"Miał on łagodne spojrzenie, a głos jego nie napełniał grozą mieszkańców okolicznych osad."

Pierwszym, co rzuca się w oczy w tej książeczce, to niezwykle barwne, magiczne, urzekające ilustracje Józefa Wilkonia, który przedstawił dżunglę w tak malowniczy i sugestywny sposób, że miałam wrażenie, jakbym znalazła się w samym jej środku. Te ilustracje wręcz pochłaniają i prawie hipnotyzują.

Czy treść tej historii zachwyciła mnie równie mocno? Zdecydowanie tak! To opowieść o łagodnym tygrysie, który był zupełnie inny od swoich pobratymców, spokojny i pozbawiony krwiożerczości... A ponieważ był inny - był też samotny i smutny. Szuka więc przyjaciół, jednak inne zwierzęta boją się go i uciekają na jego widok. Czy tygrys znajdzie w końcu kogoś, kto mu zaufa, uwierzy, że nie myśli tylko o zabijaniu jak wszystkie inne tygrysy?

To historia trochę smutna i lekko melancholijna, czyli idealnie trafiła w moje upodobania. Polecam całym sercem.

"Miał on łagodne spojrzenie, a głos jego nie napełniał grozą mieszkańców okolicznych osad."

Pierwszym, co rzuca się w oczy w tej książeczce, to niezwykle barwne, magiczne, urzekające ilustracje Józefa Wilkonia, który przedstawił dżunglę w tak malowniczy i sugestywny sposób, że miałam wrażenie, jakbym znalazła się w samym jej środku. Te ilustracje wręcz pochłaniają i prawie...