Jolanta

Wspaniale napisana, z Warszaw w tle, tą z PRL-u i za czasów zmian ustroju. Mimo zmian, główna bohaterka Jolanta nie zmienia się, wręcz przeciwnie, zatraca się w swoim świecie. Świecie zranionego dziecka, z traumami, w którym nikt nie pomógł uporać się jej z problemami. Puruszająca opowieść, którą warto przeczytać.

Wspaniale napisana, z Warszaw w tle, tą z PRL-u i za czasów zmian ustroju. Mimo zmian, główna bohaterka Jolanta nie zmienia się, wręcz przeciwnie, zatraca się w swoim świecie. Świecie zranionego dziecka, z traumami, w którym nikt nie pomógł uporać się jej z problemami. Puruszająca opowieść, którą warto przeczytać.

Pokaż mimo to

Przesmutna....to pierwsze co mi przychodzi na myśl. "nie mówić, nie ufać, nie odczuwać" Motto, które przewija się wielokrotnie w pełni oddaje charakter książki. Jak bardzo trzeba się bać świata, jak dalece można się wycofać z życia żeby mówić takie słowa? To instynkt samozachowawczy, żeby nie zwariować i nie dać się jeszcze bardziej zranić. Czy bohaterce się udało? przeczytajcie i zobaczcie sami. Ja bardzo polecam

Przesmutna....to pierwsze co mi przychodzi na myśl. "nie mówić, nie ufać, nie odczuwać" Motto, które przewija się wielokrotnie w pełni oddaje charakter książki. Jak bardzo trzeba się bać świata, jak dalece można się wycofać z życia żeby mówić takie słowa? To instynkt samozachowawczy, żeby nie zwariować i nie dać się jeszcze bardziej zranić. Czy bohaterce się udało?...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Cieszę się, że "najsłabszej" książce Chutnik mogę wystawić 8 gwiazdek. Była dla mnie jakaś taka przeciągła, za długa po prostu, wałkowany jeden temat. Oczywiście, styl, język, sarkazm, surrealizm pisarki powala mnie na kolana za każdym razem, tutaj nie ma wyjątku.
Świat głębokiej patologii jest mi zupełnie obcy i tak naprawdę poznaję go dopiero z książek Chutnik, ale można by rzec nawet przewrotnie, że go polubiłam, sprawia mi przyjemność pastwienie się nad bohaterami, z góry wiadomo, że wszystko u wszystkich będzie źle, ale zamiast być to depresyjne, działa na zasadzie horroru i katharsis - jak wspaniale, że ja mam inaczej!
Z drugiej jednak strony, można dostrzec podobieństwa we frustracji, w tym jak działają blokowiska, w niezadowoleniu z bezradności państwa wobec wielu spraw.
Mimo iż ta książka wyjątkowo mi się ciągnęła, jest na wysokim poziomie. Lubię czytać o kobietach, a o tym Chutnik głównie pisze.

Cieszę się, że "najsłabszej" książce Chutnik mogę wystawić 8 gwiazdek. Była dla mnie jakaś taka przeciągła, za długa po prostu, wałkowany jeden temat. Oczywiście, styl, język, sarkazm, surrealizm pisarki powala mnie na kolana za każdym razem, tutaj nie ma wyjątku.
Świat głębokiej patologii jest mi zupełnie obcy i tak naprawdę poznaję go dopiero z książek Chutnik, ale można...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Każdą książkę Pani Chutnik pożeram. Z tą nie było inaczej. Opowieść tak prawdziwa,że mogłaby wydarzyć się tuż obok nas...

Każdą książkę Pani Chutnik pożeram. Z tą nie było inaczej. Opowieść tak prawdziwa,że mogłaby wydarzyć się tuż obok nas...

Pokaż mimo to

Nie pamiętam, kiedy ostatnio czytałam o postaci tak samotnej i nieodnajdującej się w życiu, jaką jest tytułowa Jolanta. Wspaniale napisane, z Warszawą w tle (jak zwykle u S.Chutnik). O samotności wśród ludzi, o dorastaniu i o tym, jak cudze wybory/decyzje determinują nasz los, na który nie zawsze jesteśmy gotowi

Nie pamiętam, kiedy ostatnio czytałam o postaci tak samotnej i nieodnajdującej się w życiu, jaką jest tytułowa Jolanta. Wspaniale napisane, z Warszawą w tle (jak zwykle u S.Chutnik). O samotności wśród ludzi, o dorastaniu i o tym, jak cudze wybory/decyzje determinują nasz los, na który nie zawsze jesteśmy gotowi

Pokaż mimo to

Smutna, dołująca, wpędzająca w depresję, przerażająca.
Słabe psychicznie dziecko z rozbitej rodziny nie potrafi poradzić sobie ze światem i z własnym życiem.

Smutna, dołująca, wpędzająca w depresję, przerażająca.
Słabe psychicznie dziecko z rozbitej rodziny nie potrafi poradzić sobie ze światem i z własnym życiem.

Pokaż mimo to

Smutna, trudna. Refleksyjna.
Bardzo dobrze przedstawiona osoba porzucona która żyje we własnym świecie, bo w tym którym żyje nie potrafi się odnaleźć.

Smutna, trudna. Refleksyjna.
Bardzo dobrze przedstawiona osoba porzucona która żyje we własnym świecie, bo w tym którym żyje nie potrafi się odnaleźć.

Pokaż mimo to

Ważna, feministyczna, złożona literacko, choć nie wolna od błędów powieść. Zbyt mało doceniona. Za to ode mnie gwiazdka więcej. Jolante życie prowadzi na smyczy. Jej umysł i serce są jednak wolne i czyste. Pragną ciepła i miłości. Dostają brutalna rzeczywistość. Ostatnia warta uwagi książka Chutnik. Ciekawe co dalej. Wciąż mam nadzieję na reanimacje.

Ważna, feministyczna, złożona literacko, choć nie wolna od błędów powieść. Zbyt mało doceniona. Za to ode mnie gwiazdka więcej. Jolante życie prowadzi na smyczy. Jej umysł i serce są jednak wolne i czyste. Pragną ciepła i miłości. Dostają brutalna rzeczywistość. Ostatnia warta uwagi książka Chutnik. Ciekawe co dalej. Wciąż mam nadzieję na reanimacje.

Pokaż mimo to

Skleroza boli. I to bardzo. Odruchowo zacząłem czytać „Jolantę”, o której słusznie mówi „Sławka” na LC:
„…. to smutna książka o otępiałej umysłowo córce rozwiedzionych rodziców z Żerania …”
……i nagle zaświtało mnie w głowie, że książki tej autorki już oceniałem. Po odpowiednim kliknięciu zobaczyłem: „Kieszonkowy atlas kobiet” z 2008 - 1/10; „Dzidzia” z 2009 - 1/10; „Smutek cinkciarza” z 2016 -1/10.
To niby czego mam się spodziewać po książce z 2014?
„Agro” na LC pisze:
„…..Słodko gorzka i wzruszająca opowieść o dorastaniu w latach 80? E tam, raczej miejscami nudny monolog Jolki co nie wiedziała czego chce, aż się chciała zabić. Tak w wielkim skrócie. …”
Mimo mojej „PAŁY”, dodam, że treść nie jest jakaś bulwersująca czy szkodliwa, a po prostu niepowetowana strata czasu, wskutek czego wielu wspaniałych książek nie zdążycie, Państwo, przeczytać. 1/10

Skleroza boli. I to bardzo. Odruchowo zacząłem czytać „Jolantę”, o której słusznie mówi „Sławka” na LC:
„…. to smutna książka o otępiałej umysłowo córce rozwiedzionych rodziców z Żerania …”
……i nagle zaświtało mnie w głowie, że książki tej autorki już oceniałem. Po odpowiednim kliknięciu zobaczyłem: „Kieszonkowy atlas kobiet” z 2008 - ...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo ciekawie napisana historia. Język, bogactwo uczuć, emocji i tęsknot. Tęsknoty za innym, lepszym światem. W każdej kobiecie siedzi taka "Jolanta", patrząca z dachu bloku w dal z nadzieją, że gdzieś tam daleko czeka na nią lepszy świat.
Bardzo dobrze ukazane realia życia bohaterki, opowiedziane pięknie, bo dosadnie i bez pieszczot. Jak jest, każdy widzi.

Bardzo ciekawie napisana historia. Język, bogactwo uczuć, emocji i tęsknot. Tęsknoty za innym, lepszym światem. W każdej kobiecie siedzi taka "Jolanta", patrząca z dachu bloku w dal z nadzieją, że gdzieś tam daleko czeka na nią lepszy świat.
Bardzo dobrze ukazane realia życia bohaterki, opowiedziane pięknie, bo dosadnie i bez pieszczot. Jak jest, każdy widzi.

Pokaż mimo to