Zamknięte pokoje

Po raz kolejny sięgam po książkę autora hiszpańskiego i strasznie się czyta !!!! Dwa tygodnie męczyłam książkę , dla mnie za dużo opisów . Książka fajnie opisuje czasy w Hiszpanii od konca lat dziewietnastych i początek dwudziestych. Osobiście książki nie polecam

Po raz kolejny sięgam po książkę autora hiszpańskiego i strasznie się czyta !!!! Dwa tygodnie męczyłam książkę , dla mnie za dużo opisów . Książka fajnie opisuje czasy w Hiszpanii od konca lat dziewietnastych i początek dwudziestych. Osobiście książki nie polecam

Pokaż mimo to

nie dałam rady:((, strasznie nudna, opisy, opisy, opisy....nic nie wnoszące do i tak mizernej fabuły. Jest tyle ciekawych książek więc stwierdziłam, że szkoda mojego czasu na tą. Ale może komuś przypadnie do gustu;)

nie dałam rady:((, strasznie nudna, opisy, opisy, opisy....nic nie wnoszące do i tak mizernej fabuły. Jest tyle ciekawych książek więc stwierdziłam, że szkoda mojego czasu na tą. Ale może komuś przypadnie do gustu;)

Pokaż mimo to

Kilka razy w trakcie czytania miałam ochotę przestać i dać sobie z nią spokój. Jestem jednak wytrwała i czytałam dalej, próbując wniknąć w opisaną historię. A historia dotyczy życia i twórczości fikcyjnego malarza Amadeo Laxa oraz wszystkich ludzi związanych z nim, czy to poprzez powinowactwo rodzinne, czy powiązania erotyczno-przyjacielsko-finansowe, itp. Książka trudna w odbiorze, czasy teraźniejsze splatają się z przeszłością, styl powieści – chwilami mocno reportażowy, wycinki z gazet, fragmenty katalogów muzealnych z opisami obrazów, maile pomiędzy wnuczką artysty, jej matką, przyjaciółmi, mężem. Wszystko to tworzy – czy zamierzoną? – mieszankę stylów nie dla wszystkich do strawienia. Pomysł ciekawy - mroczna tajemnica rodzinna, rozwiązłość malarza, miłość tak wielka, że staje się nienawiścią, prowadzącą do zbrodni, mocno powikłane rodzinne relacje. Dla lubiących wyzwania.

Kilka razy w trakcie czytania miałam ochotę przestać i dać sobie z nią spokój. Jestem jednak wytrwała i czytałam dalej, próbując wniknąć w opisaną historię. A historia dotyczy życia i twórczości fikcyjnego malarza Amadeo Laxa oraz wszystkich ludzi związanych z nim, czy to poprzez powinowactwo rodzinne, czy powiązania erotyczno-przyjacielsko-finansowe, itp. Książka trudna w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Historia, o której nie chciałoby się wiedzieć, że zdarzyła się naprawdę. Autorka przedstawia postać Amadea Laxa powoli odkrywając kolejne mroczne strony jego osobowości. O ile na początku można współczuć mu jak każdemu kto traci miłość życia o tyle na końcu powieści można go nienawidzić, brzydzić się nim jako człowiekiem a szacunek zachować jedynie dla jego wielkiego artystycznego talentu.
Książka przeniosła mnie w każdy zakamarek domu, który skrywał tak wiele tajemnic. Jest przepełniona smutkiem, złością, emocjami od których ciężko się uwolnić po odłożeniu jej na półkę.

Historia, o której nie chciałoby się wiedzieć, że zdarzyła się naprawdę. Autorka przedstawia postać Amadea Laxa powoli odkrywając kolejne mroczne strony jego osobowości. O ile na początku można współczuć mu jak każdemu kto traci miłość życia o tyle na końcu powieści można go nienawidzić, brzydzić się nim jako człowiekiem a szacunek zachować jedynie dla jego wielkiego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Rodzinne tajemnice, artystyczny światek i klimatyczna Barcelona - trudno oprzeć się takiej mieszance.
Wykonanie jednak nie zachwyciło mnie aż tak, jak się spodziewałam.
Styl pisarski Care Santos na pewno zasługuje na uwagę. Przeplatanie akcji wycinkami gazet, listami i mailami oraz opisami obrazów to ciekawy zabieg literacki.
Jednak momentami miałam wrażenie, że forma przerosła treść i ciekawa historia ginęła gdzieś w powodzi tych udziwnień.
Fabuła jest naprawdę ciekawa, chociaż przeskoki czasowe i mnogość narracji momentami utrudniają odbiór.
Trochę zaskoczyła mnie też informacja, że postać malarza Amadea Laxa jest fikcyjna. Jednak cała historia przedstawiona jest tak, że mogła wydarzyć się naprawdę.
Świetny portret psychologiczny początkowo trudnego dziecka, a później ekscentrycznego, obsesyjnego, zamkniętego i skupionego na sobie artysty.
Również bardzo dobry obraz całej rodziny, nieporozumień i zazdrości, stosunków społecznych, prowadzenia domu i służby.
Wyjaśnienie zabójstwa z przeszłości oraz osobiste wątki z teraźniejszości wnuczki malarza dopełniają reszty.
Barcelona to osobna bohaterka powieści. Pisarka przedstawiła jej ciekawy obraz, klimat, nostalgię, rozwój, społeczeństwo, odmienność, poczucie wyższości i wyjątkowości.
Książka na pewno ciekawa i intrygująca, wykonanie mogłoby być trochę lepsze, ale myślę, że i tak zasługuje na zapoznanie się z nią.

Rodzinne tajemnice, artystyczny światek i klimatyczna Barcelona - trudno oprzeć się takiej mieszance.
Wykonanie jednak nie zachwyciło mnie aż tak, jak się spodziewałam.
Styl pisarski Care Santos na pewno zasługuje na uwagę. Przeplatanie akcji wycinkami gazet, listami i mailami oraz opisami obrazów to ciekawy zabieg literacki.
Jednak momentami miałam wrażenie, że forma...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

„Gdyby pewnego dnia wszystkie rodzinne sekrety wyszły na jaw, zmieniłoby to całą historię świata.”

„Zamknięte pokoje” Care Santos kryją w sobie wiele tajemnic oraz sekretów, które powoli odkrywamy razem z Violetą Lax, będącą nie tylko historykiem sztuki z Art Institute w Chicago, ale i wnuczką utalentowanego hiszpańskiego malarza Amadea Laxa.

Umieszczone głównie w scenerii klimatycznej Barcelony wydarzenia rozgrywają się zarówno w czasach współczesnych, jak i w przeszłości, zaprezentowanej - z niezwykłą wręcz dbałością o szczegóły - na przestrzeni kilkudziesięciu lat, począwszy od końca XIX wieku.

Na uwagę zasługuje także, jak to w sagach rodzinnych bywa, bogata galeria postaci zapełniających karty powieści. A losy ich, opisane w ciekawy i oryginalny sposób, poznajemy nie tylko dzięki tradycyjnemu trzecioosobowemu opowiadaczowi, ale również dzięki składającym się na fragmentaryczną narrację powieści: e-mailom, listom, wycinkom prasowym, notatkom z katalogów wystaw muzealnych oraz prywatnym zapiskom prowadzonym przez Violetę, pracującą nad skatalogowaniem nieznanych dotąd dzieł swego słynnego dziadka oraz rozwikłaniem mrocznych zagadek z przeszłości rodziny Laxów.

A tajemnic i sekretów, które skrywa w sobie bliższa i dalsza przeszłość, jest wiele…
Niektóre z nich zadziwiają, niektóre oburzają, a jeszcze inne zmieniają ogląd rzeczywistości…
Warto je poznać!

„Gdyby pewnego dnia wszystkie rodzinne sekrety wyszły na jaw, zmieniłoby to całą historię świata.”

„Zamknięte pokoje” Care Santos kryją w sobie wiele tajemnic oraz sekretów, które powoli odkrywamy razem z Violetą Lax, będącą nie tylko historykiem sztuki z Art Institute w Chicago, ale i wnuczką utalentowanego hiszpańskiego malarza Amadea Laxa.

Umieszczone głównie w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie wiem, jak opisać tę książkę. Treść i temat świetne - wątek miłosny, kryminalny, stara Barcelona - super. Opisane ze smakiem i interesująco dla czytelnika. Denerwowało mnie jednak strasznie to przeskakiwanie w latach. Były momenty, że nie mogłam się rozeznać w postaciach. Czasem miałam wrażenie, że autorce trochę porozrzucały się kartki i połączyła je tak na chybił-trafił. Trzy razy chciałam przerwać i odłożyć na półkę z niedokończonymi. Zwyciężyła jednak zwykła ciekawość zakończenia. I jednak nie żałuję, że dobrnęłam do końca - było warto. Po raz kolejny też przekonałam się, że literatura HISZPAŃSKA to mój ulubiony gatunek, niezależnie z jakiej epoki... :)

Nie wiem, jak opisać tę książkę. Treść i temat świetne - wątek miłosny, kryminalny, stara Barcelona - super. Opisane ze smakiem i interesująco dla czytelnika. Denerwowało mnie jednak strasznie to przeskakiwanie w latach. Były momenty, że nie mogłam się rozeznać w postaciach. Czasem miałam wrażenie, że autorce trochę porozrzucały się kartki i połączyła je tak na...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Słoneczna Hiszpania kojarzyć się powinna z odpoczynkiem, sjestą i dobrą zabawą. Tymczasem literatura i film tego kraju pełne są niewyjaśnionych zagadek, morderstw i mroku. Na książkę "Zamknięte pokoje" zdecydowałam się trochę z przekory dla własnych czytelniczych gustów. Lubię tajemnice, ale nie przepadam za morderstwami, jednak książkę Care Santos można uznać nawet za lekki kryminał.

Autorka prowadzi ciekawą narrację. Opowiadając o wydarzeniach, które dzieją się współcześnie, używa czasu teraźniejszego i wprowadza coś w rodzaju didaskaliów (obserwujemy teraz jak do budynku wchodzą... itp.). Część akcji opisana jest w mailach, pojawiają się też wycinki z gazet i listy z przeszłości.

Osadzona w realiach historycznych powieść przenosi nas do Barcelony. Poznajemy wykreowanych na potrzeby książki bohaterów - utalentowanego malarza Amadea Laxa i jego rodzinę. Batalia o powstanie muzeum artysty ujawnia znajdujące się w jego domu zwłoki, które mogą należeć do jego zaginionej przed laty żony. Wnuczka malarza, Violet zamierza rozwiązać zagadkę swojej babki, dochodząc przy tym do wniosku, że nic nie jest czarne albo białe, a osoby, które podziwiamy za ich talent w konkretnej dziedzinie nieraz skrywają mroczne tajemnice i zgubne nałogi.

Powieść czyta się naprawdę dobrze i szybko, choć nieraz można pogubić się w postaciach, których jest naprawdę sporo, a akcja daleka jest od chronologii. Jednak otrzymujemy satysfakcjonujące zakończenie i fabułę trzymającą w napięciu, tak więc miłośnicy podobnej literatury powinni być zadowoleni. Dodatkowym atutem są wydarzenia historyczne wplecione w akcję, jak wojna domowa w Hiszpanii czy pożar domu handlowego El Siglo, zrelacjonowany w dość szczegółowy sposób. W pewien sposób jest to też literacka podróż do dawnej i współczesnej Barcelony.

Słoneczna Hiszpania kojarzyć się powinna z odpoczynkiem, sjestą i dobrą zabawą. Tymczasem literatura i film tego kraju pełne są niewyjaśnionych zagadek, morderstw i mroku. Na książkę "Zamknięte pokoje" zdecydowałam się trochę z przekory dla własnych czytelniczych gustów. Lubię tajemnice, ale nie przepadam za morderstwami, jednak książkę Care Santos można uznać nawet za...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dla mnie książka jest taka sobie. Chwilami była fajna, ale w większości momentów była po prostu nudna. Więcej na: http://inthefuturelondon.blogspot.com/2016/07/zamkniete-pokoje-care-santos-recenzja.html

Dla mnie książka jest taka sobie. Chwilami była fajna, ale w większości momentów była po prostu nudna. Więcej na: http://inthefuturelondon.blogspot.com/2016/07/zamkniete-pokoje-care-santos-recenzja.html

Pokaż mimo to

2/52

2/52

Pokaż mimo to