Mam wrażenie że autor mimo braku zasobu historii chciał napisać książkę na temat wyspy Man. I trzeba przyznać że mu to wyszło. To kolejna przeczytana przeze mnie książka Dionizosa Sturisa i muszę przyznać że po rozczarowujących "Gorzkich pomarańczach", było tylko lepiej. Dobry klimat.

Mam wrażenie że autor mimo braku zasobu historii chciał napisać książkę na temat wyspy Man. I trzeba przyznać że mu to wyszło. To kolejna przeczytana przeze mnie książka Dionizosa Sturisa i muszę przyznać że po rozczarowujących "Gorzkich pomarańczach", było tylko lepiej. Dobry klimat.

Język fatalny, nawet mniej niż potoczny. Tematyka, która mnie nie interesuje (emigracja zarobkowa po 2004 r.). Stąd tak niska ocena.

Język fatalny, nawet mniej niż potoczny. Tematyka, która mnie nie interesuje (emigracja zarobkowa po 2004 r.). Stąd tak niska ocena.

Łatwo się czyta, o dość ciekawym zakątku świata położonym nie tak daleko od Polski. Niby Wielka Brytania, ale jednak autonomia robi swoje.
Trochę za dużo wątków historycznych, które ciężej się trawi. Ogólnie polecam.

Łatwo się czyta, o dość ciekawym zakątku świata położonym nie tak daleko od Polski. Niby Wielka Brytania, ale jednak autonomia robi swoje.
Trochę za dużo wątków historycznych, które ciężej się trawi. Ogólnie polecam.

Świetnie napisana książka. Zachwyciłam się Man. Napisana w taki sposób, że chce się tam jechać, poznawać, podziwiać, i jeść te przegrzebki i małże i wszechobecne soczyste jeżyny, i patrzeć na to morze i wpaść do tej knajpy z fotelami ze skóry, gdzie wszyscy grzecznie pytają czy mogliby, i że dziękuję powiedzą co najmniej z dwa razy, i w ogóle wszyscy się znają, witają, wymieniają plotki a wszystko z uśmiechem na pyszczkach... To ile tam tych Polaków? Z cztery tysiące? Woooow. Książkę z czystym sumieniem polecam. Kawał dobrej roboty. Autor opisuje życie swoje, swoich znajomych, przyjaciół, emigrantów na wyspie Man.

Świetnie napisana książka. Zachwyciłam się Man. Napisana w taki sposób, że chce się tam jechać, poznawać, podziwiać, i jeść te przegrzebki i małże i wszechobecne soczyste jeżyny, i patrzeć na to morze i wpaść do tej knajpy z fotelami ze skóry, gdzie wszyscy grzecznie pytają czy mogliby, i że dziękuję powiedzą co najmniej z dwa razy, i w ogóle wszyscy się znają, witają,...

Man to bardzo ciekawy zakątek szeroko rozumianych Wysp Brytyjskich. Położona pomiędzy Walią, Anglią, Szkocją i Irlandią wyspa ma status dependencji korony brytyjskiej, nigdy nie należała do Unii Europejskiej, ma własny parlament (najstarszy w Europie),herb, flagę, znaczki pocztowe, walutę i oznaczenie przynależności samochodów (GBM). Od niedawna nasi rodacy stali się tam główną mniejszością narodową. Ale związki Polaków z górzystą wyspą na Morzu Irlandzkim są nawet starsze, co ciekawie opisał w swoim reportażu Dionisios Sturis.
Może zresztą słowo „reportaż” nie oddaje istoty tej książki. Są to bowiem również bardzo osobiste wspomnienia autora, który na Man mieszkał, pracował i … nie ma co dalej spoilerować. Na szczęście nie zmarnował tego czasu, albowiem swoje pozytywne emocje związane z wyspą potrafił uporządkować i przekazać w sposób zachęcający dla czytelników. Książka zawiera wreszcie także elementy historyczno-kulturowo-społecznego przewodnika po wyspie Man. Poznamy zatem fragment historii wyspy, zarówno legendarnej, średniowiecznej jak i współczesnej, z elementami wiedzy o raju podatkowym, a także codzienność wyspy i to, jak tam radzą sobie nasi rodacy. A także, jak na nią trafili m.in. prawie 70 lat wcześniej.
Może najbliższe zawartości działa określenie to wspomnieniowy-autobiograficzny reportaż społeczno-historyczny? Nieważne, grunt że czyta się bardzo dobrze, proporcje poszczególnych elementów są dobrze dobrane a konstrukcja jest przemyślana i nieprzypadkowa. W czytelniku budzi się chęć poznania tej wyspy, lub – jak w przypadku piszącego te słowa – powtórnej podróży, a to oznacza, że autor spisał się na medal.

Man to bardzo ciekawy zakątek szeroko rozumianych Wysp Brytyjskich. Położona pomiędzy Walią, Anglią, Szkocją i Irlandią wyspa ma status dependencji korony brytyjskiej, nigdy nie należała do Unii Europejskiej, ma własny parlament (najstarszy w Europie),herb, flagę, znaczki pocztowe, walutę i oznaczenie przynależności samochodów (GBM). Od niedawna nasi rodacy stali się tam...

Z założenia miała to być książka o Polakach na wyspie. Nawet autor dał ogłoszenie w miejscowej prasie, aby się zgłaszali; niestety odzew był niewielki, być może dlatego, że Dionisios musiał zamiesić tekst po angielsku, aby nie dyskryminować miejscowych.
Opisał więc historię wyspy, trochę krajobrazów i zwyczajów miejscowej ludności. Mnie najbardziej "urzekła" postawa młodego rozpasanego pokolenia, gdzie najlepiej zrobić dziecko, jeszcze lepiej dwoje, a najlepiej troje, wtedy nie trzeba w ogóle pracować, bo państwo zapewnia mieszkanie i kasę - jesteśmy na dobrej drodze ;-) A szczytem marzeń, by mieć te dzieci z różnymi ojcami, wtedy możne wywalczyć dodatkowo potrójne alimenty.
Wyspa Man jak wiadomo została rajem podatkowym, czy cieszyli się z tego miejscowi ? - i jak poradzili sobie z napływowymi milionerami ? Te i inne informacje znajdziemy w tej książce.

Z założenia miała to być książka o Polakach na wyspie. Nawet autor dał ogłoszenie w miejscowej prasie, aby się zgłaszali; niestety odzew był niewielki, być może dlatego, że Dionisios musiał zamiesić tekst po angielsku, aby nie dyskryminować miejscowych.
Opisał więc historię wyspy, trochę krajobrazów i zwyczajów miejscowej ludności. Mnie najbardziej "urzekła" postawa młodego...

Ciepła, ciekawie opisana historia wyspy i ludzi, którzy tam się pojawiali i pojawiają. Dobrze się czyta.

Ciepła, ciekawie opisana historia wyspy i ludzi, którzy tam się pojawiali i pojawiają. Dobrze się czyta.

Nie czytało mi się tej książki dobrze. Głownie przez styl autora, który oceniłbym jako miks drętwych opowieści i usilnego utrzymywania lekko luzackiego tonu, którym opowiadane są historie podnoszone jednocześnie do miana ważnych. Owszem, po lekturze mam ochotę odwiedzić w przyszłości wyspę Man, o której przeczytałem, poznać dwóch, może trzech bohaterów przedstawionych w kolejnych rozdziałach, ale po inne dzieła tego Pana sięgał już raczej nie będę.

Nie czytało mi się tej książki dobrze. Głownie przez styl autora, który oceniłbym jako miks drętwych opowieści i usilnego utrzymywania lekko luzackiego tonu, którym opowiadane są historie podnoszone jednocześnie do miana ważnych. Owszem, po lekturze mam ochotę odwiedzić w przyszłości wyspę Man, o której przeczytałem, poznać dwóch, może trzech bohaterów przedstawionych w...

Bardzo, ale to bardzo wciągająca. Przynajmniej dla mnie. Naprawdę dobrze napisana, lekko się czyta. Fajne opowiadanie o wyspie, jej mieszkańcach i naszych oczywiście, Polakach na emigracji. Jedynie, co zauważyłam, to zbyt wiele wątków politycznych i historycznych, których ja nie jestem fanką. Ale do przeczytania. Książka godna polecenia, super się czyta. Naprawdę warto! Historie tych ludzi wciągają :)

Bardzo, ale to bardzo wciągająca. Przynajmniej dla mnie. Naprawdę dobrze napisana, lekko się czyta. Fajne opowiadanie o wyspie, jej mieszkańcach i naszych oczywiście, Polakach na emigracji. Jedynie, co zauważyłam, to zbyt wiele wątków politycznych i historycznych, których ja nie jestem fanką. Ale do przeczytania. Książka godna polecenia, super się czyta. Naprawdę warto!...

Jest ciekawie. Jednak tylko ciekawie. Można przerzucić, ale raczej pozycja nie do pokochania.

Jest ciekawie. Jednak tylko ciekawie. Można przerzucić, ale raczej pozycja nie do pokochania.