Jolanta

Nie pamiętam, kiedy ostatnio czytałam o postaci tak samotnej i nieodnajdującej się w życiu, jaką jest tytułowa Jolanta. Wspaniale napisane, z Warszawą w tle (jak zwykle u S.Chutnik). O samotności wśród ludzi, o dorastaniu i o tym, jak cudze wybory/decyzje determinują nasz los, na który nie zawsze jesteśmy gotowi

Nie pamiętam, kiedy ostatnio czytałam o postaci tak samotnej i nieodnajdującej się w życiu, jaką jest tytułowa Jolanta. Wspaniale napisane, z Warszawą w tle (jak zwykle u S.Chutnik). O samotności wśród ludzi, o dorastaniu i o tym, jak cudze wybory/decyzje determinują nasz los, na który nie zawsze jesteśmy gotowi

Pokaż mimo to

Smutna, dołująca, wpędzająca w depresję, przerażająca.
Słabe psychicznie dziecko z rozbitej rodziny nie potrafi poradzić sobie ze światem i z własnym życiem.

Smutna, dołująca, wpędzająca w depresję, przerażająca.
Słabe psychicznie dziecko z rozbitej rodziny nie potrafi poradzić sobie ze światem i z własnym życiem.

Pokaż mimo to

Smutna, trudna. Refleksyjna.
Bardzo dobrze przedstawiona osoba porzucona która żyje we własnym świecie, bo w tym którym żyje nie potrafi się odnaleźć.

Smutna, trudna. Refleksyjna.
Bardzo dobrze przedstawiona osoba porzucona która żyje we własnym świecie, bo w tym którym żyje nie potrafi się odnaleźć.

Pokaż mimo to

Ważna, feministyczna, złożona literacko, choć nie wolna od błędów powieść. Zbyt mało doceniona. Za to ode mnie gwiazdka więcej. Jolante życie prowadzi na smyczy. Jej umysł i serce są jednak wolne i czyste. Pragną ciepła i miłości. Dostają brutalna rzeczywistość. Ostatnia warta uwagi książka Chutnik. Ciekawe co dalej. Wciąż mam nadzieję na reanimacje.

Ważna, feministyczna, złożona literacko, choć nie wolna od błędów powieść. Zbyt mało doceniona. Za to ode mnie gwiazdka więcej. Jolante życie prowadzi na smyczy. Jej umysł i serce są jednak wolne i czyste. Pragną ciepła i miłości. Dostają brutalna rzeczywistość. Ostatnia warta uwagi książka Chutnik. Ciekawe co dalej. Wciąż mam nadzieję na reanimacje.

Pokaż mimo to

Skleroza boli. I to bardzo. Odruchowo zacząłem czytać „Jolantę”, o której słusznie mówi „Sławka” na LC:
„…. to smutna książka o otępiałej umysłowo córce rozwiedzionych rodziców z Żerania …”
……i nagle zaświtało mnie w głowie, że książki tej autorki już oceniałem. Po odpowiednim kliknięciu zobaczyłem: „Kieszonkowy atlas kobiet” z 2008 - 1/10; „Dzidzia” z 2009 - 1/10; „Smutek cinkciarza” z 2016 -1/10.
To niby czego mam się spodziewać po książce z 2014?
„Agro” na LC pisze:
„…..Słodko gorzka i wzruszająca opowieść o dorastaniu w latach 80? E tam, raczej miejscami nudny monolog Jolki co nie wiedziała czego chce, aż się chciała zabić. Tak w wielkim skrócie. …”
Mimo mojej „PAŁY”, dodam, że treść nie jest jakaś bulwersująca czy szkodliwa, a po prostu niepowetowana strata czasu, wskutek czego wielu wspaniałych książek nie zdążycie, Państwo, przeczytać. 1/10

Skleroza boli. I to bardzo. Odruchowo zacząłem czytać „Jolantę”, o której słusznie mówi „Sławka” na LC:
„…. to smutna książka o otępiałej umysłowo córce rozwiedzionych rodziców z Żerania …”
……i nagle zaświtało mnie w głowie, że książki tej autorki już oceniałem. Po odpowiednim kliknięciu zobaczyłem: „Kieszonkowy atlas kobiet” z 2008 - ...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo ciekawie napisana historia. Język, bogactwo uczuć, emocji i tęsknot. Tęsknoty za innym, lepszym światem. W każdej kobiecie siedzi taka "Jolanta", patrząca z dachu bloku w dal z nadzieją, że gdzieś tam daleko czeka na nią lepszy świat.
Bardzo dobrze ukazane realia życia bohaterki, opowiedziane pięknie, bo dosadnie i bez pieszczot. Jak jest, każdy widzi.

Bardzo ciekawie napisana historia. Język, bogactwo uczuć, emocji i tęsknot. Tęsknoty za innym, lepszym światem. W każdej kobiecie siedzi taka "Jolanta", patrząca z dachu bloku w dal z nadzieją, że gdzieś tam daleko czeka na nią lepszy świat.
Bardzo dobrze ukazane realia życia bohaterki, opowiedziane pięknie, bo dosadnie i bez pieszczot. Jak jest, każdy widzi.

Pokaż mimo to

Kiedy wzięłam udział w Wielkiej Wymianie Książek w kwietniu 2018 roku nie sądziłam, że znajdę taką perełkę. I choć czytałam "Jolantę" kilka miesięcy, to czuję, że tyle miałam przeznaczyć na nią czasu.

Tytułowa Jolanta to Jola, dziecko z rozbitego domu, dziecko porzucone, zostawione same sobie. Dziecko, które rośnie, staje się kobietą, ale w środku pozostaje bezradnym dzieckiem. Ojciec odszedł, matka umarła, brat wyjechał. A Jola cierpiała nie rozumiejąc czego spotkało ją to wszystko.

Będąc dzieckiem zazdrościmy dorosłym ich dorosłości. Będąc dorosłym, tęsknimy za latami dzieciństwa. Sylwia Chutnik stworzyła postać, która nie ma w sobie radości życia. Po kartkach powieści snuje się smutek i niemożebny ból zatruwający jej życie. Dziecko porzucone jest nieufne, wycofane, zamknięte w sobie. Taka też jest Jolanta.

Zastanawiam się jak ugryźć "Jolantę", jak ją opisać, jak przedrzeć się przez ciemność. Nie jest łatwo. Powieść musiałam sobie dawkować. Nie męczyła mnie, ale przygnębiała mnie, przygnębiał mnie smutek Joli.

Mam to szczęście, że nie jestem dzieckiem porzuconym, ale znam taki osoby. Zastanawiam się ile trzeba mieć siły, aby wieść normalne życie, aby nie postępować tak jak postąpiono z nimi. Albo inaczej. Czy Jolanta była słaba, że pozwoliła, aby odejście ojca zauważyło na całym jej życiu?



Polecam akcję Wielka Wymiana Księże organizowaną dwa razy w roku przez Magdę i Dagmarę.

Podczas Wielkiej Wymiany Książek upolowałam też "Życie Pasterza", o którym pisałam na blogu (hagola.wordpress.com)

Kiedy wzięłam udział w Wielkiej Wymianie Książek w kwietniu 2018 roku nie sądziłam, że znajdę taką perełkę. I choć czytałam "Jolantę" kilka miesięcy, to czuję, że tyle miałam przeznaczyć na nią czasu.

Tytułowa Jolanta to Jola, dziecko z rozbitego domu, dziecko porzucone, zostawione same sobie. Dziecko, które rośnie, staje się kobietą, ale w środku pozostaje bezradnym...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie dla mnie twórczość Sylwii Chutnik. Jej poetyka, wrażliwość, estetyka są mi odległe, nie wywołujące wzruszeń. Dlatego też Jolanta wcale mnie nie poruszyła.
Historia dziewczyny z warszawskiego Żerania w zamyśle ma pokazać samotność i zagubienie dziecka z rozbitej robotniczej rodziny. Gdy Jola miała kilka lat z domu odszedł ojciec, poza córką porzucił też starszego syna i żonę, która popadła w alkoholizm.
Dwa ciasne pokoiki z widokiem na komin elektrociepłowni Żerań, nuda, brak perspektyw, brak ambicji i porozumienia z bliskimi. Do tego kompulsywne zachowania zakompleksionej, samotnej dziewczyny i dramat gotowy. Taka historia nie może się skończyć dobrze.
Matka umiera, brat wyjeżdża do Berlina, Jolka zachodzi w ciążę i zyskuje męża. Banał znany z wielu innych książek, historia jakich wiele.
Chutnik przemyca w swej powieści fragmenty szarej rzeczywistości lat 80. Monotonne życie robotniczego osiedla, mężczyźni i kobiety spieszący do pracy w fabryce samochodów, telewizory rozświetlające osiedle wieczorami, a także cały szereg zmian obyczajowych, które pociąga za sobą ustrojowa rewolta, w której poukładani, usadowieni w stagnacji mieszkańcy, muszą się odnaleźć.
Obserwujemy Jolkę i zmiany w niej zachodzące. Z każdą stroną jest z główną bohaterką coraz gorzej: urodzenie dziecka i zamążpójście wcale nie wyrywa jej z dawnych traum. Spełnione marzenie o własnej rodzinie nie daje satysfakcji. Coraz bardziej zamyka się ona w sobie, pojawiają się myśli samobójcze. Wciąż brakuje jej poczucia bezpieczeństwa, wciąż czuje się winna za rozpad małżeństwa rodziców.
Znikąd ratunku, ponieważ Jolka nie potrafi na głos mówić o swoich potrzebach i problemach. Depresja końca lat 80. i 90. w wersji najpełniejszej.

buchbuchbicher.blogspot.com

Nie dla mnie twórczość Sylwii Chutnik. Jej poetyka, wrażliwość, estetyka są mi odległe, nie wywołujące wzruszeń. Dlatego też Jolanta wcale mnie nie poruszyła.
Historia dziewczyny z warszawskiego Żerania w zamyśle ma pokazać samotność i zagubienie dziecka z rozbitej robotniczej rodziny. Gdy Jola miała kilka lat z domu odszedł ojciec, poza córką porzucił też starszego syna i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Z jednej strony świetna książka. Genialny zmysł obserwacji, obraz patologii, rozbitej rodziny. Trudne tematy, o których zwykle się milczy. Matka dotknięta wypadkiem, porzuceniem, alkoholem. Córka, która wyłącza uczucia. Brat, który ucieka jak najdalej. Ojciec szukający jakiegokolwiek pocieszenia, rozgrzeszenia i zrozumienia. Mąż z wpadki i przypadku, który próbuje jednak stać się mężczyzną (stereotypowym). Gwałt. Firmowy blok. Praca w Niemczech. Wszechwiedzące sąsiadki. Bardzo dobrze oddaje epokę. Z drugiej jakby za mało. Chciałoby się czytać dłużej, więcej, głębiej. Ale trudno, inny był zamysł autorki. Choć uważam, że szkoda.

Z jednej strony świetna książka. Genialny zmysł obserwacji, obraz patologii, rozbitej rodziny. Trudne tematy, o których zwykle się milczy. Matka dotknięta wypadkiem, porzuceniem, alkoholem. Córka, która wyłącza uczucia. Brat, który ucieka jak najdalej. Ojciec szukający jakiegokolwiek pocieszenia, rozgrzeszenia i zrozumienia. Mąż z wpadki i przypadku, który próbuje jednak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Super - styl, metaforyczność, język, niebanalność, historia - mój klimat. Polecam.

Super - styl, metaforyczność, język, niebanalność, historia - mój klimat. Polecam.

Pokaż mimo to