Opowiadania na tydzień. Część 1

Zbiorek zawiera pięć opowiadań absolutnych klasyków literatury światowej. Stawkę otwiera Poe z opowiadaniem „Czarny kot”. Jest to pierwszoosobowa, mocno schizofreniczna relacja narratora, który z rozbrajającą szczerością odsłania nam nikczemne tajnie swojej duszy. Oto odkrywa, iż z biegiem lat zaczyna pozwalać sobie na folgowanie najbardziej zbrodniczym podszeptom serca, a ono podpowiada mu, że rozkoszą jest dla niego sprawianie cierpienia innym istotom: początkowo są to zwierzęta, a jedną z jego ostatnich ofiar jest tytułowy czarny kot, do niedawna ulubieniec… Oczywiście tekst będzie mieć zaskakujący finał, bo to Poe. Chwilami jest straszno, chwilami śmieszno, jednak opowiadanie jest z pewnością typowym wytworem tego autora.
Kolejny tekst to „Schadzka” Iwana Turgieniewa, który jest krótkim dziełem napisanym pięknym stylem. Najpierw pisarz z maestrią opisuje piękny jesienny krajobraz. Czytelnik z łatwością może odtworzyć sobie kolory i zapachy brzozowego lasku, w którym zatrzymał się narrator. To według mnie główne zalety tej prozy, bo historia, która w pewnym momencie przebija się na pierwszy plan, jest banalna do szpiku. Jesteśmy świadkami schadzki pewnej pary, jednak zanim bohaterowie w końcu się do siebie odezwą, z samego opisu ich zachowania wiemy, jaki będzie finał opowieści…
Kto nie słyszał o „Baryłeczce” de Maupassanta! Łopatologiczny dziewiętnastowieczny dydaktyzm, ale dość wysokich lotów. Historia pulchnej prostytutki, która łamie swoje zasady dla dobra współtowarzyszy podróży, może być nadal dla współczesnego czytelnika wcale wdzięczną lekturą. Dla mnie była.
Stefan Grabiński to kolejny klasyk przywołany w zbiorku. Opowiadanie „Ślepy tor” jest jak najbardziej reprezentatywnym tekstem dla jego twórczości, w której kolej zajmuje szczególne miejsce. Grabiński jest polskim mistrzem opowiadań grozy. W „Ślepym torze” wraz z narratorem podróżujemy przeładowanym pociągiem, przeciskamy się w tłumie podróżnych, gdy naszą uwagę przyciągają słowa kolejarza opowiadającego o pewnych anomaliach, które dały się zauważyć ostatnimi czasy w niektórych wagonach… U Grabińskiego mistyka miesza się z humorem, realizm z fantastyką, a wszystko to opowiedziane w najlepszym stylu swojej epoki. No i niczym nieskrępowana wyobraźnia, którą mogę przyrównać tylko do Kingowskiej.
Na koniec kilka słów o tekście, od którego zaczęłam przegląd utworów niniejszego zbiorku, moim zdaniem deklasującym inne opowiadania pod względem stylu, wnikliwości i umiejętności, ba – geniuszu przedstawienia pokrętnej prawdy o naturze ludzkiej. „Aptekarzową” poleciłabym w ciemno każdemu czytelnikowi, bo myślę, że mało znalazłoby się takich, którzy już po pierwszych zdaniach nie daliby się porwać urzekającej w swej prostocie opowieści, której głównymi składnikami są: atrakcyjna aptekarzowa (a jakże),jej mąż (śpiący przez większość czasu…) oraz pewien oficer i doktor, którzy ciemną nocą zapragnęli… nabyć w aptece… pastylek miętowych za piętnaście kopiejek…
Jeszcze uwaga odnośnie wydania tego zbioru: zarówno tytuł, okładka, dostępność w formie e-booka, jak i długość samych opowiadań nie pozwalają nam mieć wątpliwości co do celu, jaki przyświecał wydawnictwu Masterlab – dobór uznanych autorów i ich klasycznych dzieł ma zapewnić zabieganym współczesnym czytelnikom godziwa rozrywkę wyliczoną niemalże co do minuty. Każde z opowiadań oznaczone jest – stosownie do jego długości – odpowiednią ilością gwiazdek. Być może niektórzy potraktują to jako miłe ułatwienie, ukłon w stronę zapracowanego czytelnika, który w wolnej chwili sięgnie po sugerowanej długości opowiadanie, ja jednak wolę zdecydowanie mniej konsumpcyjne podejście do słowa pisanego, które nadal dla wielu jest czymś więcej niż tylko kolejnym wypełniaczem wolnego czasu, nawet jeśli miałoby to być tylko kilka minut.

Zbiorek zawiera pięć opowiadań absolutnych klasyków literatury światowej. Stawkę otwiera Poe z opowiadaniem „Czarny kot”. Jest to pierwszoosobowa, mocno schizofreniczna relacja narratora, który z rozbrajającą szczerością odsłania nam nikczemne tajnie swojej duszy. Oto odkrywa, iż z biegiem lat zaczyna pozwalać sobie na folgowanie najbardziej zbrodniczym podszeptom serca, a...