Biały Kieł - Nie polecam właścicielom psów
Bellew Zawierucha - Momentami uciążliwa i nudna, ale ciekawie przedstawia przemianę bohatera, który zamierza zmienić swoje życie

Biały Kieł - Nie polecam właścicielom psów
Bellew Zawierucha - Momentami uciążliwa i nudna, ale ciekawie przedstawia przemianę bohatera, który zamierza zmienić swoje życie

Jedna z moich ulubionych ksiazek Londona. Jedynie 9 gwiazdek za brak sensownego zakonczenia ktore wyjasniloby wiele kwestii. Glowny bohater w ktorym mozna dopatrywac sie samego Londona wyrusza na Alaske w celu poszukiwaniu zlota by udowodnic swojemu wujowi ze za szybko go przekreslil...Z typowego mieszczucha, slabego I cherlawego, staje sie twardym I wytrwalym traperem. Historia goraczki zlota nad rzeka Klondike rozpala zmysly, emocje I wyobraznie. Tysiace smialkow porzuca swoje dotychczasowe zycie , stawia wszystko na jedna karte I wyrusza na koniec swiata z zamiarem szybkiego wzbogacenia sie. Wielu z nich porzuca stateczne, ustabilizowane zycie, sprzedaje majatek lub bierze pozyczke zeby sfinansowac kosztowna wyprawe. Niestety uda sie tylko nielicznym...Wielu z nich ogarnietych rzadza zlota I bogactwa poniesie najwyzsza cene na skutek braku odpowiedniego przygotowania, pokory, doswiadczenia, zdrowia, odpornosci na mroz I kondycji fizycznej. Najwiekszy paradoks stanowi to ze najwiekszego majatku dorobili sie ci ktorzy jak pisal London "nie wbili nawet lopaty w ziemie" tzn wlasciciele salonow, kasyn, domow publicznych, sprzedawcy sanek, narzedzi czy psow w Dawson. Czyli wszyscy ci ktorzy rozkrecili swoj biznes opierajac sie na naiwnosci poszukiwaczy I ich slepym pedzie po zloto. Fajnie bylo przeniesc sie oczami wyobrazni w tamte czasy I poczuc ten klimat.
Lubie ksiazki J. Londona, jednak blizsza mojemu sercu jest tworczosc J. O. Curwooda tzn. jego najwiekszego rywala w tamtych czasach. Dla mnie Curwood jest bardziej wiarygodny, wiekszosc swojego zycia przemierzal polnocne rejony Kanady, Yukonu i Alaski zbierajac materialy i inspiracje do nowych ksiazek. Dzieki temu tak wiele jest w nich rzetelnych informacji i ciekawostek z zycia ludzi i zwierzat. W ksiazkach Curwooda jest takze wieksze uwielbienie dla swiata i natury, gdzie kazda szumiaca jodla czy gwiazda na niebie inspiruje i przyspiesza bicie serca. Glownym mottem Curwooda bylo: "Przyroda jest moja religia.. Totez moja ambicja, marzeniem i wielkim celem jest przeniesienie czytelnikow w samo jej serce.. Kocham przyrode i mysle ze i oni beda musieli ja pokochac jesli tylko uda mi się zapoznać ich ze sobą..". Zachecam do przeczytania

Jedna z moich ulubionych ksiazek Londona. Jedynie 9 gwiazdek za brak sensownego zakonczenia ktore wyjasniloby wiele kwestii. Glowny bohater w ktorym mozna dopatrywac sie samego Londona wyrusza na Alaske w celu poszukiwaniu zlota by udowodnic swojemu wujowi ze za szybko go przekreslil...Z typowego mieszczucha, slabego I cherlawego, staje sie twardym I wytrwalym traperem....

Jako, że tym razem trafiłem na książkę typu "dwa w jednym" postaram się napisać po kilka słów na temat każdej powieści osobno.
"Biały Kieł" to przepiękna opowieść o wilku wędrującym gdzieś przez śniegi Alaski i Kanady. Swój przydomek Biały Kieł zyskał dzięki nieskazitelnej bieli jego zębów. Poznajemy go właściwie od samego początku, czyli od momentu narodzin. Początkowo wilczek jest bardzo słaby i mało zaradny tak, że cały czas trzyma się blisko matki wilczycy. Kiedy jednak pewnego dnia ta zostaje mu siłą odebrana musi dojrzeć i to w błyskawicznym tempie. Wkrótce staje się śmiertelnie niebezpiecznym drapieżnikiem, któremu nie straszne żadne zwierzę ani człowiek. Dodatkowo w stosunku do ludzi jest bardzo nieufny i trzeba mieć dużo cierpliwości aby wyrobić sobie u niego posłuch. Czy ktoś na ten posłuch zasłuży?
BK to kolejna powieść Jacka Londona, która potwierdza klasę mistrza. Jest napięcie, rozmach i wnikliwa analiza psychiki zwierzęcia, która okazuje się być w wielu punktach podobna do psychiki człowieka. Jest to choćby instynkt przetrwania w trudnych warunkach.
Jest to moim zdaniem bardzo dobra i bardzo piękna proza i dlatego pragnę ją polecić. Ocena bardzo dobra.
"Bellew Zawierucha" opowiada natomiast o redaktorze gazety, który pewnego dnia rzuca wszystko i wyjeżdża na daleką północ, do Klondike zwabiony panującą tam gorączką złota. Bellew nigdzie nie zagrzewa na długo miejsca i dlatego zyskuje sobie przydomek Zawierucha. O jego barwnych przygodach czytałem z dużym zainteresowaniem a dzieje się w tej książce sporo. Zawierucha m.in. jest tragarzem, prowadzi interesy, gra w ruletkę, bierze udział w wyścigach psich zaprzęgów, handluje jajkami oraz przemierza bezkresne tereny Alaski.
BZ to mniej znana powieść Londona co nie znaczy, że gorsza. Jest to wyśmienita proza, którą czyta się z prawdziwą przyjemnością. Pisarz przybliża nam sylwetkę człowieka- wagabundy jaki sam po trochu był i dlatego powieść jest tak interesująca. Jest to też klasyka dlatego warto ją poznać. Polecam z całego serca. Ocena bardzo dobra.

Jako, że tym razem trafiłem na książkę typu "dwa w jednym" postaram się napisać po kilka słów na temat każdej powieści osobno.
"Biały Kieł" to przepiękna opowieść o wilku wędrującym gdzieś przez śniegi Alaski i Kanady. Swój przydomek Biały Kieł zyskał dzięki nieskazitelnej bieli jego zębów. Poznajemy go właściwie od samego początku, czyli od momentu narodzin. Początkowo...