W moim odczuciu jeden z najlepszych "tradycyjnych" horrorów. Świetnie zbudowana atmosfera grozy.

W moim odczuciu jeden z najlepszych "tradycyjnych" horrorów. Świetnie zbudowana atmosfera grozy.

Piętnastoletnia Charlotte po trudnych przejściach trafia do Barras Hall, dworu swoich dalekich krewnych. Rodzeństwo, Antonia i Anthony przyjmują dziewczynę z otwartymi ramionami, a ona jest szczęśliwa, że wreszcie zazna odrobiny ciepła. Niestety dwór nie jest taki jakim się wydaje, a ciemność zmienia jego oblicze.

Akcja dzieje się na początku XX w. co dodaje klimatu historii. Opisy autora pobudzają zmysły, czuć atmosferę grozy, mroku i niepokoju. Główna bohaterka da się lubić i idzie wczuć się w jej historię. Momentami naprawdę czytałam z przejęciem.
Pomimo, że Charlotte trafia do dworu po kilkunastu stronach, to początek też jest wciągający i trzyma w napięciu. Poznajemy trudne chwile z jakimi musiała zmierzyć się dziewczyna. Powieść wywołuje wiele emocji. Nie jest to tylko zwykły horror, ale też o szybszym dorastaniu przez sytuacje jakie spotykają w życiu bohaterkę.
Książka też nie jest długa, ma "tylko" 220 stron, co też nie przeszkadza historii aby się w nią wgłębić.
Ogólnie powieść ma fajny, mroczny klimat i jest warta przeczytania.

Piętnastoletnia Charlotte po trudnych przejściach trafia do Barras Hall, dworu swoich dalekich krewnych. Rodzeństwo, Antonia i Anthony przyjmują dziewczynę z otwartymi ramionami, a ona jest szczęśliwa, że wreszcie zazna odrobiny ciepła. Niestety dwór nie jest taki jakim się wydaje, a ciemność zmienia jego oblicze.

Akcja dzieje się na początku XX w. co dodaje klimatu...

Zaskoczyła mnie ta książka. Spodziewałam się współczesnego horroru, dodatkowo cały czas autor mylił mi się z Johnem Ajvide Lindqvistem, nie wiedzieć czemu, więc podświadomie oczekiwałam opowieści w stylu "Powroty zmarłych", a tu taka niespodzianka!
"Szepty w ciemności" to historia w stylu dziewiętnastowiecznych powieści gotyckich o nawiedzonych dworach, mdlejących, delikatnych jak kwiat panienkach, obmierzłych starcach i złamanych sercach. Dostajemy opowieść, którą mógłby snuć nam Dickens w bujanym fotelu przed kominkiem w towarzystwie Charlotte Bronte.
Nastoletnia panieneczka z okieneczka, po odpowiedniej dawce cierpienia i upokorzeń, które średnio ją uszlachetniły, raczej nauczyły by brać co dają i nie oglądać się na innych, acz o duszy wciąż krystalicznej, rusza w wielki świat w poszukiwaniu brata, o świecie owym nie mając kompletnie pojęcia, tak samo jak o kierunku w jakim zmierza, bo dokąd brat się udał to bardziej zgaduje aniżeli wie na pewno. Wędrówka nie trwa długo, akurat tyle by zedrzeć podeszwy w drodze z jednego miasteczka do drugiego, ale nie na tyle długo by dziewczę z głodu i wyczerpania padło gdzieś przy ścieżce. Razem z nią trafiamy do wielkiego dworzyszcza, gdzie jest owszem pięknie i bogato, ale również ciemno i są przeciągi, jest też dwoje kuzynów, para dziwna, której wzajemna relacja od początku jest wysoce wątpliwa. Niby sielanka, niby ślepej kurze trafiło się ziarno i ze społecznego dna wspięła się na towarzyskie Himalaje, ale nasza bohaterka zaczyna dostrzegać wokół siebie rzeczy niezwykle niepokojące.
Tyle fabuła. Napisane jest ot świetnie, lekko, klimatycznie, szybko ulega się wrażeniu, że to naprawdę proza z ubiegłego wieku. Czy straszy? No tak średnio, bo okultyzm, zjawy, szepty i płacze mogły wystraszyć Jane Eyre ale nie czytelnika wychowanego na Kingu. W powieści Aycliffa nie straszą duchy czy potwory, tutaj niepokoi klimat, atmosfera ciągłego zagrożenia ze strony niewidzialnego i nienazwanego ale też ze strony ludzi, którzy powinni być gwarantem bezpieczeństwa i komfortu, a okazują się bestiami w ludzkiej skórze. Bezbronna heroina jest naiwna do granic głupoty, ale jest też na wskroś dobrym człowiekiem, więc nie sposób nie kibicować temu dziecięciu w zmaganiach z czymś co dybie na jej niewinną duszyczkę.
Bawiłam się wybornie, doskonała rozrywka na upały, gwarantuje lekki powiew chłodu i gęsią skórkę w kilku momentach.

Zaskoczyła mnie ta książka. Spodziewałam się współczesnego horroru, dodatkowo cały czas autor mylił mi się z Johnem Ajvide Lindqvistem, nie wiedzieć czemu, więc podświadomie oczekiwałam opowieści w stylu "Powroty zmarłych", a tu taka niespodzianka!
"Szepty w ciemności" to historia w stylu dziewiętnastowiecznych powieści gotyckich o nawiedzonych dworach, mdlejących,...

Kolejny bardzo ciekawy utwór Pana Aycliffe'a. Jednak daje tylko 8 pkt przez wiele niedomówień. Kończąc książkę byłam bardzo zawiedziona faktem ,że nie wyjaśniono chociażby relacji Antoni i Anthonego. Faktem jest,że są tu przedstawione elementy kazirodcze, jednak, czy Caroline była córką Anthonego ? Domyśleć sie można, że tak, jednak to tylko moje domysły, bo nie znalazłam jasnej odpowiedzi. Kolejna sprawa, w jaki sposób umierały dzieci, tutaj po raz kolejny mogę podać własną teorię,że To Coś wypijało z nich krew, jednak czy tak było? Jak zmarł
narzeczony Antoni, skoro w rytuale brały udział tylko dzieci? Ostatnia, najważniejsza niewiadoma, czym było To Coś?

Kolejny bardzo ciekawy utwór Pana Aycliffe'a. Jednak daje tylko 8 pkt przez wiele niedomówień. Kończąc książkę byłam bardzo zawiedziona faktem ,że nie wyjaśniono chociażby relacji Antoni i Anthonego. Faktem jest,że są tu przedstawione elementy kazirodcze, jednak, czy Caroline była córką Anthonego ? Domyśleć sie można, że tak, jednak to tylko moje domysły, bo nie...

Po śmierci ojca piętnastoletnia Charlotte trafia do posiadłości dalekich krewnych, wielkiego dworu położonego na odludziu. Życzliwość gospodarzy, piękne stroje, wyszukane potrawy - wszystko tu przypomina jej dawne dostatnie życie i daje poczucie bezpieczeństwa. Lecz gdy zapada zmierzch, dwór zmienia swe oblicze. Coś czai się w mroku, coś obserwuje Charlotte z ciemności. I jest coraz bliżej...

Po śmierci ojca piętnastoletnia Charlotte trafia do posiadłości dalekich krewnych, wielkiego dworu położonego na odludziu. Życzliwość gospodarzy, piękne stroje, wyszukane potrawy - wszystko tu przypomina jej dawne dostatnie życie i daje poczucie bezpieczeństwa. Lecz gdy zapada zmierzch, dwór zmienia swe oblicze. Coś czai się w mroku, coś obserwuje Charlotte z ciemności. I...

Stary dom. Niewyjaśniona historia sprzed kilkudziesięciu lat. Mroczny, gęsty klimat grozy. 😱 Kupuję to!

⬇️⬇️⬇️
Fabuła opowiada o młodym małżeństwie z 4 letnim dzieckiem, którzy wprowadzają się do starej posiadłości w Cambridge. Podczas przygotowań do Bożego Narodzenia ojciec Charles wraz z córką Naomi wyruszają do galerii handlowej po ostatnie drobiazgi. Gdy w zatłoczonym sklepie Naomi znika, nikt nie spodziewał się takiego końca. Po kilkudziesięciu godzinach poszukiwań, policja znajduje zmasakrowane ciało Naomi. Jest to ogromny cios dla rodziców. Gdy opada fala pierwszego bólu i cierpienia, małżeństwo próbuje odnaleźć się w nowej rzeczywistości. To właśnie wtedy zaczynają się dziać dziwne „incydenty”.... Słychać śmiech dziecka.... Tupot stóp... Płacz dziecka....Czy to Naomi? A może to coś wiązanego z tym domem?

Autor serwuje czytelnikom znakomitą klimatyczną historię. Wolno buduje napięcie. Z pierwszych kartek czuć ból straty i rozpacz ojca, bo to historia widziana jego oczami. Dzięki temu czujemy jego zagrożenie i doświadczamy podobnych przeżyć. A gdy sięgniecie po tą książka jak ja, gdy zapadanie zmrok, a za oknem będzie unosiła się ciężka mgła, poczujecie ciarki na plecach. 😨

„W tamtych chwilach doświadczyłem nie tylko zaburzeń wzrokowych, ale również uczucia, które mogę opisać jako dojmujące uczucie zagrożenia, przytłaczace wrażenie, że zagraża mi straszliwa siła zła”

Jedyne co mogę zarzucić autorowi to to, że im bliżej końca tym mniej czujemy to zagrożenie. Gdzieś ten mroczny klimat się zagubił i przemienił w thriller. A szkoda.
Niemniej jednak polecam.

Stary dom. Niewyjaśniona historia sprzed kilkudziesięciu lat. Mroczny, gęsty klimat grozy. 😱 Kupuję to!

⬇️⬇️⬇️
Fabuła opowiada o młodym małżeństwie z 4 letnim dzieckiem, którzy wprowadzają się do starej posiadłości w Cambridge. Podczas przygotowań do Bożego Narodzenia ojciec Charles wraz z córką Naomi wyruszają do galerii handlowej po ostatnie drobiazgi. Gdy w zatłoczonym...

Zanim sięgnąłem po szepty w ciemności, naprawdę długo zastanawiałem się co może czekać mnie pod kategorią "horror". Nie miałem większych oczekiwań chciałem dobrej historii z mrocznym klimatem.
Ku mojemu miłemu zaskoczeniu - dostałem co chciałem!

Mimo ciężkiego początku w którym poznajemy historię głównej bohaterki to uważam że reszta jest napisana naprawdę interesująco.
Bardzo dobry mroczny klimat starego domu w połączeniu z historią opowiedzianą przez pryzmat listu, no dla mnie coś bardzo dobrego.

Jest mroczno, jest strasznie (choć nie tak bardzo jak można sobie wyobrazić, to jednak element grozy występuje). Pierwsze wydanie książki miało miejsce w 2001 roku. Czuć tu "starą rękę" i naprawdę może się to podobać.

Jeśli ktoś szuka fajnej mrocznej historii (z nutką melodramatu) to polecam.

Zanim sięgnąłem po szepty w ciemności, naprawdę długo zastanawiałem się co może czekać mnie pod kategorią "horror". Nie miałem większych oczekiwań chciałem dobrej historii z mrocznym klimatem.
Ku mojemu miłemu zaskoczeniu - dostałem co chciałem!

Mimo ciężkiego początku w którym poznajemy historię głównej bohaterki to uważam że reszta jest napisana naprawdę interesująco....

Temat miał potencjał, ale sama książka koszmarnie mi się dłużyła i nie mogłam się na niej skupić. Aż mi szkoda, bo uwielbiam historie o starych, tajemniczych domach :(
Miejscami faktycznie pojawiał się lekki dreszczyk, co szanuję. Jednak, patrząc na całość, według mnie powieść jest raczej przeciętna.

Temat miał potencjał, ale sama książka koszmarnie mi się dłużyła i nie mogłam się na niej skupić. Aż mi szkoda, bo uwielbiam historie o starych, tajemniczych domach :(
Miejscami faktycznie pojawiał się lekki dreszczyk, co szanuję. Jednak, patrząc na całość, według mnie powieść jest raczej przeciętna.

Powieść przeczytana w zastępstwie. Nie udało mi się znaleźć pierwszej książki tego autora, która ma lepsze opinie więc zabrałem się za kolejną.
Autor określa ją w posłowiu jako horror. Nie za bardzo mogę się z nim zgodzić. Dla mnie jest to bardziej thriller z elementami spirytystycznymi i tak chyba należało by ją traktować.
Fabuła jest ciekawa a sama historia zaczyna się raczej jak dramat niż horror/thriller.
Przez mniej więcej pół książki poznajemy losy Charlotte żyjącej na przełomie XIX i XX wieku w Anglii w okolicach Newcastle zanim trafiła do pewnej posiadłości. Polubiłem tę nieszczęsną dziewczynkę. Autor bardzo dobrze ją sportretował pod względem emocjonalnymi i charakteru także można się było przejąć jej losami podczas lektury.
W momencie gdy na horyzoncie pojawia się nawiedzony dom autor zagęszcza atmosferę i wprowadza elementy horroru/dreszczowca. Jest dobrze ale jeśli mamy do czynienia z horrorem to nie jest zbyt przerażająco jak dla mnie. Niestety kilka powtórzonych trików ze zjawami nie sprawi, że podskoczę ze strachu. A szkoda.
Chylę jednak czoła przed autorem za to że do końca potrafił sprawnie poprowadzić intrygę i stworzyć ciekawe zakończenie.
Całość napisana jest w stylu pamiętnika i reprezentuje jak na mój gust nurt powieści gotyckiej choć ja potraktuję ją jak powieść z dreszczykiem.
Dobrze się to czytało i u mnie dostaje mocne 6.

Powieść przeczytana w zastępstwie. Nie udało mi się znaleźć pierwszej książki tego autora, która ma lepsze opinie więc zabrałem się za kolejną.
Autor określa ją w posłowiu jako horror. Nie za bardzo mogę się z nim zgodzić. Dla mnie jest to bardziej thriller z elementami spirytystycznymi i tak chyba należało by ją traktować.
Fabuła jest ciekawa a sama historia zaczyna się...

Bardzo dobra, książka.Ten nawiedzony dom ,może nie był.Najstraszniejszy na świecie.Ale atmosfera na piątkę.Wczesniej,nie znałem autora.Bardzo dobra,mroczna okładka.Od razu widać,że to będzie coś mrocznego.Ta dziewczyna,była bardzo mądra i fajne były jej przygody.

Bardzo dobra, książka.Ten nawiedzony dom ,może nie był.Najstraszniejszy na świecie.Ale atmosfera na piątkę.Wczesniej,nie znałem autora.Bardzo dobra,mroczna okładka.Od razu widać,że to będzie coś mrocznego.Ta dziewczyna,była bardzo mądra i fajne były jej przygody.