"Chwile zamknięte w obrazkach" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Haliny Biedroń, autorki znanej z jej debiutanckiej powieści "Widok zza rogu życia". Książka porusza popularny, ale także zdawałoby się niewyczerpujący temat zdrady oraz uczuć i czynów, jakie jej towarzyszą. Czy autorce udało się wyciągnąć z tego popularnego tematu coś więcej? Czy przedstawiona historia ma szanse poruszyć czytelnika i zostać z nim na długo po zakończeniu lektury? Zapraszam do przeczytania poniższej recenzji.

Rozpoczęcie samodzielnego życia często wiąże się z wyrzeczeniami, nie raz zdarza się tak, że w pogoni za lepszymi warunkami do założenia rodziny decydujemy się opuścić rodzinny kraj. Tak właśnie było w przypadku Norberta i Dagmary. Norbert, będąc zdolnym ekonomistą, wraz ze swoją młodą żoną, opuszczają Polskę i przenoszą się do Niemiec, gdzie mężczyzna szybko odnosi sukces. Dostatnie życie, piękny dom, dwójka dzieci, dla niektórych zdawałoby się to spełnieniem wszelkich marzeń. Jednak Dagmara, zawsze wspierająca swojego męża, z czasem zaczyna czuć niezadowolenie, a jej serce zalewa rozgoryczenie i żal spowodowane wyrzeczeniami, jakie musiała ponieść decydując się na przeprowadzkę. Dla swojej rodziny, bowiem zrezygnowała z własnych marzeń. Złota klata, w jakiej zamknięta jest bohaterka zaczyna ją przytłaczać, a sytuacji nie poprawia zachowanie wiecznie zazdrosnego męża. Dagmara coraz więcej czasu spędza w swojej pracowni oddając się skrywanej przed innymi ludźmi pasji, jaką jest malowanie. Wszystko trwa do czasu, aż przypadkowo podsłuchana rozmowa telefoniczna sprawia, że jej dotychczasowe życie traci sens, a szczęście całej rodziny wydaje się wisieć na włosku.

Autorce należą się duże brawa za grę emocji, która uderza w czytelnika na każdej stronie. Już sam temat zdrady sam w sobie wywołuje skrajne emocje i według wielu osób nie ma dla niego żadnego usprawiedliwienia. Pani Halina nie zapomina jednak o najważniejszym, że żaden człowiek nie jest doskonały. Wręcz przeciwnie, większość ludzi jest słaba, a nawet Ci silni dają się niekiedy porwać chwili i emocjom, zapominając o zdrowym rozsądku i konsekwencjach czynów, których nie da się w żaden sposób cofnąć. Nie myśląc o krzywdach, które choć mogą zostać wybaczone, nigdy nie zostaną zapomniane. Owo spokojne podejście do tematu, przeanalizowanie go, dokładne przemyślenie i zastanowienie się, gdy już opadną te największe emocje czynią całą powieść głęboką, a co najważniejsze inteligentną lekturą. Także poruszana kwestia drugiej szansy i nauka ponownego zaufania do osoby, która przecież stanowiła całe nasze życie mocno oddziaływają na czytelnika, a co najważniejsze pokazują, że czasami warto zawalczyć o sprawę, która z pozoru zdawałaby się nie warta zachodu i z góry skazana na niepowodzenie.

Gorąco pragnę Wam polecić książkę Haliny Biedroń, to kawał dobrze napisanej, przejmującej historii, która zmusza do chwili zastanowienia nad tym, jakie jest życie, o problemach, jakie ze sobą niesie i ludziach, którzy nas otaczają, a co najważniejsze o tym jak na nich wpływamy i o tym, że każdy czyn niesie ze sobą konsekwencje. Być może dla niektórych ta historia będzie przestrogą i pokaże jak unikać niektórych błędów w życiu, dla całej reszty z pewnością będzie to miła lektura. Gwarantuje, że czasu spędzonego nad książką nie uznacie za straconego.

Ocena: 8,5/10
Andromeda

Po więcej recenzji zapraszamy na blog KZTK:
http://koszztk.blogspot.com/

"Chwile zamknięte w obrazkach" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Haliny Biedroń, autorki znanej z jej debiutanckiej powieści "Widok zza rogu życia". Książka porusza popularny, ale także zdawałoby się niewyczerpujący temat zdrady oraz uczuć i czynów, jakie jej towarzyszą. Czy autorce udało się wyciągnąć z tego popularnego tematu coś więcej? Czy przedstawiona historia...

olska rzeczywistość jest trudna. Młode małżeństwa bardzo często wyjeżdżają za granicę za pracą, aby żyć w miarę godziwych warunkach, nie zastanawiać się nad jutrem i odłożyć trochę gotówki na przyszłość. Niestety w Polsce nie wszyscy mają takie możliwości jak za granicą, dlatego też występuje tak duża fala emigracji.

Tak też było z Norbertem i Dagmarą. On zdolny ekonomista w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku zabiera swoją młodziutką żonę Dagmarę do Niemiec. Wszystko układa się po ich myśli, w bardzo szybki sposób osiąga sukces. Dagmara nie musi pracować. Jest piękną kobietą i bardzo dobrze sprawdza się przy swoim nad wyraz zadufanym w sobie mężu. Wspiera go na każdym kroku, jest mu bezgranicznie oddana. Po kilku latach pojawia się dwójka dzieci. Wydawałoby się, że wszystko jest w porządku, jednak Dagmara czuje się źle w złotej klatce usnutej przez męża, który sprawdza ją na każdym kroku, jest nad wyraz zazdrosny. Kobieta dusi się w tym związku, w każdej wolnej chwili oddaje się swojej pasji – malarstwu. Niestety jak przypuszczała, mąż tego nie docenia. Pewnego dnia pojawia się Igor, z którym Dagmara zna się od dzieciństwa, jednak różne perypetie życiowe powodują, że ich kontakt się urywa. Po jakimś czasie okazuje się, że Igor razem z Norbertem będą pracować nad wspólnym projektem. Lawina ruszyła. Pewna podsłuchana rozmowa telefoniczna jej męża powoduje rysę na ich związku. Dagmara zabiera dzieci i przenosi się do siostry Igora, tam próbuje wszystko przemyśleć i zadecydować o swojej przyszłości.

Halina Biedroń z wykształcenia pedagog, który po kilku latach pracy w szkole rezygnuje z zawodu, aby oddać się rodzinnemu biznesowi, który prowadzi wraz z mężem. Godząc pracę z macierzyństwem wychowała dwóch synów, jednak zawsze przemykała myśl i pisaniu. W końcu postanowiła postawić wszystko na jedną kartę i wydała powieść „Widok zza rogu życia”, drugą są „Chwile zamknięte w obrazkach”.

Autorka stworzyła bardzo interesującą historię o kobiecie, która do tej pory oddawała się rodzinie, o sobie myśląc zawsze na końcu. To bardzo prawdziwa i aktualna historia, wystarczy, że w rodzinie pojawią się dzieci, wtedy kobieta przestaje zastanawiać się nad swoimi potrzebami i całą swoją uwagę poświęcać bliskim. Zapomina o swoich pasjach, wydaje jej się, że skoro swój czas spędza w domu, jest na każde zawołanie męża, to jest to dobre. Nie zauważa małych niuansów w swoim związku, na swej drodze w pewnym momencie napotyka na ścianę i nie wie co dalej. Tylko osoba z zewnątrz potrafi pokazać jej prawdę.

To lekka w odbiorze historia, którą czyta się z przyjemnością, jednak posiadająca drugie dno. Autorka poprzez postępowanie bohaterów ukazuje rysy na wydawałoby się krystalicznych związkach. Jednak nie robi tego wprost, wymaga od czytelnika pewnych przemyśleń.
„Chwile zamknięte w obrazkach” to powieść o miłości, cierpieniu, zaangażowaniu, zdradzie, a przede wszystkim o wybaczeniu. Życie nie jest usłane różami. Niestety każdy niesie swój krzyż i musi przeboleć wszelkie przeciwności losu, wiele razy zmierzyć się z samym sobą i zadać podstawowe pytanie: Czy warto walczyć?

Powieść napisana jest przystępnym lekkim językiem. Wydawałoby się, że jest przewidywalną historią, niestety tak nie jest. Autorka dawkuje emocje, by w pewnym momencie uderzyć ze zdwojoną siłą. Polecam „Chwile zamknięte w obrazkach”, to historia, na której się nie zawiedziecie, a i pozostanie w waszej pamięci na długo po odłożeniu lektury.

olska rzeczywistość jest trudna. Młode małżeństwa bardzo często wyjeżdżają za granicę za pracą, aby żyć w miarę godziwych warunkach, nie zastanawiać się nad jutrem i odłożyć trochę gotówki na przyszłość. Niestety w Polsce nie wszyscy mają takie możliwości jak za granicą, dlatego też występuje tak duża fala emigracji.

Tak też było z Norbertem i Dagmarą. On zdolny ekonomista...

Jest to kolejna książka Haliny Biedroń, którą miałam okazję przeczytać – niewątpliwie zrobiłam to z dużą przyjemnością i jeszcze większą ciekawością, jak tym razem opowiedziana historia wpłynie na moje własne myślenie odnośnie poruszonego tematu. Nie ma co się oszukiwać, że niezwykle trudnego i jakże dotykającego w sposób pośredni lub – co gorsza – bezpośredni niejednego z nas… Temat, który – choć w nieco inny sposób – autorka poruszyła także w swojej debiutanckiej powieści, i który zdaje się być niewyczerpany tak w literaturze, jak i w samym życiu – temat zdrady i wszelkich uczuć w konsekwencji z nią związanych, w tym miłości, rozczarowania, cierpienia, niepewności odnośnie tego, co dalej…

Dagmara i Norbert mieli wszystko, o czym niejeden mógłby tylko pomarzyć – piękny dom, pieniądze, dwójkę dzieci, siebie nawzajem… Ale jak to zwykle wówczas bywa – okazało się, że nie wszystko było takie piękne, jak by się mogło wydawać. W Dagmarze coraz częściej odzywało się poczucie niezadowolenia, rozdrażnienia, spowodowane dawnym porzuceniem siebie (swoich marzeń, ambicji) na rzecz rodziny. W chwilach wolnych zamykała się w swojej domowej pracowni, gdzie malowała obrazy (nikomu jednak nie pokazywane). Zmiany nadeszły, gdy na jej drodze niespodziewanie pojawił się wiele lat niewidziany przyjaciel z dzieciństwa, Igor, który, notabene, rozpoczął współpracę z firmą Norberta…

Zdarzenie, które tak bardzo wpłynęło na dalsze losy bohaterów, nie powinno mieć nigdy miejsca – nie wtedy, gdy jest się z kimś tak bardzo związanym (pod każdym względem). Niestety, czasem dzieją się rzeczy, których nigdy byśmy się nie spodziewali, że się wydarzą… Sytuacje, których skutki burzą wszelkie poczucie bezpieczeństwa, zaufania, pewnej stabilizacji życiowej… Bo gdy osoba, którą kocha się ponad wszystko, z którą dzieli się życie, dla której rezygnuje się z własnych planów, zdradza, to nie ma zmiłuj – ból jest wszechogarniający i początkowo ciężko jest sobie nawet wyobrazić, by kiedykolwiek można było przebaczyć… Ale jak wiadomo, czas robi swoje. Czas tłumi emocje, uspokaja, pozwala spojrzeć na pewne rzeczy z całkiem innej perspektywy – zwłaszcza wtedy, gdy u swojego boku ma się takich przyjaciół jak Dagmara, którzy zdają się widzieć “głębiej” i “dalej”… Czas, ale i niegasnące, pomimo wszystko, przywiązanie do ukochanej osoby. Z czasem pojawia się również tęsknota i jakaś chęć, by odrzucić to całe przykre doświadczenie w zapomnienie. Nie zawsze się to udaje, ale czasem warto po prostu spróbować.

Autorka nie usprawiedliwia samego aktu zdrady, ale pokazuje, że nikt nie jest doskonały, że każdy jest tylko człowiekiem, a życie pełne jest jego nieprzemyślanych decyzji, czasem wynikających ze zwykłej ludzkiej słabości… Ciężki to temat. I jak sądzę – ciężko jest się jednoznacznie ustosunkować. Moim zdaniem jednak, Halina Biedroń słusznie podkreśla fakt, że każde tego czy innego typu zranienie wymaga indywidualnego podejścia, spokojnego (po opadnięciu najsilniejszych emocji) przemyślenia, zastanowienia się, czy rzeczywiście nie da się zacząć jeszcze raz, czy nie warto dać tej drugiej szansy… Bo czy widząc parę, nadal będących ze sobą staruszków, nie myślimy sobie “jakie to oni mają szczęście – tyle lat i nadal razem”? Owszem, ale czy naprawdę wierzymy w to, że zawsze między nimi było tak kolorowo? Nie sądzę – raczej trzeba wziąć pod uwagę fakt, że zamiast poddawać się przy pierwszym niepowodzeniu, oni walczyli o siebie i naprawiali to, co się zepsuło (o ile oczywiście było jeszcze, co naprawiać).

Książka godna polecenia – skłania do własnych przemyśleń, a przy tym naprawdę jest dobrze napisana. Halina Biedroń pisze o prawdziwym życiu, o ludziach i ich problemach, które w najmniej oczekiwanym momencie mogą stać się naszymi. A przy tym w jakiś sposób przestrzega, by zawczasu zastanowić się nad tym, co robimy, by podobnie jak jej bohaterowie, nie popełnić błędów, które w sposób okrutny mogą na zawsze zmienić nasze życie, by myśleć o tym, co dla nas najważniejsze i walczyć o to, by tego nie stracić.


http://napieknej.wordpress.com/2014/03/02/chwile-zamkniete-w-obrazkach-halina-biedron/

Jest to kolejna książka Haliny Biedroń, którą miałam okazję przeczytać – niewątpliwie zrobiłam to z dużą przyjemnością i jeszcze większą ciekawością, jak tym razem opowiedziana historia wpłynie na moje własne myślenie odnośnie poruszonego tematu. Nie ma co się oszukiwać, że niezwykle trudnego i jakże dotykającego w sposób pośredni lub – co gorsza – bezpośredni niejednego z...

http://aleksandrowemysli.blogspot.com/2014/02/marionetka.html

http://aleksandrowemysli.blogspot.com/2014/02/marionetka.html