Najbardziej kwasowe z czytanych przeze mnie dotychczas historii z Dylanem - i to zdecydowanie nie jest "Dylan" dla mnie. Pierwsza część (z dwóch zawartych tu) na początku wydawała mi się genialna, ale później z każdą kolejną stroną coraz bardziej mnie męczyła brakiem choćby namiastki dramaturgicznej konsekwencji. Drugi z rozdziałów wszedł już raczej gładko, ale może dlatego, że - nieco zrezygnowany - nie wymagałem zbyt wiele. Tak czy owak, w podobnych absurdalnych klimatach polecam raczej "Miasteczko Ramblyn".

https://www.instagram.com/polishpopkulture/

Najbardziej kwasowe z czytanych przeze mnie dotychczas historii z Dylanem - i to zdecydowanie nie jest "Dylan" dla mnie. Pierwsza część (z dwóch zawartych tu) na początku wydawała mi się genialna, ale później z każdą kolejną stroną coraz bardziej mnie męczyła brakiem choćby namiastki dramaturgicznej konsekwencji. Drugi z rozdziałów wszedł już raczej gładko, ale może...

Tych albumów powstało ponad 350 i pewnie nigdy wszystkich nie przeczytam, ale Bum Projekt robi świetną selekcję i wypałuje takie właśnie surrealistyczne kwiatki. Przygotujcie się na olbrzymią gałkę oczną, jeżdżącą po mieście na rowerze i gości w melonikach opadających z nieba. Cudne.

Tych albumów powstało ponad 350 i pewnie nigdy wszystkich nie przeczytam, ale Bum Projekt robi świetną selekcję i wypałuje takie właśnie surrealistyczne kwiatki. Przygotujcie się na olbrzymią gałkę oczną, jeżdżącą po mieście na rowerze i gości w melonikach opadających z nieba. Cudne.

(...) Ojcem Dylana Doga jest włoski scenarzysta Tiziano Sclavi, który w 1986 roku powołał do życia postać Detektywa Mroku. Od tego czasu seria cieszy się niesłabnącym zainteresowaniem, głownie we Włoszech, gdzie ukazało się już prawie 350 tomów z jego przygodami. Tytułowy bohater rezyduje w Londynie, kiedyś był funkcjonariuszem Scotland Yardu, a aktualnie prowadzi prywatną agencję detektywistyczną specjalizującą się w szeroko rozumianych sprawach paranormalnych. Asystentem i wiernym towarzyszem detektywa jest Groucho, postać wizualnie i charakterologicznie wzorowana na słynnymi komiku „Groucho” Marksie.

Dwie historie umieszczono w jednym zbiorczym tomie, ponieważ opowieści spaja postać atrakcyjnej i obdarzonej niezwykle silnym charakterem Amber Cat, która stanie się obiektem westchnień (i nie tylko) głównego bohatera. W pierwszej to ona, w wyniku pomyłki telefonicznej, ściąga do swojego baru, który nosi nazwę nomen omen Inferno, iście piekielną i demoniczną kapelę. W drugiej, rozgrywającej się sześć lat później, Amber powraca z zaświatów, aby znów usidlić demonicznego detektywa i przy okazji zrozumieć, skąd i dlaczego wypełzły potwory nękające londyńczyków.

Ciężko w kilku zdaniach opowiedzieć wydarzenia przedstawione w komiksie. Dzieje się bardzo wiele, niektóre epizody, niby nie mające bezpośredniego wpływu na akcję, rozgrywają się na przestrzeni zaledwie kilku plansz. Całość jest zmyślnie zbudowana. Szczególnie Piąta pora roku unaocznia mistrzostwo Sclaviego w budowaniu szkatułkowych opowieści. Postmodernistyczne pomieszanie z poplątaniem, bo są elementy literatury grozy, makabreski, czarnego humoru, a wszystko podlane onirycznym sosem. Całość zespolono ze sobą za pomocą surrealistycznej logiki, która sprawdza się wyśmienicie.

Przyznaję się: to było dopiero drugie moje spotkanie z Dylanem Dogiem. Na szczęście właściwości serii pozwalają na satysfakcjonująca lekturę, bez znajomości fabuły z uprzednio wydanych albumów. Osobiście bardzo dobrze się bawiłem, polecam wszystkim, którzy mają ochotę na garść grozy i niezapomniane spotkanie z demonami.

- - -
cały tekst można przeczytać tu:
https://dybuk.wordpress.com/2015/09/21/dylan-dog-14-golkonda-piata-pora-roku/

(...) Ojcem Dylana Doga jest włoski scenarzysta Tiziano Sclavi, który w 1986 roku powołał do życia postać Detektywa Mroku. Od tego czasu seria cieszy się niesłabnącym zainteresowaniem, głownie we Włoszech, gdzie ukazało się już prawie 350 tomów z jego przygodami. Tytułowy bohater rezyduje w Londynie, kiedyś był funkcjonariuszem Scotland Yardu, a aktualnie prowadzi prywatną...

Pierwsza historia - Golconda! trzyma poziom, natomiast druga jest już znacznie słabsza.

Pierwsza historia - Golconda! trzyma poziom, natomiast druga jest już znacznie słabsza.