Uwielbiam Horsta i jego powieści. Świetnie budowane śledztwa, ciekawe postacie. W serii brak słabych cześci. Do tej pory najlepsze są "Psy gończe". Po "Jaskiniowcu" sporo oczekiwałam. Niestety dwie gwiazdki mniej bo jest to pierwsza cześć, którą chciałam już skończyć i to nie z ciekawości ale z natłoku postaci i zbyt rozbudowanego wątku Line. Coś, co sprawdziło się raz tutaj już męczyło. Ilość postaci jesr tak duża, że czytelnik zaczyna się w nich gubić. I niestety od połowy zaczyna być bardzo przewidywalna. Pierwszy raz po książce Horsta czuję lekkie rozczarowanie, ustępuje poziomem poprzednim. Dla mnie najsłabsza w całej serii.

Uwielbiam Horsta i jego powieści. Świetnie budowane śledztwa, ciekawe postacie. W serii brak słabych cześci. Do tej pory najlepsze są "Psy gończe". Po "Jaskiniowcu" sporo oczekiwałam. Niestety dwie gwiazdki mniej bo jest to pierwsza cześć, którą chciałam już skończyć i to nie z ciekawości ale z natłoku postaci i zbyt rozbudowanego wątku Line. Coś, co sprawdziło się raz...

Pośród setek kryminałów, które przeczytałam właśnie ten trudno mi było zapomnieć. Kawał dobrej roboty. Temat samotności i alienacji wyjątkowo aktualny, niestety.

Pośród setek kryminałów, które przeczytałam właśnie ten trudno mi było zapomnieć. Kawał dobrej roboty. Temat samotności i alienacji wyjątkowo aktualny, niestety.

Bardzo dobry kryminał. Moja pierwsza książka tego autora. Zaraz czytam resztę z tej serii.
Czyta się jednym tchem do rana.
Tylko jedno zastrzeżenie mam. Autor pisze, że biedne kobiety z Europy wchodniej sprzedają swoje włosy na peruki. W Polsce trochę inny zwyczaj znam. Studentki oddają swoje włosy na peruki dla osób po chemioterapii. Piękny gest.

Bardzo dobry kryminał. Moja pierwsza książka tego autora. Zaraz czytam resztę z tej serii.
Czyta się jednym tchem do rana.
Tylko jedno zastrzeżenie mam. Autor pisze, że biedne kobiety z Europy wchodniej sprzedają swoje włosy na peruki. W Polsce trochę inny zwyczaj znam. Studentki oddają swoje włosy na peruki dla osób po chemioterapii. Piękny gest.

Jak się czyta tom za tomem, to trudno jest oceniać . Obstawiałam kogoś innego ;) Do końca niemal nie było wiadomo kto jest zabójcą.

Jak się czyta tom za tomem, to trudno jest oceniać . Obstawiałam kogoś innego ;) Do końca niemal nie było wiadomo kto jest zabójcą.

Zakończenie trochę słabe, ale ogólnie ciekawa, trzyma w napięciu momentami.

Zakończenie trochę słabe, ale ogólnie ciekawa, trzyma w napięciu momentami.

Czy ktoś zastanawiał się, a moze wie, jak to jest mozliwe, ze Line opisuje czyjeś życie bez jego zgody? W Norwegii można chodzić po sąsiadach, parafiach i wypytywać o intymne kwestie innych osób, bo "pisze się artykuł o samotności"? dostawać informacje z archiwów itd? A potem pisać artykuł opatrzony zdjęciami zdobytymi od osób trzecich czy prywatnego mieszkania ofiary? Irytował mnie ten watek całą ksiązkę

Czy ktoś zastanawiał się, a moze wie, jak to jest mozliwe, ze Line opisuje czyjeś życie bez jego zgody? W Norwegii można chodzić po sąsiadach, parafiach i wypytywać o intymne kwestie innych osób, bo "pisze się artykuł o samotności"? dostawać informacje z archiwów itd? A potem pisać artykuł opatrzony zdjęciami zdobytymi od osób trzecich czy prywatnego mieszkania ofiary?...

Nie ma tu zbyt wartiej akcji, autor nie epatuje okrucieństwem, więc nie jest to raczej pozycja dla czyelników lubiących adrenalinę. Ja jednak lubię Wistinga, lubię jego dociekliwą córkę i historie, których są bohaterami

Nie ma tu zbyt wartiej akcji, autor nie epatuje okrucieństwem, więc nie jest to raczej pozycja dla czyelników lubiących adrenalinę. Ja jednak lubię Wistinga, lubię jego dociekliwą córkę i historie, których są bohaterami

Bardzo dobrze napisany „dwutorowy” kryminał. Zaczyna się od dwóch różnych wątków – od niezauważonej śmierci samotnego mężczyzny oraz od znalezienia „odleżałych” zwłok człowieka o którego zaginięciu policja nie została poinformowana. Pierwszy martwy mężczyzna zaciekawił dziennikarkę Linę, która chciała napisać artykuł o samotności człowieka. Można powiedzieć, że prowadziła ona dziennikarskie śledztwo odkrywając coraz więcej szczegółów z jego życia. W toku jej „śledztwa” wątek filozoficzny dotyczący samotności zaczął powoli przekształcać się w wątek kryminalny. Równolegle ojciec Liny, komisarz William Wisting prowadzi (razem z innymi policjantami) śledztwo w sprawie śmierci drugiego mężczyzny. Akcja przyśpiesza, sytuacja staje się coraz mroczniejsza, coraz bardziej niepokojąca, uff…
Bardzo dobry kryminał. Czyta, jak zwykle świetnie – Marcin Popczyński.

Bardzo dobrze napisany „dwutorowy” kryminał. Zaczyna się od dwóch różnych wątków – od niezauważonej śmierci samotnego mężczyzny oraz od znalezienia „odleżałych” zwłok człowieka o którego zaginięciu policja nie została poinformowana. Pierwszy martwy mężczyzna zaciekawił dziennikarkę Linę, która chciała napisać artykuł o samotności człowieka. Można powiedzieć, że prowadziła...

Kryminał średniak. Dużo nazwisk, tajemnic, kręcenia w kółko. Im dalej tym wszystko coraz bardziej przewidywalne. Końcówka zamiast trzymać na napięciu z każda stroną bliżej końca staje się nudna.
Wszystko zakończone szybką bieganiną. Nie rozumiem, kryminałów w których drąży się tematy a na końcu wszystko dzieje się w trybie expres

Kryminał średniak. Dużo nazwisk, tajemnic, kręcenia w kółko. Im dalej tym wszystko coraz bardziej przewidywalne. Końcówka zamiast trzymać na napięciu z każda stroną bliżej końca staje się nudna.
Wszystko zakończone szybką bieganiną. Nie rozumiem, kryminałów w których drąży się tematy a na końcu wszystko dzieje się w trybie expres

Zbierałam się do tej książki bardzo długo, niby byłam zainteresowana mocno okłądką i tytułem ale jakoś tak odkładałam. Okazało się, że odwlekałam tylko przyjemność, jest akcja, jest zupełnie inny temat przewodni, co ciekawe bohaterowie są spójni, dobrze przedstawieni i bez zbędnych opisów, fantastycznie opisane są też realia systemów prawnych i karnych pokazujące, że czasami policja działa na krawędzi i nie dlatego , że chce tylko dla tego, że życie ludzkie ma wartość nadrzędną. Czy polecam? powiem tak, zamówiłam już wszystkie książki autora z tego cyklu ;) więc chyba tak :)

Zbierałam się do tej książki bardzo długo, niby byłam zainteresowana mocno okłądką i tytułem ale jakoś tak odkładałam. Okazało się, że odwlekałam tylko przyjemność, jest akcja, jest zupełnie inny temat przewodni, co ciekawe bohaterowie są spójni, dobrze przedstawieni i bez zbędnych opisów, fantastycznie opisane są też realia systemów prawnych i karnych pokazujące, że...