Mam mieszane uczucia po przeczytaniu tej pozycji. Akcja raz wciągająca, a za chwilę ciągnąca się jak flaki z olejem. Ciekawa historia oparta na prawdziwym wydarzeniu, ale coś nie wypaliło przy konstruowaniu postaci i wątków .

Mam mieszane uczucia po przeczytaniu tej pozycji. Akcja raz wciągająca, a za chwilę ciągnąca się jak flaki z olejem. Ciekawa historia oparta na prawdziwym wydarzeniu, ale coś nie wypaliło przy konstruowaniu postaci i wątków .

Mi ta ksiázka zapadnie w pamiéc. Nie wiedzialam w jaki sposób byly tworzone Parki Narodowe w USA, wiéc ten watek mi sie podobal. Nie wiedzialam, jak ciézko pracowali drwali i ilu z nich zginelo, jaka bieda i bezrobocie panowaly pod koniec XX wieku w Stanach. Demoniczna Serena, niby piekna, delikatna, a budzaca respekt przed prawie kazdym kto stanál na Jej drodze. Tylko niewielu poznalo Jej prawdziwe oblicze. Biedna Rachel i Jej synek, okrutny ,,slugas'' Mrs Pamberton, wykonujácy slepo Jej zbrodnicze polecenia. Nie do konca jasna przeszlosc ,,kobiety z orlem '', liczylam, ze pod koniec sie cos wyjasni. Zakonczenie troché dziwne, zaskakujáce nieco. Postawa szeryfa zasluguje na uznanie. Kazda z postaci ciekawie nakreslona. Urocza wdowa Jenkins, mniej mile malzenstwo Cecil. itd itd Do niczego sie nie przyczepié, mi sie bardzo dobrze czytalo.

Mi ta ksiázka zapadnie w pamiéc. Nie wiedzialam w jaki sposób byly tworzone Parki Narodowe w USA, wiéc ten watek mi sie podobal. Nie wiedzialam, jak ciézko pracowali drwali i ilu z nich zginelo, jaka bieda i bezrobocie panowaly pod koniec XX wieku w Stanach. Demoniczna Serena, niby piekna, delikatna, a budzaca respekt przed prawie kazdym kto stanál na Jej drodze. Tylko...

Książka bardzo się dłużyła, przeczytałam ją szybko, ale tylko dlatego, żeby jak najszybciej móc ją zakończyć. Ponad połowa książki dotyczy wyrębu lasu, zakupu nowych ziem pod dalszy wyręb. Postacie są nijakie, a zakończenie mocno przewidywalne.

Książka bardzo się dłużyła, przeczytałam ją szybko, ale tylko dlatego, żeby jak najszybciej móc ją zakończyć. Ponad połowa książki dotyczy wyrębu lasu, zakupu nowych ziem pod dalszy wyręb. Postacie są nijakie, a zakończenie mocno przewidywalne.

Bardzo irytująca historia i postacie. Nie da się ich lubić.
Wszystko to takie płaskie, czarno-białe. Wątek z nieślubnym dzieckiem miał dużo większy potencjał i zupełnie nie został wykorzystany.

Bardzo irytująca historia i postacie. Nie da się ich lubić.
Wszystko to takie płaskie, czarno-białe. Wątek z nieślubnym dzieckiem miał dużo większy potencjał i zupełnie nie został wykorzystany.

To piękna książka o ludziach zmagających się z życiem w ciężkich czasach. Pisarz genialny. I te perełki, np. o wyborach: " człowiek ma na początku jedną szansę, ale jeśli wybierze źle, to sprawy zaczynają zdążać w niewłaściwym kierunku. Robisz błędny krok i możesz już tylko walczyć o przetrwanie". Dla mnie główną pozytywną bohaterką jest Rachel, chociaż relacje Sereny i Pembertona (dwójka zakochanych czarnych charakterów) też są narysowane mocną kreską. A ten piękny, silny , zakochany Pemberton czy byłby innym człowiekiem gdyby Serena miała anielski a nie diabelski charakter?

To piękna książka o ludziach zmagających się z życiem w ciężkich czasach. Pisarz genialny. I te perełki, np. o wyborach: " człowiek ma na początku jedną szansę, ale jeśli wybierze źle, to sprawy zaczynają zdążać w niewłaściwym kierunku. Robisz błędny krok i możesz już tylko walczyć o przetrwanie". Dla mnie główną pozytywną bohaterką jest Rachel, chociaż relacje Sereny i...

Kobiecość od dawna pozostaje jednym z wiodących motywów literackich. Nic w tym dziwnego. Kobiety szukają w bohaterkach samych siebie. Proza ta ma koić, radzić i pokazywać je same. Zamiast magazynów kapiących od błyszczyka i krzyczących zewsząd trendów na idealną kobietę, panie niejednokrotnie znajdują odpowiedzi w książkach. Nie chcą wpisywać się w model perfekcyjnej matki, żony czy przyjaciółki. Zamiast dopasowywać się do odgórnie przypisanych ról społecznych, wolą pozostać sobą. Stąd nie bez przyczyny rodzi się w nich bunt, zmieniają się w Amazonki, kobiety drapieżne. Świadome własnej wartości i pokazujące, że idealnie mogą odnaleźć się także w świecie zdominowanym przez mężczyzn. O kobiecie - łowczyni, niczym mityczny stwór opowiada Ron Rash w Serenie.



Rok 1929. Czas Wielkiego Kryzysu, gdy kolejne firmy upadają, banki przeżywają kryzys, a giełda nowojorska odnotowuje spadki. Siła robocza jest tańsza niż kiedykolwiek wcześniej. To firma George'a Pembortona przeżywa rozkwit, wszystko za sprawą świeżo poślubionej przez niego Sereny, która ma żyłkę do interesów. Wraz z mężem przybywa w leśne, dzikie ostępy, z jedną myślą aby wykupić wszystkie połacie lasów. Handel drzewem szybko doprowadza ich na szczyt i stają się niekwestionowanymi królami tej branży. Zarządzają robotnikami twardą ręką i nawet wroga przyroda nie stanowi dla nich godnego rywala. To doprowadza do tego, że wkrótce będą musieli pokonać tych, którzy ośmielą stanąć im na drodze.



Niewątpliwie największy atut Rona Rasha stanowi wkreowana przez niego główna bohaterka. Kim zatem jest Serena? Jest kobietą, żoną i głową rodzinnego interesu. To ona wszystkim żądzi i rozwiązuje kolejno pojawiające się problemy. Jest twarda, harda, niczym nie przypomina typowych kobiet własnej epoki. Nie znamy jej przeszłości, ale najważniejsze jest przyszłość, którą buduje każdego dnia. Jest ambitna, niszczy ludzi i przeszkody. W dążeniu do hegemonii w rodzinnym biznesie, nie cofnie się przed niczym. Mąż przy niej nieustannie znajduje się w jej cieniu. To ona o wszystkim decyduje, stając się dosłownie panią życia i śmierci tych, którzy znaleźli się w orbicie małżonków Pembertonów. Jej siłę i drapieżny charakter podkreśla jej ubiór i orzeł, który siedzi na jej ramieniu. Potrafi zbudować grono wiernych popleczników, ślepo wykonujących rozkazy. Przez to jawi się w oczach pobożnych jako ucieleśnienie Nierządnicy Babilonu. To istna Lady Makbet Karoliny Północnej. Kobieta, która fascynuje swą nieprzewidywalnością od pierwszej do ostatniej strony.



Serena zachwyca surowością przyrody i poza tytułową bohaterką, niemniej interesujący są ludzie ją otaczający, przede wszystkim McIntyre. To on jest największym krytykiem zachowania kobiety. W zetknięciu z nim stykają się wizje kobiety uległej jako przeciwieństwo drapieżnej Sereny. Powieść ta pozostawia nas z niedosytem, jak to zawsze bywa w przypadku tak mocnych charakterologicznie bohaterów.

Kobiecość od dawna pozostaje jednym z wiodących motywów literackich. Nic w tym dziwnego. Kobiety szukają w bohaterkach samych siebie. Proza ta ma koić, radzić i pokazywać je same. Zamiast magazynów kapiących od błyszczyka i krzyczących zewsząd trendów na idealną kobietę, panie niejednokrotnie znajdują odpowiedzi w książkach. Nie chcą wpisywać się w model perfekcyjnej matki,...

Bardzo słaba, chaotyczne, postacie płaskie i nijakie. Myślałam że główną bohaterką będzie Serena ale się pomyliłam. Nie wiem co autorka chciała przekazać w tej książce. Wielkie rozczarowanie chociaż pierwsze strony zapowiadały się ciekawie.

Bardzo słaba, chaotyczne, postacie płaskie i nijakie. Myślałam że główną bohaterką będzie Serena ale się pomyliłam. Nie wiem co autorka chciała przekazać w tej książce. Wielkie rozczarowanie chociaż pierwsze strony zapowiadały się ciekawie.

może być, myślałam że będzie to coś bardziej wyjątkowego, chociaż język literacki bardzo dobry

może być, myślałam że będzie to coś bardziej wyjątkowego, chociaż język literacki bardzo dobry

Nie zachwyciła mnie ta opowieść...nie zrobiły na mnie wrażenia portrety psychologiczne bohaterów...nie zaskoczyło zakończenie. Przeczytać - zapomnieć!

Nie zachwyciła mnie ta opowieść...nie zrobiły na mnie wrażenia portrety psychologiczne bohaterów...nie zaskoczyło zakończenie. Przeczytać - zapomnieć!

Misterna chociaż na początku nie wiedziałam czy ją przeczytam, trzeba samemu się przekonać, polecam)

Misterna chociaż na początku nie wiedziałam czy ją przeczytam, trzeba samemu się przekonać, polecam)