Lakatos to jeden z najważniejszych filozofów nauki XX wieku. W zbiorze "Pisma z filozofii nauk empirycznych" zebrane zostałe teksty, w których rozwija falsyfikacjonizm Poppera i jego kryterium demarkacji, czyli odróżniania nauki od "pseudonaki". Kryterium demarkacji Poppera zastępuje nowym, bardziej wyrafinowanym i przybliżającym go nieco do poglądów Kuhna. Książkę Lakatosa polecałbym jednak nawet osobom nie znającym Kuhna ani Poppera, bo Lakatos dość szczegółowo streszcza poglądy wszystkich swoich poprzedników przed przystąpieniem do ich krytyki, można więc tę książkę potraktować jak podręcznik filozofii nauki.

Jedyną wadą jest dość dziwny układ tekstów, które ułożone są... od najdłuższego do najkrótszego. Na początku mamy więc najtrudniejszy, zajmujący pół książki tekst "Falsyfikacja a metoda naukowych programów badawczych", z którego dowiemy się praktycznie wszystkiego, co Lakatos ma nam w tej książce do powiedzenia, a kolejne teksty stanowią w większości powtórzenie tego samego prostszymi słowami. Wyjątkiem jest bardzo ciekawy teskt "Dlaczego program badawczy Kopernika wyparł program Ptolemeusza?", w którym możemy zobaczyć różne kryteria oceny teorii naukowych zastosowane na konkretnym przykładzie teorii heliocentrycznej Kopernika. Przy okazji dowiemy się, że z tą teorią sprawa wcale nie była tak prosta i jednoznaczna, jak się to zwykle przedstawia w podręcznikach.

Podsumowując, uważam, że "Pisma z filozofii nauk empirycznych", a przynajmniej jej pierwsza część, to dla osób interesujących się filozofią nauki lektura obowiązkowa.

Lakatos to jeden z najważniejszych filozofów nauki XX wieku. W zbiorze "Pisma z filozofii nauk empirycznych" zebrane zostałe teksty, w których rozwija falsyfikacjonizm Poppera i jego kryterium demarkacji, czyli odróżniania nauki od "pseudonaki". Kryterium demarkacji Poppera zastępuje nowym, bardziej wyrafinowanym i przybliżającym go nieco do poglądów Kuhna. Książkę Lakatosa...