Zacznijmy od tego, że Nieznajomi są romansem nietypowym i nie dla każdego. Właściwie, czy to w ogóle jest romans? Chyba nie, raczej powieść psychologiczna. Dostajemy utwór z prawdziwymi problemami, głębią oraz przesłaniem. Potrzeba zaawansowanego czytelnika, który przeskoki czasowe potrafi ogarnąć i zrozumieć o czym naprawdę Łukowska pisze. Jest to książka mojej młodości. Czytałam ją wielokrotnie jeszcze w pierwszym wydaniu, które nota bene wolę od poprawionego drugiego. Na szczęście wersję papierową nadal posiadam. Powróciłam do niej po 28 latach i nie zmieniło się nic. Najlepiej opisać ją tekstem z ówczesnej okładki: "Nieznajomi z parku to w równym stopniu opowieść o miłości, jak i o nienawiści. To historia mężczyzny, który nie potrafi ufać, i kobiety, która nie umie walczyć o to, w co wierzy" Wtedy indentyfikowałam się z głównymi bohaterami, zarówno z Julią jak i z Kenem, teraz nadal tak jest. Chyba nie za dobrze świadczy to o moim życiu. Oboje są zranieni w niewyobrażalny dla normalnej osoby sposób. On nosi w sobie złość, wściekłość, poczucie zdrady- jest pełen nienawiści. Ona wycofała się w swój własny świat. Rozumiem to doskonale. Czytałam opinie, że Julia jest słabą kobietą, niewiarygodną postacią. Jak może być silna? Nikt, kto nie doznał w dzieciństwie krzywd i odrzucenia przez własnych rodziców, tego nie zrozumie. Nie ma się poczucia własnej wartości, nie czuje się godnym niczyjego zainteresowania ani uczucia. Nie wierzy się w siebie. Tego ogromu bólu, który paraliżuje i wpływa na każdą decyzję, nie da się pojąć. Zamknięta w sobie, odizolowana od świata, samotna. Żyjąca marzeniami dorosła kobieta. Takich osób jest więcej niż można sobie wyobrazić. Nagle ktoś okazuje jej zainteresowanie, pozwala na krótko poczuć się ważną, wyjątkową, tą jedyną. Julia otwiera się, pozwala sobie uwierzyć w miłość i zostaje brutalnie zraniona. Po raz kolejny złamana. Naprawdę to takie dziwne, że nie walczy? Dla mnie nie. Człowiek czuje się wtedy jak zmrożony, zastygły w jednej chwili. Zadaje sobie wciąż pytanie dlaczego? Czym na to zasłużyłem? I nie znajduje odpowiedzi. Jest tylko pustka. Kennetha również rozumiem. On radzi sobie z zafundowaną mu przez rodziców traumą w odmienny sposób. Walczy, rani, wbrew sobie staje się tym, czego nienawidzi. I to go dobija, bo zdaje sobie sprawę, kim jest teraz. Własną matką, własnym ojcem? Niszczy swoje szczęście, ponieważ nie potrafi inaczej. Nie jest w stanie wybaczać, a już najtrudniej przychodzi mu wybaczenie samemu sobie. Bo przecież tak w życiu jest- sobie wybaczyć, siebie rozgrzeszyć jest rzeczą niemal niemożliwą. Lubię zakończenie, bo lubię happy endy. Najczęściej jednak nie istnieje dla takich osób ich "żyli długo i szczęśliwie"

Zacznijmy od tego, że Nieznajomi są romansem nietypowym i nie dla każdego. Właściwie, czy to w ogóle jest romans? Chyba nie, raczej powieść psychologiczna. Dostajemy utwór z prawdziwymi problemami, głębią oraz przesłaniem. Potrzeba zaawansowanego czytelnika, który przeskoki czasowe potrafi ogarnąć i zrozumieć o czym naprawdę Łukowska pisze. Jest to książka mojej młodości....

Podczas czytania miałam bardzo mieszane uczucia, głównie była to złość i żal. Dziwi mnie, że kobieta napisała książkę z główną kobiecą postacią, którą pokazała jako tak słabą i żałosną. Domyślam się, że autorka chciała pokazać kontrast między Julią, a Kenem. Julia - bardzo nieśmiała i cnotliwa dziewczyna, zamknięta w okrutnej miłości, którą akceptuje i tłumaczy. Ken - wielki biznesmen, któremu nie zależy na miłości. Niebezpieczny, brutalny, postanawia wymierzyć karę żonie, więc znęca się nad nią, ponieważ tak naprawdę ją kocha. Przykra historia, źle mi się ją czytało. Dziwne przeskoki w czasie, sprawiły, że książka wydaje się być bardzo chaotyczna. Szczerze mogę stwierdzić, że to najgorsza książka jaką czytałam.

Podczas czytania miałam bardzo mieszane uczucia, głównie była to złość i żal. Dziwi mnie, że kobieta napisała książkę z główną kobiecą postacią, którą pokazała jako tak słabą i żałosną. Domyślam się, że autorka chciała pokazać kontrast między Julią, a Kenem. Julia - bardzo nieśmiała i cnotliwa dziewczyna, zamknięta w okrutnej miłości, którą akceptuje i tłumaczy. Ken -...

Nie mogłam zmrużyć przez nią oka. Cale dnie myślałam co się stanie dalej. Ale koniec był taki sobie lecz nie był zly.

Nie mogłam zmrużyć przez nią oka. Cale dnie myślałam co się stanie dalej. Ale koniec był taki sobie lecz nie był zly.

"Nieznajomi z parku"to książka, do której wrócę ponownie. Miłość to nie tylko kwiatki i czekoladki, ale przede wszystkim cierpienie, poświęcenie, czasami również, jak w tej historii, pasmo nieporozumień, które na szczęście dla głównych bohaterów zostają rozwiązane,choć oboje muszą zapłacić wysoką cenę.Po lekturze efekt catharsis - emocje towarzyszące czytaniu bardzo silne,a rozwiązanie przynosi ulgę i pocieszenie oraz...pouczenie dla tych,którzy zapomnieli,że należy budować związek na prawdzie i zaufaniu.

"Nieznajomi z parku"to książka, do której wrócę ponownie. Miłość to nie tylko kwiatki i czekoladki, ale przede wszystkim cierpienie, poświęcenie, czasami również, jak w tej historii, pasmo nieporozumień, które na szczęście dla głównych bohaterów zostają rozwiązane,choć oboje muszą zapłacić wysoką cenę.Po lekturze efekt catharsis - emocje towarzyszące czytaniu bardzo silne,a...

Książka o miłości i nienawiści, o erotycznej fascynacji. Ciekawi główni bohaterowie, niemal przeciwieństwa które się przyciągają. Wszystko potęguje nieufność która dodaje smaczku całej historii.

Książka o miłości i nienawiści, o erotycznej fascynacji. Ciekawi główni bohaterowie, niemal przeciwieństwa które się przyciągają. Wszystko potęguje nieufność która dodaje smaczku całej historii.

Kupiłam tę książkę przez zupełny przypadek. I sama nie wiem dlaczego od razu zabrałam się za jej czytanie, pomimo, że tyle innych pozycji czeka od dłuższego czasu.
Sam początek, rewelacja. Bardzo mi się spodobało jak to przedstawiła Pani Joanna. Ale im dalej zagłębiałam się w lekturę, tym gorsze rozczarowanie przeżywałam. No za dużo tych rozmyślań, tych dygresji, tych gdybań... Takie lanie wody. Całość bardzo mi się spodobała, takie typowe Love Story na chłodne wieczory. Ale zabrakło mi rozwoju wydarzeń, tego dreszczyku emocji. Tego napięcia. Za bardzo autorka skupiła się na przemyśleniach głównych bohaterów, a za mało, jak dla mnie przedstawiła to co między nimi się działo. Niestety jestem rozczarowana tą pozycją. A zapowiadało się na prawdę dobrze.

Kupiłam tę książkę przez zupełny przypadek. I sama nie wiem dlaczego od razu zabrałam się za jej czytanie, pomimo, że tyle innych pozycji czeka od dłuższego czasu.
Sam początek, rewelacja. Bardzo mi się spodobało jak to przedstawiła Pani Joanna. Ale im dalej zagłębiałam się w lekturę, tym gorsze rozczarowanie przeżywałam. No za dużo tych rozmyślań, tych dygresji, tych...

Od nienawiści do miłości, o trudnej sztuce wybaczania, o wielkiej sile miłości, o tym jest ta książka, od której trudno się oderwać. ...
Polecam.

Od nienawiści do miłości, o trudnej sztuce wybaczania, o wielkiej sile miłości, o tym jest ta książka, od której trudno się oderwać. ...
Polecam.

Dziwna mieszanka - jak sos słodkokwaśny - ale mi posmakowała

Dziwna mieszanka - jak sos słodkokwaśny - ale mi posmakowała

Przyjemna historyjka, którą można przeczytać w wolnej chwili.

Przyjemna historyjka, którą można przeczytać w wolnej chwili.

jedna z moich ulubionych książek do której wracam przynajmniej raz w roku.

jedna z moich ulubionych książek do której wracam przynajmniej raz w roku.