Kraina Śpiewających Róż". "- Kiedy się zestarzałem, musiałem zrezygnować z latania na polowanie- wyjaśnił smok.- Ponieważ byłem głodny, wymyśliłem, że to wieśniacy będą zdobywać dla mnie jedzenie. Zacząłem więc ich straszyć. Niestety nie od razu zrozumieli, czego chcę. Najpierw zostawiali mi przed jaskinią jakieś wystrojone panny. A ja przecież nie jadam ludzkiego mięsa. Potem musiałem im wybić z głowy próby otrucia mnie baranami, ktore w środku miały siarkę. Brrr. Wyjątkowo paskudnie smakowały. W końcu, ku mojej radości, ludzie zmęczyli się tym wszystkim i zaczęli przynosić to, co sami jedli. W ten sposób odkryłem, że istnieją wyjątkowo smaczne potrawy, takie jak na przykład naleśniki z serem. No, ale koniec gadania o jedzeniu. Teraz pora na drzemkę.
- Okolicze gospodynie raczej się nie ucieszą- powiedział Groszek do Jarka.- Najpierw musiały oskubać wszystko, co tylko dało sie oskubać, a teraz czeka je śmierć z pierogowo- naleśnikowego wyczerpania..." 🐲🌹🌹🌹🐲
Kraina Śpiewających Róż to baśń. Dedykowana młodszym czytelnikom, ale mi to absolutnie nie przeszkadzało :) Co ma zazwyczaj baśń? Zamek, smoka, dzielnego rycerza i czarownice. Ta baśń ma aż 3 zamki 💒 całą mase smoków tych dobrych i złych 🐉, wiele wrednych i złośliwych czarownic, zaginione dzieci szukające swojego przeznaczenia oraz dzielnego rycerza :) Kraina Śpiewających Róż jest zabawna i wciągająca. Do tego ma przepiękne ilustracje zrobione na podstawie XIX wiecznych rycin. W książce dzieje się tak wiele, że w pewnym momencie zaczęłam aż współczuć bohaterom, a im więcej pojawia sie nowych postaci tym więcej się dzieje! Nie wiem jakie dziecko byłoby w stanie zasnąć podczas czytania jej do poduszki :) Ja polecam ją każdemu dużemu i małemu ;) 🐲🌹🌹🌹🐲
Zaklęta w krzew Leszczyna dzięki pomocy wróżki przybiera ludzką postać. Przypadkowo dowiaduje się, iż należy do potomków zgładzonego smoczego czarodzieja Zygona Młodszego, władcy Krainy Śpiewających Róż.

Kraina Śpiewających Róż". "- Kiedy się zestarzałem, musiałem zrezygnować z latania na polowanie- wyjaśnił smok.- Ponieważ byłem głodny, wymyśliłem, że to wieśniacy będą zdobywać dla mnie jedzenie. Zacząłem więc ich straszyć. Niestety nie od razu zrozumieli, czego chcę. Najpierw zostawiali mi przed jaskinią jakieś wystrojone panny. A ja przecież nie jadam ludzkiego mięsa....

Dostałem kiedyś tę książkę od mamy, teraz nadrobiłem lekturę. Wciągnęła mnie bardziej, niż przypuszczałem, czytało mi się bardzo dobrze.

Dostałem kiedyś tę książkę od mamy, teraz nadrobiłem lekturę. Wciągnęła mnie bardziej, niż przypuszczałem, czytało mi się bardzo dobrze.

Przepiękna baśń utrzymana w słowiańskim klimacie, napisana prostym, dziecięcym językiem.

Przepiękna baśń utrzymana w słowiańskim klimacie, napisana prostym, dziecięcym językiem.

Skusiłam się. Kupując myślałam o naszym Parku Róż. U nas kwiaty, co prawda nie śpiewają, chociaż…? Przecież nie wiem, co się dzieje po zmierzchu lub bladym świtem. Trzeba zacząć słuchać uważniej, inaczej… Zdecydowanie, powinnam też wybrać się tam na jesienny spacer przy pełni. Może wtedy, zasypiając na zimę, będą nucić sobie kołysanki? Ktoś chętny?

Wracając jednak do książki, muszę przyznać, że czytałam ją kilka razy. Nie dlatego, że jest aż tak cudowna. Chcąc ułożyć pewien schemat i chronologię – gubiłam się. Nie potrafiłam treści zlepić w całość, miałam wrażenie, że to kilka, następujących po sobie, osobnych historii, których wcale nie powinno się czytać jako jednej bajki, ani broń boże czytać „na raz”. Wątków jest zbyt wiele, chociaż trzeba przyznać sprytnie zazębiają się, wtedy gdy jest taka potrzeba. Pojawiają się też częste podsumowania dotychczasowej akcji, pomagające „połapać się” w pędzącej treści. Podsumowania, prosty język i szybka akcja – przeskakująca od obrazu do obrazu – również czynią tę bajkę, jak najbardziej, przyswajalną dla młodszego czytelnika. Decydując się na czytanie pociechom, pamiętajcie: podział na rozdziały nie powstał dla picu, pomaga porcjować treść w zjadliwe porcje.

całość na: http://alicyawkrainieslow2.blogspot.com/2014/08/beszczagowata-kraina-spiewajacych-roz.html

Skusiłam się. Kupując myślałam o naszym Parku Róż. U nas kwiaty, co prawda nie śpiewają, chociaż…? Przecież nie wiem, co się dzieje po zmierzchu lub bladym świtem. Trzeba zacząć słuchać uważniej, inaczej… Zdecydowanie, powinnam też wybrać się tam na jesienny spacer przy pełni. Może wtedy, zasypiając na zimę, będą nucić sobie kołysanki? Ktoś chętny?

Wracając jednak do...

Czytając tą książkę czułam się tak jakby ktoś mi odjął dwadzieścia lat. Te nazwy i imiona np. Wędziłapka :)Zaczęłam ją czytać mojej córce ale dwulatka nie interesuje się książkami gdzie jest więcej tekstu jak obrazków ale mamę zaabsorbowała nawet bardzo. Polecam

Czytając tą książkę czułam się tak jakby ktoś mi odjął dwadzieścia lat. Te nazwy i imiona np. Wędziłapka :)Zaczęłam ją czytać mojej córce ale dwulatka nie interesuje się książkami gdzie jest więcej tekstu jak obrazków ale mamę zaabsorbowała nawet bardzo. Polecam

Mam dziwną słabość do baśniowych opowieści. Niesamowicie podobają mi się książki utrzymane w klimacie "Pierścienia i róży".
Niedawno nabyłam własność jednej z takich opowieści. Tytuł brzmi "Kraina śpiewających róż" i jest to książka niezwykła, magiczna i pełna ukrytych symboli zarazem. Zatracam się, gdy ją czytam - wszystko inne nie ma znaczenia, liczę się tylko ja i historia, którą opisuje narrator (plus gorąca herbata i ciepły koc).
Odczuwam jednocześnie tęsknotę za takim bajkowym życiem. Bo bajkowe życie ma to do siebie, że zawsze są w nim tylko bohaterowie dobrzy lub źli, problemy napotykane na ich drodze rozwiązują się właściwie same (czasem z pomocą dziwnych magicznych stworzonek),ludzie darzą się prawdziwą miłością i żyją "długo i szczęśliwie".
W realnym życiu ciężko o szczęśliwe zakończenia, życzliwi ludzie należą do rzadkości, a prawdziwi książęta nie istnieją ("książę" jako cecha charakteru),więc nawet nie ma co marzyć o byciu księżniczką. Na szczęście istnieją jeszcze bajki.

Mam dziwną słabość do baśniowych opowieści. Niesamowicie podobają mi się książki utrzymane w klimacie "Pierścienia i róży".
Niedawno nabyłam własność jednej z takich opowieści. Tytuł brzmi "Kraina śpiewających róż" i jest to książka niezwykła, magiczna i pełna ukrytych symboli zarazem. Zatracam się, gdy ją czytam - wszystko inne nie ma znaczenia, liczę się tylko ja i...