medioznawstwem.
Momentami ciężko było mi przebrnąć przez niektóre z rozdziałów, ze względu na bardzo duże ilości przytoczeń wprowadzonych przez autora (przynajmniej dla mnie) w sposób mało czytelny, przez co zwyczajnie ciężko było mi odczytać, kiedy to autor wyraża swoją opinie, a kiedy powołuje się na artykuły, opinie innych osób - treść była mało przejrzysta (Ale to oczywiście moje odczucie).
Duża ilość przykładów, które każdy z nas może zidentyfikować zarówno z telewizji jak i z internetu pozwala na lepsze zrozumienie omawianej problematyki.
Bardzo interesujące są spostrzeżenia dotyczące istnienia i przyszłej egzystencji telewizji publicznej.
Dla wszystkich osób, które interesują się medioznawstwem i zjawiskiem jakim jest kultura masowa, a także prawami jakie nią rządzą z pewnością jest to lektura z którą warto się zapoznać.
Ta książka to zbiór eseji, dotyczących uznanych przez autorów, jak wskazano w tytule 30 najważniejszych programów tv w Polsce. Każdy esej poświęcony jest osobnemu "zjawisku" medialnemu, częstokroć poddawanemu analizie pod względem zmian na przestrzeni czasu. I tak dowiedzieć się można dlaczego poczciwy Miś Uszatek jest bajką bardziej pouczającą (i wychowującą) niż Bob budowniczy; jak wyglądała rozrywka w czasie PRL,a jaki jest jej dzisiejszy obraz, jak (i dlaczego)tak bardzo zmienił się sposób "podwania" informacji w "wiadomościach", "faktach", "wydarzeniach". Autorzy bardzo trafnie i w sposób zrozumiały przedstawiają mechanizmy rządzące telewizją, próbują także wytłumaczyć dlaczego jej dzisiejszy kształt jest taki,a nie inny i jaka jest w tym rola nas - telewidzów. Ta książka to także miły powrót do przeszłości,pozwalający na wspomnienie kultowych dla niektórych wydarzeń, programów telewizyjnych.