Pierwsze lata życia w małżeństwie, wydają się dla Matki spełnieniem marzeń, mimo że wraz z mężem wcale nie ma wiele. Gdy ten jednak odchodzi, kobieta musi poradzić sobie z samotnym wychowaniem trójki dzieci, a to nie jest wcale łatwe na chińskiej wsi na początku XX wieku.

„Matka” jest już dziesiątą powieścią Pearl S. Buck, która trafiła w moje ręce i właściwie nie mogła mi się trafić lepsza książka podsumowująca tropy najczęściej wykorzystywane przez tę noblistkę. To autorka, która nie tylko lubuje się w przedstawieniu chińskiego i szerzej, azjatyckiego społeczeństwa zachodniemu czytelnikowi, ale też twórczyni, której bliskie jest życie kobiety w przełomowych czasach zmian oraz egzystencja ludzi prostych, którzy jeśli do czegoś w życiu docierają to tylko przez naprawdę ciężką pracę.
W tym przypadku autorka pochyla się nad matką. Bohaterka nie ma nadanego imienia, bo to właściwie nie jest tu potrzebne: to uniwersalna historia, która w tamtych czasach mogła przytrafić się wielu kobietom, z mniejszymi lub większymi zmianami.
Główna bohaterka to osoba prosta, lecz pracowita i kochająca swoje dzieci ponad wszystko. Na swój sposób bystra, ale niewykształcona, co czyni ją w wielu aspektach naiwną, lub nawet ignorantką. Jednak trudno ją za to winić, skoro w gruncie rzeczy nie ma żadnego innego wzorca.
Buck w swojej powieści wchodzi w życie tej kobiety, przedstawiając czytelnikowi jej codzienne zmagania z niesprzyjającym światem. W subtelny i wyrazisty zarazem sposób przedstawia jej problemy, sposób myślenia, jej zmartwienia o dzieci czy męża. Nie ma tu jakiejś bardzo skonkretyzowanej linii fabularnej. Typowe dla powieści Buck jest właśnie to wrażenie, jakby historia została wyrwana z czyjegoś życia. Poznajemy je od jakiegoś punktu do pewnego punktu, który niby ma jakąś kulminację, ale tak naprawdę jako czytelnik wie się i czuje, że to przecież wcale nie koniec. Że coś było wcześniej i że coś będzie później, tylko tego już nie będzie nam dane poznać.
Lubię to, jak ta autorka snuje swoją narrację. Pisze w sposób prosty, ale bardzo empatyczny i jednocześnie wnikliwy. Wymusza na zachodnim czytelniku wejście w obcy świat, ale przedstawiony tak, że jego zrozumienie jest po prostu możliwe. Jednocześnie muszę przyznać, że motywy, które wybiera w swoich książkach, są jednak trochę wtórne. To nie pierwsza jej książka o chińskiej wsi, którą poznałam. To nie pierwsze spotkanie z rodzicem, który w ten, a nie inny sposób traktuje swoje dzieci. Wątek komunistyczny również pojawiał się w jej powieściach, które czytałam wcześniej. Jednocześnie w jej przypadku mi ta wtórność nie przeszkadza, zwłaszcza że nie czytam powieści Buck na co dzień.
Nie wiem, czy to najlepsza z powieści Buck. W moim odczuciu te stoją na podobnym poziomie. A że, jak już wspominałam, tematycznie są do siebie zbliżone, to właściwie wszystkim zainteresowanym mogę polecić zarówno tę, jak i właściwie każdą inną jej historie. Po prostu wybierzcie cokolwiek z jej bibliografii i sprawdźcie, bo taką pisarkę po prostu warto chociaż trochę poznać.

Pierwsze lata życia w małżeństwie, wydają się dla Matki spełnieniem marzeń, mimo że wraz z mężem wcale nie ma wiele. Gdy ten jednak odchodzi, kobieta musi poradzić sobie z samotnym wychowaniem trójki dzieci, a to nie jest wcale łatwe na chińskiej wsi na początku XX wieku.

„Matka” jest już dziesiątą powieścią Pearl S. Buck, która trafiła w moje ręce i właściwie nie mogła mi...

Daję 7 gwiazdek za głęboką treść oddaną tymi bardzo prostymi słowami i zdaniami.
Narracja jest taka w stylu "opowiem ci bajkę", czyli takie snucie opowieści o jednej z wiejskich gosposi w dalekiej, biednej chińskiej wiosce począwszy od etapu życia jako młodej matki do osiągnięcia stanu starej matki (taka nomenklatura używana w tej społeczności).
Czasami książka trochę mnie nużyła. Nie wywoływała emocji, choć historia ta dotyczyła całego dorosłego życia kobiety obfitującego w przeciwności losu i trudy związane z wyborami kobiety i matki.
Ale to pozór, bo pod tym spokojem wytworzonym sposobem narracji, znajdujemy tak naprawdę dobrą opowieść o przemijaniu, o trudnych wyborach, honorze, powinnościach, miłości rodzicielskiej...
... taką opowieść do refleksji, bo zawarta jest w niej cała prawda o tym, że punkt widzenia zależy od miejsca siedzenia...

Daję 7 gwiazdek za głęboką treść oddaną tymi bardzo prostymi słowami i zdaniami.
Narracja jest taka w stylu "opowiem ci bajkę", czyli takie snucie opowieści o jednej z wiejskich gosposi w dalekiej, biednej chińskiej wiosce począwszy od etapu życia jako młodej matki do osiągnięcia stanu starej matki (taka nomenklatura używana w tej społeczności).
Czasami książka trochę mnie...

Smutna książka skłaniająca do refleksji na temat przemijania, na temat tego, jakimi jesteśmy ludzmi oraz jak się zmieniamy. Poznajemy młodą kobietę, Matkę, pracowitą, opiekuńczą, pełną "miłosnego żaru", ale też nerwową i porywczą. Poznajemy jej męża, leniwego i egoistycznego próżniaka, który wkrótce opuszcza swą żonę zapoczątkowując jej stopniowy upadek... Postać Matki jest znakomicie opracowana pod względem psychologicznym - autorka odsłania przed czytelnikiem jej pragnienia, motywy działań, źródła lęków, prawdziwe uczucia. Znajdujemy się w świecie, w którym honor gra niezwykle ważną rolę, pracowitość jest cnotą niezbędną do życia, a rodzenie synów wielkim szczęściem. A jednak w tej chińskiej wiosce prostych ludzi dostrzegamy samych siebie, zadając sobie pytanie czy nasze zachowanie i nastawienie też tak się zmieniają wraz z wiekiem, a może wraz z gorzkimi doświadczeniami? I ile w tym winy nas samych?

Smutna książka skłaniająca do refleksji na temat przemijania, na temat tego, jakimi jesteśmy ludzmi oraz jak się zmieniamy. Poznajemy młodą kobietę, Matkę, pracowitą, opiekuńczą, pełną "miłosnego żaru", ale też nerwową i porywczą. Poznajemy jej męża, leniwego i egoistycznego próżniaka, który wkrótce opuszcza swą żonę zapoczątkowując jej stopniowy upadek... Postać Matki jest...

Jedna z lepszych książek Pearl.

Jedna z lepszych książek Pearl.

Zaskakująco dobra. Wcześniej niestety nie słyszałam specjalnie o Pearl S. Buck, a szkoda, bo pewnie miałabym za sobą lekturę przynajmniej kilku jej książek. "Matka" napisana bardzo dawno temu w ogóle nie trąci kurzem i starocią. Wręcz przeciwnie - tchnie świeżością i ponadczasowością. Choć pewnie realia opisane w książce nie są już aktualne, to wszelkie przeżycia, towarzyskie intrygi, opis społeczno - towarzyskich relacji wydaje się nie odbiegać zbytnio od tych teraźniejszych.
Choć w książce nie dzieje się bardzo wiele, dramat porzuconej kobiety próbującej sprostać wyzwaniom życia w patriarchalnym i feudalnym społeczeństwie, buduje niezwykłe napięcie. Tak "starą" powieść można, myślę, uznać za prawdziwie odważną i nowatorską, w pewnym sensie może feministyczną. Piękna opowieść.

Zaskakująco dobra. Wcześniej niestety nie słyszałam specjalnie o Pearl S. Buck, a szkoda, bo pewnie miałabym za sobą lekturę przynajmniej kilku jej książek. "Matka" napisana bardzo dawno temu w ogóle nie trąci kurzem i starocią. Wręcz przeciwnie - tchnie świeżością i ponadczasowością. Choć pewnie realia opisane w książce nie są już aktualne, to wszelkie przeżycia,...

Czytając tą książkę miałam momenty znudzenia, a nawet znużenia ale nawet w tych chwilach nie potrafiłam się od niej oderwać. Dlaczego? Ponieważ 'matka" to nie jest jedno słowo; "MATKA" to cała historia- dogłębna historia, którą można opisać tylko w jeden i jedyny wzruszający sposób.
"Matka" to książka tak prawdziwa, że aż ściska serce.

Czytając tą książkę miałam momenty znudzenia, a nawet znużenia ale nawet w tych chwilach nie potrafiłam się od niej oderwać. Dlaczego? Ponieważ 'matka" to nie jest jedno słowo; "MATKA" to cała historia- dogłębna historia, którą można opisać tylko w jeden i jedyny wzruszający sposób.
"Matka" to książka tak prawdziwa, że aż ściska serce.

Biedna chińska wieś. Rodzina wychowująca trójkę dzieci - dwóch synów i córkę, chorą na jaglicę, która powoduje stopniową utratę wzroku. Gdy najmłodszy syn ma 2 lata, mężczyzna udaje się do miasta w poszukiwaniu pracy, skąd nigdy nie wraca. Cały ciężar utrzymania rodziny, uprawy pola oraz innych obowiązków spada na kobietę. Może liczyć jedynie na swojego 7-letniego syna.
To wspaniały obraz kobiety-matki, która jest gotowa zrobić wszystko, aby utrzymać swoje dzieci przy życiu, aby zapewnić im jako-taką przyszłość, gotowej na poniżenie, ból i udrękę. Jednocześnie jest to wspaniale opisana chińska rzeczywistość XIX wieku.

Biedna chińska wieś. Rodzina wychowująca trójkę dzieci - dwóch synów i córkę, chorą na jaglicę, która powoduje stopniową utratę wzroku. Gdy najmłodszy syn ma 2 lata, mężczyzna udaje się do miasta w poszukiwaniu pracy, skąd nigdy nie wraca. Cały ciężar utrzymania rodziny, uprawy pola oraz innych obowiązków spada na kobietę. Może liczyć jedynie na swojego 7-letniego syna.
...

Nikt nie pisze tak pięknie i rozdzierająco smutno o Afganistanie jak Khaled Hosseini.
Nikt nie pisze tak pięknie i rozdzierająco smutno o Chinach jak Pearl S. Buck.
Jestem zakochana we wszystkich książkach Autorki i wszystkie serdecznie polecam!!!

Nikt nie pisze tak pięknie i rozdzierająco smutno o Afganistanie jak Khaled Hosseini.
Nikt nie pisze tak pięknie i rozdzierająco smutno o Chinach jak Pearl S. Buck.
Jestem zakochana we wszystkich książkach Autorki i wszystkie serdecznie polecam!!!

Piękna opowieść o kobiecie, która nie miała łatwego życia, a to które jej przypadło pełne było rozterek i smutków... Uroku dodaje osadzenie w Chinach.

Piękna opowieść o kobiecie, która nie miała łatwego życia, a to które jej przypadło pełne było rozterek i smutków... Uroku dodaje osadzenie w Chinach.

Piękna opowieść o samotnej matce, biednej Chince, żyjącej gdzieś daleko na prowincji. Życie tej kobiety to walka o przetrwanie każdego dnia, ciężka praca, zmaganie się z biedą i głodem.

Piękna opowieść o samotnej matce, biednej Chince, żyjącej gdzieś daleko na prowincji. Życie tej kobiety to walka o przetrwanie każdego dnia, ciężka praca, zmaganie się z biedą i głodem.