Autor ma moją sympatię, bo porusza ważkie tematy a jego przemyślenia zgadzają się w przeważającej mierze z moim zdaniem. Tym nie mniej Gauß używa męczącego stylu, piętruje zdania czasami tak bardzo, że zdążyłem zapomnieć, o co mu właściwie chodziło, nim dotarłem do kropki na końcu zdania. Częściowo wina jest moja, bo jeśli tekst jest trudniejszy, to powinno się zadbać przy lekturze o wyciszone otoczenie.

Książka jest niezła, choć częściowo już nieaktualna. Europa jednak „trochę” się zmieniła od końca zeszłego wieku.

Autor ma moją sympatię, bo porusza ważkie tematy a jego przemyślenia zgadzają się w przeważającej mierze z moim zdaniem. Tym nie mniej Gauß używa męczącego stylu, piętruje zdania czasami tak bardzo, że zdążyłem zapomnieć, o co mu właściwie chodziło, nim dotarłem do kropki na końcu zdania. Częściowo wina jest moja, bo jeśli tekst jest trudniejszy, to powinno się zadbać przy...

Nazwa trzeba przyznać trafna – książka jest alfabetem celnych spostrzeżeń, ale też fobii i hipokryzji autora. Karl-Markus jest człowiekiem gruntownie wykształconym i warto czytać jego książki. Czytając trzeba jednak pamiętać o wątpliwości, warto ją po prostu mieć przy lekturze, każdej. Świat nie jest czarno-biały, składa się raczej z odcieni szarości. Jestem uczulony na podwójne standardy. Romowie mają – zdaniem autora - prawo do swojej tożsamości, ale regiony już nie. Gauss niemal krzyczy do nas: „Tfu! Precz z tymi ekonomicznymi rasistami”. Rasistami są rzecz jasna egoistyczni i ksenofobiczni Tyrolczycy czy Włosi z Ligi Północnej, ale nie sami Romowie. Oni tylko pielęgnują swoją tożsamość…

Autor nieustannie raczy nas opisami ciasnoty horyzontów tych straszliwych regionalistów, kiszących się we własnym sosie, ale postępujący identycznie Romowie są dla niego wyłącznie bohaterami, walczącymi z opresyjnym otoczeniem. Mógłby zapoznać się ze studiami Rolfa Bauerdicka, który przekonująco udowadnia, że nie ma czegoś takiego jak "Sinti i Romowie", a Rolf jest dziennikarzem bardzo zżytym z Cyganami.
Jedni potrafią myśleć samodzielnie, inni myślą tylko sloganami i niestety Karl-Markus zalicza się do tych drugich, co jest o tyle przykre, że jak już wspominałem, intelektualnie prezentuje wysoki poziom. Potrafi być także spostrzegawczy i wrażliwy, szkoda że wybiórczo.

Nazwa trzeba przyznać trafna – książka jest alfabetem celnych spostrzeżeń, ale też fobii i hipokryzji autora. Karl-Markus jest człowiekiem gruntownie wykształconym i warto czytać jego książki. Czytając trzeba jednak pamiętać o wątpliwości, warto ją po prostu mieć przy lekturze, każdej. Świat nie jest czarno-biały, składa się raczej z odcieni szarości. Jestem uczulony na...

Kapitalna książka. Początkowo miałam wrażenie, że trochę się zestarzała. Napisana jest w latach 90-tych, wydana w Austrii w 1997 roku, w Polsce w 2008 – toż to niemalże prehistoria! A jednak szybko otrząsnęłam się z tego jakże mylnego wrażenia. Ironia Gaußa i jego bardzo wyraziste poglądy nadają kontekstowi historycznemu (wojna na Bałkanach, przymiarki do poszerzenia UE i unii monetarnej) niezmiernie żywego i aktualnego charakteru. Autor podejmuje próbę opisania Europy za pomocą pojęć tyleż uniwersalnych, co zaprzęgniętych w doraźne cele bieżącej polityki – Naród (koniecznie dużą literą),nacjonalizm, ojczyzna, obcy, migracja, sąsiedzi i inne. Gauß wywleka je na drugą stronę i stara się odebrać im doraźny kontekst. I znakomicie mu się to udaje. „Cóż więc mogłoby zastąpić narody, te niezbyt budujące emanacje Ducha Świata? […] Ciśnie mi się na usta, że po patriotyzmie uniwersalnego chrześcijaństwa i patriotyzmie ziemskich narodów powinien teraz nadejść patriotyzm człowieka, głębokie zrozumienie, że zasługujemy na szacunek i uznanie nie jako członek jedynie władającego zbawieniem Kościoła lub jedynego prawdziwego narodu, lecz jako należący do ludzkości”. Wszak pojęcie narodu jest wymysłem czysto ludzkim, ludzie nie przybyli na ziemię podzieleni starannie na narody - twierdzi Gauß i trudno się z nim nie zgodzić patrząc na odtworzone wizerunki pary huminidów z Dmanisi w Gruzji (żyjących na tamtejszych terenach prawie dwa miliony przed nami). Autor jako rasowy lewicowiec postrzega stosunki międzyludzkie jako konsolidowanie się bogatych przeciwko biednym i staje w obronie słabszych i mniejszych. „Współczesna, pozbawiona dawnych uprzedzeń definicja obcokrajowca nie opiera się już na narodowości czy obywatelstwie, ale na rachunku bankowym. Obcokrajowcem jest zatem zawsze ktoś, kto ma mniej pieniędzy niż my sami i dlatego słusznie może być podejrzewany o chęć wyciągnięcia nam forsy z kieszeni”. Czy ma rację? Czy przesadza w takim widzeniu rzeczywistości? Tak czy siak dziś jesteśmy podzieleni i poszatkowani niczym kapusta na bigos. Polecam „Europejski alfabet” wszystkim tym, których niepokoją losy świata i tym, którym jest dobrze tak jak jest. Tym, którzy się oburzają i tym, którzy chcą zachować status quo. Ta książka z pewnością nas wszystkich może wybić z dobrego samopoczucia.

Kapitalna książka. Początkowo miałam wrażenie, że trochę się zestarzała. Napisana jest w latach 90-tych, wydana w Austrii w 1997 roku, w Polsce w 2008 – toż to niemalże prehistoria! A jednak szybko otrząsnęłam się z tego jakże mylnego wrażenia. Ironia Gaußa i jego bardzo wyraziste poglądy nadają kontekstowi historycznemu (wojna na Bałkanach, przymiarki do poszerzenia UE i...

Ta książka zrobiła na mnie wrażenie porównywalne z eseistyką Sebalda. Coś szczególnego siedzi w tych niemieckojęzycznych pisarzach, że perfekcyjnie opanowali precyzję w formułowaniu własnych poglądów (być może wynika to z logiki języka niemieckiego). Gauss jest erudytą obdarzonym szerokim spojrzeniem na rolę i znaczenie Europy Środkowo-Wschodniej i Wschodniej oraz emigracji. Polecam osobom, które chciałaby zrozumieć współczesne procesy społeczne bez całego tego dziennikarsko-politycznego bełkotu.

Ta książka zrobiła na mnie wrażenie porównywalne z eseistyką Sebalda. Coś szczególnego siedzi w tych niemieckojęzycznych pisarzach, że perfekcyjnie opanowali precyzję w formułowaniu własnych poglądów (być może wynika to z logiki języka niemieckiego). Gauss jest erudytą obdarzonym szerokim spojrzeniem na rolę i znaczenie Europy Środkowo-Wschodniej i Wschodniej oraz...