Mocno nierówna - nie w jakości opowieści, tylko jakby w fabule. Cała książka wygląda trochę, jakby autorka planowała sagę, rozpoczęła pięknie, wciągając w cudną opowieść o przyjaźni dorastającego młodzieńca Abrahama-Żyda i starszego księgarza Angusa-Szkota, zarysowując bardzo ciekawie charaktery postaci i ich odmienny sposób i punkt widzenia wydarzeń. A potem nagle fabuła przemyka nad kolejnymi postaciami, które przemijają i nie zostają w pamięci. I zakończenie też - na chwilę skupiamy się na umierającym seniorze i słowach, które przekazuje do najstarszego syna i nagle prask, znowu akcja tak przyśpiesza, że postacie mijają rozmazane. Dodatkowy plus właśnie za te fragmenty, na których autorka się skupiła, bo te były naprawdę ciekawie napisane.

Mocno nierówna - nie w jakości opowieści, tylko jakby w fabule. Cała książka wygląda trochę, jakby autorka planowała sagę, rozpoczęła pięknie, wciągając w cudną opowieść o przyjaźni dorastającego młodzieńca Abrahama-Żyda i starszego księgarza Angusa-Szkota, zarysowując bardzo ciekawie charaktery postaci i ich odmienny sposób i punkt widzenia wydarzeń. A potem nagle fabuła...

Kulturowy dorobek przodków dla prekursorów nowego podejścia do świata, odmiennego go spojrzenia i zdobywców nowych szczytów jest wielkim balastem, z którym trudno im się uporać. Tak było w przypadku pierwszego Abrahama Zimmermana starającego się znaleźć odpowiedź na nurtujące go pytania. Nie mógł ich uzyskać ani on ojca, ani od gminy żydowskiej czy w czasie studiów talmudycznych. Księgarnia starego Szkota staje się dla niego rajem. Tam znajduje książki poruszające tematy, którymi jest zainteresowany. Samodzielność nie jest mile widziana przez rodzinę, która próbuje ułożyć mu życie i kiedy już wydaje nam się, że wpływ rodziny przeważył Abraham robi coś, dzięki czemu staje się sławny, a jedna z ulic zostaje nazwana jego imieniem.
"Ulica Abrahama" to opowieść o uwalnianiu się od kultury, ciężaru rodzinnych powinności, spełnianiu marzeń, poszukiwaniu własnej drogi. Umiejscowienie akcji w gminie żydowskiej i zderzenie jej z agnostycyzmem Szkota pozwala na uświadomienie sobie jak wielki wpływ na nasze życie ma rodzina i religia, w której się wychowujemy, ale też przekonuje nas, że jednostki zdolne potrafią wyjść poza ciasnotę poglądów wtłaczanych z pokolenia na pokolenia młodym ludziom, że mimo prób gaszenia ich ciekawości ich zainteresowania światem ciągle rośnie.
Książka Joanny Łukowskiej to przystępnie napisana opowieść zabierająca nas w świat dylematów, które każdy dorastający, a może i dorosły człowiek powinien sobie postawić: czy dorobek kulturowy rodziny nie ogranicza naszych marzeń i wizji życia? "Ulicę Abrahama" szczególnie polecam osobom, które poszukują w życiu swojej drogi, które boją się żyć własnym życiem, a nie tym zaplanowanym przez najbliższych. To również doskonała lektura o odpowiedzialności, konieczności podejmowania radykalnych decyzji, zmaganiu się z losem.

Kulturowy dorobek przodków dla prekursorów nowego podejścia do świata, odmiennego go spojrzenia i zdobywców nowych szczytów jest wielkim balastem, z którym trudno im się uporać. Tak było w przypadku pierwszego Abrahama Zimmermana starającego się znaleźć odpowiedź na nurtujące go pytania. Nie mógł ich uzyskać ani on ojca, ani od gminy żydowskiej czy w czasie studiów...

Książka w której każde zdanie jest napisane w konkretnym celu, ma jasno określony przekaz. Nie ma tu zbędnej pisaniny, dlatego książkę czytałam dość długo. Na pewno do niej wrócę. Treść jest niezwykle aktualna i uniwersalna, daje do myślenia. Polecam wszystkim, którzy lubią czytanie "nieśpieszne", smakowanie słów. Mnie zachwyciła i wprawiła w zakłopotanie zarazem. Zupełnie nie wiem, jak ją sklasyfikować, na którą półkę wysłać. Może po kolejnym przeczytaniu dowiem się więcej.

Książka w której każde zdanie jest napisane w konkretnym celu, ma jasno określony przekaz. Nie ma tu zbędnej pisaniny, dlatego książkę czytałam dość długo. Na pewno do niej wrócę. Treść jest niezwykle aktualna i uniwersalna, daje do myślenia. Polecam wszystkim, którzy lubią czytanie "nieśpieszne", smakowanie słów. Mnie zachwyciła i wprawiła w zakłopotanie zarazem. Zupełnie...

Pełna mądrości, niemal magiczna książka o poszukiwaniu swojego miejsca w życiu, realizacji swoich pasji i spełnianiu marzeń.
Abraham Zimmerman od wczesnego dzieciństwa interesował się otaczającym go światem, był dociekliwy, ciągle o coś pytał i oczekiwał odpowiedzi. Jako 9-letni chłopiec zaprzyjaźnił się z blisko pięćdziesięcioletnim Szkotem, właścicielem księgarni. To rozmowy z nim otworzyły mu oczy na świat, możliwość jego zmian i wpływania na własne losy. To on rozbudził w nim ciekawość fotografią, możliwością zatrzymywania teraźniejszości. Dzięki jego sugestiom Abraham wraz z rodziną - żoną i trójką dzieci - zdecydował się na wyjazd do Ameryki, gdzie zasłynął jako fotograf - portrecista. Zainwestował też w zakup domów na jednej z niewielkich ulic, zwanej ulicą Abrahama. Jej historia wiąże się z nim oraz kolejnym Abrahamem, żyjącym u schyłku XX wieku, który przywrócił tej ulicy nowe życie.
Książka o pasjach, zdrowej rodzicielskiej miłości, przyjaźni i poszukiwaniu własnej tożsamości. Czyta się bardzo fajnie.

Pełna mądrości, niemal magiczna książka o poszukiwaniu swojego miejsca w życiu, realizacji swoich pasji i spełnianiu marzeń.
Abraham Zimmerman od wczesnego dzieciństwa interesował się otaczającym go światem, był dociekliwy, ciągle o coś pytał i oczekiwał odpowiedzi. Jako 9-letni chłopiec zaprzyjaźnił się z blisko pięćdziesięcioletnim Szkotem, właścicielem księgarni. To...