Opowiadanie ZALEDWIE dobre. Poprzednie dzieła Grabińskiego zrobiły na mnie spore, chwilami wielkie wrażenie, więc poprzeczka była ustawiona doprawdy wysoko. I okazało się że wille, zwłaszcza te nadmorskie nie skaczą zbyt wysoko - poprzeczka pozostała nietknięta.

Nie żebym narzekał - skąpana w słońcu nadmorska posiadłość, uwijające się w tę i z powrotem statki i rzecz jasna samo morze - wszystko to wypełnia tych kilkanaście stron wyjątkowym nastrojem. Gdzieś za nimi kryje się bowiem ponura tajemnica.
Kunszt językowy i świetny nastrój, nie podniosą jednak samodzielnie całego ciężaru mych oczekiwań. Opowiedziana historia tym razem nic a nic nie zaskakuje, a autor nie bawi się z czytelnikiem w chowanego, ukrywając tajemnicę do samego końca. Wielu rzeczy można się domyślić, wiele przejrzeć z wyprzedzeniem, nie ma tu więc tego pełnego napięcia i niepokoju oczekiwania na finał, które towarzyszyło mi choćby w czytanych wczoraj "Projekcjach".

Ale - tak jak napisałem na początku - to dobre opowiadanie, które, mimo, że bez napięcia, czyta się z niekłamaną przyjemnością i lekkością. A zatem nieco słabiej niż poprzednie pozycje, ale nadal - polecam!

Opowiadanie ZALEDWIE dobre. Poprzednie dzieła Grabińskiego zrobiły na mnie spore, chwilami wielkie wrażenie, więc poprzeczka była ustawiona doprawdy wysoko. I okazało się że wille, zwłaszcza te nadmorskie nie skaczą zbyt wysoko - poprzeczka pozostała nietknięta.

Nie żebym narzekał - skąpana w słońcu nadmorska posiadłość, uwijające się w tę i z powrotem statki i rzecz jasna...