Lektura książki po 40 latach od jej wydania stanowi ciekawe przeniesienie do tamtych czasów i historii, które obecnie zapewne nie doszłyby do skutku. Autorka opisuje zachowanie i przeżycie młodych ludzi, którzy muszą wczuć się w role dorosłych i podejmować niełatwe decyzje związane z prowadzoną przez nich spółdzielnią uczniowską, a przede wszystkim z dochodami wynikającymi z tej działalności.
Wieczerska podkreśla fenomen magnetofonów kasetowych, które w momencie powstawania książki stanowiły jeden z symboli "bogactwa". W XXI wieku takie urządzenie raczej odeszło do lamusa i posiadanie go nie robi na nikim aż takiego wrażenia.
Magnetofon to tak naprawdę najważniejszy przedmiot, za pomocą którego główny bohater książki może uwieczniać przeżyte historie związane z prowadzoną przez jego klasę spółdzielnię oraz mówić o swoich emocjach i przeżyciach. W tym drugim kontekście magnetofon stanowi też synonim drugiego człowieka, przy którym można się wygadać i powiedzieć wszystko, co się chce.

Lektura książki po 40 latach od jej wydania stanowi ciekawe przeniesienie do tamtych czasów i historii, które obecnie zapewne nie doszłyby do skutku. Autorka opisuje zachowanie i przeżycie młodych ludzi, którzy muszą wczuć się w role dorosłych i podejmować niełatwe decyzje związane z prowadzoną przez nich spółdzielnią uczniowską, a przede wszystkim z dochodami wynikającymi...

Książka o zakładaniu spółdzielni uczniowskiej przez uczniów klasy 7 szkoły podstawowej. Pomijając nie rzucające się raczej w oczy, dyskretne fragmenty propagandowe dotyczące spółdzielczości w PRL-u, to bardzo fajna książka o problemach uczniów podstawówki. Trochę wyidealizowana, ale nie przeszkadzało mi to. Lubię takie książki, chyba dlatego, że trochę przypominają mi moje szkolne lata (przełom lat 80 i 90 ubiegłego wieku). Jak tak się głębiej zastanawiam nad swoją przeszłością, to dochodzę do wniosku, że fajnie byłoby mieć takich kolegów, jak ci opisani w książce. Książka z gatunku tych, które mówią o uczuciach, więc nie dla mojego 11-letniego syna, którego by znudziła i który należy już do innego pokolenia. Pokolenia które określiłbym "szybciej, bardziej ekstremalnie i bardziej widowiskowo". Wielka szkoda, bo książka uczy wyczulenia na krzywdę innych, na biedę, na nierówności społeczne; innymi słowy uczy empatii, której naszemu społeczeństwu rozpaczliwie brakuje.

Książka o zakładaniu spółdzielni uczniowskiej przez uczniów klasy 7 szkoły podstawowej. Pomijając nie rzucające się raczej w oczy, dyskretne fragmenty propagandowe dotyczące spółdzielczości w PRL-u, to bardzo fajna książka o problemach uczniów podstawówki. Trochę wyidealizowana, ale nie przeszkadzało mi to. Lubię takie książki, chyba dlatego, że trochę przypominają mi moje...

Czternastolatek wobec pierwszych "dorosłych" spraw. Uczy się rozpoznawać i nazywać emocje, odkrywa motywy postępowania, stawia pytania... dojrzewa po prostu! Wszystko oczywiście pedagogicznie poprawne (rok 1977),ale niezbyt nachalnie właściwie.
Niestety, obawiam się, że to pozycja niestrawna dla współczesnych czternastolatków.

Czternastolatek wobec pierwszych "dorosłych" spraw. Uczy się rozpoznawać i nazywać emocje, odkrywa motywy postępowania, stawia pytania... dojrzewa po prostu! Wszystko oczywiście pedagogicznie poprawne (rok 1977),ale niezbyt nachalnie właściwie.
Niestety, obawiam się, że to pozycja niestrawna dla współczesnych czternastolatków.

"(...) w uczniowskiej spółdzielni chodzi o to, żeby nie tylko nauczyć się handlować, dbać o zaopatrzenie, ale i sprawiedliwie dzielić."

Głównym bohaterem "Lekcji dzielenia" jest Andrzej Grab, siódmoklasista, który "przypadkiem" zostaje prezesem spółdzielni uczniowskiej. Chłopak, który zwykle nie wypowiada się zanadto na jakiekolwiek tematy i właściwie niczym się nie wyróżnia, staje przed wyzwaniem zorganizowania tak poważnego przedsięwzięcia. Jednocześnie ojciec Andrzeja proponuje mu eksperyment, polegający na nagrywaniu wszystkich przemyśleń chłopaka na magnetofon. Andrzej nagrywa nie tylko to co obserwuje na co dzień, ale jednocześnie nagrywając swój głos daje upust wszelkim radościom i żalom. Tak więc czytelnik widzi, jak tytułowy bohater powoli angażuje się w pracę spółdzielni, jak zmienia się jego sposób myślenia i podejście do drugiego człowieka, widzimy z jakimi problemami boryka się ówczesna młodzież, jak dzięki wspólnej pracy zmieniają się relacje między kolegami z klasy (nie zawsze jednak na lepsze) i na czym tak naprawdę polega tytułowa lekcja dzielenia.

"(...) w uczniowskiej spółdzielni chodzi o to, żeby nie tylko nauczyć się handlować, dbać o zaopatrzenie, ale i sprawiedliwie dzielić."

Głównym bohaterem "Lekcji dzielenia" jest Andrzej Grab, siódmoklasista, który "przypadkiem" zostaje prezesem spółdzielni uczniowskiej. Chłopak, który zwykle nie wypowiada się zanadto na jakiekolwiek tematy i właściwie niczym się nie...