ZASKAKUJĄCE CUDEŃKO HISTORYCZNE ZA 9 ZŁ Z BIEDRONKI
Od zawsze lubiłam historię i w szkole często sięgałam po książki historyczne, ale w latach mojego liceum i szkoły podstawowej, a zatem kiedy czytałam tego typu literaturę, chyba nie było pozycji takiej jak ta. Takiej jak ta, czyli tak zajmującej, tak pasjonującej i do tego tak łatwej w odbiorze. Książeczkę kupiłam w Biedronce za 9 zł i od niechcenia otworzyłam, żeby przeczytać jedną stronę, zorientować się mniej więcej w temacie i odłożyć aż skończę zaczęte rzeczy. Niestety po jednej kartce nie dało rady odłożyć przez cały dzień, a zatem do ostatniej strony. Wciąga bowiem to cudeńko jak ruchome bagna.
Nie kojarzyłam wcześniej autorki ale po lekturze sądzę, że jest to osoba, która urodziła się po to, by pisać, ponieważ ma niesamowity talent, lekkie pióro i umiejętność pochłonięcia bez reszty uwagi czytelnika. Zresztą teraz widzę, że w każdej opinii pojawia się uwaga o łatwości czytania, czyli to chyba powszechna opinia czytelników. To jest sztuka tak pasjonująco pisać o historii. I to pisać nie fabularyzowaną powieść historyczną ale normalną książkę historyczną. Moje uznanie za wyważenie, proporcje, brak jakiegokolwiek przegadania tematu i stworzenie czegoś tak pasjonującego!
Chyba po latach wrócę do książek historycznych, a na pewno do lektur autorstwa ocenianego właśnie cudeńka.

Na marginesie dziś od rana znów pognałam do Biedronki, skoro można tam upolować TAKIE książki i zauważyłam, że w kraju, w którym podobno nikt nie czyta nie było już tych książek, na które patrzyłam w zeszłym tygodniu, były inne. Wszystkie rozkupione i to w małej wsi na Dolnym Śląsku, pozbawionej turystów, pół godziny od gór. To pokazuje, że ludzie kupują książki o ile są łatwo dostępnej i tanie (wszystkie po 9 ,99 zł). Nie chcę uprawiać reklamy ale wydaje mi się, że ten dyskont spełnia całkiem ładne zadanie w propagowaniu czytelnictwa.

ZASKAKUJĄCE CUDEŃKO HISTORYCZNE ZA 9 ZŁ Z BIEDRONKI
Od zawsze lubiłam historię i w szkole często sięgałam po książki historyczne, ale w latach mojego liceum i szkoły podstawowej, a zatem kiedy czytałam tego typu literaturę, chyba nie było pozycji takiej jak ta. Takiej jak ta, czyli tak zajmującej, tak pasjonującej i do tego tak łatwej w odbiorze. Książeczkę kupiłam w...

Zygmunt August, jako ostatni mężczyzna z Jagiellonów wzbudza uzasadnione zainteresowanie. Ale wzbudza je też z innego powodu - jako jedyny chyba w historii Polski król, który tak wiele poświęcił i tak wiele zdziałał, aby spełnić marzenie swej kochanki i uczynić z niej królową.Historia niezwykłej miłości (szczególnie w kontekście opieki Zygmunta nad Barbarą w czasie choroby),w dodatku napisana przystępnym językiem, co zresztą jest niezwykłą zaletą tej autorki.

Zygmunt August, jako ostatni mężczyzna z Jagiellonów wzbudza uzasadnione zainteresowanie. Ale wzbudza je też z innego powodu - jako jedyny chyba w historii Polski król, który tak wiele poświęcił i tak wiele zdziałał, aby spełnić marzenie swej kochanki i uczynić z niej królową.Historia niezwykłej miłości (szczególnie w kontekście opieki Zygmunta nad Barbarą w czasie...

Pani Iwona Kienzler przekonuje swoimi książkami, że historia Polski może być pasjonującym tematem. Nie są to powieści historyczne, ale rzeczowo przedstawione fakty. A one mówią same za siebie. W „Kobietach Zygmunta Augusta” znajdziemy zbrodnię, miłość, czary, nienawiść (i, co nieuniknione, politykę),czyli wszystko czego potrzebuje interesująca lektura. Książka jest opowieścią o kobietach najbliższych Zygmuntowi Augustowi. Poczynając od matki królowej Bony autorka chronologicznie przedstawia jego trzy żony (w tym Barbarę Radziwiłłównę),a także kochanki oraz losy jego sióstr.
Książka udowadnia, że i Dumas znalazłby w historii polskich królów nie mniej ciekawych i zaskakujących faktów niż na opisywanym przez niego dworze francuskim.
Warto przebrnąć przez początkowe opisy pochodzenia Bony Sforzy, podczas których trudno odnaleźć się w tłoku postaci historycznych, ponieważ gdy wydarzenia przenoszą się na polską ziemię, nie można oderwać się od książki.
Polecam.

Pani Iwona Kienzler przekonuje swoimi książkami, że historia Polski może być pasjonującym tematem. Nie są to powieści historyczne, ale rzeczowo przedstawione fakty. A one mówią same za siebie. W „Kobietach Zygmunta Augusta” znajdziemy zbrodnię, miłość, czary, nienawiść (i, co nieuniknione, politykę),czyli wszystko czego potrzebuje interesująca lektura. Książka jest...

Często sięgam po tego typu pozycje, zwłaszcza wówczas, gdy szukam informacji o interesujących mnie postaciach. Są niezastąpione, nie tylko jako źródło wiedzy, ale przede wszystkim jako materiał do porównań - bo zazwyczaj nie poprzestaję na jednej książce o bohaterze, który na jakiś czas opanowuje moje myśli. O Zygmuncie Auguście książek napisano wiele i ta niekoniecznie jest najlepszą z nich, niemniej jednak przynosi bardzo dużo interesujących informacji, których nie sposób znaleźć gdzie indziej. Trochę brakowało mi potraktowania w sposób oddzielny kochanek króla, gdyż wtłoczone zostały praktycznie w jeden rozdział, ale zdaję sobie sprawę z tego, że autorka podąża tylko za faktami, a tych do dyspozycji za wiele nie miała. "Kobiety..." pisane są stylem lekkim i przyjemnym, nieprzeładowanym suchymi faktami, takimi jak daty czy nazwiska. Autorka snuje opowieść o czasach, w których przyszło Zygmuntowi Augustowi żyć, o ludziach, z którymi się stykał i o kobietach, które kochał lub które zostały postawione na jego drodze. Fascynujący jest rozdział mówiący o jego stosunkach z matką - naprawdę daje do myślenia i zmienia wiele w naszym postrzeganiu historii.

http://zielonowglowie.blogspot.com/

Często sięgam po tego typu pozycje, zwłaszcza wówczas, gdy szukam informacji o interesujących mnie postaciach. Są niezastąpione, nie tylko jako źródło wiedzy, ale przede wszystkim jako materiał do porównań - bo zazwyczaj nie poprzestaję na jednej książce o bohaterze, który na jakiś czas opanowuje moje myśli. O Zygmuncie Auguście książek napisano wiele i ta niekoniecznie...

Książka historyczna, taka, jaką lubię. Napisana lekkim piórem, z ciekawostkami,a zawierająca sporo wiedzy.
Opis dziejów poszczególnych postaci chronologiczny, z uwzględnieniem tego,że to co oczywiste dla pisarza może być zupełnie nieznane czytelnikowi. Kiedy jest kilka wersji zostawionych przez współczesnych bohaterom i historyków autorka przedstawia je, pisze ku której się skłania i dlaczego.
Kobiety Zygmunta Augusta to i matka, i żony i siostry, ale też kochanki szlacheckich rodów jak i panie lekkich obyczajów, z którymi kontaktów nie unikał. Te dwie ostatnie grupy opisane krócej.
Królowa Bona, kojarząca mi się z Aleksandrą Śląska z serialu telewizyjnego okazuje się być zupełnie inna. To nie podstarzała blondyna idąca za mąż za wydającego się wręcz młodszego króla Zygmunta. Młoda, piękna, z temperamentem dwudziestoczteroletnia Włoszka wchodząca dobrowolnie w związek małżeńskie z pięćdziesięciojednoletnim Zygmuntem. W końcu od dzieciństwa przygotowywana do małżeństwa z kimś z książąt czy królów, gdzie liczył się status małżonka ,a nie jego wiek.
Trafiła z Włoch, gdzie osoba rządząca krajem ,czy księstwem w porównaniu do Rzeczpospolitej miała prawie władzę absolutną. Zainteresowana umocnieniem dynastii, doskonale zarządzająca własnym majątkiem -oprawa w postaci wiosek i miasteczek ,które otrzymała tradycyjnie jak każda królowa w zamian za wniesiony posag. Dbająca o ludzi, którzy dla niej pracowali. Przejęta przede wszystkim najstarszą ,najpiękniejszą córką- wydaną odpowiednio, za wiele starszego króla Węgier i jedynym synem, będącym przedłużeniem dynastii.
Koronowanie Zygmunta Augusta, które w filmie wyglądało ładnie, tu okazało się taktycznym rozegraniem. Królowie z dynastii Jagiellonów byli wybierani elekcyjnie, jedynie tradycja zapewniała wybór z jednego rodu. Koronacja za życia poprzedniego króla miała zapewnić ciągłość dziedziczenia korony. Królowa Bona była postacią wedle książki barwną, trudną często w codziennych kontaktach , próbującą przeforsować swoje pomysły. Przez wiele lat przeciwniczka Habsburgów, choć przez nich rekomendowana królowi do ożenku. Co wydaje się zabawne wielka przeciwniczka,a wyszła za mąż za króla co to urodę psuła mu habsburska warga. Ale czego można było oczekiwać po wsobnych chowie ówczesnych królów i książąt. Najważniejszy był ożenek w swojej sferze, a wybór był ograniczony. I dbałość o przedłużenie dynastii Bony, a przyzwolenie na romans siedemnastoletniego Zygmunta z ponętną trzydziestoośmioletnia dwórką Dianą. Jak pisze autorka najprawdopodobniej od niej zaraził się syfilisem ,co spowodowało niepłodność i przekreśliło wszelkie działania królowej.
Obie księżniczki habsburskie, siostry( czyli pierwsza i trzecia żona Zygmunta Augusta),bardzo ozięble traktowane przez małżonka. Pierwsza-Elżbieta do tego zwalczana przez Bonę. Druga poślubiona po śmierci obydwu poprzedniczek, już po zmianie polityki Bony, nie była tak przez nią tępiona. Obie były poślubione, jako słuszne kandydatki do spłodzenia potomków, z odpowiednimi koneksjami. A Zygmunt August wolał ciekawsze rozrywki sypialniane.
Królowa Barbara Radziwiłłówna, co to kiepską reputację miała nawet na Litwie słynącej z lekkich obyczajów, a król jako jedyną żonę pokochał. Dla niej wojował z sejmem, matką, ojcem. Jak to określono zdegradował osobę królewską nie wypełniając obowiązku odpowiedniego małżeństwa i poślubiając poddankę. Wywalczył dla Barbary nie tylko tron,ale i opiekował się nią w chorobie do końca, kiedy nikt nie chciał się nią zajmować.
Siostry królewskie od Izabeli, z którą miał nawet dobry kontakt, i pozostałymi, o które nikt nie dbał by mogły wejść w związki małżeńskie z odpowiednimi kandydatami i więdły w staropanieństwie. Choć nie zakończyły życia jako stare panny.
Wszystkie te osoby są opisane rzetelnie, ciekawie, ich losy są zaskakujące.
Również przelotne, lub mniej przelotne miłostki króla są uwzględnione, i przekazana wiedza do której dotarła autorka na temat ich bohaterek.
Jedyna z pań lekkich obyczajów znana z nazwiska zwała się Zdziadzianka.
Z ciekawostek dowiedziałam się źródłosłowu gamratek,czyli pań lekkiego prowadzenia się w dawnej Polsce. Gamratki wzięły swą nazwę od Piotra Gamrata co lubował się w ich usługach i był biskupem krakowskim.
Inna to,że wieści o rozpustnych dwórkach królowej Bony były nieprawdziwe. Wraz z nią przybyły panny z dobrych rodów, które by poślubić dostojników polskich czy litewskich musiały prowadzić się nienagannie. Już jako mężatki przybywały rodzić na Wawel, gdzie troskliwa Bona zapewniała im opiekę lekarza , w czasie porodu. Z zewnątrz wiedziano ,że ciągle któraś dwórka rodzi, więc uznano, że to dzieci nieślubne. Jednak Diana dwórka,co to uwiodła Zygmunta Augusta cnotliwa nie była, może pośledniejszego rodu?

Książka historyczna, taka, jaką lubię. Napisana lekkim piórem, z ciekawostkami,a zawierająca sporo wiedzy.
Opis dziejów poszczególnych postaci chronologiczny, z uwzględnieniem tego,że to co oczywiste dla pisarza może być zupełnie nieznane czytelnikowi. Kiedy jest kilka wersji zostawionych przez współczesnych bohaterom i historyków autorka przedstawia je, pisze ku której...

http://mojswiat-szelestkart.blogspot.com/2013/10/iwona-kienzler-kobiety-zygmunta-augusta.html

http://mojswiat-szelestkart.blogspot.com/2013/10/iwona-kienzler-kobiety-zygmunta-augusta.html

http://slpablos.blogspot.com/2014/04/kobiety-zygmunta-augusta-iwona-kienzler.html

http://slpablos.blogspot.com/2014/04/kobiety-zygmunta-augusta-iwona-kienzler.html

Bardzo dobrze napisana. Wolę książki pani Kienzler, niż Jerzego Bessali.Wydaje się też rzetelna jeśli chodzi o źródła historyczne.

Bardzo dobrze napisana. Wolę książki pani Kienzler, niż Jerzego Bessali.Wydaje się też rzetelna jeśli chodzi o źródła historyczne.

Smaczne i lekkostrawne danie historyczne, choć nieco trąci fast foodem. Minus za błędy redakcyjne, stylistyczne i interpunkcję.

Smaczne i lekkostrawne danie historyczne, choć nieco trąci fast foodem. Minus za błędy redakcyjne, stylistyczne i interpunkcję.