Jolanta

Moja ulubiona książka Sylwii Chutnik, wspaniale opisany świat PRLu i świetnie skrojona bohaterka. Z utęsknieniem czekam na nowe tytuły!

Moja ulubiona książka Sylwii Chutnik, wspaniale opisany świat PRLu i świetnie skrojona bohaterka. Z utęsknieniem czekam na nowe tytuły!

Wspaniale napisana, z Warszaw w tle, tą z PRL-u i za czasów zmian ustroju. Mimo zmian, główna bohaterka Jolanta nie zmienia się, wręcz przeciwnie, zatraca się w swoim świecie. Świecie zranionego dziecka, z traumami, w którym nikt nie pomógł uporać się jej z problemami. Puruszająca opowieść, którą warto przeczytać.

Wspaniale napisana, z Warszaw w tle, tą z PRL-u i za czasów zmian ustroju. Mimo zmian, główna bohaterka Jolanta nie zmienia się, wręcz przeciwnie, zatraca się w swoim świecie. Świecie zranionego dziecka, z traumami, w którym nikt nie pomógł uporać się jej z problemami. Puruszająca opowieść, którą warto przeczytać.

Bardziej gorzka niż słodka. Przygnębiająca.

Bardziej gorzka niż słodka. Przygnębiająca.

Przesmutna....to pierwsze co mi przychodzi na myśl. "nie mówić, nie ufać, nie odczuwać" Motto, które przewija się wielokrotnie w pełni oddaje charakter książki. Jak bardzo trzeba się bać świata, jak dalece można się wycofać z życia żeby mówić takie słowa? To instynkt samozachowawczy, żeby nie zwariować i nie dać się jeszcze bardziej zranić. Czy bohaterce się udało? przeczytajcie i zobaczcie sami. Ja bardzo polecam

Przesmutna....to pierwsze co mi przychodzi na myśl. "nie mówić, nie ufać, nie odczuwać" Motto, które przewija się wielokrotnie w pełni oddaje charakter książki. Jak bardzo trzeba się bać świata, jak dalece można się wycofać z życia żeby mówić takie słowa? To instynkt samozachowawczy, żeby nie zwariować i nie dać się jeszcze bardziej zranić. Czy bohaterce się udało?...

Cieszę się, że "najsłabszej" książce Chutnik mogę wystawić 8 gwiazdek. Była dla mnie jakaś taka przeciągła, za długa po prostu, wałkowany jeden temat. Oczywiście, styl, język, sarkazm, surrealizm pisarki powala mnie na kolana za każdym razem, tutaj nie ma wyjątku.
Świat głębokiej patologii jest mi zupełnie obcy i tak naprawdę poznaję go dopiero z książek Chutnik, ale można by rzec nawet przewrotnie, że go polubiłam, sprawia mi przyjemność pastwienie się nad bohaterami, z góry wiadomo, że wszystko u wszystkich będzie źle, ale zamiast być to depresyjne, działa na zasadzie horroru i katharsis - jak wspaniale, że ja mam inaczej!
Z drugiej jednak strony, można dostrzec podobieństwa we frustracji, w tym jak działają blokowiska, w niezadowoleniu z bezradności państwa wobec wielu spraw.
Mimo iż ta książka wyjątkowo mi się ciągnęła, jest na wysokim poziomie. Lubię czytać o kobietach, a o tym Chutnik głównie pisze.

Cieszę się, że "najsłabszej" książce Chutnik mogę wystawić 8 gwiazdek. Była dla mnie jakaś taka przeciągła, za długa po prostu, wałkowany jeden temat. Oczywiście, styl, język, sarkazm, surrealizm pisarki powala mnie na kolana za każdym razem, tutaj nie ma wyjątku.
Świat głębokiej patologii jest mi zupełnie obcy i tak naprawdę poznaję go dopiero z książek Chutnik, ale można...

Każdą książkę Pani Chutnik pożeram. Z tą nie było inaczej. Opowieść tak prawdziwa,że mogłaby wydarzyć się tuż obok nas...

Każdą książkę Pani Chutnik pożeram. Z tą nie było inaczej. Opowieść tak prawdziwa,że mogłaby wydarzyć się tuż obok nas...

Nie pamiętam, kiedy ostatnio czytałam o postaci tak samotnej i nieodnajdującej się w życiu, jaką jest tytułowa Jolanta. Wspaniale napisane, z Warszawą w tle (jak zwykle u S.Chutnik). O samotności wśród ludzi, o dorastaniu i o tym, jak cudze wybory/decyzje determinują nasz los, na który nie zawsze jesteśmy gotowi

Nie pamiętam, kiedy ostatnio czytałam o postaci tak samotnej i nieodnajdującej się w życiu, jaką jest tytułowa Jolanta. Wspaniale napisane, z Warszawą w tle (jak zwykle u S.Chutnik). O samotności wśród ludzi, o dorastaniu i o tym, jak cudze wybory/decyzje determinują nasz los, na który nie zawsze jesteśmy gotowi

Smutna, dołująca, wpędzająca w depresję, przerażająca.
Słabe psychicznie dziecko z rozbitej rodziny nie potrafi poradzić sobie ze światem i z własnym życiem.

Smutna, dołująca, wpędzająca w depresję, przerażająca.
Słabe psychicznie dziecko z rozbitej rodziny nie potrafi poradzić sobie ze światem i z własnym życiem.

Smutna, trudna. Refleksyjna.
Bardzo dobrze przedstawiona osoba porzucona która żyje we własnym świecie, bo w tym którym żyje nie potrafi się odnaleźć.

Smutna, trudna. Refleksyjna.
Bardzo dobrze przedstawiona osoba porzucona która żyje we własnym świecie, bo w tym którym żyje nie potrafi się odnaleźć.

Ważna, feministyczna, złożona literacko, choć nie wolna od błędów powieść. Zbyt mało doceniona. Za to ode mnie gwiazdka więcej. Jolante życie prowadzi na smyczy. Jej umysł i serce są jednak wolne i czyste. Pragną ciepła i miłości. Dostają brutalna rzeczywistość. Ostatnia warta uwagi książka Chutnik. Ciekawe co dalej. Wciąż mam nadzieję na reanimacje.

Ważna, feministyczna, złożona literacko, choć nie wolna od błędów powieść. Zbyt mało doceniona. Za to ode mnie gwiazdka więcej. Jolante życie prowadzi na smyczy. Jej umysł i serce są jednak wolne i czyste. Pragną ciepła i miłości. Dostają brutalna rzeczywistość. Ostatnia warta uwagi książka Chutnik. Ciekawe co dalej. Wciąż mam nadzieję na reanimacje.