ciężko mi było dać tej książce ocenę bo mam co do niej mieszane uczucia. Ogółem bardzo mi się podobała, pochłonęłam ją w 3 dni co jak na mnie wyczyn jak na jedną książkę. Autor miał super zamysł w głowię, fabuła wciągająca, ciekawy morał.. Ale język i opis scen był momentami nie do wytrzymania, dla mnie zbyt wulgarny. Ale po tym można poznać dobry kryminał :) Mnie z pewnością ta książka poruszyła, że aż ciężko mi było zasnąć po ukończeniu jej. I faktycznie tak jak inne komentarze mówią- Wampiryzm jest tylko motywem pobocznym, gdzieś przeplatającym się w powieści. Nie ujmuje mu to jednak grozy jaką wprowadza do tej książki

ciężko mi było dać tej książce ocenę bo mam co do niej mieszane uczucia. Ogółem bardzo mi się podobała, pochłonęłam ją w 3 dni co jak na mnie wyczyn jak na jedną książkę. Autor miał super zamysł w głowię, fabuła wciągająca, ciekawy morał.. Ale język i opis scen był momentami nie do wytrzymania, dla mnie zbyt wulgarny. Ale po tym można poznać dobry kryminał :) Mnie z...

Nie wciągnęło mnie, nie zaciekawiło.

Nie wciągnęło mnie, nie zaciekawiło.

Książka wydawała mi się poniżej przeciętnej. Jednak dziwne zakończenie sprawiło, że nie żaluję jej przeczytania.

Książka wydawała mi się poniżej przeciętnej. Jednak dziwne zakończenie sprawiło, że nie żaluję jej przeczytania.

Książkę tę dostałem w prezencie od córki i nie wypadało jej odłożyć na półkę na nie wiadomo kiedy. Ponieważ nie jest długa, więc rozprawiłem się z nią w dwa dni. Ale czy było warto? Nie wiem. To nie jest mój ulubiony gatunek literacki. Niby thriller gotycki, niby kryminał, ale tak naprawdę opowiada o okrucieństwie wojny domowej w Hiszpanii w 1936 roku. Nie wiadomo też, kim są te tytułowe bestie. Czy rzekomy wampir, który zamordował księdza i małego chłopca? Czy koń-monstrum stworzony na wzór Frankensteina? A może to ludzie ogarnięci rządzą mordu i prześladowań?
Tak czy siak autor nie dał na to jednoznacznej odpowiedzi. Sami musimy sobie odpowiedzieć na to pytanie...
Jak już zaznaczyłem, ta książka to nie moje klimaty, polecam tylko koneserom i lubiącym literaturę pełną niedopowiedzeń i metafor...

Książkę tę dostałem w prezencie od córki i nie wypadało jej odłożyć na półkę na nie wiadomo kiedy. Ponieważ nie jest długa, więc rozprawiłem się z nią w dwa dni. Ale czy było warto? Nie wiem. To nie jest mój ulubiony gatunek literacki. Niby thriller gotycki, niby kryminał, ale tak naprawdę opowiada o okrucieństwie wojny domowej w Hiszpanii w 1936 roku. Nie wiadomo też, kim...

Wciąga,łatwo się czyta ale w sumie słabiutka...duży zawód;/

Wciąga,łatwo się czyta ale w sumie słabiutka...duży zawód;/

Opis książki dużo ciekawszy niż sama książka.

Powieść ma moim zdaniem niewykorzystany potencjał - akcja osadzona w burzliwym okresie wojny domowej, eksperymenty a la dr Frankenstein i na dokładkę wampir. Ogólnie mam wrażenie, że wątki horroro-fantastyczne są tylko po to, żeby robić tło dla stwierdzenia "ludzie są większymi potworami". Na dokładkę, książka, chociaż sama w sobie niegruba, wydała mi się jakaś rozlazła, rozwleczona, wątki chaotyczne i przegadane.

Pomysł fajny, wykonanie już niekoniecznie.

Opis książki dużo ciekawszy niż sama książka.

Powieść ma moim zdaniem niewykorzystany potencjał - akcja osadzona w burzliwym okresie wojny domowej, eksperymenty a la dr Frankenstein i na dokładkę wampir. Ogólnie mam wrażenie, że wątki horroro-fantastyczne są tylko po to, żeby robić tło dla stwierdzenia "ludzie są większymi potworami". Na dokładkę, książka, chociaż sama w...

Wojna domowa w Hiszpanii, przez wielu uważana za wstęp do drugiej wojny światowej, była wielokrotnie przerabiana przez literaturę. Pisał o niej Ernest Hemingway już w 1940 roku. Mowa o powieści „Komu bije dzwon”, w której autor pokazuje wpływ okrucieństw wojennych na psychikę człowieka. Z kolei w książce w „Hołdzie Katalonii” George Orwell demaskował faktyczne działania stalinowców, którzy zwalczali rewolucję. Dokładnie opisał także wydarzenia z maja 1937 roku. Natomiast „Uśpiony głos” to tytuł powieści Dulce Chacón, która opowiada o zdarzeniach tuż po wojnie, ale będących jej bezpośrednimi reperkusjami. Niezwykłość książki Chacón polega na tym, że autorka oddała w niej głos kobietom i to właśnie z ich perspektywy patrzymy na wojenne wydarzenia. Za sprawą lektury „Bestii” Sebastia Alzamory mam okazję po raz kolejny przyjrzeć się, jak temat hiszpańskiej wojny został pokazany w literaturze.

Więcej w linku:
http://ewelinadyda.booklikes.com/post/1186863/bratobojcza-wojna

Wojna domowa w Hiszpanii, przez wielu uważana za wstęp do drugiej wojny światowej, była wielokrotnie przerabiana przez literaturę. Pisał o niej Ernest Hemingway już w 1940 roku. Mowa o powieści „Komu bije dzwon”, w której autor pokazuje wpływ okrucieństw wojennych na psychikę człowieka. Z kolei w książce w „Hołdzie Katalonii” George Orwell demaskował faktyczne działania...

Wojna domowa w Hiszpanii dopiero się rozpoczęła, a już ukazuje swoje najgorsze oblicze. W Barcelonie masowo giną ludzie, przyznający się do bliskości z kościołem. To tu zostaje w bestialski sposób zamordowany ksiądz i mały chłopczyk, a jeden z mężczyzn twierdzi, że jest wampirem. To w tym mieście siostry kapucynki stają się zakładniczkami i kartą przetargową pomiędzy walczącymi. Wreszcie to w Barcelonie dwaj mężczyźni bawią się w Boga, tworząc w katakumbach potwora.

„Bestie” to świetny powrót do tradycji powieści gotyckiej. Jest więc wzorowany na Frankensteinie, jest w niej wampir, są też aluzje do Golema. Do tego znakomita narracja, która opisując pozornie normalne, zwyczajne rzeczy, potrafi wgnieść czytelnika w fotel. Jednak „Bestie” to nie tylko powieść gotycka. Mamy w końcu XXI wiek, więc książek, które zaliczałyby się tylko do jednego gatunku praktycznie nie ma. Powieść Alzamora to również kryminał i thriller w najlepszym ich wydaniu.


Sebastià Alzamora to kataloński poeta i prozaik mieszkający na Majorce. Autor wielokrotnie nagradzany, między innymi prestiżowej Josep Pla Award w 2005 za „La pell i la princesa”. Jest redaktorem naczelnym czasopisma „Cultura”. Dotychczas wydał kilka tomów wierszy i pięć powieści. Książki Alzamory tłumaczone są na francuski, hiszpański, portugalski oraz duński. Jego najnowsza powieść „Bestie” otrzymała w 2011 roku nagrodę Sant Jordi.
Tytułowe „Bestie” pojawiają się na każdym kroku. To zarówno stworzony przez lekarza i sędziego potwór, jak i tajemniczy wampir, którego pojawienie się zawsze wróży nieszczęście. Ale też… sami ludzie, których czyny bywają często gorsze i o wiele okrutniejsze od działań stworów. Kto jest prawdziwą bestią – człowiek, wampir czy potwór? Na to pytanie każdy musi sobie sam odpowiedzieć.

Sebastià Alzamora przedstawia czytelnikom okrutną prawdę. Opisuje zło, które każdy człowiek ma w sobie i które budzi się za każdym razem, gdy da się ludziom możliwość. Bo człowiek zawsze wybierze zło, bo jest prostsze i wymaga mniejszego poświęcenia niż czynienie dobra. Zło w „Bestiach” jest bezkarne i szerzy się, bo choć ostatecznie przegrywa z dobrem, to jednak pokonany został jedynie wycinek tego, co dzieje się zarówno podczas wojny domowej, jak i codziennie.

Ale ta powieść ma też optymistyczny wydźwięk. Młoda nowicjuszka jako jedna z niewielu postaci pokazuje, że nikczemność można zwalczyć, że dobro jeszcze istnieje, wystarczy, by w nie wierzyć. Idąc zaś za słowami Sebastià Alzamory - Zło i jego katastrofalne skutki nie mogą zniszczyć ludzkiej zdolności do radzenia sobie w ekstremalnych sytuacjach. Dlatego dla człowieka jest jeszcze nadzieja i może pokona bestię, którą każdy ma w sobie.

Recenzja także na: http://recenzjeksiazek.natemat.pl/125749,bestie

Wojna domowa w Hiszpanii dopiero się rozpoczęła, a już ukazuje swoje najgorsze oblicze. W Barcelonie masowo giną ludzie, przyznający się do bliskości z kościołem. To tu zostaje w bestialski sposób zamordowany ksiądz i mały chłopczyk, a jeden z mężczyzn twierdzi, że jest wampirem. To w tym mieście siostry kapucynki stają się zakładniczkami i kartą przetargową pomiędzy...

Akcja powieści rozgrywa się w Barcelonie na początku wojny domowej. Był to dramatyczny rozdział w historii kraju, okres pełen okrucieństwa i prześladowań. I właśnie w tym chaosie na jednej z ulic Barcelony zostają znalezione ciała księdza oraz małego chłopca. Oboje zginęli w podejrzanych okolicznościach, mężczyźnie poderżnięto gardło, a na ciele chłopca widać ślady zębów. Badający zwłoki lekarz sądowy wysuwa nieprawdopodobną hipotezę, że za zbrodnię odpowiada wampir. Tymczasem w barcelońskich katakumbach dwaj mężczyźni bawią się w Boga, powołują do życia niezwykłe stworzenie. Mechanicznego konia stworzonego ze szczątków ludzkich i zwierzęcych - potwora.

Ale kim tak naprawdę są tytułowe bestie? To podstawowe pytanie, które rodzi się podczas lektury. Czy naprawdę są to tajemnicze postacie z legend? A może bestia czai się w każdym człowieku. I dlaczego nad jednymi to wewnętrzne zło przejmuje kontrolę, a drudzy potrafią nad nim zapanować? Sam autor nie daje nam prostej odpowiedzi na te pytania, każdy czytelniki musi poszukać ich samodzielnie.

Akcja powieści rozgrywa się w Barcelonie na początku wojny domowej. Był to dramatyczny rozdział w historii kraju, okres pełen okrucieństwa i prześladowań. I właśnie w tym chaosie na jednej z ulic Barcelony zostają znalezione ciała księdza oraz małego chłopca. Oboje zginęli w podejrzanych okolicznościach, mężczyźnie poderżnięto gardło, a na ciele chłopca widać ślady zębów....

Niech nikogo nie zmyli nawiązanie do wampirów i powieści grozy. "Bestie" to przede wszystkim pozycja historyczna, traktująca o wojnie domowej w Hiszpanii i prześladowaniu duchowieństwa. Z wątkiem "wampirycznym", przemykającym gdzieś w tle, ale tylko po to, by pokazać, że prawdziwymi bestiami są ludzie.

Niech nikogo nie zmyli nawiązanie do wampirów i powieści grozy. "Bestie" to przede wszystkim pozycja historyczna, traktująca o wojnie domowej w Hiszpanii i prześladowaniu duchowieństwa. Z wątkiem "wampirycznym", przemykającym gdzieś w tle, ale tylko po to, by pokazać, że prawdziwymi bestiami są ludzie.