Błyskotliwość, humor i nadzwyczaj wciągająca akcja czwartej części kwintetu awiniońskiego, w pełni rekompensują słabszą części III. Mamy tu do czynienia z thrillerem, kryminałem, romansem i traktatem psychologiczno-filozoficznym; wszystko w jednym.
Losami bohaterów wciąż miotają bezlitośni bogowie i trudno przewidzieć rozwój wydarzeń. Chwilami nawet trudno uwierzyć w nieprawdopodobne i raptowne przemiany, jak np. ta z lokaja i boksera w nauczyciela i jogina.
Niezwykłe burze uczuć – pomiędzy miłością, a obowiązkiem członka stowarzyszenia czy sekty – jakże trudno dokonać wyboru. Ale prawdziwy mężczyzna o ile posiadł filozoficzne oświecenie i dostąpił gnostyckiego wtajemniczenia – potrafi kobietę, którą kocha – strącić jak muchę ze swych myśli.
Jak zwykle u Durrella, zachwycające, wstrząsające fragmenty, sceny. Jak ta opisująca przygodę Affada z przypadkowo poznaną dziewczyną. Jakże to prawdziwe, jakże nostalgiczne i bolesne.
W przeciwieństwie do owych tajnych stowarzyszeń, oświeceń i innych nudnawych i pretensjonalnych tajemnic.
Oczywiście nie sposób nie zirytować się lub uśmiać przy kolejnych manipulacjach i zatracaniu granic pomiędzy realnością, a fikcją w kontekście relacji: Durrell – Blanford – Sutcliffe.
W końcu, liczne przezabawne złote myśli, typu: "Zakochajmy się, a potem doróbmy się rozczarowania w postaci dzieci."
Trup ściele się gęsto, pomiędzy jednym, a drugim kalamburem. "Gdzie chłop nie może, tam baba pości." itp, itd A pomiędzy - nagły zgon.
Zabawne, błyskotliwe, z dystansem do materii, fabuły, konwencji, samego siebie... Perła.

Błyskotliwość, humor i nadzwyczaj wciągająca akcja czwartej części kwintetu awiniońskiego, w pełni rekompensują słabszą części III. Mamy tu do czynienia z thrillerem, kryminałem, romansem i traktatem psychologiczno-filozoficznym; wszystko w jednym.
Losami bohaterów wciąż miotają bezlitośni bogowie i trudno przewidzieć rozwój wydarzeń. Chwilami nawet trudno uwierzyć w...