Lalka

Ciekawa historia, która jest lepiej opisana w skrócie na okładce książki niż przedstawiona w jej wnętrzu. Bohaterka niby taka wyjątkowa, prowokacyjna, lecz według mnie podobna do wielu innych. Słowo "zachwyca" jest raczej wyolbrzymieniem. W tej książce brakuje mi takiej iskry. Treść jest momentami przemęczona i czytanie jej się po prostu ciągnie, dłuży. Nie jest to pozycja, która wciąga i ciężko ją odłożyć na bok. Historia również dość przewidywalna i bez elementu zaskoczenia na końcu.

Jedna z książek, które się po prostu czyta do końca i tyle. Bez utkwienia w pamięci.

Ciekawa historia, która jest lepiej opisana w skrócie na okładce książki niż przedstawiona w jej wnętrzu. Bohaterka niby taka wyjątkowa, prowokacyjna, lecz według mnie podobna do wielu innych. Słowo "zachwyca" jest raczej wyolbrzymieniem. W tej książce brakuje mi takiej iskry. Treść jest momentami przemęczona i czytanie jej się po prostu ciągnie, dłuży. Nie jest to pozycja,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka jest bardzo dobra. Świetnie przedstawia proceder handlu ludźmi, przez co pozwala dobrze wczuć się w jej klimat. Wyraźni, silni bohaterowie. Silna postać głównej bohaterki.

Książka jest bardzo dobra. Świetnie przedstawia proceder handlu ludźmi, przez co pozwala dobrze wczuć się w jej klimat. Wyraźni, silni bohaterowie. Silna postać głównej bohaterki.

Pokaż mimo to

Bardzo dobrze skonstruowana akcja. Temat zawsze aktualny a zarazem "obrzydliwy" czyta się bardzo dobrze. polecam

Bardzo dobrze skonstruowana akcja. Temat zawsze aktualny a zarazem "obrzydliwy" czyta się bardzo dobrze. polecam

Pokaż mimo to

Dopiero pod koniec wczułam się w sytuację głównej bohaterki, ale nie przeszkodziło mi to w czerpaniu przyjemności z czytania tej książki.

Dopiero pod koniec wczułam się w sytuację głównej bohaterki, ale nie przeszkodziło mi to w czerpaniu przyjemności z czytania tej książki.

Pokaż mimo to

No nie wiem co za bałwan uparł się na to porównanie. Lisbeth to Lisbeth a to jest Munroe. Nowa jakość i chyba nawet bardziej mi się podoba.

No nie wiem co za bałwan uparł się na to porównanie. Lisbeth to Lisbeth a to jest Munroe. Nowa jakość i chyba nawet bardziej mi się podoba.

Pokaż mimo to

Fascynująca książka, pełna moc, szybka, zawrotna akcja, trzeba mocno się skupić by nie pogubić się podczas czytania, polecam.

Fascynująca książka, pełna moc, szybka, zawrotna akcja, trzeba mocno się skupić by nie pogubić się podczas czytania, polecam.

Pokaż mimo to

Polecam, naprawdę! Mimo, że nawet nie wiedziałam, że jest to cykl o Munroe i przeczytałam jedynie (narazie) tom trzeci, to jest to jakby osobna, dobrze napisana, wciągająca opowieść. Bez spoilerów: ale handel kobietami zawsze mnie przeraża.

Polecam, naprawdę! Mimo, że nawet nie wiedziałam, że jest to cykl o Munroe i przeczytałam jedynie (narazie) tom trzeci, to jest to jakby osobna, dobrze napisana, wciągająca opowieść. Bez spoilerów: ale handel kobietami zawsze mnie przeraża.

Pokaż mimo to

Aż nie wiem co napisać...
Właśnie skończyłam ostatnie zdanie książki.
GENIALNA, FANTASTYCZNA, WCIĄGAJĄCA, PRZEPEŁNIONA AKCJĄ I WYWOŁUJĄCA CIARKI NA CAŁYM CIELE!!!
Wybitna historia o młodej kobiecie, posiadającej talent do zdobywania cennych informacji, z przerażająca przeszłością, od której na samą myśl włos się jeży na głowie...z mocnym charakterem, która przez wszystkie trzy części cyklu tj., Informacjonistka, Niewinna i Lalka angażowana jest w odnajdywanie ratowanie niewinnych osób.
Książka fantastyczna, czyta się ją z zapartym tchem i wręcz nie można się od niej oderwać! Polecam wszystkim, którzy szukają bardzo mocnych wrażeń!

Aż nie wiem co napisać...
Właśnie skończyłam ostatnie zdanie książki.
GENIALNA, FANTASTYCZNA, WCIĄGAJĄCA, PRZEPEŁNIONA AKCJĄ I WYWOŁUJĄCA CIARKI NA CAŁYM CIELE!!!
Wybitna historia o młodej kobiecie, posiadającej talent do zdobywania cennych informacji, z przerażająca przeszłością, od której na samą myśl włos się jeży na głowie...z mocnym charakterem, która przez wszystkie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Po przeczytaniu "Informacjonistki" oraz "Niewinnej" zacząłem się zastanawiać czy aby autorka w swoich powieściach nie nadaje bohaterce cech, które sama chciałaby posiadać. Tym bardziej,że sama w młodości przynależała do sekty, z której udało jej się odejść. Co wcale nie jest takie proste. Taki krok wymaga bardzo dużej siły. Może nie fizycznej, ale na pewno psychicznej.

Bohaterka wszystkich trzech powieści Taylor Stevens - Vanessa Michael Munroe posiada zarówno odpowiednie umiejętności fizyczne oraz psychiczne pozwalające jej przetrwać w każdej sytuacji. Silna, szybka, zdeterminowana, sprytna... Można by tak wymieniać bardzo długo. W każdym razie, bohaterka ta łączy w sobie w ciekawy sposób wiele cech, które definiują ją jako łowcę, drapieżnika.

W powieści "Lalka" ujrzymy świat brutalnych "mężczyzn" oraz ich ofiar - dziewczynek oraz młodych kobiet. Przedmiotowe traktowanie kobiet, przemoc fizyczna oraz psychiczna. Świat w którym kobiety traktowane są jako towar wymienny. Świat handlarzy kobietami. Stevens trafiła w dziesiątkę krzyżując drogi Michael właśnie z przedstawicielami tego świata. Któż bardziej niż ona, kobieta-łowca może zrozumieć ofiary i stanąć w ich obronie?

Powieść czyta się bardzo szybko. z resztą tak jak i poprzednie tomy, które wyszły spod pióra pani Stevens. Trochę krwi. Strzelanin. Pojawiają się bohaterowie z poprzednich części. A tak odnośnie bohaterów - los niektórych trochę mnie zadziwił.

Powieść bardzo mi się spodobała. Autorka ma oryginalne pomysły. Mam nadzieję, że w najbliższym czasie ukaże się jakaś nowość spod ręki pani Stevens. Lekturę gorąco polecam. Warta przeczytania.

Po przeczytaniu "Informacjonistki" oraz "Niewinnej" zacząłem się zastanawiać czy aby autorka w swoich powieściach nie nadaje bohaterce cech, które sama chciałaby posiadać. Tym bardziej,że sama w młodości przynależała do sekty, z której udało jej się odejść. Co wcale nie jest takie proste. Taki krok wymaga bardzo dużej siły. Może nie fizycznej, ale na pewno...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Lalka. Choć słowo to kojarzy się przede wszystkim z zabawką dla małych dziewczynek, często jest używane jako określenie kobiet, które się do nich upodabniają. A oczywiście tam, gdzie jest podaż, jest i popyt na dany towar (chociaż można się zastanawiać, co w tym wypadku było pierwsze) – i to niekoniecznie legalny i niezupełnie dobrowolny. Naturalna konsekwencja czy wynaturzenie, które trzeba wyplenić? Taylor Stevens przedstawia świat, gdzie nie ma tylko czerni lub bieli. Zanurzcie się w szarości.

Po tytule książki Taylor Stevens domyśliłam się, o czym autorka mogła napisać (za dużo kryminałów na koncie i zbyt wybujała wyobraźnia!). Miałam jednak nadzieję, że to nie będzie banalne ujęcie tematu tworzenia wyśnionych laleczek z żywego towaru. Nie zawiodłam się. „Lalka” Taylor Stevens to bardzo nietypowy kryminał, który trzyma w napięciu do samego końca i sprawia, że czytelnik ma wrażenie nieustannego niebezpieczeństwa. Co więcej – do sztampowego tematu autorka dodaje charakterystyczny styl pisania, wyrazistych bohaterów i moralne dylematy. Wyśmienita kompozycja, do schrupania na jeden raz.

Dwa wcześniejsze kryminały Taylor Stevens – „Informacjonistka” i „Niewinna” – sprzedały się w ogromnej ilości na całym świecie i zyskały przychylność krytyków. „Lalka”, trzecia książka z cyklu o Vanessie Michael Munroe, wykreowanej na silną, wszechstronną najemniczkę, to moja pierwsza styczność z twórczością tej autorki i muszę przyznać, że zaskoczyła mnie bardzo pozytywnie. Opis z tylnej okładki porównuje główną bohaterkę Vanessę Michael Munroe do Lisbeth Salander z powieści Stiega Larssona, mrocznej dziewczyny ze smoczym tatuażem, umiejącej przetrwać w ciężkich warunkach. Zestawienie trafne, aczkolwiek po przeczytaniu „Lalki” mogę stwierdzić, że Munroe lepiej niż Salander umie sobie radzić w kontaktach międzyludzkich i jest mniej „spaczona”, mimo złych wspomnień. Dlatego mnie Michael kojarzy się bardziej z Lily Bard z książki Charlaine Harris „Czysta jak łza” – obie bohaterki są bardzo wytrzymałe psychicznie i fizycznie i nie poddają się mimo tragicznych okoliczności, w jakich zostają postawione. Wyrazistość Munroe, jej przemyśleń, dylematów, skrajnych emocji, które przeżywa, jest naprawdę kolosalna. Bez wątpienia duży wpływ miała tutaj przeszłość Taylor Stevens, która większość swojego życia spędziła w zamkniętej sekcie. Bez dostępu do tego, co ma większość z nas, Stevens na pewno wykształciła inne umiejętności przetrwania, które przelała na postać Vanessy Munroe. To zapewniło bohaterce efektowność, ale też naturalność – Michael nie wydaje się przesadzona, jak w niektórych książkach czy filmach, nie uznajemy jej umiejętności za zmyślone lub niemożliwe do osiągnięcia.

Fabuła „Lalki” toczy się z zawrotną prędkością, chociaż niemal od początku znamy zły charakter tej intrygi (ciekawy pomysł, ogromny plus za to!). Autorka nie czeka nawet na koniec książki, aby wyjawić nam motywy jego czynów. Od początku wiemy, że Lalkarz jest przesiąknięty złem do szpiku kości, który docenia tylko otaczające go dokoła laleczki, dla którego życie drugiej osoby nic nie znaczy. Akcja powieści, zamiast skupiać się na poszukiwaniu złej postaci, koncentruje się więc na wyborach dokonywanych przez bohaterów i ich konsekwencjach. Całość jest podzielona na krótkie rozdziały, w których występują poszczególne osoby – Munroe, obserwujący ją Lumani oraz szukający jej Bradford. Najlepiej poznajemy Munroe i jadącą z nią „lalkę” oraz samego Lumaniego. Bradford i reszta postaci zostali potraktowani bardziej uzupełniająco, przynajmniej w tej części cyklu (i wcale nie uważam tego zabiegu za coś złego).

Powieść Taylor Stevens przeczytałam w ciągu kilku godzin – wciąga, nie pozwala się oderwać i zmusza do przemyśleń na poruszane w niej tematy. W przeciwieństwie do wielu kryminałów nie ma tu szczęśliwego zakończenia. Zamiast tego widzimy kolejne przeszkody, które stoją na drodze do normalnego życia Munroe. Z radością przeczytam następne historie z życia tej zabójczej kobiety, która przyciąga do siebie niebezpieczeństwa niczym magnes – czytałam, że niedługo ukaże się „The Catch”, w którym Munroe będzie musiała sobie poradzić z piratami… Czekam z niecierpliwością!

Lalka. Choć słowo to kojarzy się przede wszystkim z zabawką dla małych dziewczynek, często jest używane jako określenie kobiet, które się do nich upodabniają. A oczywiście tam, gdzie jest podaż, jest i popyt na dany towar (chociaż można się zastanawiać, co w tym wypadku było pierwsze) – i to niekoniecznie legalny i niezupełnie dobrowolny. Naturalna konsekwencja czy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to